Αν και λόγω ανηλλειμένων υποχρεώσεων αναγκάστηκα να μην δω ολοκληρωμένα το εν λόγω live, η εμπειρία που αποκόμισα ήταν απλά φανταστική. Και για να γίνω πιο σαφής, ο χώρος του Kinky Kong «δούλεψε» εξαιρετικά για τις ανάγκες του σχήματος. Σε δύο επίπεδα, το πατάρι φιλοξένησε τους κλασικούς μουσικούς και το ισόγειο τον ενορχηστρωτή του όλου project Γιώργο Στεφανακίδη, συντροφιά με τις κοπέλες που πλαισίωναν τα φωνητικά μέρη. Ο ακροατής είχε την ευκαιρία να βλέπει και τα δύο μέρη ταυτόχρονα ή να επικεντρώνεται σε ένα από τα δύο, με αποτέλεσμα αυτό να λειτουργεί διαδραστικά καθ’ολη τη διάρκεια της παραμονής μου. Αυτό όμως που πραγματικά έκλεβε τη παράσταση, ήταν η ύπαρξη video art μπροστά από το Γιώργο και τα pads του και ταυτόχρονα η ύπαρξη κάποιων κάδρων (σε μπαρόκ ύφος - μοιάζαν με καθρέπτες!) από όπου έβλεπε κανείς τους μουσικούς στο πατάρι…! Η δε παρουσία τους ταυτίζονταν απόλυτα με τις ανάγκες του κομματιού. Πολύ πρωτότυπο σίγουρα… Το playlist περιελάμβανε την πρώτη δουλειά ολόκληρη και το αποτέλεσμα, παρά το μικρό του χώρου, ήταν επαγγελματικού επιπέδου. Η ατμόσφαιρα ήταν η ίδια που σου δημιουργεί το άκουσμα του 7 Μέρες Μακριά και η ύπαρξη χαμηλού φωτισμού και του όλου video art δρώμενου δημιούργησε μια πολύ υποβλητική ατμόσφαιρα. Στο χώρο του live τα παιδιά διένειμαν και την δουλειά τους με την είσοδο. Πιστεύω πως αξίζει πολύ να ακουστούν οι Chromatic Sequence και να τους δοθούν και ευκαιρίες για παρουσίαση των κομματιών τους και σε μεγαλύτερους και «αρτιότερους» χώρους. Αν τους πετύχετε live, τιμήστε τους… Αξίζει τον κόπο!
Όσο ευχάριστη έκπληξη μου προξένησε η ακρόαση της πρώτης δουλειάς των Chromatic Sequence 7 Μέρες Μακριά τόσο ακόμη αυξήθηκε η περιέργειά μου για να δω μια ελληνική experimental μπάντα ζωντανά. Αφενός, γιατί σίγουρα θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να δει κανείς να συνυπάρχουν επί σκηνής τόσοι πολλοί session μουσικοί (βιολί, τσέλο, κιθάρα, πλήκτρα, φλάουτο) και, αφετέρου, γιατί η πρόκληση για τη σύνδεση όλων αυτών με το ηλεκτρονικό μέρος αναφορικά με το τελικό αποτέλεσμα σε ένα live είναι μεγάλη.
