Διαβάζοντας πρόσφατα ένα ξενόγλωσσο μουσικό άρθρο, σε μια αποστροφή του λόγου του ο συντάκτης απευθύνθηκε χιουμοριστικά σε διάφορα επιτυχημένα project όπως της Myrkur και της Sylvaine, ως one woman band, ως αντικατοπτρισμό της έκφρασης one man band. Γνωρίζοντας τις καλές προθέσεις του αρθρογράφου, ο οποίος κατόπιν ανέπτυξε με επιχειρήματα πόσο σημαντικό είναι το άνοιγμα που κάνει ο σκληρός ήχος τα τελευταία χρόνια σε τέτοιες προσπάθειες, δεν θα μπορούσα παρά να αναφέρω στην εισαγωγή του παρόντος άρθρου, πως δημιουργοί σαν την Kathrine Shepard ή πιο γνωστή ως Sylvaine τιμούν τον χώρο με την επιμονή τους να δραστηριοποιούνται σε έναν ξεκάθαρα mens world. Η ίδια εξηγεί «Ξεκίνησα το Sylvaine project το 2013 ως έναν τρόπο να εκφράσω τα πιο βαθιά προσωπικά μου συναισθήματα, τις σκέψεις και τα ζητήματα που με απασχολούν. Το να διατηρώ μόνη μου όλο αυτό το έργο, να παίζω μόνη μου τα περισσότερα όργανα και να συνεργάζομαι στενά με όλους όσους ασχολούνται με την παραγωγή, το crew, τους φωτισμούς κ.λπ. μου επέτρεψαν να διατηρήσω αυτό το project όσο πιο αυθεντικό και προσωπικό μπορούσα. Δεν ήθελα να κάνω συμβιβασμούς στο καλλιτεχνικό όραμα. Αυτό ήταν ένα τεράστιο βήμα για μένα ως μουσικό. Ποτέ δεν πίστευα πως θα μπορούσα να πετύχω αυτό που κάνω τα τελευταία 10 χρόνια μέσα από τους Sylvaine. Αλλά το να κάνω αυτό το βήμα σημαίνει τα πάντα για μένα. Η ζωή μου άλλαξε εντελώς. Προς το καλύτερο, χωρίς αμφιβολία. Το να γνωρίζω ότι υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω, σε όλο τον κόσμο, που συνδέονται με τα προσωπικά μου συναισθήματα είναι πραγματικά μαγικό. Δεν θα το συνηθίσω ποτέ και θα νιώθω ευγνώμων κάθε μέρα της ζωής μου που μπορώ και το κάνω.»
O περσινός δίσκος που κυκλοφόρησε, τιτλοφορείται Nova και εκτός των εξαιρετικών εντυπώσεων που άφησε ως προς την δύναμη που εκπέμπουν οι συνθέσεις, ενώ κινούνται σε αυστηρά ατμοσφαιρικό επίπεδο, μου προκάλεσε και πολλές θετικές εικόνες ως προς την συνολική διάθεση. Κάτι το οποίο, όπως φαίνεται έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την ψυχολογία της Sylvaine: «Αυτό είναι ένα από τα πράγματα που αγαπώ στη μουσική. Κάθε άνθρωπος που ακούει ένα τραγούδι, ένα άλμπουμ, θα έχει ένα εντελώς διαφορετικό συναίσθημα από αυτό, βασισμένο στις δικές του εμπειρίες ζωής. Το Nova είναι ένα άλμπουμ που γεννήθηκε μέσα στην πιο δύσκολη περίοδο που πέρασα ποτέ στη ζωή μου, την τριετία 2019-2021 και πραγματεύεται θέματα όπως η απώλεια, η διαρκώς μεταβαλλόμενη φύση της ζωής μας και η δυσκολία να αποδεχθούμε ότι τίποτα δεν θα διαρκεί για πάντα. Μεταξύ της προσωπικής μου ψυχολογίας και της παγκόσμιας κατάστασης που επέβαλλε ο Covid, αυτό το άλμπουμ ήταν το πιο δύσκολο πράγμα που χρειάστηκε να κάνω ποτέ. Εκεί θα βρεις κάποιες από τις πιο θλιβερές μουσικές που έγραψα ποτέ, ωστόσο υπάρχει μια διάχυτη αίσθηση αναγέννησης, καθώς αυτό το άλμπουμ δεν αντιπροσωπεύει μόνο το τέλος, αλλά και την αρχή.»
Οι μουσικές επιρροές της Sylvaine περιλαμβάνουν ήχους και στυλ που γεννήθηκαν στα ‘90s. Το ατμοσφαιρικό metal, το shoegaze και το black metal είναι οι βασικοί πυλώνες, μιας γέφυρας που προσπαθεί να ενώσει διαφορετικούς χρόνους μιας μουσικής που κατάφερε να επιβιώσει και να ακούγεται σύγχρονη: «Το αγαπημένο μου συγκρότημα είναι οι Type O Negative και προφανώς λατρεύω τη μουσική από τη δεκαετία του '90. Όταν ήμουν παιδί, δεν εκτιμούσα ακόμη την ποικιλόμορφη μουσική αξία εκείνης της δεκαετίας, κοιτάζοντας πάντα πιο πίσω στο χρόνο για τα συγκροτήματα/καλλιτέχνες που μου άρεσαν. Αλλά τα τελευταία 10 και πλέον χρόνια, συνειδητοποίησα πόσο πλούσια ήταν αυτή η περίοδος για τη μουσική. Λατρεύω το grunge, λατρεύω το shoegaze, αγαπώ πολλά από τα gothic συγκροτήματα των ‘90s. Όλα αυτά έχουν σίγουρα χρωματίσει τη μουσική μου, καθώς μου έφεραν πολλή έμπνευση από τα τέλη της εφηβείας μου και μετά.»
Η συνεπής παρουσία της Sylvaine στην ευρωπαϊκή σκηνή, της έχει επιτρέψει να επιλέγει συνετά τις συνεργασίες της. Αυτό σημαίνει πως οι συμμετοχές της σε δίσκους των Alcest, MØL, Clouds και Carpenter Brut, ήταν μια απολύτως συνειδητές αποφάσεις που δεν έτυχαν λόγω γνωριμιών ή πλουσιοπάροχων αμοιβών: «Έχω απορρίψει τόσα πολλά αιτήματα όπου είτε δεν ένιωθα πραγματικά συνδεδεμένη με τη μουσική, είτε απλώς επειδή η έλλειψη χρόνου δεν θα μου επέτρεπε να δώσω στο εκάστοτε τραγούδι την προσοχή που θα του άξιζε. Δεν θα δεχόμουν ποτέ να κάνω guest φωνητικά/στίχους/κιθάρα για ένα έργο που δεν θα μου άρεσε ή για μουσική με την οποία δεν μπορούσα να συνδεθώ συναισθηματικά. Αυτό θα ήταν πραγματικά λάθος. Έγραψα, για παράδειγμα, στίχους και φωνητικά για το Stabat Mater, στο τελευταίο του άλμπουμ του Carpenter Brut. Ενώ η μουσική απέχει πολύ από αυτό που έχω συνηθίσει να δημιουργώ, ένιωσα πως το εγχείρημα με ωθεί να ξεφύγω από το καλλιτεχνικό μου comfort zone. Οπότε και δέχτηκα. Δεν ανησυχώ λοιπόν για το είδος για το οποίο θα κάνω κάποια guest συμμετοχή, αρκεί να νιώθω τη μουσική με κάποιο τρόπο.»
Η τελευταία φορά που μας επισκέφτηκε η Sylvaine με την touring μπάντα της, ήταν το 2017. Παρά τις ανάμεικτες αναμνήσεις από αυτή την ζωντανή εμφάνιση, εμφανίζεται ενθουσιασμένη στην προοπτική να ξαναπαίξει μπροστά στο ελληνικό κοινό: «Είναι δύσκολο να ξεχαστεί αυτή την εμπειρία, και όχι για καλούς λόγους. O promoter ήταν παντελώς ανίκανος. Επίσης μας έκλεψαν μέρος του εξοπλισμού μας, οπότε δεν μπορούσαμε να παίξουμε όλα τα τραγούδια που είχαμε προγραμματίσει. Όμως υπήρχαν και θετικά. Tο κοινό ήταν πολύ φιλόξενο και ευγενικό μαζί μας και η ίδια η πόλη της Αθήνας είναι πανέμορφη. Είμαστε σίγουροι ότι αυτή τη φορά θα είναι εντελώς διαφορετική από την πρώτη μας εμπειρία στην Ελλάδα και πραγματικά ανυπομονούμε να επιστρέψουμε!»
H Νορβηγίδα πολυοργανίστρια εμφανίζεται την Παρασκευή 3 Μαρτίου στο Temple Athens, με opening act την Euphrosyne. Περισσότερα εδώ.
