Σε περιμένουμε για την πρώτη σου συναυλία στη χώρα μας, μεθαύριο. Έχεις επισκεφθεί την Ελλάδα άλλη φορά;
Ναι, έχω ξανάρθει ως παιδί, με την οικογένειά μου. Θυμάμαι ότι είναι μια όμορφη χώρα.
Το τελευταίο σου άλμπουμ The Hunter (2018) έκανε μια ηχηρή δήλωση περί φύλου, τονίζοντας την επιθυμία σου να ψάξεις για μια ταυτότητα πέρα από το δίπολο αρσενικό/θηλυκό. Για κάποια που στο παρελθόν έχει αυτοπροσδιοριστεί ως «ντροπαλή», αυτό ήταν ιδιαίτερα τολμηρό...
Υπάρχουν πολλοί τρόποι να φανείς τολμηρός –και πάντοτε έβρισκα ότι η μουσική είναι ένας τρόπος για να εκφράζω τον εαυτό μου και πιο ελεύθερα, αλλά και πιο απελευθερωμένα. Όταν παίζω και τραγουδώ, νιώθω χωρίς φύλο· και είναι μια καταπληκτική αίσθηση. Οπωσδήποτε, λοιπόν, θέλησα σε αυτόν τον δίσκο να τραγουδήσω για θέματα για τα οποία νιώθω μεγάλο πάθος.
Πόσο κοντά βρίσκονται τέτοιες σκέψεις στην περίπτωση της Héloïse Letissier των Christine And The Queens; Αισθάνεσαι ότι μοιάζετε σαν καλλιτέχνες;
Η μουσική μας είναι εντελώς διαφορετική, οπότε θα έλεγα ότι δεν μοιάζουμε καθόλου σαν καλλιτέχνες. Τη βρίσκω πάντως πραγματικά ευφυή και μου αρέσουν πάρα πολύ οι απόψεις της, και για τον φεμινισμό και για τα θέματα γύρω από το φύλο.
Είναι σημαντικό το τάιμινγκ, όταν θίγουμε τέτοια ζητήματα στον δημόσιο διάλογο; Παίζει ρόλο δηλαδή το πού βρίσκεται κάθε συγκεκριμένη κοινωνία, έστω και αν λίγο-πολύ μοιραζόμαστε πια τις ίδιες υψηλές ταχύτητες ψηφιακής σύνδεσης;
Νομίζω ότι η αλλαγή έρχεται με διαφορετικές ταχύτητες σε διαφορετικές κουλτούρες –και είναι κάτι που έχει βέβαια να κάνει με την ιστορία κάθε μίας από αυτές. Γενικά μιλώντας, οι άνθρωποι φοβούνται την αλλαγή, όπως φοβούνται και το άγνωστο.
Πώς αντιδράς όταν πέφτεις πάνω σε δημοσιογράφους που επιμένουν να τους περιγράψεις τα πράγματα από τη σκοπιά μιας γυναίκας μουσικού;
Συνήθως απαντώ ότι δεν υπήρξα ποτέ άνδρας μουσικός, οπότε δεν έχω τίποτα για να το συγκρίνω! Πλέον πάντως συμβαίνει λιγότερο αυτό, τουλάχιστον στον βρετανικό και στον αμερικάνικο Τύπο.
Έχεις ξεκαθαρίσει σε άλλες σου συνεντεύξεις, ότι ο καλλιτέχνης οφείλει να λαμβάνει πολιτική θέση. Πώς βλέπεις λοιπόν τα πράγματα στη Βρετανία, όσον αφορά το Brexit; Πιστεύεις ότι τελικά θα γίνει ένα ακόμα δημοψήφισμα;
Νομίζω ότι η όλη ιστορία με το Brexit έχει ξεσκεπάσει πόσο θέατρο είναι η πολιτική. Έδειξε σε όλους μας δηλαδή ότι τα κόμματα βάζουν πιο ψηλά τα δικά τους συμφέροντα, από το καλό της χώρας. Προσωπικά ψήφισα υπέρ της παραμονής μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση –και ακόμα περιμένω να ακούσω ένα έστω καλό επιχείρημα για να φύγουμε. Δεν θυμάμαι να έχω ζήσει σε χειρότερο πολιτικό κλίμα. Πάντως θεωρώ απίθανο να γίνει δεύτερο δημοψήφισμα, αν και σίγουρα ελπίζω να συμβεί.
Καλλιτεχνικά, πού οδεύεις μετά το The Hunter;
Έχω ήδη αποφασίσει το όνομα του επόμενού μου δίσκου και ξέρω επίσης για το τι θέλω να πραγματευτώ σε αυτόν. Ανυπομονώ να τον ξεκινήσω.
Για το τέλος, θα ήθελα να σε ρωτήσω και για την Patti Smith, μιας και είναι γνωστό ότι ο Brian Eno έχει πει πως είσαι ό,τι καλύτερο έχει ακούσει μετά από εκείνη...
Λατρεύω την Patti Smith! Την είδα μάλιστα και ζωντανά σε ένα φεστιβάλ στο Λονδίνο και κλαίγαμε από συγκίνηση, και εγώ και οι φίλοι μου. Τόσο δυνατή ήταν η συναυλιακή εμπειρία.
Εισιτήρια για το live εδώ (τιμή: 12 ευρώ).
{youtube}v=_JHnRkjiJks&{/youtube}
