Τη στιγμή που ο Edmund Kenny απάντησε στην κλήση μου, είχε μόλις ξεκινήσει να χιονίζει στην Αθήνα. Το ίδιο συνέβαινε και στην άλλη άκρη της γραμμής, στη Ζυρίχη, εκεί όπου ο άνθρωπος που βρίσκεται ουσιαστικά πίσω από τους Kerala Dust, περνάει τις μέρες του καταστρώνοντας τα μουσικά σχέδια του γκρουπ. «Με συγχωρείς, είμαι λίγο συναχωμένος από το ατελείωτο κρύο» μου ξεκαθαρίζει από την αρχή με μία ευγένεια η οποία παρέμεινε ίδια καθ’όλη τη διάρκεια της κουβέντας μας. Ανήκει σε αυτή την κατηγορία ανθρώπων που εκπέμπουν μία αβίαστη θετικότητα και έχουν πάντα την διάθεση να απαντήσουν σε όλες τις ερωτήσεις που θα ακούσουν. Ο Βρετανός μουσικός έχει ήδη καταφέρει να χτίσει μία ενδιαφέρουσα δισκογραφία με τη μπάντα του, η οποία συνδυάζει την ατμοσφαιρικότητα τις ηλεκτρονικής μουσικής και την αμεσότητα του οργανικού ήχου, αφήνοντας το δικό τους ίχνος στα σύγχρονα, μουσικά χρονικά. Στη συζήτηση που ακολούθησε, μας αφηγήθηκε τη σύντομη ιστορία του γκρουπ, αποκάλυψε τις πηγές έμπνευσης του και το πως ήδη νιώθει επιτυχημένος, μιας και έχει καταφέρει να ζει από την μπάντα του.
Μπορείς να μας αφηγηθείς την ιστορία των Kerala Dust για όσους δεν την ξέρουν
Ναι φυσικά. Γνωριστήκαμε στο Λονδίνο όντας τρεις μουσικοί παραγωγοί. Για την ακρίβεια συγκατοικούσαμε. Επομένως όταν άρχισα να γράφω κάποια κομμάτια και ένιωσα την ανάγκη να τα παίξω μαζί με άλλους ανθρώπους, ανέβηκα κυριολεκτικά τα σκαλιά του διαμερίσματος και ρώτησα τους συγκατοίκους μου!
Και τι είναι αυτό που σας έφερε κοντά για να φτιάχνετε μουσική από κοινού;
Πιστεύω πως έχουμε μία κοινή προσέγγιση ως προς τη μουσική δημιουργία και γι΄αυτό τους ζήτησα εξ΄αρχής να φτιάξουμε μαζί μουσική. Ήλπιζα πως θα «πιάσουν» τα τραγούδια που γράφω και οτι θα πρόσθεταν κάτι σε αυτά από τη δική τους μεριά. Και ευτυχώς αυτό ακριβώς συνέβη και συνεχίζει να είναι ο τρόπος που δουλεύουμε ως γκρουπ μέχρι και σήμερα. Εγώ γράφω τους στίχους και τις πρώτες μουσικές ιδέες και έπειτα το υπόλοιπο γκρουπ μπαίνει στο παιχνίδι. Μετά από τόσο καιρό επικοινωνούμε σχεδόν τηλεπαθητικά. Επίσης μοιραζόμαστε κοινές μουσικές αναφορές και αξίες.
Πόσο μοναχική είναι αρχική δημιουργική διαδικασία; Ή πρόκειτα για μία πιο ομαδική προσπάθεια συνολικά;
Είναι ένας συνδυασμός. Γράφω μόνος μου τους στίχους, καθώς εκείνες τις στιγμές νιώθω πιο ευάλωτος και χρειάζομαι χώρο για να δοκιμάζω πράγματα. Επίσης μου αρέσει να γράφω μουσική κατά τις μικρές ώρες της ημέρας, όταν ο κόσμος μοιάζει τόσο ήρεμος και ήσυχος. Στη συνέχεια η μπάντα έρχεται να δώσει τη δική της φρέσκια ερμηνεία στην ιδέα που έχω φέρει. Οπότε είναι ένας συνδυασμός ανάμεσα σε μοναχικές στιγμές προσήλωσης και ομαδικές προσπάθειες ένωσης της χημείας μας. Μοιάζει περισσότερο με ένα ανοιχτό διάλογο παρά με ένα βαρετό μονόλογο.
Από τι εμπνέεσαι για τους στίχους των τραγουδιών;
Βασική πηγή έμπνευσης είναι οι ταινίες και η λογοτεχνία. Μερικές φορές όταν δυσκολεύομαι με το κεντρικό θέμα ενός τραγουδιού, ξεφυλλίζω γρήγορα σελίδες βιβλίων και εμπνέομαι από συγκεκριμένες φράσεις. Το ίδιο κάνω και με ταινίες: υπάρχει ένα site που συγκεντρώνει υπότιτλους πολλών ταινιών, οπότε ανατρέχω και εκεί για να φτιάξω μία ιστορία. Και άλλες φορές οι λέξεις απλώς έρχονται από μόνες τους σε κάποια βόλτα ή μία εντελώς άσχετη στιγμή.
Έχεις κάποια συγκεκριμένη κατηγορία ταινιών από τις οποίες εμπνέεσαι;
Κυρίως από παλιές, ιταλικές ταινίες που έχουν πολλά κενά διαστήματα και σιωπή. Μπορεί να είναι κάποια αφαιρετική φράση εκτός context που θα μου κάνει το κλικ και θα με τροφοδοτήσει δημιουργικά για να χτίσω ένα τραγούδι στιχουργικά.
Αν το τελευταίο EP των Kerala Dust ήταν ταινία, ποια θα ήταν αυτή;
Το Wings Of Desire του Wim Wenders. Γενικά οι ταινίες του είναι έμπνευση για εμάς: το Light, West που κυκλοφορήσαμε το 2020 συνομιλεί κονσεπτικά με το Paris, Texas. Είναι ένας σπουδαίος σκηνοθέτης.
Πως θα πίτσαρες τη μουσική των Kerala Dust σε κάποιον που δεν έχει ακούσει ούτε νότα;
Υπάρχει ένας δημοσιογράφος που την είχε χαρακτηρίσει ως «rock techno για τις τελευταίες ώρες σε ένα club». Χρειάζεσαι πάνω από 2 λέξεις για να περιγράψεις τη μουσική μας καθώς έχει πολλά στοιχεία: στο τελευταίο μας άλμπουμ ενσωματώσαμε trip-hop στοιχεία καθώς και την αγάπη μας για τους Nine Inch Nails. Επομένως πιστεύω πως ήταν ένας αρκετά πετυχημένος χαρακτηρισμός ο συγκεκριμένος.
Ακούς νέα μουσική; Υπάρχει κάτι που ξεχώρισες τελευταία;
Έχω απολαύσει το τελευταίο άλμπουμ των Warhaus, όπως επίσης και αυτό των Weval. Πρόσφατα ανακάλυψα την Weyes Blood και τον Andy Shauf με τις ονειρώδεις μελωδίες τους που μου αρέσουν πολύ.
Έχετε σκεφτεί ποτέ να γράψετε μουσική για σειρά ή ταινία;
Έχουν χρησιμοποιηθεί κομμάτια μας σε διάφορες σειρές με πιο σημαντική το Handmaid's Tale. To “Chain” (σ.σ. η διασκευή τους στο θρυλικό κομμάτι των Fleetwood Mac) παίζει για 2,5 ολόκληρα λεπτά σε μία σκηνή. Και παρόλο που δεν έχω παρακολουθήσει τη σειρά, ένας φίλος μου είπε οτι ακούγεται σε ένα αρκετά κομβικό σημείο, οπότε είμαστε χαρούμενοι με αυτό. Τώρα όσον αφορά τη σύνθεση για σειρές ή ταινίες, βρίσκεται μέσα στα πιο μακροπρόθεσμα σχέδια μας. Αλλά θα το κάνουμε μόνο αν πιστεύουμε πραγματικά στο project και νιώθουμε πως η μουσική μας έχει θέση σε αυτό.
Έχεις παρατηρήσει διαφορές στον τρόπο που γράφεις μουσική στην περίοδο πριν και μετά την πανδημία;
Η ζωή εκεί έξω ήταν βασική πηγή έμπνευσης για μένα, οπότε η πανδημία με δυσκόλεψε αρκετά ως προς το κομμάτι της δημιουργίας. Μου άρεσε να ζω μία έντονη βραδιά και την επόμενη μέρα να τη μεταφράζω με το δικό μου τρόπο μέσα στην ησυχία ενός studio. Επομένως κατά τους πρώτους μήνες την πανδημίας, ένιωθα περίεργα μιας και η μουσική ήταν για μένα πάντα ένα κρησφύγετο και ξαφνικά ολόκληρος ο κόσμος μεταλλάχθηκε σε κάτι τέτοιο. Προσπάθησα να αλλάξω τον τρόπο που σκέφτομαι συνθετικά και άρχισα να στρέφω τη σκέψη προς τα εντός για νέες ιδέες, κάτι που ισχύει ακόμη μέχρι και σήμερα.
Πως νιώθεις που ξεκινάτε μία μεγάλη περιοδεία; Πόσο σημαντικές είναι οι συναυλίες για εσάς;
Όταν ξεκινήσαμε να περιοδεύουμε μετά την πανδημία ήταν πραγματικά μία μοναδική αίσθηση. Θυμάμαι το ξεχωριστό συναίσθημα της επιστροφής στις πρώτες συναυλίες, έβλεπες κόσμο που ήταν σαν να είχε ξεχάσει πως να “υπάρχει” μέσα σε μία συναυλία, αλλά παράλληλα να νιώθει τόσο έτοιμος να συμμετέχει πιο ενεργά από ποτέ μετά από 2 χρόνια ξηρασίας. Και φυσικά η live πτυχή είναι πολύ σημαντική για το γκρουπ - είναι απαραίτητη για να δημιουργούμε τους δίσκους μας και το αντίστροφο. Προσπαθούμε να δοκιμάζουμε συνεχώς νέα πράγματα στη σκηνή και να πηγαίνουμε τον ήχο μας σε νέα μονοπάτια - ένα live χωρίς ρίσκα δεν μπορεί ποτέ να είναι καλό. Ο κίνδυνος του να μην πάει κάτι καλά live είναι αυτό που δίνει το αλατοπίπερο στις συναυλίες μας.
Ανέφερες ότι έχεις επισκεφθεί την Αθήνα. Έχεις καλές αναμνήσεις από την πόλη;
Φανταστικές! Το φαγητό είναι υπέροχο. Το vibe της πόλης είναι μοναδικό. Με φαντάζομαι να μένω για μερικούς μήνες προκειμένου να εμπνευστώ για τον επόμενο μας δίσκο! Μοιάζει με μία αστική ζούγκλα που είναι βουτηγμένη μέσα στην ιστορία. Το βάρος της ιστορίας της πόλης έχει ένα ρομαντισμό και μία περίεργη νοσταλγία που ταιριάζει ιδανικά στη μουσική μας.
Τι επιφυλάσσει το μέλλον για τους Kerala Dust; Πότε θα μπορείς να πεις πως το project ήταν πετυχημένο για σένα;
Έχουμε ήδη πετύχει το όνειρο μας, να βιοποριζόμαστε από τη μουσική μας, οπότε αν καταφέρουμε να συνεχίσουμε να το κάνουμε για τα επόμενα 20 χρόνια με τον ίδιο τρόπο, τότε νομίζω πως έχουμε βγει νικητές από αυτό το παιχνίδι. Η επιτυχία είναι κάτι το άπιαστο αν την σκέφτεσαι εμμονικά. Πιστεύω πως έχουμε καταφέρει να δώσουμε στη μουσική μας ένα μοναδικό συναίσθημα που κανείς άλλος δεν το έχει κάνει με παρόμοιο τρόπο. Και αυτό είναι για εμάς μία επιτυχία που την απολαμβάνουμε γιατί μας κάνει να νιώθουμε αληθινοί και βαθιά ζωντανοί.
