Καλησπέρα από Αθήνα, Jon.
Καλησπέρα από τη Φρανκφούρτη, βρισκόμαστε στη Γερμανία για την ώρα, καθώς απόψε παίζουμε την 4η μας συναυλία εδώ.
Πώς κυλά μέχρι στιγμής η περιοδεία για τα 20 χρόνια του Industrial Silence;
Θα έλεγα φανταστικά. Ξέρω ότι συνήθως έτσι λένε όλοι, όμως πραγματικά το διασκεδάζουμε. Οι συναυλίες μας γίνονται sold-out, ο κόσμος χαίρεται που μας βλέπει ξανά, απολαμβάνουμε κι εμείς τον χρόνο μας στη σκηνή.
Είδαμε κάποιες εντυπωσιακές φωτογραφίες και βίντεο από την έναρξη της περιοδείας στο Όσλο. Αυτό το σόου έρχεται και σε μας;
Ναι, οπότε να μην ανησυχείτε καθόλου! (γελάει) Είπαμε ότι πρέπει να κάνουμε κάτι συναυλιακά φαντασμαγορικό για την επιστροφή μας, οπότε δώσαμε μεγάλη βάση στα φώτα. Αυτό σκοπεύουμε να φέρουμε και στις ελληνικές μας εμφανίσεις.
Περιμένατε αλήθεια ότι οι συναυλίες που ανακοινώσατε στην Ελλάδα θα γίνονταν sold-out τόσο γρήγορα, «αναγκάζοντας» τη διοργάνωση να βάλει 2η μέρα στην Αθήνα και να αναζητήσει μεγαλύτερο χώρο στη Θεσσαλονίκη;
Για να είμαι ειλικρινής, όχι. Μπορεί δηλαδή να μην ήταν έκπληξη αν τελικά συνέβαινε, όμως δεν περιμέναμε τέτοια ανταπόκριση, τόσο νωρίς. Το χαρήκαμε και αισθανόμαστε τόσο ταπεινοί απέναντι σε σας, τους Έλληνες. Είστε το κοινό που μας έχει στηρίξει όσο κανένα, από την αρχή. Νομίζω ότι δεν υπάρχει άλλη χώρα στην οποία να είμαστε τόσο δημοφιλείς, όσο η Ελλάδα.
Τι συμβαίνει με τους Madrugada, μια μπάντα από τη Νορβηγία, και τους Έλληνες; Το έχετε συζητήσει μεταξύ σας;
(γέλια) Δεν ξέρω, πραγματικά! Νομίζουμε πάντως ότι έχετε κάτι από Νορβηγούς μέσα σας. Σας αρέσει δηλαδή το δράμα, σας εκφράζει η μελαγχολία. Έμαθα μάλιστα πρόσφατα ότι και ο Nick Cave είναι πολύ δημοφιλής στην Ελλάδα, κάτι που συμβαίνει και στη Νορβηγία. Φαντάζει βέβαια παράδοξο ότι σας τραβάει αυτή η «σκοτεινιά», γιατί είστε μια χώρα με ήλιο. Από την άλλη, εφεύρατε το δράμα, έτσι δεν είναι;
Γιατί έφυγες αλήθεια από το γκρουπ μετά το άλμπουμ The Nightly Disease (2001); Τι σε έκανε να θελήσεις να αλλάξεις ζωή, πηγαίνοντας να ζήσεις στα νησιά Vesterålen, στον νορβηγικό βορρά;
Δεν ήταν καλά τα πράγματα για μένα τότε, ούτε και ήμασταν καλά μεταξύ μας, στο γκρουπ. Ήμασταν φίλοι, ασφαλώς. Όμως η επιτυχία είχε φέρει και πιέσεις, μα και προσδοκίες, ειδικά από την πλευρά της δισκογραφικής εταιρίας. Στις πρόβες, λοιπόν, συχνά τρωγόμασταν· και θυμάμαι μερικές φορές να γυρίζω σπίτι εντελώς άδειος από όλο αυτό. Δεν μπορούσα πια να το διασκεδάσω, ένιωθα γέρος και κουρασμένος. Και ήμουν μόλις 24 χρονών. Στην πραγματικότητα, είχα αποφασίσει να φύγω πριν ολοκληρωθεί το The Nightly Disease, αλλά, όπως είπα, παραμέναμε φίλοι με τους υπόλοιπους. Δεν θα ήταν επομένως σωστό, γι' αυτό και περίμενα να τελειώσουν όλες οι υποχρεώσεις γύρω από το άλμπουμ πριν παραιτηθώ.
Παρακολούθησες τι έκαναν οι Madrugada, έκτοτε;
Στην αρχή όχι, για να πω την αλήθεια. Αλλά εν καιρώ, ναι, πήγαινα ας πούμε στις συναυλίες και τους έβλεπα. Πήγα βέβαια και στην τελευταία εμφάνιση, τον Νοέμβριο του 2008 στο Όσλο, όταν πια είχε πεθάνει ο Robert Burås και το γκρουπ αποφάσισε να διαλυθεί.
Τι σε έκανε να πεις «ναι» στην επανασύνδεση;
Δεν είπα απλά το «ναι», υπήρξα και ο άνθρωπος που το πρότεινε στους υπόλοιπους, κάτι αρκετά ειρωνικό αν σκεφτείς ότι ήμουν εκείνος που πρώτος είχε φύγει το 2001. Όπως είπα και πριν, δεν πάψαμε ποτέ να είμαστε φίλοι με τον Sivert Høyem και τον Frode Jacobsen. Κι έτσι, όλα αυτά τα χρόνια, βρισκόμασταν όποτε υπήρχε η ευκαιρία και συζητούσαμε για πολλά πράγματα. Ήρθε λοιπόν κάπως φυσικά η σκέψη ότι μπορούσαμε να ξαναστήσουμε τους Madrugada. Έχουμε μεγαλώσει, ωριμάσαμε, είμαστε πια άνθρωποι με παιδιά. Και ξέρουμε πολύ καλά τι μας είχε φταίξει στο παρελθόν, ενώ υπάρχει και συναίσθηση για τις σκοτεινές μέρες της μπάντας. Περνάμε καταπληκτικά όντας ξανά μαζί.
Συζητάτε αλήθεια και για νέες ηχογραφήσεις; Ή είναι νωρίς ακόμα;
Είναι νωρίς. Έχουμε επικεντρώσει πάνω στην περιοδεία για τα 20 χρόνια του Industrial Silence, καθώς για μας είναι πολύ σημαντική. Στήσαμε με προσοχή ένα απαιτητικό σόου, ενώ συνολικά προβλέπονται 75 εμφανίσεις. Μέχρι να ολοκληρωθεί επομένως αυτός ο κύκλος, το μυαλό μας βρίσκεται εκεί και μόνο.
Κάποια χρόνια πριν επισκέφτηκα τη Νορβηγία και ήθελα να δω και τα νησιά Lofoten, δίπλα στα οποία βρίσκεται το αρχιπέλαγος των Vesterålen, όπου κατοικείς. Δεν στάθηκε δυνατόν, μπορείς επομένως να μας δώσεις μια εικόνα της ζωής εκεί;
Α, τα Vesterålen είναι ένα πολύ όμορφο μέρος για όποιον αγαπά τη φύση, όπως εγώ. Είναι γεμάτα πολύ όμορφα φιόρδ, τα νερά είναι πεντακάθαρα, τα ψάρια αφθονούν. Το ίδιο ισχύει και για τα Lofoten. Η ζωή κυλά ήσυχα εκεί, ωστόσο εγώ έφυγα στο μεσοδιάστημα από εκεί και τώρα κατοικώ με την οικογένειά μου στο Hammerfest, στο νησί Kvaløya. Είναι η βορειότερη κατοικημένη κωμόπολη της ηπειρωτικής Ευρώπης, οπότε βρίσκομαι πλέον πολύ κοντά στον Αρκτικό Κύκλο.
Ακούγεται υπερβολικά κρύο, για μας στην Ελλάδα...
Κάνει κρύο ακόμα και για τους Νορβηγούς! (γελάει). Αλλά και εδώ υπάρχουν πολλές ομορφιές. Έχω ξετρελαθεί με τους ταράνδους, ας πούμε, όπως και με τον τοπικό πολιτισμό των Sámi, που είναι ένας λαός διαφορετικός από τον δικό μας.
Μιας και μιλήσαμε για τα νησιά Lofoten, το ξέρεις ότι υπάρχει ένα ελληνικό ποίημα, το οποίο έχει γίνει και τραγούδι, για έναν Νορβηγό ναυτικό από εκείνα τα μέρη; (σ.σ.: ο "Πιλότος Nagel" του Νίκου Καββαδία, που μελοποιήθηκε από τον Θάνο Μικρούτσικο και τραγουδήθηκε από τον Πάνο Κατσιμίχα στις Γραμμές Των Οριζόντων).
(έκπληκτος) Αλήθεια; Μα πώς; Όχι, δεν το έχω ξανακούσει ποτέ αυτό. Μπορώ να το γκουγκλάρω, θα το βρω σε αγγλική εκδοχή; Ακούγεται τρομερά ενδιαφέρον.
(η συζήτηση έκλεισε με διακανονισμούς για να του το στείλω)
{youtube}PGJWJGgUCLA{/youtube}
