Το Portsmouth ηλιόλουστο. Οι The Electric Soft Parade, αυτό το ολόφρεσκο καταπληκτικό νέο group από το γειτονικό Brighton έχει μόλις τελειώσει το soundcheck, και πρέπει κάπως να περάσουν οι δύο ώρες μέχρι την εμφάνισή τους στα The Wedgewood Rooms, στο πλευρό των Cosmic Rough Riders. Τι καλύτερο λοιπόν από μια φιλική κουβέντα με τον Tom White, ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα αυτή τη στιγμή στην Βρετανία κατά την ταπεινή μου άποψη.
>
 |
Αφήνοντας τον αδερφό του, Alex, να πίνει μπύρες μαζί με τους Cosmics, o Tom και η αφεντιά μου πήραμε το tour bus, με οδηγό έναν 60άρη roadie και οικογενειακό φίλο των παιδιών, o οποίος με παρακάλεσε να δώσω χαιρετίσματα στον κύριο Κώστα, τον αγαπημένο του ταβερνιάρη στην Κω, (αμφιβάλλω βέβαια αν διαβάζει Avopolis o εν λόγω κύριος) και κατευθυνθήκαμε προς την παραλία. Εκεί, με θέα την Μάγχη, με μπύρες και με joints τα οποία έστριβε με απίστευτη ταχύτητα ο Tom, τα είπαμε...
Avopolis: Πολλοί αναγνώστες του Avopolis ίσως ακούν για πρώτη φορά το όνομα των The Electric Soft Parade. Μπορείς να μας πεις Tom κάποια πράγματα για το παρελθόν του group;
Tom: Τα βασικά μέλη του group είμαστε εγώ και ο αδερφός μου ο Alex. Το σημερινό line up υπάρχει μόνο για λίγους μήνες, αλλά εγώ και ο Alex υπήρξαμε μαζί σε πάρα πολλά groups, με εμάς να είμαστε τα κύρια μέλη των groups, γράφωντας όλα τα τραγούδια, για γύρω στα 4-5 χρόνια. Ύστερα υπογράψαμε συμβόλαιο με την DB records τον περασμένο Ιανουάριο, ηχογραφήσαμε το album, και περιοδεύσαμε αρκετά στην Μεγάλη Βρετανία. Το τρίτο μας single, με τίτλο “There’s A Silence” θα κυκλοφορήσει στις 22 Οκτωβρίου, ενώ το πρώτο μας album τον ερχόμενο Φεβρουάριο.
Αvopolis: Πόσο δύκολο υπήρξε για εσάς να βρείτε εταιρία και να υπογράψετε δισκογραφικό συμβόλαιο;
Τom: Ήταν σχετικά εύκολο! Στείλαμε ένα demo cd στον XFM (σημ: ραδιοφωνικός σταθμός του Λονδίνου), το έπαιξαν, και ένας από τους υπεύθυνους της εταιρίας στην οποία τελικά ανήκουμε, το άκουσε και του άρεσε πολύ. Επικοινώνησε μαζί μας και την επόμενη μέρα ήρθε και στο studio να μας γνωρίσει. Μας πήρε στην πραγματικότητα έξι μήνες από εκείνη την ημέρα μέχρι τελικά να υπογράψουμε το συμβόλαιό μας. Μόλις υπογράψαμε μπήκαμε αμέσως στο studio, ηχογραφήσαμε το album, και έχει πλέον τελειώσει. Αυτό που έχει μείνει είναι να κυκλοφορήσει και να περιοδεύσουμε εκείνη την περίοδο για να το προωθήσουμε.
Αvopolis: ‘Ερχεστε από το Brighton, μία πόλη με πολύ hype τα τελευταία χρόνια, διάσημη για την μουσική σκηνή της. Ιδιαίτερα όμως για την χορευτική της σκηνή, και όχι τόσο για την κιθαριστική. Έχετε καθόλου επηρρεαστεί από την μουσική που ακούγεται στην πόλης σας;
Τom: Ναι, γνωρίζω ότι το Brighton είναι διάσημο για τα clubs και την μουσική της σκηνή, όμως δεν νομίζω ότι έχουμε επηρρεαστεί καθόλου από την μουσική της πόλης. Υπάρχουν πάρα πολλά groups στο Brighton αλλά πολύ λίγα στο τέλος υπογράφουν συμβόλαια με δισκογραφικές εταιρίες. Καλώς ή κακώς, η πόλη κυριαρχείται από την χορευτική μουσική. Ξέρεις, Skint Records, Big Beat, Fat Boy Slim, όλα αυτά ξεκίνησαν από το Brighton. Όμως η indie σκηνή δεν είναι καλή. Δεν υπάρχει καλό κλίμα, είναι ελιτίστικη. Αμα δεν είσαι αρκετά cool, δεν θα μπεις ποτέ στο indie κύκλωμα της πόλης. Υπάρχουν groups που βρίσκουν χώρους για να εμφανιστούν, μόνο και μόνο επειδή γνωρίζουν κάποια άτομα, και όχι επειδή το αξίζουν.
 |
Είναι όπως συμβαίνει τον τελευταίο καιρό με όλα αυτά τα groups από την Νέα Υόρκη, τους The Strokes, Mouldy Peaches, White Stripes και A.R.E Weapons, οι οποίοι τελευταίοι είναι απαράδεκτοι κατα την γνώμη μου. Είναι σαν τους Suicide, χωρίς το κοινωνικό υπόβαθρο και την πολιτική ατζέντα. Όλα αυτά τα groups είναι σχετικά βαρετά, δεν φέρνουν τίποτα το καινούριο στη μουσική. Και οι The Strokes το ίδιο. Ακούς τους δίσκους που ηχογράφησαν οι Television τόσα χρόνια πριν και καταλαβαίνεις....
Αvopolis: Και όμως οι The Strokes και οι άλλες μπάντες που ανέφερες έχουν τον μουσικό Τύπο την Βρετανίας με το μέρος τους, και κατά κάποιο τρόπο είναι υπεύθυνος για την αποδοχή που έχουν τα Νεοϋορκέζικα αυτά groups αυτή την περίοδο. Πόσο δυνατός είναι ακόμα ο μουσικός Τύπος και ιδιαίτερα το NME;
Τom: Κατ’αρχάς δεν νομίζω ότι υπάρχουν πλέον και τόσοι πολλοί άνθρωποι που διαβάζουν το NME πλέον. Πολλοί λιγότεροι από ότι παλαίοτερα σίγουρα. Οπότε έχει χάσει το μεγαλύτερο μέρος της δυναμής του. Όμως περιοδικά, όπως το Mojo, έχουν τεράστια δύναμη και επίδραση σε πάρα πολλούς φίλους της μουσικής σε πιο παγκόσμιο επίπεδο. Εξάλλου, και το ίδιο το Mojo έχει μια πιο παγκόσμια στάση απέναντι στη μουσική, παραδείγματος χάρη γράφωντας για συναυλίες από όλη την Ευρώπη, την Αμερική, την Αυστραλία. Ενώ το NME φαίνεται να ασχολείται με το τι συμβαίνει μόνο στην Βρετανία, απομονωμένο από τον υπόλοιπο κόσμο. Και είναι πραγματικά κρίμα που υπάρχουν τόσα σπουδαία groups σε όλη την Ευρώπη κυρίως, και στην Ελλάδα φαντάζομαι, που εδώ στην Βρετανία δεν καταφέρνουμε να ακούσουμε ποτέ, διότι το ΝΜΕ και άλλες εκδόσεις, τα αγνοούν επιδεικτικά!
Γενικότερα όμως το ΝΜΕ ως έκδοση είναι πολύ χειρότερη από ότι παλαιότερα και καθόλου συνεπής με τον παρελθόν της. Δεν με έχει εισαγάγει σε καμμία καινούργια μπάντα, με την οποία να μείνω πραγματικά άφωνος, εδώ και πολλά χρόνια, από την εποχή της πρώτης εμφάνισης των The Dandy Warhols.
Αvopolis: Τι ακούς πραγματικά τότε αυτή την περίοδο;
Τom: Οτιδήποτε καλό ακούγεται αυτές τις μέρες στο tour bus. Από Blink-182 και Presidents of The United States of America, έως Broadcast, Tortoise, Pavement, Royal Trux, Quasi, Dandy Warhols… Πολλά αμερικάνικα groups βασικότερα, αμερικάνικο indie…
Αvopolis: Αυτό που καταλαβαίνω από αυτά που μου λες, και από τον ήχο του group, φαίνεστε περισσότερο επηρεασμένοι από groups από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού παρά από αυτά της πατρίδας σας.
Τom: Σίγουρα! Πιστεύω ότι ο τρόπος με τον οποίο δουλεύουν τα περισσότερα αμερικάνικα labels προσφέρουν μεγάλη καλλιτεχνική ελευθερία και δυνατότητες πειραματισμού στα groups. Ενώ από την άλλη, το μεγαλύτερο μέρος της μουσικής που βγαίνει από την Βρετανία, είναι ας πούμε, πολύ βαρετό! Γι’αυτό είναι πολύ ευχάριστο να ακούω πολλά αμερικάνικα συγκροτήματα να πειραματίζονται και να ηχογραφούν ενδιαφέροντα και πρωτότυπα πράγματα πραγματικά.
Υπάρχουν τόσα πολλά groups στην Βρετανία που είναι απαράδεκτα. Groups όπως οι Shed Seven, και θα μπορούσα να συνεχίσω με όλα τα groups που προέκυψαν με την Britpop, και κυρίως λόγω της επιτυχίας που γνώρισαν οι Blur και οι Oasis. Λόγω των τελευταίων, τουλαχιστον 20 groups υπέγραψαν συμβόλαια, τα περισσότερα στην Creation Records. To ίδιο νομίζω συμβαίνει και τώρα. Βλέπουμε πάρα πολλά groups να υπογράφουν λόγω των The Strokes…
Avopolis: Ναι είναι κάτι που συμβαίνει αυτή την εποχή...
Τom: Ναι, πολλοί στις δισκογραφικές εταιρίες πιστεύουν ότι επειδή ένα group γνώρισε επιτυχία, τότε αν υπογράψουνε ένα παρόμοιο, θα συνεχίσουν να βγάζουν λεφτά. Όμως δεν είναι έτσι. Καλή μουσική δεν βγαίνει με αυτό τον τρόπο,αντιγράφωντας ήδη επιτυχημένα groups. Βγαίνει μόνο όταν οι καλλιτέχνες προσπαθούν ακόμα πιο σκληρά να γράψουν ακόμα πιο ριζοσπαστική μουσική, πειραματική και ελεύθερη.
Τον περασμένο Απρίλιο πήγαμε στο All Tomorrow’s Parties και έμεινε έκπληκτος με την ποσότητα και ποιότητα καταπληκτικών groups που προσωπικά δεν είχα ακούσει ποτέ. Και κάποια που είχα ακούσει, ήταν απίστευτο να τα βλέπω live. Για παράδειγμα οι Yo La Tengo. Είχα ακούσει κάποια albums τους και μου άρεσαν, αλλά live είναι μαγευτικοί! Οι Broadcast επίσης πολλοί σπουδαίοι, οι Lambchop, οι Calexico, καταπληκτικά groups, τα οποία δεν ενδιαφέρονται καθόλου για την εμπορική πλευρά της μουσικής και τους αρέσει να πειραματίζονται με νέους ήχους, νέους ρυθμούς. Και το festival αυτό είναι τόσο σπουδαίο διότι προσφέρει την δυνατότητα σε γύρω στα 10.000 άτομα να γνωρίσουν δεκάδες καταπληκτικά groups, σε ένα ωραίο περιβάλλον, και να εισχωρήσουν σε μία εντελώς underground ποιοτική πλευρά της σύγχρονης μουσικής πραγματικότητας.
Αvopolis: Ως group τι προοπτικές νομίζεις ότι έχετε; Πως το βλέπεις το μέλλον των The Electric Soft Parade; Πιστεύεις ότι με τη σειρά σας θα θεωρείστε ως ένα group αντάξιο με αυτά που μου ανέφερες ότι θαυμάζεις;Τom: Δεν είμαι σίγουρος τι μέλλον θα έχουν οι The Electric Soft Parade. Προσωπικά θέλω και ελπίζω ότι θα συνεχίζω να ηχογραφώ μουσική σε 20-30 χρόνια. Όμως δεν θέλω να αναμειχθώ μόνο με αυτό το group που έχουμε τώρα. Θέλω να πειραματιστώ με διαφορετικούς ήχους, και να είμαι μέρος και άλλων πραγμάτων. Η πραγματική μου φιλοδοξία είναι να γίνω τελικά ένα σπουδαίος παραγωγός. Την παραγωγή του album μας την κάναμε μόνοι μας, εγώ και ο Alex, με τη βοήθεια βέβαια και 1-2 άλλων ανθρώπων, οπότε έχουμε ήδη μια ιδέα για το πως γίνεται.
 |
Υπάρχουν groups που απλά μπαίνουν στο studio, ηχογραφούν το μέρος τους, και φεύγουν. Δεν θέλω να κάνω κάτι τέτοιο. Προτιμώ να ανακατεύομαι σε όλα τα στάδια της κυκλοφορίας ενός album, και ιδιαίτερα στην παραγωγή αφού είναι ένα τόσο σπουδαίο κομμάτι της διαδικασίας. Θέλω να έχω συμμετοχή σε όλα τα στάδια σε μεγάλο βαθμό, κάτι που τα περισσότερα groups δεν κάνουν. Όπως ηχογραφήσαμε το album, εγώ και ο Alex είχαμε μεγάλη συμμετοχή σε όλα τα στάδια. Δεν παίξαμε μόνο την μουσική και προσθέσαμε τα φωνητικά. Συμμετείχαμε στη μείξη, στο mastering μέχρι το τέλος και το ευχαριστηθήκαμε πάρα πολύ.
Αvopolis: Είσαστε δηλαδή απόλυτα ευχαριστημένοι με το τελικό αποτέλεσμα; Ακούγοντας το τώρα, πιστεύεις ότι ίσως θα μπορούσε να βελτιωθεί σε κάποιο σημείο; Να το ακούς και να λες, “μακάρι να μπορούσα να το ξαναηχογραφήσω το τάδε κομμάτι για να προσθέσω αυτό, να αφαιρέσω εκείνο”;
Tom: Χμμμ, ότι και να ηχογραφήσεις, πάντα μπορείς να μπεις στο studio την επόμενη μέρα και να βελτιώσεις κάτι. Πάντα μπορείς να κάνεις καλύτερα σήμερα, κάτι που έκανες εχτές. Όμως αυτό δεν καταλήγει πουθενά. Θα έπρεπε να είμασταν στο studio συνέχεια κάνοντας βελτιώσεις και να μην κυκλοφορούσαμε ποτέ κάποιο album, χωρίς βέβαια να είναι σίγουρο ότι όλες αυτές οι βελτιώσεις θα οδηγούσαν σε κάτι καλύτερο. Αυτό που πρέπει να γίνεται είναι να θέτεις κάποιο όριο και να λες, μέχρι εδώ ήταν, ότι έγινε έγινε, ας κυκλοφορήσουμε ότι έχουμε μέχρι τώρα, και ας συνεχίσουμε με νέο υλικό.
Θα ξεκινήσουμε την ηχογράφηση του δεύτερου album λογικά τον Μαρτίο ή τον Απρίλιο, θα το τελειώσουμε, και θα το κυκλοφορήσουμε λογικά στο τέλος του επόμενου χρόνου. Και μετά πάλι από την αρχή για το τρίτο album. Δεν πρέπει να καθυστερούμε την εξέλιξη ή να χάνουμε χρόνο βασικά. Είναι πολύ εύκολο να βαρεθείς, όταν δουλεύεις για εβδομάδες μέσα στο studio, και μετά να παίζεις τα ίδια τραγούδια κάθε βράδυ όταν περιοδεύεις. Ο τρόπος με τον οποίο η βιομηχανία κινείται δεν είναι ιδιαίτερα γρήγορος, ξέρεις, και αν δεν είσαι δραστήριος ο ίδιος και να κυνηγάς καταστάσεις, σίγουρα βαριέσαι και αναγκάζεσαι ακόμα και να απομακρυνθείς.
Αvopolis: Σας γνωρίσαμε αρχικά ως The Soft Parade, έτσι κυκλοφορήσατε και τα δύο πρώτα σας singles. Και ξαφνικά το αλλάξατε σε The Electric Soft Parade. Ποιός πήρε αυτή την απόφαση;
Τom: Δεν ξέρω να σου πω την αλήθεια. Δεν ήθελα να έχω μέρος σε αυτή την απόφαση. Στο κάτω κάτω, υπογράψαμε στη DB Records, η οποία ανήκει σε μία από τις μεγάλες εταιρίες. Ότι απόφαση πάρουμε μόνοι μας, και με την οποία κάποιος από τους ανθρώπους της εταιρίας δεν είναι ιδιαίτερα χαρούμενος, σημαίνει ότι τελικά η εταιρία δεν θα μας βοηθήσει καθόλου, και θα βρεθούμε στο πουθενά.
Αυτό που βασικά έγινε, πήγαμε σε μία συνεδρίαση των ανθρώπων της BMG στο Λονδίνο, και τους παρουσιάσαμε μια σειρά με διαφορετικά ονόματα, και τους είπαμε απλά να διαλέξουν με ποιο θα είναι ευχαριστημένοι. Δεν θέλαμε να πάρουμε την ευθύνη, διότι αν ήταν αποτυχημένο θα έριχναν την ευθύνη πάνω μας, για οτιδήποτε πάει στραβά. Έτσι βγάλαμε αυτή την ευθύνη από πάνω μας και είμαι χαρούμενος γι’αυτό.
Αvopolis: Σας δημιούργησαν ήδη προβλήματα για το όνομα που είχατε;
Τom: Ευτυχώς όχι, διότι το αλλάξαμε αρκετά νωρίς έτσι ώστε να υπάρξει πρόβλημα. Αν το αφήναμε λίγο ακόμα και κυκλοφορούσαμε το album ως The Soft Parade, τότε ναι θα μας είχαν μηνύσει σίγουρα, αλλά μας ενημέρωσαν νωρίς για την ύπαρξη του Αμερικάνικου group με αυτό το όνομα, οπότε την γλυτώσαμε.
Αvopolis: Tέλος, το άμεσο μέλλον τι επιφυλλάσει στους The Electric Soft Parade;
Τom: Περιοδείες, περιοδείες και ακόμα περισσότερες περιοδείες. Θα ηχογραφήσουμε και ένα EP κάποια στιγμή, και μετά ακόμα περισσότερες περιοδείες μέχρι να κυκλοφορήσει το album και να ξαναμπούμε studio. Απλά να εύχεσαι να μην βαρεθούμε ή να μην πλακωθώ με τον αδερφό μου χεχε...
Avopolis: Και να τσακωθείτε ίσως καλό να σας κάνει... Μπορεί να γίενται οι νέοι αδερφοί Gallagher για το ΝΜΕ!
Τom: Μας προσβάλεις τώρα φίλε;
