Το χθεσινό και το προχθεσινό βράδυ αν μη τι άλλο μας έφερε στο μυαλό αυτά που ζήσαμε το περσινό τριήμερο, με την επανένωση των Last Drive και τα δυνατά live που ακολούθησαν στο Gagarin. Συγκεκριμένα, το Σάββατο που μας πέρασε, τουλάχιστον 1200 άτομα κατέκλυσαν κάθε χώρο του Gagarin περιμένοντας με ανυπομονησία να δουν πάλι τη θρυλική rock ‘n’ roll μπάντα που μεσουρανούσε στα 1980s, επί σκηνής. Το vibe ήταν απίστευτο και ένιωθες λες και βρισκόσουν στο πάρτυ που έκανε ο καλύτερος σου φίλος - και με τόσο κόσμο που είχε, ήταν πολύ πιθανό να έκανες και φίλους επί τόπου. Τη βραδιά άνοιξαν οι πολύ συμπαθητικοί Mamma Kin, οι οποίοι για πάνω από μισή ώρα προετοίμασαν (αν μπορείς να προετοιμάσεις) το κοινό που ήταν πραγματικά ανυπόμονο για να δει τους Last Drive. Garage και rock ‘n’ roll ήχος, ενέργεια και ζωντάνια πάνω στη σκηνή από μια δεμένη μπάντα που, αν και δεν τους γνώριζα, μόνο αδιάφοροι δεν μου φάνηκαν. Κι ύστερα περιμέναμε να τελειώσουν τα τραγούδια των Gutter Twins, τα οποία έπαιζαν όση ώρα ήμουν στο bar και έπινα το ποτό μου γρήγορα-γρήγορα, και να πιάσω μια καλή θέση για να δω τους Last Drive. Κάτι που ήταν απίστευτα δύσκολο μιας και ο τόσο πολύς κόσμος είχε κατακλύσει κάθε γωνιά του χώρου. Αναμενόμενο βέβαια αφού μιλάμε για τους Last Drive με τα 3 περσινά sold outs σε 3 μέρες... Η αρχή ήταν αυτή που έπρεπε, με το απίστευτο “Overloaded” να μας ξεσηκώνει και να μας δίνει να καταλάβουμε τι επρόκειτο να επακολουθήσει. Οι Drive δεν σταμάτησαν να αλωνίζουν πάνω στη σκηνή και να παίζουν το ένα καταιγιστικό κομμάτι μετά το άλλο. Το set list ήταν λίγο διαφορετικό από τα περσινά live, όχι μόνο γιατί επικέντρωνε στην πιο punk πλευρά της μπάντας, αλλά γιατί μας παρουσίασε και μερικά νέα κομμάτια που έχει ηχογραφήσει το group και προορίζονται για το νέο τους album - αναμένεται το φθινόπωρο! Κομμάτια όπως τα “Black Limo”, “Have Mercy” και “I Love Cindy” έβαλαν την αναμενόμενη φωτιά την οποία ήθελε το κοινό για να φτάσει σε στιγμές κορύφωσης. Το ατέλειωτο crowd surfing που διαδραματιζόταν στις πρώτες σειρές τα λέει όλα. Τη στιγμή δε που άρχισε να ακούγεται το “Killhead Therapy” προσωπικά ένιωσα πως το βράδυ είχε φτάσει στο peak του.. Επίσης δεν έλειψαν και οι πειραματισμοί του group, που έμπλεκαν τα δικά τους κομμάτια με το πασίγνωστο “Little Green Bag” από το Reservoir Dogs. Καθώς η μπάντα έφευγε από τη σκηνή, το κοινό φώναζε για παραπάνω, επιθυμία που πραγματοποιήθηκε αμέσως, καθώς οι Last Drive ξαναγύρισαν για να συνεχίσουν ό,τι άρχισαν και άφησαν στη μέση. Για άλλη μια φορά κατέβηκαν από τη σκηνή για να ξαναγυρίσουν και να φέρουν το κοινό σε κατάσταση έκστασης. Ένα κοινό, που, όση ώρα και να διαρκούσε η συναυλία, ήταν διατεθειμένο να μείνει εκεί και να ζητάει παραπάνω. Αλλά δεν ήταν μόνο το κοινό. Οι ίδιοι οι Last Drive φαίνονταν πραγματικά ενθουσιασμένοι, ακούραστοι - και ας έπαιζαν για πάνω από 2 ώρες - και χαμογελούσαν με γνήσια χαρά και ενθουσιασμό. Και πώς όχι άλλωστε; Έχουν αποδεδειγμένα πλέον φανατικό κοινό και η καριέρα τους συνεχίζει από εκεί όπου την άφησαν τόσα χρόνια πριν.
