Ημερομηνία: 13-16/3/2008>
Κείμενο: Ροζίνα Αράπη & Νίνα Ποπώφ (+ φωτογραφίες)
Το πρώτο φεστιβάλ για ελληνικά συγκροτήματα της σκοτεινής σκηνής, ανερχόμενα και ήδη καθιερωμένα, αποδείχτηκε μια πολύ καλή ευκαιρία για να ακουστούν νέοι καλλιτέχνες. Καλλιτέχνες ενός χώρου με φανατικό κοινό στην Ελλάδα, που όμως είναι πάντα επιφυλακτικό απέναντι στις καινούργιες μπάντες οι οποίες ξεπηδούν κάθε τόσο και διεκδικούν ένα μέρος της προσοχής τους. Η διοργάνωση είχε βέβαια την ατυχία να ξεκινήσει την Πέμπτη, ημέρα της απεργίας, οπότε χωρίς μετρό και ηλεκτρικό, η προσέλευση του κόσμου ήταν αναμενόμενο να είναι πολύ μικρή. Στους experimental, industrial και noise ήχους ήταν αφιερωμένη η πρώτη μέρα. Ήχοι όχι τόσο εύκολοι στο άκουσμα, βιομηχανικοί, άλλοτε ψυχροί και άλλοτε γεμάτοι εικόνες και συναισθήματα. Μετά από ένα μικρό DJ set, οι Garden Ιn Black ανέβηκαν στη σκηνή, για να ξεκινήσουν με ατμοσφαιρικούς ήχους της dark ambient και minimal noise. Ασπρόμαυρες περίεργες ιστορίες -μικρού μήκους ταινίες- εκτυλίσσονται στο videowall, για να έρθει το φινάλε με μια instrumental διασκευή στο “Das Modell” των Kraftwerk. Σκυτάλη στον Gas Masked Lestat, experimental/noise project που χρησιμοποίησε μέχρι και σφυριά για να δημιουργήσει εκκωφαντικούς ήχους. Μετά από αυτή τη δυναμική παρουσία, κατά την οποία προβαλλόταν μία από τις εκδοχές του “Nosferatu”, σειρά είχε άλλο ένα one-man project, oνόματι Korean Factor. Μια μίξη από power noise ρυθμούς και βιομηχανικούς χορευτικούς ήχους, με επιρροές από την Ανατολή. Στα συν και η προβολή εικόνων από την Κορέα, που έδεναν με έναν πολύ αισθαντικό τρόπο με τη μουσική. Η τελευταία εμφάνιση της πρώτης νύχτας ήταν οι Parallel Worlds με ηλεκτρονικούς πειραματισμούς ανάμεσα στην ambient και την electronica, καθώς και ένα υπέροχο video projection, δημιουργία των ίδιων. Η βραδιά έκλεισε με DJ set σε ανάλογους ρυθμούς με το πρόγραμμα της ημέρας. Παρότι η πειραματική σκηνή είχε να επιδείξει ενδιαφέρουσες έως και πρωτότυπες προτάσεις, τα συγκροτήματα της πρώτης μέρας δυστυχώς έπεσαν θύματα των «αστάθμητων παραγόντων». Τους αξίζουν πάραυτα συγχαρητήρια που προσέφεραν στο κοινό το οποίο ήταν εκεί ένα άλλοτε δυνατό, άλλοτε ατμοσφαιρικό οπτικοαουστικό θέαμα, δείχνοντας κατανόηση και ευχαριστώντας εγκάρδια όσους κατάφεραν να παρευρεθούν. Η Παρασκευή, δεύτερη μέρα του φεστιβάλ, ήταν σαφώς πιο επιτυχημένη, και γιατί η προσέλευση του κόσμου ήταν μεγαλύτερη και γιατί το κλίμα και τα groups δημιουργήσαν μια όμορφα σκοτεινή ατμόσφαιρα - με επίκεντρο την χορευτική πλευρά της electrogoth. Μετά το DJ set, εφόσον οι Overload ακύρωσαν την εμφάνισή τους λόγω ατυχήματος, στη σκηνή ανέβηκαν οι ForeSin. Πολύ καλή σκοτεινή electro, με εμφανείς τις επιρροές από Covenant και VNV Nation, άνοιξαν με τον καλύτερο τρόπο τη βραδιά, για να έρθει η σειρά των Electree. Εναλλαγή γυναικείων και ανδρικών φωνητικών, με κομμάτια πότε μελαγχολικά, όπως το πολύ εκφραστικό “Clock”, πότε στα μονοπάτια της synth-pop. Έπειτα ήρθε η σειρά των Cybergoat. Ό,τι και να πει κανείς είναι λίγο για αυτό το συγκρότημα. Προκλητική παρουσία με δερμάτινα αξεσουάρ, δύο fetish dancers να κάνουν show πάνω στη σκηνή, brutal και βεβιασμένα φωνητικά, και μία σίγουρα ξεχωριστή σκηνική παρουσία. Φάνηκαν να γουστάρουν πολύ αυτό που κάνουν, παρά τα προβλήματα που αντιμετώπισαν με τον ήχο τους. Στο τέλος μάλιστα δεν έλειψαν κάποια «ευτράπελα» επεισόδια, τα οποία καλύτερα να μην περιγραφούν εδώ! Τρίτη μέρα. Με λύπη αντιμετώπισε το κοινό την ανακοίνωση πως οι Illusion Fades ακυρώσαν την εμφάνισή τους, λόγω ασθένειας του τραγουδιστή. Άρα θα βλέπαμε δύο μόνο συγκροτήματα, Psychic Stigma και Slow Motion. Συγκεντρώθηκε πολύ περισσότερος κόσμος από τις προηγούμενες μέρες και μάλιστα καλύπτοντας μια πολύ ευρεία κλίμακα ηλικιών, καθώς οι Slow Motion έχουν από τα τέλη της δεκαετίας του 1980 το δικό τους αφοσιωμένο κοινό. Οι Psychic Stigma είναι δύσκολο να καταταχθούν σε κάποιο μουσικό είδος. Έχουν πολλά στοιχεία, περισσότερο rock, άλλοτε ακόμα και country. Τα φωνητικά, όμως, μέσα απ’ τη δυναμική ερμηνεία και την ιδιαίτερη χροιά του τραγουδιστή, παραπέμπουν περισσότερο σε metal συγκρότημα. Έδωσαν, όπως και να το κάνουμε, μια διαφορετική νότα στο μέχρι στιγμής ύφος του φεστιβάλ. Αμέσως μετά οι θρυλικοί πλέον Slow Motion. Μεγαλειώδης ερμηνεία, παθιασμένα και βασανισμένα φωνητικά και σκοτεινές μελωδίες. Απελπιστικές κραυγές και οπερικά, στα οποία ήρθαν να προστεθούν και ηλεκτρονικοί ήχοι. Ατμόσφαιρα σαν από ταινία τρόμου και παρανοϊκά video projections. Κάποια κομμάτια στα γερμανικά, κάποια στα αγγλικά, άλλα πιο new wave και άλλα πιο dark - όπως το “No One May Proceed Beyond This Door”. Λόγω της ακύρωσης των Illusion Fades έπαιξαν μάλιστα και κάποια εκτός προγράμματος κομμάτια. Και έφτασε η Κυριακή, τελευταία μέρα του Electro-Gothic Festival. Το κοινό, όπως και τις προηγούμενες μέρες, ήταν ετερόκλητο και από όλες τις ηλικίες. Έναρξη με Subheim, one-man project σε experimental/IDM τόνους. Ήπιοι, χαλαρωτικοί ήχοι που εκφράζουν βαθύτερα συναισθήματα, παράλληλα με projections από εικόνες και τοπία της φύσης. Ακολούθησαν οι Astralon, οι οποίοι ξεκίνησαν με instrumental κομμάτι και συνέχισαν με ανεβαστική electro και χορευτική διάθεση. Το κοινό φάνηκε ενθουσιασμένο - άλλωστε οι Astralon ήταν από τα μεγάλα ονόματα του φεστιβάλ. Έκλεισαν δε με μια διασκευή στο “A Forest” των Cure, η οποία έκανε το κομμάτι αγνώριστο. Στη συνέχεια είχαμε πάλι αλλαγές στο πρόγραμμα: αντί για τους Fabrics ανέβηκαν οι Sto Oneiro, η μόνη ελληνόφωνη μπάντα του φεστιβάλ. Με punk αναφορές και μια πολύ «θεατρική» ερμηνεία ξεσήκωσαν το κοινό και μας προετοίμασαν για το τελευταίο συγκρότημα, τους Glimmer Void, οι οποίοι έχουν ήδη δικούς τους οπαδούς στα τέσσερα χρόνια της ύπαρξής τους. Πολύ διαφορετικός πειραματικός ήχος με στοιχεία τόσο από gothic όσο και από folk. Τύμπανα, βιολοντσέλο, αιθέρια γυναικεία φωνητικά και εναλλαγή με ανδρικά σε κάποια κομμάτια, όπως στη διασκευή του “Where The Wild Roses Grow” από Nick Cave & Kylie Minogue. Λόγω όμως του περασμένου της ώρας ήταν περιορισμένος και ο χρόνος τους, οπότε το φεστιβάλ έπρεπε σιγά σιγά να κλείσει.
