 |
Είναι αλήθεια ότι τα τελευταία χρόνια η ελληνική (και κυρίως η) ελληνόφωνη σκηνή, είναι στα κάτω της. Την Πέμπτη που μας πέρασε λίγο πριν βρεθώ στο Αν σκεφτόμουν τις λίστες για το 2002 προσπαθώντας να βρω κάτι το αξιόλογο στην ελληνική ροκ δισκογραφία αυτής της χρονιάς και ευχομούν αργότερα το ίδιο βράδυ να έβλεπα μια μπάντα που να ξεφεύγει από τον σωρό και τον φαύλο κύκλο των επαναλήψεων και αντιγραφών που έχουμε συνηθίσει, ευτυχώς στάθηκα τυχερός...
Για τους Γκέτο δεν είχα την παραμικρή ιδέα περι τίνος πρόκειται. Τα ονόματα που αποτελούν το σχήμα ωστόσο δεν είναι τυχαία: Γιώργος Παπάζογλου, Γιώργος Αθανασιάδης από Βig Sleep, Γιώργος Τόλιος και Ασκληπιός Ζαμπέτας από Τρύπες, και στην φωνή ο Αποστόλης Δαδάτσης πρώην Εκτος Ελεγχου. Από ένα συγκρότημα στο οποίο βλέπεις μέλη των Big Sleep, Τρύπες και Εκτός Ελέγχου, σίγουρα έχεις απαιτήσεις.
Ο κόσμος που είχε βρεθεί στο Αν προκειμένου να ακούσει τους Γκέτο ήταν ιδιαίτερα περιορισμένος αριθμητικά, ίσως έφταιγε και το γεγονός ότι η μέρα είχε τρία σημαντικά ποδοσφαιρικά παιχνίδια. Ωστόσο οσοι βρεθήκαμε στο live των Γκέτο είδαμε μια μπάντα ιδιαίτερα δυναμική, με πολύ δυνατό παίξιμο, πολύ γκάζι, έναν τραγουδιστή που κολλάει άψογα στην μουσική, συνθέσεις καλοδουλεμένες. Όταν ξεκινούσαν οι Γκέτο να παίζουν, ένιωθες πως βρίσκεσαι δίπλα από ένα τρυπάνι το οποίο με τα decibel του σε τρυπαέι ολόκληρο. Με μπάντες σαν τους Γκέτο το ελληνικό ροκ όχι απλά δεν είναι στα κάτω του αλλά μπορεί να βγάλει αξιολογότατες δουλείες, τουλάχιστον αυτό έδειξαν στο live.
Το γκρουπ ανέβηκε στις 11.30 περίπου και για 2 ώρες έπαιξε 17 διαφορετικά κομμάτια εκ των οποίων τα 14 ήταν δικά του. Το γεγονός ότι ο κόσμος ήταν λίγος, δεν άφηνε πολλά περιθώρια για να δημιουργηθεί ένα κλίμα πιο... "συναυλιακό", παρόλο που το συγκρότημα είχε τόσο καλή απόδοση, ωστόσο γίναμε όλοι μια παρέα που "ανακάλυψε" ένα ελληνικό γκρουπ το οποίο έχει όλες τις δυνατότητες να μας απασχολήσει αρκετά στο μέλλον... Και απ' ότι φάνηκε όσοι βρέθηκαν στον χώρο κάπως έτσι το αντιμετώπησαν, σαν μια ανακάλυψη...
