Αν με ρωτήσετε ποια είναι η πιο δυνατή ανάμνηση συναυλίας που κρατάω από τη φετινή χρονιά, το μυαλό μου δεν θα ανατρέξει σε κάποια καλοκαιρινή φεστιβαλική εμφάνιση ενός τρανταχτού ονόματος, αλλά σε μία που με έπιασε εντελώς απροετοίμαστο ακριβώς στην εκκίνηση του έτους. Θα είμαστε αρκετά τυχεροί για να μπορέσουμε να βιώσουμε εκ νέου πριν το τέλος του 2024 τη μυσταγωγική και λυτρωτική εμπειρία μίας συναυλίας των Maruja, αφού το σαρωτικό γκρουπ με έδρα το Μάντσεστερ θα επισκεφθεί Αθήνα και Θεσσαλονίκη για δύο μοναδικά live. Με αφορμή αυτά συνδέθηκα για να συναντήσω διαδικτυακά τους Harry Wilkinson (φωνή, καιθάρα) και Matt Buonaccorsi (μπάσο), διαπιστώνοντας μέσα από τη συζήτηση την ευγνωμοσύνη που νιώθουν για το που βρίσκονται, την ευαίσθητη και κατανοητική τους ματιά για την ανθρώπινη κατάσταση σήμερα και την επαφή που διατηρούν ακόμη με τις ρίζες τους.
Οι Maruja δεν ξεχνούν πως μέχρι πρότινος έπαιζαν μόνο για φίλους στο Μάντσεστερ στην προσπάθεια τους να τα καταφέρουν, ενώ τώρα μετά από 2 EPs που έχουν λατρευτεί από κοινό και κριτικούς, έχουν τη δυνατότητα να βγάζουν sold-out venues σε όλη την Ευρώπη. Ενώ η χιονόπτωση στην Αγγλία είχε μόλις σταματήσει και ο κίνδυνος να μην μπορούν να συνεχίσουν την περιοδεία τους είχε αποφευχθεί, τα δύο μέλη των Maruja ήταν ανακουφισμένα και έτοιμα να συζητήσουν μαζί μας για όλα όσα νιώθουν ευλογημένοι που τους συμβαίνουν.
Πως πάει η ζωή στο δρόμο; Έχετε να μοιραστείτε κάποια ωραία ιστορία από τον κόσμο εκεί έξω;
Matt Buonaccorsi: Όλα καλά, τώρα βρισκόμαστε στο πιο βρετανικό κομμάτι της περιοδείας. Διασχίζουμε πάνω κάτω τη χώρα και πριν λίγες μέρες παίξαμε ένα φανταστικό live στο Λονδίνο όπου ήταν η βασική στάση του tour. Επίσης ακόμη νωρίτερα παίξαμε στην Κωνσταντινούπολη που ίσως ήταν το καλύτερο live της ζωής μου. Υπάρχει μια ανερχόμενη underground σκηνή και είναι κρίμα που δεν παίζουν περισσότερες μπάντες εκεί. Το κοινό ήταν απίστευτα παθιασμένο, ούρλιαζαν μέσα στα δάκρυα, ρίχνονταν μαινόμενοι στη σκηνή και έκαναν χειρονομίες που έμοιαζαν με προσευχές. Είναι ένα από τα πιο τρελά πράγματα που έχω δει ποτέ. Αυτό είναι μακράν το highlight της περιοδείας μας μέχρι τώρα.
Έχουμε ζήσει και στην Αθήνα τη δύναμη της live εμπειρίας των Maruja. Θεωρείτε ότι αυτό είναι το ατού σας;
Θα έλεγα οτι στις συναυλίες μας δείχνουμε από τι μέταλλο είμαστε αληθινά φτιαγμένοι. Χρειάστηκε αρκετός χρόνος για να βρούμε το στυλ μας. Ακόμη και στην πιο παλιά μας εποχή είχαμε έναν ιδιαίτερο ήχο για τον οποίο νοιαζόμασταν και θέλαμε να μεταφέρουμε στη σκηνή με τρόπο που μας εκφράζει. Αλλά στη νέα, σημερινή μας εποχή ως γκρουπ, ξεκινώντας από το "Rage" μέχρι το "Break the Tension", έχουμε εξελιχθεί στους τρελούς της φυλής. Αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος μπορώ να το αποτυπώσω. Χαλαρώνουμε πολύ επί σκηνής και προσπαθούμε να δίνουμε συναυλίες που ξεφεύγουν εκτός συμβατικών ορίων, κάνοντας τους ανθρώπους να σκεφτούν πως δεν έχουν ζήσει κάτι παρόμοιο. Τι κάνει αυτός ο τύπος εκεί πέρα; Γιατί ο μπασίστας βρίσκεται ανάποδα; Γιατί ο τραγουδιστής σκίζει το πουκάμισό του και ουρλιάζει και κλαίει μαζί; Όλα αυτά είναι στοιχεία του ποιοι έχουμε γίνει πλέον και γι’ αυτό το τονίζουμε με κάθε ευκαιρία.
Πράγματι ήμουν στην πρώτη σας συναυλία στην Αθήνα και σκεφτόμουν τα ίδια. Όπως επίσης πως γίνεται μία μπάντα φαινομενικά άσημη να βγάζει sold-out ένα venue που πολλές άλλες δεν έχουν καταφέρει;
Και εμείς αναρωτιόμαστε. Πως στο καλό είχαμε μια τέτοια δυναμική βάση θαυμαστών στην Ελλάδα και δεν το είχαμε πάρει χαμπάρι; Και υποθέτω ότι η ίδια ερώτηση μπορεί να τεθεί και για την Κωνσταντινούπολη. Κάποτε γεμίζαμε λαιβάδικα μόνο στο Μάντσεστερ, όχι στην άλλη άκρη της Ευρώπης.
Το έχετε σκεφτεί ποτέ αυτό; Γιατί έχετε τόσο μεγάλο γκελ σε ανατολικά μέρη της Ευρώπης;
Το σκεφτόμαστε όλο και περισσότερο, ειδικά τώρα προς το τέλος της περιοδείας μας που θα ταξιδέψουμε σε όλη την Ανατολική Ευρώπη. Ο frontman των Fontaines D.C έχει πει ότι πάντα ήθελε να παίξει σε μέρη όπως η Σερβία. Και δεν μπορούσα να το πιστέψω, επειδή νόμιζα ότι μια μπάντα του μεγέθους τους που μπορεί να παίξει οπουδήποτε στον κόσμο δεν θα έλεγε κάτι τέτοιο. Θεωρώ πως η μουσική μας είναι περιζήτητη σε αυτά τα μέρη του κόσμου γιατί πολλές μπάντες δεν πηγαίνουν ως εκεί να παίξουν για διάφορους λόγους. Γι’ αυτό βλέπουμε πολλές μπάντες που γνωρίζουμε και αγαπάμε να παίζουν ξανά και ξανά σε φαινομενικά άκυρα μέρη όπως η Πολωνία ή η Λετονία. Γιατί διαπίστωσαν ότι οι fans τους ήταν τόσο τρελοί και παθιασμένοι εκεί, ακριβώς επειδή δεν παίζουν πολλές μπάντες.
Παντού στο διαδίκτυο εξακολουθούν να σας χαρακτηρίζουν ως το “next big thing” ενώ λαμβάνετε διθυραμβικές κριτικές από μεγάλα μουσικά μέσα και δημιουργούς περιεχομένου. Τι σημαίνει αυτό για εσάς; Σας αγχώνει καθόλου;
Harry Wilkinson: Συνυπάρχουν διάφορα συναισθήματα. Νιώθουμε πως πάντα είχαμε την αυτοπεποίθηση και ήμασταν «εκεί» από πολύ νεαρή ηλικία, κάτι που έχει περάσει σε αυτό που αντιπροσωπεύουμε σαν άνθρωποι και το οποίο με τη σειρά του βρήκε το δρόμο του μέσα από τη μουσική και την ομάδα που έχουμε γύρω μας. Αποτελείται από παθιασμένα και στοργικά άτομα που πιστεύουν σε αυτό που κάνουμε. Έχουμε ένα μήνυμα να επικοινωνήσουμε αλλά και μία αποστολή να φέρουμε εις πέρας. Και αυτό μεταφέρεται μέσα από την θεραπευτική διάσταση των συναυλιών μας. Νιώθουμε πως κατά τη διάρκεια των live μας συνδεόμαστε με πολλούς ανθρώπους, όπως και αυτοί με εμάς, με έναν ουσιαστικό τρόπο. Δεν φοβόμαστε να φανούμε ευάλωτοι στη σκηνή, κάτι που επιτρέπει στους άλλους ανθρώπους να αισθανθούν πως μπορούν να αφεθούν και να βυθιστούν στην εμπειρία που προσπαθούμε να δημιουργήσουμε. Και ενώ μπορεί να μοιάζει επιθετική, στην πραγματικότητα είναι μια εμπειρία ενότητας, αγάπης και προσπάθειας για αλληλεγγύη και συντροφικότητα σε μια καταπιεσμένη κοινωνία. Αυτά ακριβώς τα στοιχεία αντανακλούν τις αξίες μας ως Maruja. Γι’ αυτό το λόγο τα live μας είναι έντονες, συναισθηματικά και πνευματικά, εμπειρίες.
Όλο αυτό για να χτιστεί έχει πάρει χρόνια αφοσίωσης και σκληρής δουλειάς. Έτσι για να απαντήσω εν τέλει στην ερώτηση για το πως νιώθουμε, θα απαντούσα πολύ σουρεαλιστικά γιατί είναι σαν όλα τα παιδικά μου ενοράματα να έχουν βγει αληθινά. Λες και η τέχνη του “manifestation” έχει μετουσιωθεί στην πιο αληθινή της μορφή - αυτό από μόνο του είναι ένα πολύ σουρεαλιστικό γεγονός. Το που βρισκόμαστε με κάνει να πιστεύω στην τέχνη της πνευματικότητας. Με κάνει να πιστεύω στην τέχνη της αγάπης, της συμπόνιας και είναι μια πολύ όμορφη εμπειρία για την οποία νιώθω ευλογημένος. Και πολλά από αυτά δεν θα είχαν συμβεί χωρίς την υποστήριξη της κοινότητας και της οικογένειάς μας. Δεν θα ήμασταν εδώ χωρίς την αγάπη και την υποστήριξη αυτών των ανθρώπων. Και αυτό που είναι πραγματικά σημαντικό να θυμόμαστε, είναι ό,τι όμορφο συμβαίνει το οφείλουμε σε όλους όσους μας στήριξαν στις δύσκολες στιγμές, όχι μόνο στους εαυτούς μας.
Αυτά είναι πολύ όμορφα λόγια. Αλλάζω λίγο το κλίμα: πέρα από τα EPs, φέτος κυκλοφορήσατε στο Bandcamp και ένα εντελώς αυτοσχεδιαστικό άλμπουμ που προέκυψε μέσα από τζαμαρίσματα. Αναρωτιόμουν λοιπόν πόσο σημαντικό είναι το αυτοσχεδιαστικό στοιχείο για τον ηχητικό πυρήνα των Maruja;
Matt: Σημαίνει τα πάντα για τη μουσική μας, σχεδόν όλα όσα γράφουμε πηγάζουν από τον αυτοσχεδιασμό. Αυτή είναι μια μορφή τέχνης που οι τέσσερις μας έχουμε ενσωματώσει έντονα στον πυρήνα του γκρουπ σε σημείο που μπορούμε να διαβάσουμε ο ένας τον άλλον τηλεπαθητικά. Συνήθως πηγαίνουμε σε ένα στούντιο και βάζουμε ένα τηλέφωνο στη μέση του δωματίου για να ηχογραφήσουμε ό,τι παίξουμε εντελώς απελευθερωμένα. Υπάρχουν φορές που απλώς συνηθίζουμε στη διαδικασία και άλλες που προσπαθούμε να καταλάβουμε ο ένας τον άλλον. Αλλά έχουμε φτάσει πλέον στο σημείο που δεν σκεφτόμαστε καν τι παίζουμε. Είμαστε απόλυτα συγχρονισμένοι μεταξύ μας και έπειτα δεν θυμόμαστε ούτε τα μισά από αυτά που παίζουμε. Αμέσως μετά κάνουμε ένα διάλειμμα και ακούμε την ηχογράφηση. Έχουμε και «προμήθειες» για να χαλαρώσουμε και να μπούμε στην ψυχεδελική εγκεφαλική κατάσταση που θέλουμε. Αυτό το ψυχεδελικό στοιχείο είναι σημαντικό μέρος της μουσικής μας και ακούμε τις ηχογραφήσεις εκείνες τις στιγμές όπου όλοι συνδεόμαστε μαζί, παίζοντας με κάποια τρελή ιδέα για κάποιο κομμάτι. Έτσι μπαίνουν οι βάσεις για πολλά από τα τραγούδια μας και στη συνέχεια τα αναπτύσσουμε συνθετικά εννοείται. Οπότε ναι, ο αυτοσχεδιασμός είναι αναπόσπαστο κομμάτι μας.
Πρόσφατα κυκλοφορήσατε το single “Break The Tension” που εμπεριέχει μερικούς από τους πιο δυνατούς στίχους που έχετε γράψει ως σήμερα. Υπάρχει κάποια συγκεκριμένη ιστορία ή συναίσθημα που θέλατε να μεταδώσετε σε αυτό;
Harry: Ναι, υπάρχουν διάφορες σκέψεις που προσπαθώ να επικοινωνήσω σε αυτό το κομμάτι, αλλά τις έχω καμουφλάρει με αρκετές μεταφορές, έτσι ώστε οι άνθρωποι να μπορούν να δώσουν τη δική τους ερμηνεία σε αυτό. Αν και οι στίχοι μοιάζουν πολύ ζοφεροί, ουσιαστικά το μήνυμα που προσπαθώ να περάσω προς τον κόσμο είναι να ενεργούν με διαφορετικό τρόπο από τον αναμενόμενο. Έτσι, όταν λέμε πως δεν μπορούμε να “Break The Tension” («απαλύνουμε την πίεση/ άγχος») σημαίνει ότι ακριβώς είναι στο χέρι μας να κάνουμε κάτι γι 'αυτό. Έχει να κάνει με το πως είναι να νιώθεις χαμένος και στερημένος αγάπης σε έναν πολύ καταπιεσμένο κόσμο που τρέφεται από πολλές σκοτεινές δυνάμεις. Έτσι, το τραγούδι αποκαλύπτει αυτό το σκοτάδι, αλλά με την πίστη πως υπάρχει ακόμη ελπίδα. Όπως, «η εκδίκηση είναι ένας κλέφτης» (μετάφραση του στίχου “vengeance is a thief”), γιατί είναι ένα σκοτεινό συναίσθημα που σε καταλαμβάνει ολόκληρο και αφαιρεί την ταυτότητα σου, το ποιος είσαι πραγματικά. Παρόλο που ακούγεται επιθετικό, στην πραγματικότητα είναι μία προειδοποίηση για να ανατρέψουμε αυτή την κατάσταση.
Συνεχίζοντας από την απάντησή σας, θεωρείτε ότι η μουσική σας πηγάζει πρωτίστως από ένα μέρος ελπίδας ή απελπισίας;
Νομίζω ότι προέρχεται από ένα μέρος απελπισίας που βασίζεται στην ελπίδα, αν αυτό βγάζει νόημα. Προσπαθούμε να φέρουμε τους ανθρώπους κοντά. Αυτό είναι η μουσική. Τα μόνα αμόλυντα πνευματικά αγαθά που έχουν απομείνει στον πλανήτη είναι η μουσική και η αγάπη. Προσπαθούμε να φέρουμε αυτά τα δύο μαζί και να συνδέσουμε τους ανθρώπους στις συναυλίες μας. Και είτε επειδή θέλουν να εκτονώσουν την ένταση είτε επειδή θέλουν να κλάψουν, είτε επειδή θέλουν να κρατηθούν χέρι χέρι ή οτιδήποτε άλλο - οι άνθρωποι στις συναυλίες αφήνουν τα συναισθήματά τους ελεύθερα όποια μορφή κι αν έχουν αυτά. Γίνονται ευάλωτοι και όταν συμβαίνει με έναν τρόπο που είναι τόσο αυθεντικός, είναι πολύ δύσκολο να το αγνοήσουμε. Οι συναυλίες κάνουν τους ανθρώπους να αισθάνονται συνδεδεμένοι με αυτό που έχει αληθινή σημασία στη ζωή. Η κοινωνία καταπίεσης θέλει να μας κάνει να το ξεχάσουμε και να νιώσουμε αδύναμοι ή περιθωριοποιημένοι. Είναι πολύ σημαντικό να καθησυχάζουμε τους ανθρώπους και να τους υπενθυμίζουμε ότι είναι όμορφοι και δυνατοί. Η αναγνώριση της απελπισίας είναι απαραίτητη για να υπάρξει ελπίδα.
Τι κρίνετε ως αληθινή πράξη αντίστασης στις μέρες μας;
Οτιδήποτε μπορείς να κάνεις που μπορεί να επηρεάσει θετικά τους ανθρώπους που αγαπάς ή τους ανθρώπους γύρω σου. Γιατί όσα θετικά συμβαίνουν τριγύρω μας προέρχονται από την πίστη και την πεποίθηση ότι μπορεί ο καθένας μας να κάνει τη διαφορά. Εφόσον οι προθέσεις σας είναι καλές τότε αυτές μπορούν να πάρουν πολλές μορφές.
Matt: Θα ήθελα να απαντήσω και εγώ σε αυτή την ερώτηση. Θα έλεγα πως για όλους εμάς που νοιαζόμαστε για τις φιλελεύθερες και προοδευτικές πολιτικές, αυτές που ωθούν τον κόσμο να γίνει καλύτερος, είναι σημαντικό να ενωθούμε μαζί έχοντας ένα κοινό μήνυμα. Η δεξιά και οι φασίστες έχουν κάνει ακριβώς αυτό, γι’ αυτό επικρατούν ντροπιάζοντας όσους έχουν προοδευτικές ιδέες. Η αριστερά είναι κατακερματισμένη και διαλυμένη σε άπειρες μικροομάδες. Πρέπει να συσπειρωθούμε, να συνδικαλιστούμε και να εστιάσουμε τις δυνάμεις μας στην στήριξη ανθρώπων που υιοθετούν αριστερές πολιτικές.
Νοιάζομαι πολύ για την Παλαιστίνη αυτή τη στιγμή. Στην αρχή ήμουν απλά θυμωμένος και αναστατωμένος και μοιραζόμουν σχετικά πράγματα στο Instagram. Τώρα δεν μπορώ να πιστέψω πως κανείς δεν κάνει τίποτα για να σταματήσει αυτή τη γενοκτονία. Η δράση είναι επανάσταση. Αυτό είναι. Αυτό νιώθω. Δεν γίνεται να επικρατεί η λάθος πλευρά της ιστορίας. Και βλέπουμε την ιστορία να επαναλαμβάνεται. Πρέπει να σπάσουμε αυτό τον κύκλο, “Break the Tension”. Να βρούμε την ελπίδα μέσα στην απελπισία.
Ας μιλήσουμε λίγο για τη βάση σας, το Μάντσεστερ. Νιώθω πως τελευταία η μουσική σκηνή της πόλης δεν είναι ιδιαίτερα «παρούσα». Θέλετε να μας προτείνετε ονόματα από την μουσική κοινότητα της πόλης που αξίζει να τσεκάρουμε;
Harry: Υπάρχει φοβερή μουσική που βγαίνει από το Μάντσεστερ αυτή τη στιγμή. Δυστυχώς οι περισσότερες ευκαιρίες βρίσκονται στο Λονδίνο και είναι κρίμα γιατί η σκηνή στο Μάντσεστερ είναι γεμάτη με πολλούς πραγματικά κουλ και ανερχόμενους καλλιτέχνες που αγαπάμε. Ξεχωρίζουμε τους Slap Rash που είναι πραγματικά φοβεροί όπως και τον NRP από τη ραπ σκηνή της πόλης. Αξίζει να εξερευνήσετε τη σκηνή. Υπάρχει ένα αληθινό πνεύμα αλληλεγγύης που δεν μπορείς να βρεις στις μεγαλύτερες πόλεις. Είναι αληθινή κοινότητα.
Κλείνοντας δεν μπορώ να μην ρωτήσω για τη σχέση σας με το ελληνικό κοινό. Έρχεστε για δεύτερη φορά μέσα στην ίδια χρονιά, κάτι που δεν συμβαίνει και τόσο συχνά στα μέρη μας, επομένως θα ήθελα να μάθω αν υπάρχει κάποια αγάπη εδώ πέρα..;
(Γέλια)
Matt: Πιστεύω πως υπάρχει μια πολύ ισχυρή σύνδεση με το ελληνικό κοινό. Το live στην Αθήνα στην αρχή της φετινής χρονιάς ήταν καταπληκτικό. Εξακολουθεί να μας προκαλεί έκπληξη το γεγονός πως ήταν sold-out. Μας έγινε σαφές πως η μουσική μας έχει πραγματικά απήχηση στην Αθήνα. Είμαι σίγουρος ότι ίδιο θα συμβεί και στη Θεσσαλονίκη. Ένα πράγμα ήταν σίγουρο για την Αθήνα, και αυτό ισχύει για μεγάλο μέρος της Ευρώπης γενικά, ότι το κοινό φαίνεται πολύ συντονισμένο και εναρμονισμένο με τη μουσική μας. Δεν νιώθαμε επιθετικότητα από το κοινό, δεν υπήρχαν pits. Περισσότερο άκουγαν τη μουσική μας και απολάμβαναν προσηλωμένοι το live χειροκροτώντας μας στο τέλος κάθε κομματιού. Σίγουρα η Αθήνα, και η Ελλάδα γενικά, είναι ένα μέρος που θέλουμε να επιστρέφουμε. Και, που ξέρεις, κάποια στιγμή μπορεί να παίξουμε και σε κάποιο αρχαίο στάδιο ή θέατρο, όπως οι Pink Floyd στην Πομπηία - μία υπερβατική, ψυχεδελική εμπειρία!
Harry: Είναι τιμή μας να επιστρέφουμε για δεύτερη φορά μέσα σε ένα χρόνο στην Αθήνα, γιατί είναι ένα τόσο όμορφο μέρος με τεράστια ιστορία. Νιώθουμε πολύ γαλήνια όταν βρισκόμαστε εκεί. Το να μπορούμε να έρθουμε ξανά στα μέρη σας είναι πολύ συναρπαστικό για εμάς. Και ελπίζουμε να συνεχίσουμε να χτίζουμε μια δυνατή σχέση με τους ανθρώπους εκεί μέσω της μουσικής μας γιατί ξέρουμε ότι αυτή έχει νόημα μόνο όταν επικοινωνείται με όλους τους ανθρώπους στον κόσμο που συνδέονται μαζί της.
Οι φωτογραφίες εντός του κειμένου είναι του Αργύρη Λιόση.
Το jazz punk κουαρτέτο των Maruja εμφανίζεται την Παρασκευή 13 Δεκεμβρίου στο Gazarte Ground Stage στην Αθήνα, με opening act τους MOb, και το Σάββατο 14 Δεκεμβρίου στο Μύλος Club στη Θεσσαλονίκη, με opening act τους Nellcôtes. Περισσότερα εδώ.
