 |
Έστω και με μία ώρα καθυστέρηση, αφού βέβαια με είχε ειδοποιήσει γι’αυτήν ο υπεύθυνος της ΕΜΙ στο Λονδίνο, το τηλέφωνο μου χτύπησε, και βρέθηκα να συνομιλώ με τον εξαιρετικό 23χρονο Βρετανό τραγουδoποιό Ed Harcourt.
Avopolis: Καλησπέρα Ed!
Ed Harcourt: Καλησπέρα
Avopolis: Πως είσαι;
Ed Harcourt: Μια χαρά ευχαριστώ! Εσύ;
Αvopolis: Μια χαρά. Πολυάσχολη μέρα η σημερινή για σένα έτσι;
Εd Harcourt: Ναι λίγο...
Αvopolis: Πόσες συνεντεύξεις έχεις δώσει έως τώρα;
Εd Harcourt: Είσαι η τέταρτη και τελευταία μου...
Αvopolis: A ωραία! Δεν θα σε απασχολήσω και πολύ, μην ανησυχείς...
Εd Harcourt: Σοβαρά; Α ωραία!
Αvopolis: Χμμμ, δεν φαίνεσαι και ιδιαίτερα ενθουσιασμένος με την ιδέα των συνεντεύξεων...
Εd Harcourt: E όχι... στην πραγματικότητα δεν έχω πρόβλημα... αρκεί βέβαια να μην αναγκάζομαι να μιλάω συνέχεια για τον εαυτό μου.
Αvopolis: Δεν νομίζω όμως να μπορείς να το αποφύγεις, αφού εσύ είσαι το κέντρο του ενδιαφέροντος.
Εd Harcourt: Ναι έχεις δίκιο... τι να κάνω όμως;
Αvopolis: Δυστυχώς για σένα, αναγκαστικά θα μιλήσεις για άλλη μία φορά για τον Ed Harcourt και τώρα.. λυπάμαι...
Ed Harcourt: Χαχα! Εντάξει, μην ανησυχείς θα το ξεπεράσω!
Αvopolis: Σήμερα 11 Οκτωβρίου είναι ακριβώς ένας μήνας μετά από την τελετή της απονομής του Mercury Music Prize για το οποίο ήσουν υποψήφιος.
Ed Harcourt: Αλήθεια; Ναι πραγματικά. Πολύ γρήγορα περνάει ο καιρός...
Αvopolis: Σίγουρα. Πιστεύεις ότι έπρεπε να είχες κερδίσει;
Εd Harcourt: Ω όχι! Πίστεψέ μου, δεν ήθελα να είχα κερδίσει! Για κάποιον σαν και έμενα, θα ήταν πάρα πολύ νωρίς στην καριέρα μου! Είμαι πάρα πολύ χαρούμενος που κέρδισα μία υποψηφιότητα, αλλά το να είχα κερδίσει κιόλας θα ήταν υπερβολικό.
Αvopolis: Θα είχες καταθέσει στον τραπεζικό σου λογαριασμό πολλά χρήματα όμως. Δεν νομίζω ότι το δισκογραφικό σου συμβόλαιο στην Heavenly σου αποδίδει τόσα πολλά μηδενικά σε τόσο γρήγορο χρόνο...
Εd Harcourt: Χεχε ναι σίγουρα! Όμως δεν είμαι και άπληστος ξέρεις. Είμαι χαρούμενος με αυτά που κερδίζω αλλά πάνω απ’όλα είμαι χαρούμενος που μπορώ να ηχογραφώ την μουσική που πραγματικά μου αρέσει χωρίς να συμβιβάζομαι με δυσάρεστες καταστάσεις. Και προτιμώ να ζω απλά άνετα... Δεν είμαι και ο Puff Daddy, P Diddy ή όπως τον αποκαλούνε τώρα χεχε!
Αvopolis: Ας πάμε λίγα χρόνια πίσω αν δεν σε πειράζει... Προτού σε γνωρίσουμε ως solo καλλιτέχνη, με το περσινό “Maplewood EP”, ήσουν μέλος ενός punk-pop group τους “Snug”. Ποιος ήταν ο λόγος που σε έκανε να φύγεις από αυτό το συγκρότημα και να ακολουθήσεις μία διαφορετική πορεία; Και κοιτώντας πίσω στο χρόνο τώρα, έχεις ευχάριστες αναμνήσεις από αυτή την περίοδο της καλλιτεχνικής σου πορείας;
Εd Harcourt: Ναι φυσικά! Με τα υπόλοιπα παιδιά των “Snug” ήμασταν συμμαθητές στο σχολείο και ήμασταν πολύ νέοι όταν ξεκινήσαμε. Το group ήταν κάτι που μας βγήκε σιγά σιγά δεν υπήρχε κάποιος προσχεδιασμός, και ότι κάναμε το κάναμε για την δική μας ευχαρίστηση. Μέσα από το group o καθένας ωρίμασε μουσικά, και ο καθένας εξέλιξε την δική του ξεχωριστή προσωπικότητα. Εμένα προσωπικά έτυχε να είναι πιο κοντά στο ρόλο του τραγουδοποιού, άρχισα να αποκτάω μεγάλη εμπιστοσύνη στις ικανότητες μου. Αισθανόμουν τα τραγούδια που έγραφα πιο προσωπικά, και δεν το έβρισκα ωραίο να τα δίνω στο group. Η μουσική που παίζαμε τότε, για να καταλάβεις ήταν κοντά στον ήχο των Weezer, ο οποίος από κάποιο σημείο και έπειτα δεν ταίριαζε με τους στίχους που έγραφα, και την μουσική που είχα στο μυαλό μου. Όμως σίγουρα, είμαι χαρούμενος για εκείνη την περίοδο. Και το δεύτερο album που ηχογραφήσαμε είχε κάποια πολύ ωραία τραγούδια, και αποκτήσαμε πολλούς fans στην Ιαπωνία! Θα σου πρότεινα να το ψάξεις και το ακούσεις, ίσως σου αρέσει.
Αvopolis: Θα το ψάξω, να είσαι σίγουρος γι’αυτό. Το επόμενο βήμα της καριέρας σου ύστερα από τους Snug, ήταν η ηχογράφηση και κυκλοφορία του πρώτου σου solo EP, το “Maplewood”…
Ed Harcourt: To EP αυτό ηχογραφήθηκε πάρα πολύ γρήγορα. Είχα γράψει ήδη πάρα πολλά τραγούδια μέχρι τότε, τώρα έχω γύρω στα 350, οπότε ας πούμε ότι την περίοδο του “Maplewood” είχα γύρω στα 250. Είναι πάρα πολλά τραγούδια που δεν θα ακουστούν ποτέ, και τότε σκεφτόμουν ότι θα ήταν κρίμα να γίνει κάτι τέτοιο. Οπότε σκέφτηκα ότι θα ήταν ωραίο να ηχογραφήσω έξι τραγούδια, που δεν συμπεριλαμβάνονταν στο album, για ένα πρώτο EP.
Avopolis: Για να λειτουργήσει ως μία πρώτη γνωριμία με το κοινό και για να συστήσεις τον εαυτό σου ως solo τραγουδοποιό;
 |
Εd Harcourt: Ναι κάτι τέτοιο. Εξάλλου σκέφτηκα ότι θα ήταν ωραίο να κυκλοφορούσα αυτά τα έξι τραγούδια, διότι ηχογραφήθηκαν σε μία τετρακάναλη κονσόλα, με ένα μόνο μικρόφωνο χωρίς ιδιαίτερη επεξεργασία του ήχου. Ήθελα ο κόσμος να είχε την δυνατότητα να ακούσει αυτές τις ηχογραφήσεις, έτσι ώστε να έχει μια ιδέα από που προέρχομαι και επειδή πάντα γράφω με αυτό τον τρόπο. Και στην συνέχει είχα στο μυαλό μου να ηχογραφήσω το album, του οποίου ο ήχος θα ήταν πιο «μεγάλος», πιο γεμάτος, ξέρεις... Μου αρέσει η ιδέα του να έχεις την δυνατότητα να πηγαίνεις από το ένα άκρο στο άλλο. Και τώρα με το δεύτερο album θα κάνω κάτι παρόμοιο…
Αvopolis: Έχεις ηχογραφήσει τα τραγούδια του follow up στο “Here Be Monsters”;
Εd Harcourt: Έχω γράψει τα τραγούδια εδώ και πολύ καιρό, και θα μπω στο studio να αρχίσω την ηχογράφηση την άλλη εβδομάδα με την βοήθεια του Tchad Blake.
Avopolis: Άρα να υποθέσω ότι οι Tim Holmes και Dave Fridmann δεν θα συμμετέχουν αυτή τη φορά στην παραγωγή;
Εd Harcourt: Όχι. Μου αρέσει η ιδέα του να μπορείς να δουλεύεις με διαφορετικούς ανθρώπους σε κάθε δισκογραφική δουλειά. Πιθανότατα βέβαια θα ήταν απασχολημένοι με άλλες δουλειές, δεν το έψαξα. Όμως, ο Tchad Blake είναι ένας άνθρωπος που μου έχει προταθεί από πάρα πολύ κόσμο, και όταν τελικά κλείστηκε η συνεργασία, όλοι ήταν «Ω Θεέ μου! Θα δουλέψεις με τον Tchad Blake; Τυχερέ!» Άκουσα ορισμένες από τις δουλειές του, και έχει συνεργαστεί σχεδόν με όλους, από τους Pearl Jam μέχρι τους Soul Coughing και τον Tom Waits και είναι καταπληκτικός. Οπότε πιστεύω ότι είναι εξαιρετική επιλογή! Ανυπομονώ να μπω στο studio μαζί του.
Αvopolis: Ακούγοντας το “Here Be Monsters” έχω την εντύπωση ότι κυριαρχείται από μία αντιφατικότητα, έχοντας από την μία πλευρά ορισμένα πιο ελαφριά pop τραγούδια όπως το “Shanghai” και από την άλλη πολλά σκοτεινά και προσωπικά τραγούδια όπως το “Wind Through The Trees”…
Εd Harcourt: Να σημειώσω ότι το “Wind Through The Trees” είναι και το αγαπημένο μου τραγούδι του album.
Avopolis: Ναι, ίσως και εμένα. Ποια όμως από τις δύο πλευρές που ανέφερα απεικονίζει τον αληθινό Ed Harcourt;
Εd Harcourt: Νομίζω ότι και οι δύο πλευρές απεικονίζουν την προσωπικότητά μου. Αυτό το album περιγράφει πραγματικά ποιος είμαι. Υπάρχουν διαφορετικές καταστάσεις, διαφορετικές ιστορίες, εικόνες, μεταφορές, σουρεαλιστικά στοιχεία, συναισθηματισμός, συγκρούσεις αγάπης... Εννοώ ότι υπάρχουν πολλά διαφορετικά στοιχεία που συνθέτουν το album, πολλά συναισθήματα. Νόμιζω ότι έχει χαθεί αρκετός από τον συναισθηματισμό που θα έπρεπε να είχαμε στη ζωή μας. Ο κόσμος έχει γίνει πιο κυνικός, πιο κενός, και σίγουρα πιο fucked up! Όπως και στη μουσική.
Αvopolis: Αυτή είναι λοιπόν η γνώμη σου για την μουσική που ακούγεται την εποχή μας; Ότι είναι πιο… fucked up;
Εd Harcourt: Να σου πω... Μου αρέσουν όλα τα groups που είναι στην δισκογραφική μου εταιρία, την Heavenly. Είμαστε σαν μία χαρούμενη μεγάλη οικογένεια. Μπάντες όπως οι Doves, οι Starsailor είναι σαν πολύ καλοί φίλοι μου. Ειδικά οι Starsailor, με τους οποίους γνωριζομαι πάρα πολύ, μοιραζομάστε τις ίδιες απόψεις για την μουσική και σεβόμαστε ο ένας τον άλλο πάρα πολύ. Αλλά δεν μπορώ να διακρίνω κανέναν άλλον αυτή την στιγμή, ο οποίος πραγματικά να μου αρέσει αυτή τη στιγμή. Μου αρέσουν οι Radiohead βέβαια, και ειδικά το τελευταίο τους album. Και πάντα μου άρεσαν και οι Divine Comedy…
Avopolis: Με τους οποίους θα περιοδεύσεις πολύ σύντομα..
Εd Harcourt: Ναι... Θα είναι καλά. Ο Neil Hannon είναι εξαιρετικός τραγουδοποιός και πολύ ευχάριστος άνθρωπος. Μου αρέσει και η PJ Harvey επίσης, οι Super Furry Animals, και οι Elbow, εξαιρετική μπάντα.
Αvopolis: Την επόμενη μέρα της τελετής απονομής του Mercury Music Prize, παρακολούθησα την εμφάνισή σου στα Wedgewood Rooms του Portsmouth…
Ed Harcourt: Σοβαρά; Ωραία! Πες μου λοιπόν εσύ τώρα... Πως σου φάνηκε;
Αvopolis: Hey! Εγώ κάνω τις ερωτήσεις! Αστειεύομαι... Αυτό που μου άρεσε ιδιαίτερα ήταν η ευχάριστη ατμόσφαιρα που δημιουργείς, η πολύ φιλική επαφή που έχεις με το κοινό.
Εd Harcourt: Ευχαριστώ. Ξέρεις, ύστερα από εκεί κάναμε μία μικρή περιοδεία σε ορισμένες Σκανδιναβικές χώρες, και πίστευω ότ έχουμε γίνει πάρα πολύ καλοί στη σκηνή. Περάσαμε τόσο όμορφα. Χοροπηδούσα πάνω στο πιάνο! Διασκέδαζω πάρα πολύ όταν παίζω ζωντανά πλέον. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι δεν είμαι σοβαρός καλλιτέχνης.
Avopolis: Ναι βέβαια. Το ένα δεν αποκλείει το άλλο σε καμμιά περίπτωση.
Εd Harcourt: Σίγουρα. Θεωρώ ότι μπορείς να έχεις χιούμορ αλλά και πάθος στο ίδιο τραγούδι.
Αvopolis: Αυτό που μου άρεσε ιδιαίτερα στην συνολική σου εμφάνιση είναι ότι δεν ανέβηκες στη σκηνή, είπες τα τραγούδια σου σαν σωστός επαγγελματίας και αυτό ήταν. Ήταν ξεκάθαρο ότι εσύ και τα υπόλοιπα μέλη του group διασκεδάσατε την συναυλία και προσπαθήσατε να κάναμε το κοινό να διασκεδάσει όσο γίνεται περισσότερο.
 |
Εd Harcourt: Μα γι’αυτό πλήρωσαν και εισιτήριο. Το όλο νόημα των συναυλιών είναι να περάσεις ένα ιδιαίτερο ευχάριστο βράδυ. Ο ρόλος του καλλιτέχνη στη σκηνή είναι να είναι ένα σωστός διασκεδαστής, όχι στο στυλ του Robbie Williams βέβαια. Πρέπει ο καλλιτέχνης να είναι ικανός να μεταδώσει τα τραγούδια του στο κοινό με έναν ενδιαφέροντα τρόπο.
Αvopolis: Έχω μπροστά μου το setlist εκείνης της βραδιάς, και αυτό που βλέπω είναι ότι δεν είχες καθορίσει ποια τραγούδια θα ερμηνεύσετε στο encore. Έτσι κάνεις συνήθως; Αφήνεις κάπως πιο ελεύθερη την επιλογή των τραγουδιών που θα ακουστούν;
Εd Harcourt: Ναι αλλάζω συνέχεια τα τραγούδια που παίζουμε, απλά για να είναι ενδιαφέρουσα η κάθε βραδιά και για μην βαριόμαστε. Σε αυτή την περιοδεία που σου ανέφερα προηγουμένως στην Σκανδιναβία, περνάγαμε τόσο καλά που κάναμε τρία encores κάθε βραδιά! Υπάρχουν πάρα πολλά τραγούδια που θέλω να ακούσει ο κόσμος, το πρόβλημα είναι μόνο να τα μάθει το group.
Avopolis: Προτιμάς να παίζεις στις συναυλίες τα πιο ήρεμα και σκοτεινά τραγούδια ή τα πιο pop και χορευτικά που ανεβάζουν την διάθεση του κοινού;
Εd Harcourt: Νομίζω ότι προτιμώ τα πιο σκοτεινά τραγούδια αλλά και το πιο περίεργα πειραμικά τραγούδια. Βέβαια, από την άλλη, τραγούδια όπως το “Shanghai”, τα παίζουμε ζωντανά, πραγματικά «ξεφεύγουμε» και υπερβάλλουμε τον rock εαυτό μας! Μένω και εγώ έκπληκτος με την συμπεριφορά μας μερικές φορές χε, χε! Πραγματικά μερικές φορές σκέφτομαι ότι είμαι πάρα πολύ τυχερός. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι καταφέρνω να βγάζω τα προς το ζην, κάνοντας αυτό που πραγματικά μου αρέσει.
Αvopolis: Έχεις εκπαιδευτεί σε κάποια άλλη δουλειά; Αν, χτυπάω ξύλο βέβαια, κάτι πάει άσχημα στην καριέρα σου ως μουσικός, τι δουλειά θα έκανες για να μπορείς να πληρώσεις τις μπύρες της ημέρας;
Εd Harcourt: Έχω τελειώσει σχολή μαγειρικής! Δούλευα ως μάγειρας σε εστιατόρια για δύο σχεδόν χρόνια, αλλά πίστεψέ με, δεν θέλω ποτέ να γυρίσω πίσω εκεί. Ειλικρινά δεν έχω σκεφτεί ποτέ ότι ίσως δεν τα καταφέρω ως μουσικός. Πιστεύω ότι θα μπορέσω μέχρι να πεθάνω να ασχολούμαι με αυτό αυτό που μου αρέσει, την μουσική.
Αvopolis: Δεν νομίζω ότι θα έχει κάποιο σημαντικό πρόβλημα, μην ανησυχείς...
Εd Harcourt: Ναι το ελπίζω. Ίσως, αν κάτι δεν πάει και τόσο καλά στο μέλλον με την solo καριέρα μου, να ασχοληθώ με το soundtrack κινηματογραφικών ταινιών. Οτιδήποτε δημιουργικό, anyway…
Avopolis: Και η μαγειρική είναι δημιουργική...
Εd Harcourt: Όχι και τόσο, πιστεψέ με...
Αvopolis: Ανέφερες τον κινηματογράφο... Ποια είναι η σχέση μου με τις υπόλοιπες μορφές τέχνης, εκτός της μουσικής;
Εd Harcourt: Πάρα πολύ στενή. Από όταν ήμουν πολύ μικρός η μητέρα μου, η οποία είναι ιστορικός Τέχνης, με τράβαγε σε πάρα πολλά μουσεία σε όλο τον κόσμο. Στα 18 μου χρόνια είχα μία μεγάλη ψύχωση με τον σουρεαλισμό, ιδιαίτερα με το κίνημα της Μαδρίτης. Διαβάζω πολύ Raymond Chandler. Μου αρέσει πολύ ο κινηματογράφος φυσικά, έχω πολλές αγαπημένες ταινίες, ενώ μου αρέσουν πάρα πολύ οι πρώτες ταινίες του Buster Keeton, καταπληκτός ηθοποιός, πάρα πολύ αστείος, τον λατρεύω! Ο μπασίστας του group μου μαζί με άλλους τρεις μουσικούς-φίλους του, παίζουν ζωντανά jazz ταυτόχρονα με προβολές ταινιών του Keeton και είναι κάτι εκπληκτικό να παρακολουθείς!
Αvopolis: Για να κλείσουμε την κουβέντα μας, και να σε αφήσω στην ησυχία σου να ηρεμήσεις, πως θα χαρακτήριζες τον εαυτό σου ως μουσικό και ως άνθρωπο;
Εd Harcourt: Είμαι ένας από αυτούς που δεν μπορούν να κάτσουν ούτε ένα λεπτό χωρίς να κάνουν κάτι. Αποφεύγω να βαριέμαι. Πάντα γράφω νέα τραγούδια, ψάχνω για νέες μουσικές. Θέλω να κατακτήσω τον κόσμο! Αστειεύομαι...
Βασικά έχω πολλά σκαμπανεβάσματα στην διάθεσή μου. Εντελώς αντίθετα συναισθήματα σε ανεπάλληλες στιγμές... Αλλά είμαι χαρούμενος τις περισσότερες φορές...
Αvopolis: Και γιατί να μην είσαι άλλωστε; Κάνεις αυτό ακριβώς που θέλεις στη ζωή σου και αυτό σου εύχομαι να συνεχίσεις.
Εd Harcourt: Σε ευχαριστώ πολύ φίλε μου.
