 |
Βράδυ Κυριακής στο Αν, με πολύ πολύ κρύο και με την αναμονή του live ενός πολύ καλού συγκροτήματος, κατά τη δική μου άποψη! Η αλήθεια είναι οτι είχα χρόνια να τους δώ και με μεγάλη χαρά περίμενα αυτήν την Κυριακή, καθώς το συγκεκριμένο συγκρότημα έχει αποτελέσει ένα απο τα αγαπημένα μου στην ελληνική ροκ σκηνή. Μπορώ να πώ πως αρχικά ήμουνα επιφυλακτική με το τι θα αντιμετώπιζα αλλά το αποτέλεσμα ήταν παραπάνω των προσδοκιών μου.
Ένα live πολύ καλό και δυνατό απο όλες τις απόψεις. Πολύ καλή σκηνική παρουσία, ήχος δυνατός και καθαρός που κινήθηκε κατά βάση σε νότες εναλλακτικές, εκπλήξεις μουσικές, εξάρσεις οργάνων και κινήσεων, μικροί αυτοσχεδιασμοί που δίναν ένα ιδιαίτερο ήχο στο άκουσμα και πάνω απο όλα πολύ κέφι και όρεξη. Το αρνητικό ήταν πως δεν είχε πολύ κόσμο, αν και αναμενόμενο κατ' εμέ λόγω των ημερών, αλλά το θετικό ήταν πως κανείς δεν πτοήθηκε και κυρίως το συγκρότημα που πραγματικά τα δωσε όλα και μας παρέσυρε και μας στη γιορτή αυτή!
Η βραδυά άνοιξε με τους Low Gravity, οι οποίοι είχαν αρκετά ενδιαφέρον παίξιμο, με λίγο πιο hard ήχο και μικρές δόσεις funk. Δε μπορώ να πω πως δε μου άρεσαν, αλλά ίσως λόγω μη ανάλογης διάθεσης, κουράστηκα στα τελευταία κομμάτια περισσσότερο απο το γεγονός οτι όλα τα κομμάτια τους δε διέθεταν τη συνοδεία φωνής και στίχων. Θα ήθελα όμως κάποια στιγμή στο μέλλον να έβλεπα ή καλύτερα να άκουγα κάτι τέτοιο!
Κατά τις 11.30 οι Φόβοι του Πρίγκηπα ανέβηκαν στην σκηνή ανοίγοντας το set με ένα δυνατό ορχηστρικό κομμάτι για να μας ταρακουνήσουν στη συνέχεια με πολλά άλλα κομμάτια -δικά τους και άλλων. Παραπονεμένος κανείς δεν έμεινε καθώς πολλά αγαπημένα παλαιότερα τραγούδια ακούστηκαν, με ιδιαίτερη στιγμή μια Jazz εκτέλεση της "Χωμάτινης Κούκλας" αλλά είχαμε και την ευκαιρία να ακούσουμε και καινούργια όπως αυτό που ακόμα δεν είχε την τύχη να βαπτιστεί ή το "Θα δείς" ή αλλιώς "Μπάμπης" όπως το ονομάτισε προς στιγμήν ο Αντρέας! Στις διασκευές το ρόλο του τραγουδιστή ανέλαβε ο Αντώνης (αυτό το παιδί είναι πραγματικά πολυμήχανο), ο οποίος είχε διάφορους ρόλους κατά τη διάρκεια του live, όπως αυτόν του τρομπετίστα, και μαζί με την υπόλοιπη παρέα μας είπαν με τον δικό τους τρόπο το "Never let me down", το "I wanna be your dog" (πολύ ενδιαφέρουσα διασκευή), το "Keep on Rockin in the free world" και άλλων... Συνολικά παίξανε γύρω στις 2 ώρες, με ένα encore που ζητήθηκε πολύ έντονα απο το κοινό κατά το οποίο παίξανε στις κανονικές τους εκτελέσεις την "Χωμάτινη Κούκλα" και το "I Wanna be your dog".
Όλοι τους ιδιαίτεροι ως μουσικοί και πάλι πολύ δεμένοι δίναν πραγματική παράσταση πάνω στη σκηνη και μας ξεσήκωσαν όλους! Ο καθένας μόνος του έδινε το δικό του show και μουσικά αλλά και σαν παρουσίες (ιδιαίτερα τα 3 βασικά μέλη) και συνολικά όλοι μαζί δημιουργούσαν μια εικόνα με συνοχή και ένα ήχο πολύ δεμένο και αυτό ειναι το ξεχωριστό τους σημείο κατά τη δική μου άποψη!
Αυτό όμως που μου έμεινε και το θεωρώ πολύ σημαντικό είναι πως ενώ αρχικά βλέποντας και ακούγοντάς τους, πέρα των προηγούμενων σχολίων, είναι οτι με γυρίσανε πίσω σε ιδιαίτερες μουσικά στιγμές της εφηβείας μου, αλλά δε με κρατήσανε εκεί σε περασμένες εποχές, αντίθετα με πήγανε μπροστά κατά τη διάρκεια του live και μου αποδείξανε πως μεγάλωσαν, εξελίχθηκαν, ωρίμασαν μουσικά αλλά πάντα η ψυχή του σκοπού αυτής της παρέας παραμένει αγνή και πιστή στη μουσική!
Απ' οτι έμαθα Οι Φόβοι του Πρίγκηπα θα εμφανιστούν στα τέλη Γενάρη στο Μικρό Μουσικό Θέατρο παρουσιάζοντας τα κομμάτια τους με μια "πειραγμένη" προσέγγιση! Νομίζω πως αξίζει να πάτε, τουλάχιστον όσοι ενδιαφέρονται για καλή και αξιόλογη εγχώρια μουσική άποψη, γιατί πως αυτά τα παιδιά έχουν τη διάθεση, το μεράκι αλλά και όλα τα απαιτούμενα μουσικά εφόδια για δημιουργούν όμορφα πράγματα!
