 |
Απόγευμα αυγουστιάτικης Κυριακής με έφεραν οι συγκυρίες να κατηφορίζω προς τα Πατήσια για να συναντήσω ένα ζωντανό θρύλο της ελληνικής dark wave σκηνής, ίσως το πιο ταλαντούχο dark συγκρότημα της δεκαετίας του '80, τους South Of No North. Πολλοί από εμάς τους γνωρίζουμε από τα λιγοστά κομμάτια τους που ακούγονται ακόμα και σήμερα στα underground clubs της πόλης και τα οποία εξακολουθούν να ξεχωρίζουν. Άλλοι τους ξέρουν μόνο από αφηγήσεις των παλαιοτέρων, όλοι όμως έχουμε την ίδια αίσθηση: ότι πρόκειται για ένα όνομα που έχει αγγίξει τα όρια του μύθου για τη ελληνική dark κοινότητα.
Με αφορμή το sequel του περυσινού και πολύ επιτυχημένου Elfentanz Festival, θα έχουμε την σπάνια ευκαιρία να τους απολαύσουμε επί σκηνής, για ένα μοναδικό reunion show (το οποίο και θα ηχογραφηθεί) δεκατρία ολόκληρα χρόνια μετά την τελευταία τους συναυλία. Το δρόμο θ'ανοίξουν στις 27 Σεπτεμβρίου στο Gagarin 205, οι Γερμανοί And One, Neuroticfish και οι δικοί μας Δαιμονία Νύμφη.
Ο Γιώργος και ο Φοίβος με δέχτηκαν, λοιπόν εκείνο το ζεστό απόγευμα για να συζητήσουμε για την -απρόσμενη για πολλούς- επανεμφάνιση της μπάντας αλλά και για ένα flash back στην ιστορία των South Of No North. Η όλη συνάντηση εξελίχθηκε περισσότερο σαν μια φιλική κουβεντούλα σχετικά με τα παλιά, παρά σαν μια τυπική συνέντευξη, την οποία, εγώ τουλάχιστον, απόλαυσα. Και εκτός του ότι αποκάλυψε το γεγονός ότι το συγκρότημα ποτέ δεν έπαψε να υφίσταται, έβγαλε πολλές και ευχάριστες ειδήσεις οι οποίες αφήνουν ένα παράθυρο αισιοδοξίας για το μέλλον...
- Ας ξεκινήσουμε με λίγη ιστορία, παιδιά: πότε και πώς άρχισε όλο αυτό το 'ταξίδι';
- Πρωτοβγήκαμε το Μάρτη του 1984 σαν South Of No North παίζοντας μπροστά σε κόσμο, η ιδέα όμως και οι πρώτες πρόβες είχαν ξεκινήσει κάπου στο Νοέμβριο του 1983. Τα περισσότερα μέλη της μπάντας γνωριζόμασταν από το σχολείο σαν πιτσιρικάδες των 17-18 χρονών είτε σαν μέλη μιας ευρύτερης παρέας, εδώ στα Πατήσια και την Αχαρνών.
- Αν δεν κάνω λάθος, το South Of No North είναι ο τίτλος ενός βιβλίου του Charles Buckowski.
- Γιώργος: Ναι, από εκεί προέκυψε το όνομα μας (χαμόγελα), μιλούσε για πολύ μεθύσι και εξέφραζε σκοτεινές καταστάσεις...
- Λίγα λόγια για τη σύνθεση του συγκροτήματος;
- Φοίβος: Δανιήλ Γρηγοριάδης στα φωνητικά, Μιχάλης Κράλλης στην κιθάρα, Γιώργος Κουλούρης στο μπάσο, Φοίβος Περγιαλιώτης στα τύμπανα και ο Βασίλης Κράλλης (αδελφός του Μιχάλη) στα πλήκτρα που ήρθε στο γκρουπ το 1987 μαζί με τον Μάκη Μπιθιμίρη (επίσης πλήκτρα). Στους παραπάνω έχει προστεθεί και ο Λεωνίδας Χρονόπουλος (κιθάρα) τον οποίο, εγώ και ο Γιώργος γνωρίζουμε από τη συνεργασία μας στους Rock Xerox. Οπότε στο Elfentanz θα εμφανιστούμε σαν 7-άδα! Οι μόνες διαφοροποιήσεις δηλαδή με την αυθεντική 6-μελή σύνθεση ειναι η προσθήκη του Λεωνίδα και η αντικατάσταση του παλιού μας τραγουδιστή, του Ανδρέα, με το μικρότερο αδελφό του, τον Δανιήλ ο οποίος μας έχει καταπλήξει με τις φωνητικές του ικανότητες και την ομοιότητα της φωνής του με εκείνη του Ανδρέα! Ούτε εμείς οι ίδιοι δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε στην αρχή τη διαφορά!
 |
- Ποιες ήταν οι βασικές επιρροές της μπάντας εκείνα τα πρώτα χρόνια;
- Γιώργος: Σαν πρώτα ακούσματα, εγώ προσωπικά είχα punk groups όπως οι Buzzcocks, φυσικά οι Pistols, από τα 70'ς Roxy Music και Bowie ο οποίος επηρέασε πάρα πολλά μουσικά είδη στη συνέχεια. Ιδιαίτερη αδυναμία είχα πάντα στους Stranglers, τους Clock DVA και πολύ περισσότερο στον Dave Sylvian και τους Japan. Μου άρεσαν οι Birthday Party, όχι όμως και ο Cave αργότερα μόνος του.
Φοίβος: Μου άρεσαν ιδιαίτερα οι Bauhaus, οι Sound, Depeche Mode, Simple Minds, οι Japan, α ναι! Και οι Heaven 17!
- Τότε υπήρχε μια τάση παραλληλισμού σας με τους Bauhaus, πως νοιώθατε μ'αυτό;
- Φοίβος: Δεν μπορώ να πω ότι μας ενοχλούσε ιδιαίτερα. Αυτό ίσως συνέβαινε επειδή στο ξεκίνημα είμασταν κι εμείς κουαρτέτο, είχαμε κάνει και μια διασκευή στο Bela Lugosi's Dead. Πέρα από κάποιες ''πινελίες'' στον ήχο μας που ίσως έμοιαζαν, δεν υπήρχαν τόσο μεγάλες ομοιότητες. Πάντως ποτέ δεν βρήκαμε αρνητική αυτή την παρομοίωση.
- Άλλα ελληνικά γκρουπς με τα οποία είχατε στενές σχέσεις στα 80'ς ποια ήταν;
- Γιώργος: Κυρίως τα άλλα συγκροτήματα που ανήκαν στην Creep Records όπως οι Villa 21 που ήταν πολύ στα πάνω τους, οι Yell-O-Yell, οι Metro Decay και οι Reporetrs. Εκείνη την περίοδο οι South Of No North ήταν κάτι ξεχωριστό για τα δεδομένα της ελληνικής σκηνής και οι άνθρωποι που ήταν μέσα στα μουσικά πράγματα δεν μας έβλεπαν με ιδιαίτερη θέρμη. Είμασταν πιο εσωστρεφείς χωρίς να δίνουμε έμφαση στις δημόσιες σχέσεις...
 |
- Ας μιλήσουμε λίγο για τα άλμπουμς που είχατε κυκλοφορήσει.
- Φοίβος: Σχετικά με το πρώτο μας άλμπουμ, το Lacrimae Christi -το δάκρυ του Χριστού λατινιστί- υπήρχαν κάποια κομμάτια ήδη γραμμένα, οπότε μπήκαμε στο studio το Σεπτέμβριο του 1984. Τα πράγματα έγιναν αρκετά γρήγορα και κάπως βιαστικά τότε, υπήρχε και η σχετική απειρία. Ο δίσκος αυτός ήταν το πρωτόλειο μας. Στο studio συναντήσαμε μια εντελώς διαφορετική διαδικασία απ' ότι στα live η οποία όμως μας άρεσε πάρα πολύ. Τελικά κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 1985. Το Fell Frozen βγήκε την άνοιξη του 1986 και ήταν η φυσική εξέλιξη του Lacrimae Christi, μια δουλειά που έγινε σε μια περισσότερο σταδιακή διαδικασία. Πάνω σ' αυτό δουλέψαμε σχεδόν ένα ολόκληρο χρόνο. Υπήρχε άνεση χρόνου και τα κομμάτια προέκυπταν βήμα-βήμα. Ήταν ένας αρκετά πιο ώριμος δίσκος.
- Γιώργος: Ήταν μια δύσκολη περίοδος για το συγκρότημα, αρκετοί από εμάς φεύγαμε για το στρατό και ταυτόχρονα η Creep Records έκλεινε οπότε ουσιαστικά το Fell Frozen έμενε χωρίς την παραμικρή προώθηση. Κατέληξε στις προσφορές μαζί με τις άλλες κυκλοφορίες της Creep...
- Φοίβος: Το τρίτο και ομώνυμο άλμπουμ κυκλοφόρησε στην Wipe Out το 1989 και ήταν ένα μεγάλο βήμα για μας. Είχαμε καλύτερη παραγωγή, καλύτερη ενορχήστρωση και συνθέσεις. Ο δίσκος αυτός ''άνοιξε'' το όνομα της μπάντας, μπορούσε να το ακούσει περισσότερος κόσμος.
- Γιώργος: Υπολογίζω πως από αυτόν το δίσκο πρέπει να κόπηκαν γύρω στα 2.000 κομμάτια.
 |
- Και ας έρθουμε στο τελευταίο άλμπουμ της μπάντας, το Rajah του 1992 στην Wipe Out. Έχει επικρατήσει η εντύπωση πως αποτέλεσε κάτι σαν best of δίσκο.
- Φοίβος: Έχει δοθεί λανθασμένα αυτή η εντύπωση. Το Rajah ήταν ένα κανονικό άλμπουμ με καινούργια κομμάτια όπως τα Maximum Protection, November, Fly και Clever Sea, κάποιες παλιότερες συνθέσεις μας που όμως δεν είχαν εμφανιστεί πουθενά στο παρελθόν όπως τα Monster και Dependance από την εποχή του Fell Frozen. Υπήρχαν και μερικές διασκευές σε παλιότερα κομμάτια μας: στα 10.000 Eyes και Anabelle Lee.
- Ποιόν δίσκο θεωρείτε εσείς τον πιο αντιπροσωπευτικό του ήχου σας, αυτόν που θα συνιστούσατε σε κάποιον να ακούσει αν δεν σας γνώριζε καθόλου;
- Χμμ… Είναι δύσκολο να πεις αλλά μάλλον θα διαλέγαμε τον ομώνυμο τρίτο μας δίσκο. Υπάρχουν όμως και από τους άλλους κομμάτια που θα λέγαμε ότι είναι χαρακτηριστικά: από τον πρώτο το Lacrimae Christi και 10.000 Eyes και από τον δεύτερο It's Only A Song, Creeping και το Anabelle Lee.
- Η σύνθεση των κομματιών πως γινόταν και κατά πόσο άλλαξε ο ήχος σας από το '87 και μετά;
- Φοίβος: Συνθέταμε όλοι μαζί. Οι στίχοι είτε προϋπήρχαν σαν ποιήματα -όπως στην περίπτωση του Anabelle Lee (Edgar Alan Poe)- είτε τους έγραφε ο τραγουδιστής. Τώρα, αναφορικά με την εισαγωγή των πλήκτρων το 1987, ήρθαν σαν φυσική εξέλιξη και έφεραν μια αλλαγή στον τρόπο ενορχήστρωσης. Δεν νομίζω ότι έγινε πιο pop ο ήχος, απλά βοήθησαν να είναι πιο ατμοσφαιρική η μουσική. Άλλωστε υπήρχαν και παλιότερα σαν guests με τη μορφή του πιάνο κυρίως.
 |
- Αγαπημένα κομμάτια για τον καθένα σας από South Of No North;
- Φοίβος: Εξακολουθεί να με συγκινεί ακόμα και τώρα το House Of Breath, ίσως το πιο αγαπημένο μου. Επίσης το It's Only A Song και το Southern Light.
- Γιώργος: Αν και όλα τα βλέπουμε σαν παιδιά μας, θα έλεγα το Something Good και το Maximum Protection.
- Κομμάτια άλλων συγκροτημάτων που σας έχουν σημαδέψει;
- Φοίβος: Bauhaus εποχής '84, το Passion Of Lovers και γενικά όλο το πρώτο LP. Ή επίσης το Mask και σχεδόν όλοι οι δίσκοι! (γέλια). Ακόμα, Echo & The Bunnymen και Cure της εποχής του Pornography.
- Γιώργος: Ο δεύτερος δίσκος των Clock DVA, Echo & The Bunnymen - Crocodiles και Up Here και το Closer των Joy Division.
- Και πάμε στην πρώτη σας συναυλία.
- Γιώργος: Έγινε στο Λύκειο της Γκράβας τον Μάρτιο του 1984 μαζί με τους Metro Decay, Villa 21, Yell-O-Yell και τους Art Of Parties.
- Φοίβος: Θυμάμαι ότι είχε παέι πολύ καλά, πολύς κόσμος και μεγάλη απήχηση. Τρακ δεν είχαμε σχεδόν καθόλου μιας και είχαμε κάνει καλή προετοιμασία.. Ήταν πολύ σημαντική συναυλία για μας και έδωσε μεγάλη ώθηση στο συγκρότημα.
- Και κατόπιν φτάνουμε στο πως προχωρήσατε στο πρώτο σας δισκογραφικό συμβόλαιο.
- Φοίβος: Είχαμε ηχογραφήσει ένα demo καθαρά για promotional χρήση το οποίο έφτασε στα χέρια του Μπάμπη Δαλίδη, του τότε ιδιοκτήτη της Creep Records. Μετά τα πράγματα πήραν το δρόμο τους. Με το Μπάμπη εξακολουθούμε να είμαστε φίλοι ακόμα και σήμερα αν και έχουμε χαθεί τα τελευταία χρόνια.
- Γιώργος: Το demo περιείχε τέσσερα κομμάτια: τα Lacrimae Christi, 10.000 Eyes, Fear και μια διασκευή στο Exercise One των Joy Division.
- Και τα τέσσερα άλμπουμς σας είχαν κυκλοφορήσει μόνο σε βινύλιο, πράγμα που αυτόματα τα καθιστά πολύ σπάνια. Υπάρχει περίπτωση επανακυκλοφοριών;
- Φοίβος: Πριν από ένα χρόνο μας είχε γίνει κάποια κρούση, περισσότερο φιλολογικού χαρακτήρα αλλά δεν προχώρησε παραπέρα και έτσι το όλο θέμα πάγωσε. Πάντως θα είμασταν θετικοί εάν υπήρχε η προοπτική για καλή προώθηση και σοβαρή διανομή.
- Γιώργος: Απ' την άλλη, κανένα από τα άλμπουμς δεν ξεπέρναγε σε διάρκεια τα 38-40 λεπτά, οπότε αυτό ίσως αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα για τους ενδιαφερόμενους. Καλή ιδέα ίσως θα ήταν να κυκλοφορούσαν ανά δυο μαζί...
- Έγινε προσπάθεια για να βγείτε στο εξωτερικό;
- Φοίβος: Κοίταξε, τότε τα πράγματα ήταν πιο δύσκολα, δεν υπήρχε και το internet. Εμάς μας ενδιέφερε το εξωτερικό γιατί πιστεύαμε ότι μπορούσαμε και αξίζαμε να ακουστούμε και εκτός συνόρων. Η Creep είχε στείλει υλικό σε κάποια αμερικάνικα περιοδικά για reviews - δεν ήρθε όμως τελικά μια πρόταση.
- Η τελευταία σας συναυλία πότε ήταν, γνωρίζατε από πριν ότι θα είναι και η τελευταία;
- Γιώργος: Πρωί ήτανε (γέλια) και είχαμε βγει για πρώτη και για τελευταία φορά με άσπρα! Όχι, δεν το ξέραμε ότι επρόκειτο να είναι η τελευταία.. Ήταν σε κάποιο φεστιβάλ αριστερών στο Ζάππειο, του Συνασπισμού ήταν; Θα σε γελάσω. Το 1990 μαζί με Last Drive και Villa 21.
- Πότε και γιατί φτάσατε στη διάλυση;
- Φοίβος: Ουσιαστικά ποτέ δεν υπήρξε διάλυση για μας! Ποτέ δεν βγήκαμε να πούμε ότι οι South Of No North διαλύθηκαν. Συνεχίσαμε να υπάρχουμε σιωπηρά. Εντάξει, υπήρχαν κάποια νεκρά διαστήματα αλλά ποτέ με την έννοια της διάλυσης. Οι South Of No North υπάρχουν όλα αυτά τα χρόνια! Και το σημαντικότερο, συνεχίσαμε να γράφουμε κομμάτια από το 1993 και μετά. Υπάρχει έτοιμο υλικό για ολόκληρο δίσκο, γύρω στα 15 κομμάτια και απλά περιμένει κάποια πρόταση κάποτε για να κυκλοφορήσει...
- Με τι άλλο ασχολούνται τα μέλη της μπάντας;
- Σαν Rock Xerox, κάποιοι από μας συμμετέχουμε σε συλλογές, δίνουμε μερικά live που και που, αλλά οι πιο πολλοί έχουμε ακολουθήσει διαφορετικούς μουσικούς δρόμους. Ο Μιχάλης ασχολείται με πειραματική, ηλεκτρονική μουσική κι εμείς οι δυο έχουμε δημιουργήσει ένα project κάτω από το όνομα 'Παρασάγκας' που παίζει ατμοσφαιρική μουσική χωρίς φωνητικά, με μπάσο, drums και πλήκτρα. Θα θέλαμε να το συνδυάσουμε και με κάποια άλλη μορφή τέχνης όπως π.χ. σε μια θεατρική παράσταση, κάτι που είχαμε κάνει πέρυσι.
 |
- Ας έρθουμε όμως και στα τωρινά: πως δεχθήκατε την πρόταση για τη συμμετοχή σας στο Elfentanz 2;
- Φοίβος: Αρκετό καιρό πριν, το συζητούσαμε για ένα come back οπότε η πρόταση ήρθε την κατάλληλη στιγμή και κατά κάποιο τρόπο, έδωσε κατεύθυνση στη σκέψη! Υπήρχαν φίλοι που ήθελαν να μας δουν live. Άλλωστε εμείς κάναμε πρόβες το τελευταίο πολύ διάστημα από τις οποίες είμαστε πολύ ευχαριστημένοι. Οπότε δεν υπήρξε κανένας δισταγμός.
- Τρακ;
- Φοίβος: Περισσότερο περιέργεια για τις αντιδράσεις του κόσμου παρά τρακ μιας κι έχουμε μεγάλη εμπειρία στα live.
- Γιώργος: Είναι μια πρόκληση για μας. Το βλέπουμε σαν μια ευκαιρία να αποδείξουμε ότι τότε στα 80'ς αξίζαμε να παίζουμε ως headliners, αν και ποτέ δεν μας απασχόλησε ιδιαίτερα με ποια σειρά θα βγαίναμε στη σκηνή.
- Τι να περιμένουμε στις 27 Σεπτεμβρίου;
- Καλύτερα να μην πούμε. Όλα τα αντιπροσωπευτικά μας κομμάτια καθώς και νέες συνθέσεις που δεν υπάρχουν σε δίσκους. Διασκευές δεν θα ακουστούν. Θα υπάρχει όμως κάτι το διαφορετικό, δεν θα είμαστε ακριβώς έτσι όπως ο κόσμος μας είχε δει τότε. Ας το κρατήσουμε για έκπληξη...
