Είστε τόσα χρόνια γνωστοί σε όσους παρακολουθούν το ανεξάρτητο ροκ. Σε τι κατάσταση θα συναντήσει κάποιος τους Blonde Redhead, αν αρχίσει να τους ακούει σήμερα;
Θα συναντήσει μια μπάντα με αυτοπεποίθηση και πολύ ορεξάτη για νέα μουσική. Άλλωστε βρισκόμαστε ακριβώς στα μέσα της περιοδείας μας και έχουμε καιρό να νιώσουμε τόσο αισιόδοξοι για το μέλλον του γκρουπ. Νιώθουμε φρέσκοι, όμως αυτό στο οποίο πραγματικά θέλουμε να εστιάσουμε είναι το καινούριο μας υλικό. Χαιρόμαστε που τα τραγούδια αυτά βρίσκουν τη θέση τους στις συναυλιακές setlists.
Ποιες είναι οι πρώτες αντιδράσεις του κόσμου σε αυτά;
Νομίζω πως ένα μεγάλο κομμάτι του κόσμου, είναι ενθουσιασμένο. Βέβαια, όταν το νέο υλικό παρουσιάζεται για πρώτη φορά, πάντα θα υπάρχει κοινό που θα μείνει προβληματισμένο και θα κάνει συσχετισμούς με το παρελθόν μας, που του είναι πιο γνώριμο και το έχει αγαπήσει.
Θα πρέπει πάντως να σου πω ότι στη σκηνή είμαστε πολύ απορροφημένοι στη μουσική μας, μας αρέσει να χανόμαστε σε αυτή. Δεν νιώθουμε δηλαδή σαν performers, οι οποίοι θα πρέπει να είναι διαδραστικοί με τον κόσμο ώστε να προκαλέσουμε αντιδράσεις. Μας αρέσει περισσότερο να είμαστε προσηλωμένοι στην ατμόσφαιρα των τραγουδιών. Αν παίζεις έτσι, είναι δύσκολο να ψυχολογήσεις το κοινό και να καταλάβεις πώς εισπράττουν τα τραγούδια. Οπότε δεν παίρνω και όρκο, γιατί πραγματικά δεν έχω ιδέα πώς νιώθουν. Όμως πιστεύω ότι στους περισσότερους, αρέσουν πολύ.
Η μουσική σας ακούγεται λίγο πιο γειωμένη και «ήσυχη», στις πιο πρόσφατες δουλειές σας. Όμως κατά τη γνώμη μου τα τραγούδια σας είναι πιο έντονα από ποτέ. Όπως το "Golden Light", για παράδειγμα: παρά τον πιο «μαλακό» ήχο, ακούγεται πιο θηριώδες...
Αυτό που λες πιθανότατα να ισχύει περισσότερο για το άλμπουμ Barragán του 2014, παρά για το EP 3 O'Clock που μόλις βγάλαμε –όπου βρίσκεται και το "Golden Light". Από την άλλη, δεν ξέρω αν μπορώ να αναλύσω έτσι τη μουσική μας. Ίσως τα τραγούδια να έχουν περισσότερη ένταση, εσωτερικά. Όμως για να βγάλεις ένα τέτοιο συμπέρασμα θα πρέπει να προσπαθήσεις να τα αξιολογήσεις. Για εμάς, που ακούμε τα τραγούδια «από μέσα», ό,τι έχουμε γράψει διαθέτει ένταση και όλα πηγάζουν από πράγματα που μας απασχόλησαν μια δεδομένη στιγμή στον χρόνο.
Γιατί αφήνετε τόσο μεγάλα χρονικά διαστήματα ανάμεσα στους δίσκους σας;
Το ζήτημα με εμάς είναι ότι αδυνατούμε να γράψουμε μουσική ενώ βρισκόμαστε σε περιοδεία. Κάθε δίσκος απαιτεί μια μεγάλη τουρνέ και λίγο χρόνο ξεκούρασης μετά, κάτι που συνολικά μπορεί να πάρει μέχρι και 2 χρόνια. Μπορεί να έχουμε σκόρπιες ιδέες ενώ δίνουμε συναυλίες, αλλά ποτέ δεν καταφέρνουμε να γράψουμε τραγούδια. Αυτό απαιτεί μια διαφορετική διαδικασία, η οποία ακολουθεί μετά.
Γιατί δεν γράφετε μουσική ενώ δίνετε συναυλίες;
Είναι παράξενο πράγμα, αλλά το μυαλό μας μένει ακόμη στην προηγούμενη κυκλοφορία μας. Αφού παίξουμε σε συναυλίες για 1-2 χρόνια, χρειάζεται να παγώσουμε τα πάντα γύρω μας, αλλά και στις ζωές μας, ώστε να συναντηθούμε και να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε νέα πράγματα. Τα soundcheck στο στούντιο μπορεί έτσι να τραβήξουν ατελείωτα. Άλλωστε δεν μας δεσμεύει κανείς να παραδώσουμε μουσική σε δεδομένο χρόνο. Όλα προκύπτουν αυθόρμητα. Αυτός ο συνδυασμός πραγμάτων κάνει τα άλμπουμ μας να απέχουν τόσο χρονικά μεταξύ τους.
Ίσως είναι αρκετά απαιτητική εμπειρία, συναισθηματικά, η περιοδεία, οπότε μπλοκάρει τη δημιουργία;
Νομίζω ότι μια συναυλία είναι περισσότερο έντονη εμπειρία για το κοινό μας, παρά για εμάς. Είμαστε αρκετά ταπεινοί στον τρόπο με τον οποίον επικοινωνούμε με τους ακροατές: ποτέ δεν γράφουμε τραγούδια για να εκμαιεύσουμε ένα συγκεκριμένο συναίσθημα. Όμως συχνά βλέπουμε κόσμο να κλαίει ή να εκστασιάζεται μπροστά μας όταν παίζουμε κι αυτό είναι από μόνο του σπουδαίο.
Σας περιμένουμε στην Ελλάδα, στο Gagarin. Θυμάστε κάτι από τις περασμένες επισκέψεις σας;
Αυτό που μου είχε κάνει εντύπωση είναι το πόσο ανέλπιστα ξεκούραστοι και άνετοι είναι οι περίπατοι στο κέντρο της Αθήνας. Πάντα φροντίζουμε να ξεκλέψουμε χρόνο ανάμεσα στις συναυλίες, ώστε και να πάρουμε μια καλή «γεύση» από την πόλη όπου είμαστε. Αυτό όμως που θυμάμαι ακόμα πιο έντονα είναι ότι ο κόσμος κάπνιζε σαν τρελός στις συναυλίες μας, ακόμα και στις πρώτες σειρές.
Ναι, ακούγεται σαν μια συναυλία στην Ελλάδα αυτό που περιγράφεις...
Ελπίζω να μη συμβεί ξανά αυτή τη φορά. Όχι για κάποιον άλλον λόγο πέραν του ότι σου κόβει την ενέργεια ο υπερβολικός καπνός στη σκηνή. Όταν αρχίζεις και βήχεις και τσούζουν τα μάτια σου, η εμφάνισή σου γίνεται κάτι σαν πάλη για να αντέξεις τις συνθήκες και να παίξεις καλά, αντί για πάλη ώστε να βγάλεις τον καλύτερό σου εαυτό.
Θα ακούσουμε τα τραγούδια του 3 O’Clock στην Αθήνα;
Φυσικά, περιμένουμε με αγωνία να σερβίρουμε στο ελληνικό κοινό αυτά τα ιδιαίτερα για εμάς τραγούδια. Έχουμε μια setlist ιδανική για να περιγράψει την πορεία μας στα χρόνια και τις αλλαγές στο στυλ και τη φιλοσοφία μας. Ίσως να μη φτάσουμε στις αρχές μας και στον πρώτο μας δίσκο, αλλά θα κάνουμε μια επιλεκτική βουτιά στο παρελθόν. Η Αθήνα είναι η τελευταία στάση μας στην περιοδεία. Ελπίζω μόνο να μην έχουμε εξαντληθεί μέχρι τότε! (γέλια) Πλάκα κάνω, θα έρθουμε σε εξαιρετική φόρμα.
{youtube}a7FqUNlEdwA{/youtube}
