 |
Τον Russell Simins, drummer των αγαπημένων μας Jon Spencer Blues Explosion, τους οποίους θα υποδεχτούμε στο Gagarin 205 την ερχόμενη Παρασκευή, τον πετύχαμε σπίτι του, στην Νέα Υόρκη, το πρωινό της 11ης Σεπτεμβρίου, δύο χρόνια ακριβώς από, ξέρετε τι… Sorry, αλλά μου είναι αδύνατο να αντισταθώ... Έχω μία μεγάλη περιέργεια να μάθω πως ξημέρωσε αυτή η ιδιαίτερη ημερομηνία για τους Νεοϋορκέζους…
«Τι να σου πω… Είναι μέρα Μνήμης για όλους μας. Έχει μία περίεργη αίσθηση. Είναι ένα ζεστό πρωινό και όλοι συνειδητοποιούν αμέσως μόλις ξυπνούν ότι είναι διαφορετικό, υπάρχει ένα βαρύ κλίμα για όλους. Πέρυσι ήταν βέβαια πολύ χειρότερα, αφού είχαν περάσει μόλις 12 μήνες από το χτύπημα. Προσωπικά, αλλά και τα άλλα παιδιά της μπάντας, δεν είχαμε κάποιο πρόσωπο του στενού μας κύκλου ανάμεσα σε αυτούς που χάθηκαν, αλλά σίγουρα έμμεσα χάσαμε κάποια άτομα που γνωρίζαμε, ορισμένους πυροσβέστες από την γειτονιά, αλλά και κάποιους φίλους, φίλων μας. Πρέπει να το ξεπεράσουμε, αλλά δεν θα είναι εύκολο…»
Άσχημα πράγματα… Ας το ξεπεράσουμε γρήγορα λοιπόν, με πιο ευχάριστες αναμνήσεις… Έχουν περάσει αρκετά χρόνια από την πρώτη και μοναδική επίσκεψη των Blues Explosion στην Αθήνα. Άραγε ο Russell θυμάται τίποτα; Ναι θυμάται, και να σας πω την αλήθεια, δεν με εκπλήσσει καθόλου η πρώτη του απάντηση-ανάμνηση, αν κρίνω από τις διαστάσεις του… Κακίες…
«Ανυπομονώ να έρθω στην Ελλάδα ξανά, κυρίως για το φαγητό! Είχα φάει καταπληκτικά! Επίσης μέναμε κοντά στο κέντρο της πόλης τότε, και καταφέραμε ένα πρωινό να επισκεφθούμε την Ακρόπολη… Ήταν απίστευτα! Δεν πίστευα ότι πάτησα το πόδι μου εκεί. Όλοι αυτοί οι τουρίστες, ο κόσμος γενικά… Ήταν ωραία…»
Από το βράδυ στο Ρόδον;
«Από την συναυλία μας λίγα πράγματα… Θυμάμαι μόνο τον κόσμο, ο οποίος πρέπει να είχε περάσει πάρα πολύ καλά, οπότε και εμείς περάσαμε καλά.»
Έχουν περάσει αρκετοί μήνες από την τελευταία δισκογραφική δουλειά των Blues Explosion, το “Plastic Fang”. Έχοντας το πλέον στο παρελθόν, πώς βλέπει ο Russell την ανταπόκριση του κοινού;
«Το “Plastic Fang” γενικά πήγε καλά… Οι φίλοι του group πιστεύω ότι το ευχαριστήθηκαν. Πήγε καλά γενικά σε χώρες που δεν το περιμέναμε, όπως η Ιαπωνία. Στην Αγγλία γεμίσαμε όλα τις συναυλίες μας, και πουλήσαμε πολύ. Δυστυχώς μόνο στην Αμερική δεν πήγαμε όσο καλά θα θέλαμε… Αλλά τι να κάνεις; Αυτή είναι η Αμερική!»
Παρ’ όλα αυτά, τον τελευταίο καιρό έχουμε μία έξαρση από groups που κάνουν τώρα, ότι οι Blues Explosion κάνουν τουλάχιστον μία ολόκληρη δεκαετία. Πώς τους φαίνεται ότι οι δίσκοι αυτών των συγκροτημάτων πραγματικά πουλάνε και όχι οι δικοί τους; Συγκροτήματα που πρέπει να έχουν επηρεαστεί από τους Blues Explosion.
«Κοίτα, ότι είναι γυμνό και ωμό rock’n’roll το εκτιμάμε… Υπάρχουν πολλές μπάντες, που ναι, μπορούμε να πούμε ότι επηρεάστηκαν από εμάς και τις εκτιμάμε και μας αρέσουν. Το ότι κάποιες άλλες μπάντες με παρόμοιο ήχο ίσως κάνουν μεγαλύτερη επιτυχία από εμάς, ίσως φταίει το γεγονός ότι κάνουν τον ήχο τους να ακούγεται πιο ευχάριστα στα αυτιά περισσοτέρων ακροατών. Γίνονται περισσότερο pop… Όπως οι White Stripes… Αν σκεφθείς πραγματικά αυτό που κάνουν, όπως το κάνουν, ε, οι White Stripes είναι pop.»
Αν είναι για ένα πράγμα γνωστοί οι Blues Explosion, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, είναι οι ζωντανές εμφανίσεις τους. Εκπληκτικοί μουσικοί, που παίζουν σαν να εξαρτάται η ζωή τους από το βρώμικο blues, με ένα frontman, τον χαρισματικό Jon Spencer να κουνάει τους γοφούς του, ως άλλο Elvis και να καίει καρδιές.
«Δεν υπάρχει καλύτερο πράγμα από το παίζεις live! Φοβερό συναίσθημα! Είναι το σπουδαιότερο κομμάτι αυτού που κάνουμε, δεν υπάρχει αμφιβολία. Και το να ηχογραφείς στο studio είναι ωραίο, αλλά το καλύτερο είναι να βλέπεις ότι αυτά που δούλεψες στο studio, περνάνε στον κόσμο, και ότι οι φίλοι μας περνάνε καλά μαζί μας.»
Ποια είναι η θέση το Russell όμως σε ένα live που μπροστά του βρίσκεται ο Jon Spencer; Δεν γεμίζει μόνος του τη σκηνή;
«Κοίτα ο Jon είναι ο τραγουδιστής, οπωσδήποτε θα είναι το κέντρο του ενδιαφέροντος. Εγώ είμαι ένας απλός drummer, αυτή είναι η δουλειά μου, εκεί ανήκω.»
Όχι και ένας απλός drummer, μην τα ισοπεδώνουμε όλα. Άλλωστε, έχει στο ενεργητικό του και ένα πάρα πολύ καλό solo album, το “Public Places” που κυκλοφόρησε το 2000.
«Ναι βέβαια… Χαίρομαι που ξέρεις για την προσωπική μου δουλειά. Εκεί βγάζω κάποια άλλα πράγματα του εαυτού μου που δεν εμφανίζονται στους Blues Explosion. Εδώ και ένα χρόνο δουλεύω και σε ένα ακόμα, δεύτερο, solo album, το οποίο σύντομα θα το ολοκληρώσω. Πιστεύω ότι θα κυκλοφορήσει κοντά στο τέλος του έτους… ελπίζω, γιατί δεν είναι και εύκολο.»
Καλά τίποτα δεν είναι εύκολο… Το ερώτημα είναι, γιατί;
«Διότι παράλληλα δουλεύουμε και τον νέο δίσκο των Blues Explosion! Θα είναι έτοιμο και θα κυκλοφορήσει πιστεύουμε τον Μάρτιο, αν όλα πάνε καλά. Έχουμε ετοιμάσει πολλά τραγούδια, περισσότερα απ’ όσα θα χωρέσουν τελικά στον δίσκο. Είναι αρκετά διαφορετικός από το “Plastic Fang”, οπότε όσοι περιμένουν ένα “Plastic Fang Part 2” θα τους απογοητεύσω. Δεν έχει κάποιο συγκεκριμένο concept, και πολλά τραγούδια όπως τα βλέπουμε τώρα, θα είναι πολύ διαφορετικά μεταξύ τους. Σίγουρα όμως θα είναι πολύ πιο funky δίσκος, διότι αυτό θέλαμε από την αρχή, μετά το “Plastic Fang”, όταν αρχίσαμε να ετοιμάζουμε το νέο album.»
Ανυπομονούμε…
«Hey, ίσως σας παίξουμε και τεστάρουμε πάνω σας και κάποια από τα καινούρια μας τραγούδια, ποιος ξέρει;»
