Αφού παρακολούθησα το soundcheck των Echobelly, η γλυκύτατη Sonya με πλησίασε και μαζί με τον κιθαρίστα του group Glenn καθήσαμε στα καμαρίνια των The Wedgewood Rooms για μία φιλική κουβέντα για το Avopolis. Μετά την πρώτη μπύρα και αφού ξεκουράστηκαν, πάτησα το record.
Avopolis: Μετά από πολύ καιρό, επιστρέψατε στο tour bus και στις ζωντανές εμφανίσεις σε όλες τις γωνίες της Μεγάλης Βρετανίας. Πρώτη βραδιά σήμερα της περιοδείας, πως αισθάνεστε για αυτό;
Sonya: Είμαι ενθουσιασμένη αλλά και λίγο νευρική. Και αυτό διότι αισθάνομαι σαν να επιστρέφουμε στις ρίζες μας αφού σε αυτή την περιοδεία είμαστε στην ίδια κατάσταση όπως στην πρώτη μας όταν ξεκινάγαμε. Είναι μεγάλη αντίθεση από την τελευταία μας μεγάλη Βρετανική περιοδεία όπου είχαμε πολλά και άνετα tour buses, είχαμε ότι ζητάγαμε, μας ακολουθούσε πολύς κόσμος από την εταιρία, υπήρχε γενικά ένα πολύ διαφορετικό κλίμα.
 |
Avopolis: Περιείχε και μία headline εμφάνιση στο Reading Festival…
Sonya: Ναι! Η φετινή περιοδεία από την άλλη έχει πολύ πιο διαφορετική ατμόσφαιρα, κατά κάποιο τρόπο είναι πολύ πιο “punky”, καταλαβαίνεις τι εννοώ...
Avopolis: H περιοδεία αυτή γίνεται για να υποστηρίξετε το νέο σας album, το “People Are Expensive”. Το συμπέρασμα που έβγαλα ακούγοντας το album είναι ότι είναι πολύ διαφορετικό από τις προηγούμενες δισκογραφικές δουλειές σας. Είναι πολύ πιο πειραματικό, λιγότερο pop. Μοιάζει να έχει πολλά στοιχεία με τον ήχο που είχαν αρκετά από τα παλιότερα b-sides σας.
Glenn: Ναι έχεις δίκιο. Είναι μία πλευρά μας που πάντα υπήρχε αλλά ποτέ δεν είχαμε βρει τον αναγκαίο χρόνο για να την εξερευνήσουμε. Αυτή τη φορά θέλαμε να κάνουμε ένα πολύ πιο διαφορετικό album, πολύ πιο πειραματικό και όχι μέσα στις κλασσικές φόρμες της κιθαριστικής pop.
Avopolis: Τα δύο πρώτα albums που κυκλοφορήσατε σημείωσαν τεράστια επιτυχία, και καταφέρατε να έχετε και μία σειρά πολύ επιτυχημένων singles που έφτασαν πολύ ψηλά στα charts. Ύστερα όμως ήρθε το “Lustra” το οποίο κάτα κάποιο τρόπο δέχτηκε πολύ αρνητική κριτική και δεν είχε καθόλου την ίδια επιτυχία όσο οι δύο προηγούμενες δουλειές σας. Έχοντας κυκλοφορήσει τώρα, και το τέταρτο album σας, πως κρίνεται οι ίδιοι το “Lustra”; Ήταν πραγματικά μία κακή στιγμή των Echobelly;
Sonya: Με το “Lustra” ήταν πολύ περίεργο αυτό που συνέβει. Όταν ηχογραφήσαμε τα demos, ήμασταν πάρα πολύ ενθουσιασμένοι για την δουλειά που είχαμε κάνει. Όταν όμως τα ηχογραφήσαμε κανονικά, βρεθήκαμε δυστυχώς να δουλεύουμε με έναν παραγωγό που δεν είχε καταλάβει ακριβώς τι θέλαμε. Υπάρχουν στοιχεία στο album τα οποία δεν ταιριάζουν με την ποιότητα και την κατεύθυνση των τραγουδιών. Τα τραγούδια είναι εκεί, όμως δεν καταφέρνουν να περάσουν με επιτυχία στον ακροατή. Αλλά να σου πω την αλήθεια, πριν από μερικές μέρες καθήσαμε όλοι μαζί και ακούσαμε πολλές φορές το “Lustra” και στην πραγματικότητα είναι μία εξαιρετικότατη δουλειά μας! Ίσως δεν κυκλοφόρησε την κατάλληλη χρονική στιγμή. Στην Αμερική όμως, αντίθετα με την Βρετανία, θεωρείται το καλύτερο μας album, οπότε εξαρτάται για το ποια περιοχή του κόσμου αναφέρεται κανείς, γιατί υπάρχουν σίγουρα διαφορές. Σε άλλες χώρες ακούνε ακόμα και θαυμάζουν την περίοδο της Britpop και αλλού όχι.
Avopolis: Ανέφερες την Britpop, η οποία ιδιαίτερα στην Βρετανία έχει καταντήσει να θεωρείται ως μία «κακή» απαγορευμένη λέξη, η «Β-word»....
Glenn, Sonya: Χεχεχεχε! Ναι σίγουρα!
Avopolis: To γεγονός λοιπόν ότι οι Echobelly συνδέθηκαν με αυτό το άτυπο μουσικό κίνημα, πιστεύετε ότι τελικά έκανε καλό ή κακό στο group;
Sonya: Νομίζω ότι κάτα κάποιο τρόπο έκανε καλό. Μας βοήθησε παρα πολύ εκείνη την περίοδο, στις σχέσεις μας με τις δισκογραφικές εταιρίες και τον μουσικό τύπο. Εξάλλου δεν βρίσκω προσωπικά τίποτα κακό για εκείνη την περίοδο, αφού κυκλοφόρησαν ορισμένα καταπληκτικά τραγούδια από πολλά groups.
Avopolis: Ποια είναι η γνώμη σας για την μουσική που ακούγεται και κυριαρχεί σήμερα όμως;
Glenn: Είναι περίεργη η σκηνή σήμερα. Πολλοί λένε ότι περνάμε μία πολύ άσχημη περίοδο για τη μουσική, όμως πιστεύω ότι υπάρχουν ορισμένα καλά πράγματα που κυκλοφορούν. Δεν υπάρχει όμως κάτι που να με ενθουσιάζει τόσο πολύ. Το μοναδικό album που πραγματικά με εντυπωσίασε φέτος ήταν το “10000 Hz Legend” των Air. Απίστετος δίσκος. Εκτός από αυτόν, δεν βρίσκω κάτι άλλο τόσο καλό.
Sonya: Άμα δεν σου αρέσει το nu-metal ή αυτό το new acoustic κίνημα που υποτίθεται ότι συμβαίνει αυτή την περίοδο, δεν νομίζω ότ υπάρχει τίποτα άλλο για την εναλλακτική σκηνή.
Glenn: Γι’αυτό και εγώ συνεχίζω να επιστρέφω στα albums του Frank Black. Πάντα με φτιάχνουν τα album του, όσες φορές και τα ακούσω!
Sonya: Αυτό που παρατηρώ είναι ότι κανείς δεν δίνει πλέον τόση σημασία στους στίχους. Ως στιχουργός, δεν βρίσκω κάτι που να ακούσω και να πω «Μακάρι να το είχα γράψει εγώ αυτό!». Δεν υπάρχουν σπουδαίοι στίχοι πλέον, δεν παίρνω τίποτα ως άνθρωπος από τα τραγούδια.
Αvopolis: Ως στιχουργός Sonya, από το πρώτο σας album προσπαθούσες να περάσει ορισμένα μηνύματα στους ακροατές σου. Υπήρχαν πολλοί προσωπικοί σου στίχοι που είχαν επηρρεαστεί από την ασιατική καταγωγή σου, από την οικογένειά σου, αλλά και γενικά από την κοινωνία στην οποία μεγάλωσες. Συνεχίζεις να επηρεάζεσαι και να ασχολείσαι με τα ίδια θέματα και στο “People Are Expensive”;
 |
Sonya: H πορεία είναι ίδια, όμως έχω μεγαλώσει, είμαστε στο τέταρτο album και αυτή τη φορά στο μυαλό μου υπήρχαν θέματα που απασχολούν την ανθρωπότητα σε πιο παγκόσμιο επίπεδο και όχι τα μικρά μου, συγκριτικά βέβαια, προσωπικά προβλήματα. Με ενδιαφέρουν τα θέματα που απασχολούν τους πάντες, και ιδιαίτερα τα θέματα που χωρίζουν τον Δυτικό κόσμο από αυτόν της Ανατολής. Το single που κυκλοφορήσαμε πρόσφατα, το “Kali Yuga”, σημαίνει “H Εποχή της Καταστροφής. Στην Ινδουιστική φιλοσοφία η αλλαγή της χιλιετηρίδας σήμαινε την μετάβαση από την “εποχή της καταστροφής” σε μία άλλη καλύτερη περίοδο της ανθρωπότητας, και είχε γραφτεί πριν από ένα χρόνο από την ηχογράφηση του album. To τραγούδι από το album “Map Is Not A Territory” έχει να κάνει με την νοοτροπία του τρομοκράτη, ένα θέμα το οποίο απασχολεί όλο τον κόσμο αυτή την περίοδο, ενώ και αυτό είχε γραφτεί πάνω από ένα χρόνο πριν.
Δεν θέλω να θεωρηθεί ότι προσπαθώ να κολακέψω τον εαυτό μου. Όμως μισώ να ακούω ανθρώπους να τραγουδούν στίχους του στυλ «Oh I Love You Baby»! Κανείς δεν λέει τίποτα το σπουδαίο και πρωτότυπο και όμως κερδίζουν κάθε Mercury Music Prize. Κανείς δεν γράφει στίχους οποιαδήποτε σοβαρής καλλιτεχνικής αξίας. Δεν με αγγίζουν καθόλου και νιώθω τόσο απαγοητευμένη. Και μόνο ο τίτλος του album μας είναι τόσο «γεμάτος» και μπορεί να εννοεί πολλά πράγματα. Αυτό που θέλω και προσπαθώ να κάνω ως στιχουργός είναι να κάνω τους ανθρώπους να ρωτάνε τον εαυτό τους, να κοιτάνε μέσα τους, προσπαθώντας να ερμηνεύσουν ορισμένες έννοιες. Και το “People Are Expensive” είναι ένα τίτλος που μπορεί να αποκωδικοποιηθεί να πολλούς τρόπους.
Γενικά με την μουσική που ακούγεται τελευταία βαριέμαι πολύ εύκολα, και αυτό γίνεται γιατί δεν με προκαλούν καθόλου. Εξαίρεση αποτελεί και συμφωνώ σε αυτό με τον Glenn, το τελευταίο album τον Air, όπου δεν είναι μόνο η μουσική εξαιρετική αλλά και οι στίχοι.
Αvopolis: Από την περίοδο του Lustra έως και σήμερα είχατε ως group πολλά προβλήματα που έπρεπε να αντιμετωπίσετε. Καταρχήν υπάρχει η δικαστική διαμάχη με τον πρώην σας manager…
Sonya: Ναι! Δεν πρόκειται να κερδίσει όμως να είσαι σίγουρος! Η υπόθεση θα περάσει από τα δικαστήρια τον ερχόμενο Μάρτιο, και είμαι σίγουρη ότι δεν θα έχει καμμία τύχη ο μπάσταρδος!
Avopolis: Και ύστερα είχατε και τον λογιστή σας να σας κλέβει όλα σας τα χρήματα...
 |
Sonya: Ναι είχαμε κάποια προβλήματα. Όμως είναι κάπως ωραία. Και αυτό γιατί είναι σαν να σβήστηκε όλο μας το παρελθόν. Τα πάντα χάθηκαν. Μanagement, λογιστές, δισκογραφική εταιρία. Είναι σαν να αρχίζουμε πάλι από την αρχή, σαν να κάναμε ως group ένα ντους το οποίο έδιωξε από πάνω μας όλη την βρωμιά. Είναι σαν να μας εκβίασε μία αόρατη δύναμη λέγοντας, «ώστε θέλετε να λέγεστε καλλιτέχνες; Ωραία! Αν σας πάρω όλα σας τα χρήματα θέλετε ακόμα να είστε καλλιτέχνες;». Είναι σαν ένα πραγματικό test για εμάς.
Αλλά βρεθήκαμε σε μία πολύ άσχημη θέση. Θέλαμε να ηχογραφήσουμε το νέο μας album αλλά δεν μπορούσαμε, γιατί όλα μας τα λεφτά είχαν κλαπεί από τον λογιστή μας. Ήταν ένας εφιάλτης, αλλά ευτυχώς, τα καταφέραμε και τον ξεπεράσαμε.
Avopolis: Από ότι έμαθα, την στιγμή που είχατε φτάσει σε σημείο ασφυξίας με όλα αυτά τα προβλήματα, εσείς αποφασίσατε να σηκωθείτε και να φύγετε από την Αγγλία και να εξαφανιστείτε στα Ιμαλάια. Πως περάσατε εκεί;
Sonya: Καταπληκτικά! Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο ωραία! Δεν έχει καμία εντελώς σχέση με την κοινωνία μας εδώ.
Glenn: Βασικά, ενώ είχαμε όλα τα προβλήματα που ανέφερες, είμασταν σε μία φάση όπως ο περισσότερος κόσμος που διερωτόμασταν μεταξύ μας τι θα κάναμε το βράδυ της αλλαγής της χιλιετηρίδας. Και αποφασίσαμε να πάμε όσο πιο μακριά γίνεται από όλη αυτή την τρελή κατάσταση της Αγγλίας και να πάμε όσο πιο κοντά γίνεται στο Everest. Και έτσι πήγαμε.
Sonya: Ηταν πολύ δύσκολα για μένα, γιατί είμαι ένα κλασικό κορίτσι της πόλης, και δεν είχα καμιά ιδέα για το πόσο σκληρή μπορεί να είναι η ζωή κάτω από τέτοιες συνθήκες. Έκανε πάρα πολύ κρύο και λόγω του ύψους δεν υπάρχει πολύ οξυγόνο εκεί πάνω, και κάθε μέρα έπρεπε να περπατάνε και να σκαρφαλώνουμε βουνά. Αλλά ήταν απίστευτη εμπειρία!
Avopolis: Παρόλο όμως την καλή σας διάθεση, βρεθήκατε σε μία κατάσταση όταν γυρίσατε, στην οποία η πρώην πλέον δισκογραφική σας εταιρία, η Sony, δεν ήθελε να κυκλοφορήσει το νέο σας album, επειδή δεν τους άρεσε, οπότε εσείς απλά ζητήσατε να αποχωρήσετε.
Sonya: H άνθρωποι της εταιρίας δεν ήθελαν σε καμία περίπτωση τα νέα μας τραγούδια, διότι προτιμούσαν να εισχωρήσουμε περισσότερο στην καθαρά pop μουσική σκηνή. Κάτι που εμείς δεν επιθυμούσαμε σε καμμία περίπτωση. Γι’αυτό και φύγαμε. Είναι όμως πραγματικά τρομακτικό να σου δινεται ξαφνικά απόλυτη ελευθερία. Όταν είσαι ο ίδιος η δισκογραφική εταιρία, είσαι υπεύθυνος για όλες τις αποφάσεις που παίρνεις. Όμως δεν γινόταν αλλιώς.
Avopolis: Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι για τους Echobelly να ηχογραφούν στην δική τους εταιρία, και να προσπαθείτε μόνοι σας να προωθήσετε το album, χωρίς την χρηματική και κάθε άλλου είδους υποστήριξη μίας μεγάλης εταιρίας;
Sonya: Είναι πάρα πολύ δύσκολο!
Glenn: Ακόμα και τα πιο απλά και ασήμαντα πράγματα, για τα οποία εμείς δεν είχαμε ιδέα, είναι δύσκολα. Τα παντά κοστίζουν πολλά λεφτά. Αλλά ευτυχώς όλα πάνε καλά μέχρι τώρα, κυρίως διότι ορισμένοι φίλοι μας βοήθησαν πάρα πολύ, εξυπηρετώντας μας είτε πολύ φθηνά είτε και χωρίς καμμία αμοιβή. Όλοι όμως πρέπει να δουλεύουν πάρα πολύ πιο σκληρά από ότι στο παρελθόν. Και αυτό γιατί δεν υπάρχουν πολλά λεφτά τριγύρω μας. Όταν ήμασταν στη Sony, η εταιρία σκορπούσε τεράστια χρηματικά ποσά πάνω μας. Και στο τέλος βρεθήκαμε με ένα τεράστιο χρέος το οποίο δεν ξεπληρώσαμε ποτέ. Τότε σκορπούσαμε και εμείς πολλά λεφτά για ανοησίες, ενώ τώρα υπολογίζουμε και την τελευταία λίρα, και αυτό είναι πολύ καλό. Μάθαμε πολλά πράγματα ως άνθρωποι από όλη αυτή την εμπειρία και ακόμα μαθαίνουμε. Αλλά κάθε μέρα είναι δύσκολη.
Avopolis: Πρέπει να είναι. Για να σας αφήσω, τι επιφυλλάσει το μέλλον για τους Echobelly;
Sonya: Έχουμε κολλήσει σε μία κατάσταση τώρα, όπου δεν θέλουμε να επιστρέψουμε σε μία μεγάλη εταιρία. Θέλουμε να μείνουμε αυτόνομοι και να επεκταθούμε αλλά αυτό είναι κάτι δύσκολο από την στιγμή που δεν έχουμε ιδιαίτερη οικονομική κάλυψη. Είμαστε σε μία φάση όπου επειδή ηχογραφήσαμε και κυκλοφορήσαμε αρχικά μόνο εδώ το album, μπορούμε μόνοι να πουλήσουμε τα δικαιώματα εκτός Μεγάλης Βρετανίας ξεχωριστά για κάθε χώρα, αντί να υπογράψουμε ένα συμβόλαιο με μία μεγάλη παγκόσμια εταιρία διανομής. Με αυτό τον τρόπο θέλουμε σιγά σιγά να κυκλοφορήσουμε το album σε όλο τον κόσμο, στην Αμερική, στην Ιαπωνία και στην Ελλάδα φυσικά. Και αυτό είναι το επόμενο μας βήμα.
Glenn: Γι’αυτό και θέλουμε βοήθεια από ανθρώπους σαν και εσένα να μας βοηθήσουν να βρούμε τις κατάλληλες εταιρίες σε κάθε χώρα ξεχωριστά, κάτι που θα μας πάρει βέβαια καιρό μέχρι να το καταφέρουμε.
Avopolis: Θα κάνω ότι μπορώ...
Sonya: Χαίρομαι που το ακούω darling!
