Ο Σταυρός Του Νότου φιλοξενεί τον Παύλο Παυλίδη με τους B-Movies για περιορισμένες εμφανίσεις κάθε Πέμπτη. Η συγκεκριμένη εμφάνιση ήταν η δεύτερη κατά σειρά, ενώ ακολουθούν κι άλλες για όποιον ενδιαφέρεται. Βρέθηκα με μια μπύρα να περιμένω να ξεκινήσει το πρόγραμμα, υπό τους ήχους των Morcheeba που έπαιζαν χαμηλόφωνα. Η συναυλία καθυστέρησε αρκετά σε σχέση με την ώρα έναρξης (από 22:00 ξεκίνησε 23:40) κι αυτό ίσως γιατί αργότερα αποδείχτηκε ότι προσήλθε περισσότερος κόσμος. Πάντως ο χρόνος του live δεν περιορίστηκε – ήταν μάλιστα αρκετά χορταστικό, διαρκώντας ως τις 02:20.
Οι μουσικοί ξεκίνησαν με ένα ορχηστρικό για ζέσταμα, με τη σύνθεση της μπάντας να είναι η γνωστή: τρεις κιθάρες (μαζί με του Παυλίδη), μπάσο, ντραμς, και πλήκτρα-ηλεκτρονικά εφέ. Δεν άργησε να δημιουργηθεί μια ωραία ατμόσφαιρα, ενώ μια μπλεγμένη λίστα με τραγούδια από διαφορετικές εποχές άρχισε σιγά-σιγά να αποκαλύπτεται. Το “Στοιχειωμένο Σπίτι” ξεσήκωσε τον κόσμο, ενώ πάρα πολύ καλή ήταν και η ερμηνεία του “Superstar”, κατά την οποία ο Παυλίδης υπήρξε πολύ εκφραστικός – μου έμοιασε να το νιώθει περισσότερο από άλλα κομμάτια. Υπήρξαν στιγμές αρκετά δυναμικές και funky όπως τα “Άλλη Μια Μέρα” (από τον ομώνυμο δίσκο), “Ζεστός Αέρας”, “Σαν Εσένα” και απ’ την άλλη στιγμές νοσταλγικές όπως η «ακουστική» ερμηνεία των “Βροχοποιός” και “Φωτιά Στο Λιμάνι”. Όπως καταλάβατε ήδη, η μπάντα έπαιξε τραγούδια κι από τα Ξύλινα Σπαθιά, ορισμένα από τα οποία συμπεριλήφθηκαν στον τελευταίο δίσκο του Παυλίδη, Live Στη Σύρο (όπως π.χ. το “Μόνο Αυτό”). Ορισμένα άλλα όμως όχι, σαν ας πούμε τον “Βασιλιά Της Σκόνης” (παλιό χιτάκι και χαρακτηριστικό του δίσκου Ξεσσαλονίκη) ή τα “Χάρτινος Ουρανός” και “Πάρε Με Μαζί Σου”. Μετά το διάλειμμα ακούσαμε και τα “Ατλαντίς” και “Χαζοπούλι”, με τον Παυλίδη να συνεχίζει να κλέβει την παράσταση με τη δυναμική του παρουσία, τις γκριμάτσες του και τις ρομποτικές κινήσεις, ενώ συχνά έκανε αναφορές τύπου «είναι ωραία», «ωραία παρέα» και «Athens by night». Ακολούθησε ένα καινούργιο τραγούδι, το “Όμορφη Μέρα”, για την ακρόαση του οποίου ο Παυλίδης δήλωσε ότι απαιτείται ησυχία, ενώ το πολυαναμενόμενο “Μόχα” ακούστηκε κι αυτό λίγο πριν το τέλος. Αναφορά όμως αξίζει και σε μερικά ακόμη τραγούδια: “Αερικό”, “Το Καράβι”, “Όταν Πεθαίνει Γύρω Κάθε Ομορφιά”. Για το τέλος μας περίμενε το “Παράξενο Τραγούδι”, που εξελίχθηκε σε κάτι σαν ένα εκτενές jam επί σκηνής, κατά το οποίο ο Παυλίδης τραγούδησε και λίγους στίχους στα Αγγλικά, ανάμεσα στους οποίους το “Bird Of Prey” των Doors (αυτό που έχει χρησιμοποιήσει και ο Fatboy Slim στο “Sunset (Bird Of Prey)”. Ήταν ένας αρκετά καλός τρόπος να κλείσει αυτή η βραδιά, έτσι «παράξενα». Αρκετή ενέργεια στη σκηνή, στίχοι να τραγουδιούνται εδώ κι εκεί από κάτω, καταπληκτική επικοινωνία του Παυλίδη με το κοινό και ένα γενικά ζεστό κλίμα σε όλη τη συναυλία. Όλα αυτά συνέθεσαν ένα ευχάριστο βράδυ, κατά το οποίο ακούσαμε τραγούδια από όλες τις φάσεις της καριέρας του Παυλίδη ως τραγουδιστή (από τα Ξύλινα Σπαθιά δηλαδή και μετά) ,παιγμένα με εναλλακτικούς τρόπους, καθώς τα πλήκτρα αλλά κυρίως τα εφέ προσέδωσαν ένα μοναδικό, χαρακτηριστικό ηλεκτρονικό στοιχείο. Μια συναυλία που ορισμένες φορές κουνούσε τα κεφάλια στον ρυθμό κι άλλες απλά άφηνε τους στίχους να «κλέβουν» λίγο από τον τελευταίο.
