Επτά ολόκληρα χρόνια έχουν περάσει από την τελευταία φορά που οι A Place to Bury Strangers επισκέφτηκαν την Ελλάδα, διάστημα στο οποίο δεν ήρθαν τα πάνω κάτω μόνο στο ίδιο το συγκρότημα, αλλά και σε ολόκληρο τον πλανήτη.
Έχοντας κυκλοφορήσει τον Ιούλιο του 2021 το Hologram EP στη Dedstrange Records, τη νέα δισκογραφική του frontman τους, Oliver Ackermann, αλλά με ένα νέο lineup, με τους John Fedowitz στο μπάσο και τη Sandra Fedowitz στα τύμπανα, οι APΤBS είναι έτοιμοι να επιστρέψουν για δύο συναυλίες σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, ώστε να παρουσιάσουν στο ελληνικό και τον ολοκαίνουριο δίσκο τους, See Through You.
Με αυτήν την αφορμή, η Ναταλία Πετρίτη συνομίλησε με τον ιθύνοντα νου του συγκροτήματος, Oliver Ackermann, για τον νέο τους δίσκο, τη Death By Audio, την επιρροή της πανδημίας σε ένα συγκρότημα γεννημένο για καταιγιστικές live εμφανίσεις και πολλά ακόμη.
-Οι Α Place to Bury Strangers έχουν υπάρξει ενεργοί μουσικά για σχεδόν 20 χρόνια, με εσένα (Oliver Ackermann) να είσαι το μοναδικό σταθερό μέλος τους από τη δημιουργία της μπάντας. Με τους John Fedowitz και Sandra Fedowitz να ανανεώνουν τώρα το line up, πώς είναι τα πράγματα αυτές τις μέρες για τους APTBS;
-Τα πράγματα δεν θα μπορούσαν να είναι καλύτερα! Το συγκρότημα είναι φανταστικό, οι συναυλίες μας ως τώρα ήταν μοναδικές και είναι φοβερό το ότι είμαστε ξανά σε περιοδεία, συναντώντας ξανά παλιούς φίλους και γνωρίζοντας καινούριους. Νομίζω πως όλοι μας χρειαζόμαστε ένα διάλειμμα από την πραγματικότητα, όσο αυτό είναι βέβαια εφικτό.
-Έχετε έναν ολοκαίνουριο δίσκο και έχετε χαρίσει στους θαυμαστές σας αρκετή νέα μουσική τα τελευταία δύο χρόνια. Το See Through You δημιουργήθηκε κατά τη διάρκεια της πανδημίας που επηρέασε ολόκληρο τον πλανήτη. Επηρέασε το γεγονός αυτό τους στίχους, τη μουσική και τη διαδικασία της ηχογράφησης του δίσκου, και επίσης, πιστεύεις ότι το συλλογικό τραύμα που βιώθηκε τα τελευταία δύο χρόνια αντικατοπτρίζεται μέσα στην ίδια τη μουσική;
-Σίγουρα. Η Νέα Υόρκη ήταν ένα σουρεαλιστικό μέρος κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Οι δρόμοι ήταν άδειοι, ο κόσμος άναβε πυροτεχνήματα κάθε βράδυ, υπήρχαν punk συναυλίες κάτω από και πάνω σε γέφυρες, ο κόσμος γύρω μας πέθαινε, ο τύπος που είχε την τοπική πιτσαρία, τρεις γείτονές μου, ήταν όλο μια τρέλα. Εμείς κλειστήκαμε σε μια μικρή φούσκα, δουλεύοντας τη μουσική μας μέρα-νύχτα. Ήταν πραγματικά πολύ περίεργα και όταν τα πράγματα παίρνουν αυτήν την τρελή κατεύθυνση, αυτό μεταφέρεται στη μουσική.
-Πώς προσεγγίσατε τη στιχουργική διαδικασία για τον τελευταίο σας δίσκο; Είναι αυτός διαφορετικός με κάποιον τρόπο από προηγούμενες δουλειές σας;
-Δημιουργήθηκε σχεδόν εξολοκλήρου από εμένα, οπότε ήταν όλο πολύ συνειδητό, έστησα ένα drum machine και έπαιζα κιθάρα ή μπάσο όσο τραγουδούσα στο μικρόφωνο και σκεφτόμουν διαρκώς νέα ηχοτοπία και ιδέες, προσπαθώντας να τα αναπτύξω περισσότερο. Έπαιζα πολλά drums εκείνη την περίοδο, οπότε επανηχογράφησα πολλά drums στα κομμάτια, κάνοντας όσους περισσότερους πειραματισμούς μπορούσα, ώστε να δω τι ήχους θα μπορούσα να έχω. Είναι ένας τρόπος με τον οποίο έχω εργαστεί και στο παρελθόν και πρόκειται για μια προσέγγιση στην οποία δεν υπάρχουν κανόνες. Κάνεις απλά ό,τι αισθάνεσαι εκείνη τη στιγμή και ό,τι θεωρείς κατάλληλο για το ηχοτοπίο που κατασκευάζεις.
-Σε γενικές γραμμές, έχετε μια αγαπημένη μέθοδο δημιουργίας μουσικής και επίσης, η μουσική δημιουργία διατηρεί ακόμη το ίδιο νόημα που είχε για εσάς παλαιότερα;
-Υπάρχουν τόσα πολλά και διαφορετικά επίπεδα ως προς αυτή και στην πραγματικότητα έχει να κάνει με το να πράττεις ό,τι πιστεύεις ότι θα σου δώσει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Για μερικούς από τους ήχους κιθάρας στα κομμάτια μας υπάρχουν 30 διαφορετικά μικρόφωνα, τοποθετημένα σε 15 διαφορετικoύς ενισχυτές. Για μερικούς από τους ήχους drums μπορεί εγώ να χτυπώ με ένα σφυρί και να σπάω τούβλα. Μέρος των φωνητικών έχουν ηχογραφηθεί με εμένα με κλειστά μάτια, ώστε να μπορώ να κινούμαι στο υποσυνείδητό μου. Είναι πραγματικά τι δουλεύει για σένα και όσο περνά ο χρόνος μαθαίνεις καλύτερα τι δουλεύει για σένα, όμως πρέπει ταυτόχρονα να προσπαθείς να ξεπερνάς τα όριά σου και εγώ συνεχώς προσπαθώ να ανακαλύψω κάτι καινούριο.
- Το See Through You κυκλοφόρησε από το δικό σας δισκογραφικό label, τη Dedstrange Records. Ως ένα συγκρότημα που έχει κυκλοφορήσει αρκετή μουσική ανεξάρτητα στο παρελθόν, ποια είναι τα συναισθήματα του να τρέχετε μια δισκογραφική μόνοι σας και ποια είναι στην πραγματικότητα τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα αυτής της εμπειρίας;
-Τα πλεονεκτήματα εντοπίζονται στο ότι μπορούμε με την εμπειρία μας ανά τα χρόνια να βοηθούμε και άλλες μπάντες, ενισχύοντας τις διασυνδέσεις τους και δημιουργώντας μια πιο διασκεδαστική κοινότητα. Τα μειονεκτήματα είναι σίγουρα η νομικίστικη δουλειά που πρέπει να γίνεται, τα λογιστικά και οτιδήποτε δεν έχει στην πραγματικότητα να κάνει με τον δίσκο που παράγεται, αξίζει όμως τόσο πολύ να βοηθάς στην κυκλοφορία όλων των απίστευτων δίσκων που έχουμε βγάλει.
-Είσαι ο εμπνευστής και δημιουργός της effects pedals εταιρίας, Death By Audio, έχοντας τρέξει στο παρελθόν το ομώνυμο music venue στο Brooklyn. Ως ένα συγκρότημα που είναι τόσο έντονα συνδεδεμένο με το effects gear και σε ένα μουσικό είδος εξαιρετικά δεμένο με τον ήχο που παράγουν τα pedalboards, υπάρχουν συγκεκριμένα από αυτά τα οποία χρησιμοποιείται διαχρονικά από δίσκο σε δίσκο; Επίσης, τι εξοπλισμό θα φέρετε στην Ελλάδα για τις συναυλίες σας;
-Δεν έτρεχα το venue, αυτό το έκαναν ο Edan Wilbur και ο Matt Conboy, εγώ απλώς βοηθούσα και ξεκίνησα τη λειτουργία του χώρου. Μου λείπει σαν τρελό, ήταν ένας μαγικός χώρος με τόσο σπουδαίους ανθρώπους που έζησαν και δούλεψαν εκεί όσο λειτούργησε. Χρησιμοποιώ ακόμα το Armageddon όλη την ώρα και είναι στην πραγματικότητα αρκετά όμοιο με ένα pedal που φτιάχνουμε που λέγεται Apocalypse. Θα το φέρουμε αυτό μαζί, με custom rack effect oscillators, μονάδες reverb που έχουμε κατασκευάσει εμείς, drum distortion, κάθε είδους εξοπλισμό, όπως και κάποια ιδιαίτερα κομμάτια προς πώληση.
-Όσο μια μπάντα μεγαλώνει και εξελίσσεται, τα πράγματα που αποτελούν πηγή έμπνευσης και επιρροής το πρώτο διάστημα τείνουν να διαφοροποιούνται. Θυμάσαι τι ήταν αυτό που στην πραγματικότητα ενέπνευσε τη μουσική των APTBS τις πρώτες μέρες τους;
-Ήταν ο ενθουσιασμός για την πόλη στην πραγματικότητα, ήταν τόσο φρέσκια και γεμάτη εκπλήξεις, ήταν όλο πριν να έχεις έναν χάρτη στο κινητό σου, οπότε έπρεπε να ανακαλύψεις τι βρίσκεται εκεί έξω, βγαίνοντας και κάνοντας τρέλες. Ήταν μια σπουδαία περίοδος, γεμάτη καπνό και strobe lights.
- Θα μπορούσες να επιλέξεις μια από τις πιο δύσκολες περιόδους για το συγκρότημα, όπως και μερικά από τα highlights του;
-Πιο πρόσφατα, κάτι που υπήρξε και η έμπνευση για τον τελευταίο δίσκο, ήταν το ότι η μπάντα διαλυόταν. Ήταν πολύ σκληρό και αισθάνομαι ότι υπήρξα θύμα εκμετάλλευσης, όμως οδήγησε σε έναν πολύ καλό δίσκο και είμαι ΟΚ με αυτό. Υπήρξαν τόσα πολλά highlights, το ότι παίξαμε με συγκροτήματα που υπήρξαν πάντα τα είδωλά μου, όπως οι NIN, The Jesus and Mary Chain, My Bloody Valentine, Slowdive, Throbbing Gristle και τόσα ακόμη, και το ότι ταξιδέψαμε σε τόσο απίστευτα μέρη. Είμαστε πραγματικά τόσο τυχεροί που κάνουμε έστω και ένα από τα πράγματα που κάνουμε.
- Ως συγκρότημα είστε εξαιρετικά αγαπητοί στο κοινό για τα live σας και το ελληνικό κοινό είχε την ευκαιρία να σας απολαύσει αρκετές φορές στο παρελθόν. Πώς σας επηρέασε η αδυναμία να παίξετε ζωντανά κατά τη διάρκεια της πανδημίας; Υπάρχει κάτι που να κερδίσατε, ως performers, από το διάστημα που βρεθήκατε off the road, ή πιστεύετε ότι βιώσατε όλη αυτήν την εμπειρία ως μια μεγάλη απώλεια;
-Δεν παίρνουμε τίποτα ως δεδομένο και είμαστε τρισευτυχισμένοι που έχουμε τη δυνατότητα να επιστρέψουμε ξανά στις περιοδείες, οι συναυλίες μας έχουν υπάρξει φοβερές ως τώρα. Όλο αυτό μας έδωσε χρόνο να συνειδητοποιήσουμε πραγματικά πόσο σημαντική είναι η ζωντανή μουσική στη ζωή μας και πόσο την αναβαθμίζει.
-Έχετε συγκεκριμένες συναυλίες ή περιοδείες που ξεχωρίζουν ως σημαντικές στιγμές στην καριέρα σας;
-Σίγουρα, θυμάμαι να παίζω στο Primavera Sound στη Βαρκελώνη και παίζαμε κάπου στις 4 το πρωί τόσο δυνατά, που ο κόσμος ερχόταν τρέχοντας από όλο το φεστιβάλ να δει τι τρέλα ήταν αυτή που κάναμε. Ήταν εκπληκτικό το να βλέπεις ένα τεράστιο πλήθος να κατεβαίνει τρέχοντας από έναν λόφο ώστε να έρθει να χορέψει και να ξεφαντώσει στη συναυλία σου.
-Θα μπορούσες να μας πεις μερικά συγκροτήματα και καλλιτέχνες που ακούτε αυτό το διάστημα;
Gee Tee, Lunacy, Glove, Buck Gooter, Sediment Club.
-Τελικά, ποιο είναι το καλύτερο μέρος ώστε να θάψει κανείς έναν ξένο;
-Όπου και να βρίσκεσαι. Ένας φίλος μου μου είπε κάποτε ότι νόμιζε ότι το όνομά μας αναφερόταν στον τόπο όπου μπορεί να θάψει κανείς την ιδέα ότι είμαστε ξένοι, ώστε να όλοι να μπορούν να γνωρίζονται με τους άλλους και να μην είναι πια ξένοι. Μου άρεσε αυτό.
-Τι να περιμένουν οι θαυμαστές σας από το συγκρότημα στο επόμενο διάστημα;
-Ακόμη πιο τρελές συναυλίες, μερικά μουσικά videos και ακόμη περισσότερη μουσική.
-Κάτι άλλο που θα θέλατε να μοιραστείτε με τους αναγνώστες του Avopolis Music Network;
-Φυσικά. Να ακολουθείτε πάντα την καρδιά σας και let’s see each other!
A Place to Bury Strangers live in Greece
Special Guests: PLATTENBAU και HAU
Παρασκευή 18 Μαρτίου 2022
Θεσσαλονίκη - Eightball Club
Σάββατο 19 Μαρτίου 2022
Αθήνα - Temple Athens
Πόρτες: 20:00
ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ:
- Limited: 18€
- Presale: 20€
