 |
Μια ...ευάερη και εύγευστη ποπ μας πρόσφεραν αυτα τα νέα παιδιά στην πρώτη τους εμφάνιση στον Συρμό. Σε ενα νέο και άκρως καλαίσθητο χώρο μας κέρασαν τραγούδια απο τις δισκογραφικές τους δουλειές αλλά και κομμάτια που έχουν αγαπήσει.
Όσοι έχουν παρακολουθήσει τον Νίκο Πορτοκάλογλου σε τελευταίες συναυλίες του θα θυμούνται τον Κώστα να παίζει πλήκτρα και να τραγουδάει αλλα και την Ανδριάννα να είναι διακριτική σύμμαχος στον ήχο με τα κρουστά της αλλα και τα φωνητικά της. Βρισκοντάς λοιπόν κοινές ηχητικές συγγένειες (όπως αναφέρει και το δελτίο τύπου) αποφασίσαν να εκφράσουν τον δικό τους αισθητικό μικρόκοσμο που όμως δεν φάνηκε να απέχει πολύ απο τον καλλιτέχνη που έχουν συνεργαστεί.
Ο Κώστας -ένεκα δισκογραφίας- εκτελούσε χρέη άτυπου οικοδεσπότη αλλα και η Ανδριάννα στις δικές της στιγμές έδειχνε μια γοητευτική σκηνική παρουσία. Αυτο, σε συνδυασμό με τους φίλους τους που είχαν γεμίσει τον χώρο, δημιούργησαν μια ατμόσφαιρα ιδιαίτερα φιλική και μπορουμε να πούμε οτι υπήρχαν φορές που νιώσαμε οτι παρακολουθούσαμε συναυλιά συνοικιακού συγκροτήματος. Αυτο έχει τα προτερήματα του αλλα και τα ελαττώματα του. Καταρχήν μεταφράζεται σε μια ομπρέλλα ποπ ενορχήστρωσης που κάλυψε απο την Σερενάτα της Αρλέτας (πολυ καλή ερμηνεία απο την Ανδριάννα) το «Σαν να μην πέρασε μια μέρα» (το ξέρατε οτι είναι του Λιβαδά;) κομμάτια απο τον δίσκο της Αντριάννας μέχρι Bob Marley και ένα ροκίζον...εστιατόριο που τρώνε τα συνεργεία του Νίκου Ξυδάκη!
Στα προτερήματα ομως της φιλικης ατμόσφαιρας έχουμε οτι στην σκηνή ανεβήκαν και κάποιοι φίλοι τους όπως ο Μίλτος Πασχαλίδης, με τον οποίο τραγούδησαν το Another brick in the wall και κάποιες Κρητικές μαντινάδες αλλά και μια άκρως χαλαρή και αισθησιακή Ελένη Τσαλιγοπούλου που είπε το «Πιάσε με» αλλά και το υπέροχο (κατ' εμέ) «Ερώτας να είναι αυτό» με στίχους απο την Σαπφώ.
Η συναυλία δεν ήταν κακή. Δεν ήταν όμως και διαφορετική. Βέβαια ισχύει το «με όποιο δάσκαλο και αν κάτσεις τέτοια γράμματα θα μάθεις» αλλά μετά πρέπει να προχωρήσεις το δικό σου έργο. Με κάποια δουλειά στην ενορχήστρωση (η μπάντα ρόκαρε πολύ και χανόταν το χρώμα απο τα περισσότερα κομμάτια) ή στην οργανική ανάπτυξη των κομματιών τότε θα μπορέσουν να φωτίσουν το δικό τους έργο που είναι ικανό να γοητεύσει.
