 |
Ξέρετε τι πραγματικά θα ήθελα; Αντί να μιλάω τηλεφωνικά με τον David Lowery, εγώ στην Αθήνα και εκείνος στο Richmond, να βρισκόμουν εκεί μαζί του, να χαλαρώναμε, να ανοίγαμε μερικές μπύρες και να απολαμβάναμε το όμορφο, ζεστό πρωινό από εκεί ακριβώς που μου μιλούσε.
Καθισμένος λοιπόν μέσα στο αυτοκίνητό του, ακριβώς έξω από το πατρικό του, ο David μιλούσε από ένα ασύρματο τηλέφωνο, διότι αν μιλούσε μέσα από το σπίτι του, θα γινόταν ρεζίλι σε μένα, όπως είπε, από τις φωνές του πατέρα του! Καθ’ όλη την διάρκεια της κουβέντας που είχαμε, δεν μπορούσε παρά να ζηλεύω! Μία φορά μία γειτόνισσά του, του έφερε να δοκιμάσει τα φρέσκα μπισκότα σοκολάτας που είχε μόλις βγάλει από τον φούρνο, ενώ λίγο αργότερα μία άλλη γειτόνισσα του πρόσφερε ένα φρεσκότατο χυμό από φρούτα από την αυλή της… Είπατε τίποτα για την Αμερικάνικη suburbia;
Πως αισθάνεται όμως ότι θα αφήσει όλη αυτή την θαλπωρή της γειτονιάς του για να έρθει στην Αθήνα σε μερικές εβδομάδες;
«Είμαι ενθουσιασμένος! Είναι η πρώτη φορά που θα επισκεφθώ την χώρα σου, αφού όχι μόνο δεν έχω έρθει στο παρελθόν με τους Camper Van Beethoven ή τους Cracker, αλλά ούτε καν σαν τουρίστας… Δεν κατάφερα ποτέ να βρω τον χρόνο! Πραγματικά όμως είμαι ενθουσιασμένος, και αυτό τον καιρό μοιράζομαι τον ενθουσιασμό μου με πολλούς Έλληνες φίλους μου που έχω εδώ στο Richmond. Δεν έχω ιδέα πως έγινε αυτό, αλλά στην πόλη μου, και γενικά στην Virginia μένουν πολλοί Έλληνες. Οι φίλοι μου λοιπόν απ’ όταν έμαθαν ότι θα ταξιδέψω στην πατρίδα τους μου μιλάνε συνέχεια γι’ αυτήν, και μου λένε που να πάω, τι να επισκεφθώ, και τι να φάω… Ελπίζω να προλάβω να τα κάνω όλα!»
«Τους φάνηκε λίγο περίεργο βέβαια ότι θα παίξουν οι Cracker στην Ελλάδα, και ότι πουλάνε σχετικά οι δίσκοι μας. Προσωπικά έμαθα ότι πράγματι είμαστε ένα γνωστό group, και όπως παντού άλλωστε, είχαμε σημειώσει σημαντική επιτυχία εκεί στις αρχές των ‘90s. Πάντως ακόμα και τώρα, πιστεύω ότι θα αξίζει τον κόπο η συναυλία μας στην Ελλάδα, αφού από ότι μου είπανε έχουμε ένα φανατικό κοινό που μας στηρίζει.»
Μιας που αναφέραμε τις παλιές επιτυχίες… Έχουν αλλάξει οι Cracker από τότε έως τώρα;
«Σίγουρα! Βασικά έχουμε εξελιχθεί πολύ! Όχι, όχι! Λάθος… Η λέξη εξέλιξη δεν ταιριάζει απόλυτα. Έχουμε μεταλλαχθεί! Από εκείνη την alternative μπάντα που ήμασταν, με τις ραδιοφωνικές επιτυχίες της εποχής τότε πριν από δέκα χρόνια, που μας είχαν κάνει δημοφιλείς, τώρα είμαστε περισσότερο μία cult μπάντα, με πιστούς οπαδούς. Όχι ότι έχουμε μικρότερο κοινό τώρα. Στα ίδια clubs που παίζαμε και πριν από 10 χρόνια εμφανιζόμαστε και τώρα.»
Θα το απολαύσουμε όμως το show, όλοι εμείς που θα βρεθούμε στο Ark; Αν κρίνουμε από το περυσινό “Live At Cleveland” σίγουρα ναι! Να υποθέσουμε λοιπόν ότι αυτό που ακούμε στον live αυτό δίσκο είναι και αυτό που θα απολαύσουμε στην Αθήνα;
«Όχι ακριβώς… Κοίτα… Έχουμε μία, ας πούμε, κακή συνήθεια… Δεν έχουμε ποτέ ένα συγκεκριμένο setlist. Ξεκινάμε να παίζουμε και όπου μας βγάλει. Βέβαια, δεν ξεχνάμε, ότι σαν μία καθώς πρέπει cult μπάντα που είμαστε, όπως σου έλεγα προηγουμένως, προσπαθούμε να ικανοποιήσουμε όλους τους fans μας. Είναι αρχή μας να τιμάμε όλα μας τα albums, επιλέγοντας αυθόρμητα κομμάτια από την πρώτη έως την τελευταία μας κυκλοφορία. Και ακόμα και αν ένας φίλος από το κοινό μας ζητήσει κάποιο σπάνιο κομμάτι, κάποιο b-side για παράδειγμα, εάν το θυμόμαστε και εμείς βέβαια, θα το παίξουμε. Μερικές φορές, εάν περνάμε καλά ξεχνιόμαστε στην σκηνή, και πρέπει κάποιος να μας θυμίσει πόση ώρα παίζουμε για να κατεβούμε!»
Πριν από τους Cracker, όπως είναι γνωστό, ο David Lowery υπήρξε ο ηγέτης μίας ιστορικής επιδραστικής alternative μπάντας, των περίφημων Camper Van Beethoven. Πρόσφατα μάθαμε ότι ξαφνικά οι Camper άρχισαν να κάνουν κάποιες περιορισμένες ζωντανές εμφανίσεις! Αυτή και αν ήταν έκπληξη!
«Με τους Camper Van Beethoven αυτή την περίοδο πειραματιζόμαστε με σκοπό να ανακαλύψουμε κι εμείς τι είναι οι Camper ύστερα από τόσα χρόνια. Ούτε εμείς ξέρουμε που θα μας οδηγήσει. Πάντως η αλήθεια είναι ότι δουλεύουμε πολύ τους περασμένους μήνες κυρίως με τα παλιά μας τραγούδια, για να δούμε πως ακούγονται τόσα χρόνια μετά, αλλά όχι μόνο αυτό… Δουλεύουμε και πάνω σε νέες ιδέες, νέες συνθέσεις, που πιστεύω ότι θα μας οδηγήσουν σε ένα νέο album μέσα στην επόμενη χρονιά!»
Να δούμε δισκογραφική επιστροφή των Camper και τίποτα άλλο… Έχουνε περάσει και τα χρόνια άλλωστε. Εδώ ακόμα και για τους Cracker o χρόνος έχει αφήσει τα σημάδια του. Όταν ξεκινούσαν, ο Lowery τραγούδαγε για “Teenage Angst” και λίγο μετά βροντοφώναζε “I Hate My Generation”. Τώρα δέκα χρόνια αργότερα, αναρωτιέμαι τι θέλει να τραγουδήσει…
«Τα ίδια λέω και τώρα! Κοίταξε να δεις… Όταν γράψαμε το “Teenage Angst” ήμουν ήδη 30. Κατά κάποιο τρόπο ως μπάντα αντιμετωπίζουμε πολλά πράγματα με χιούμορ και ειρωνεία. Έτσι και με αυτά τα κομμάτια. Μας αρέσει στιχουργικά να παίζουμε με τα στερεότυπα, και τελικά να τα αγκαλιάζουμε και να συνδεόμαστε με αυτά, τα οποία σατιρίζουμε… Ειδικά με το “I Hate My Generation” κάτι τέτοιο έγινε. Πάντως θα συνεχίσω να γράφω έτσι, σαν έφηβος. Όσο μεγαλώνεις ειδικά, πρέπει να φέρεσαι όλο και περισσότερο ανώριμα, αλλιώς θα σε πάρει από κάτω. Θέλω να φέρομαι σαν 17χρονος!»
Στο νέο album όμως κάθε άλλο παρά έφηβος πρέπει να ακούγεται. Χωρίς να έχει έρθει στα χέρια μου ακόμα, δυστυχώς, το “Countrysides” αμφιβάλλω αν κάποιος έφηβος θα ηχογραφούσε ένα album γεμάτο διασκευές παλιών country κομματιών…
«Στο “Countrysides” δεν επιλέξαμε γνωστά κλασσικά country standards για να διασκευάσουμε. Επιλέξαμε, αντίθετα, αρκετά σπάνια και σχετικά άγνωστα κομμάτια, με τα οποία αυτό που θέλαμε να κάνουμε δεν είναι ένα album διασκευών, αλλά ένα concept album βασισμένο σε γνήσια garage country rock, στο ύφος των White Stripes. Απλά, ωμά και επικίνδυνα τραγούδια από την καρδιά και την παράδοση της μουσικής μας.»
«Έχει ενδιαφέρον να ακούσεις πως ηχογραφήσαμε το “Countrysides”… Το κάναμε λοιπόν με ένα είδος method acting! Διαλέγαμε διάφορα φανταστικά ονόματα για την μπάντα, ποτέ δεν παίξαμε ως Cracker, και κλείναμε μικρές συναυλίες σε διάφορα bars γεμάτα rednecks και παππούδες, οι οποίοι φυσικά δεν μας ήξεραν, και ξεκινάγαμε και παίζαμε διασκευές από παλιά country κομμάτια έως Rolling Stones και blues standards, ενώ καλούσαμε και λίγους φίλους για να μας λένε την γνώμη τους. Όταν παίξαμε αρκετό καιρό έτσι, και τεστάραμε στους rednecks τον country rock ήχο μας, ξεκινήσαμε την ηχογράφηση, η οποία έγινε μέσα σε έξι νύχτες και ύστερα από πάρα πολλές μπύρες!»
Ωραία πράγματα! Και τώρα τι; Επιπλέον testing του υλικού σε επίδοξους rednecks σε όλο τον κόσμο;
«Τα σχέδιά μας για το μέλλον περιέχουν φυσικά πολλές συναυλίες ειδικά στις Ηνωμένες Πολιτείες, αφού όπως και να το κάνουμε και για τους fans και για μας, είναι πολύ καλύτερο να απολαμβάνουμε το garage country ζωντανά με την ελευθερία μιας ζωντανής εμφάνισης παρά στον δίσκο. Αλλά το μυαλό μου βρίσκεται στα νέα κομμάτια που θέλω να γράψω για τους Camper Van Beethoven!»
Και το δικό μας mr. Lowery… Προς το παρόν όμως, τα λέμε στην Αθήνα!
«Θα τα πούμε, να’ σαι σίγουρος!»
