Κατ' αρχάς, ποια είναι η ιστορία πίσω από το σχηματισμό των Double Echo; Πώς θα περιγράφατε τη σχέση εντός της μπάντας;
Γνώρισα τον Chris (Luna) κάποια στιγμή γύρω στα τέλη της δεκαετίας του 2000, όταν έκανα την παραγωγή για ένα demo της παλιάς του μπάντας. Οι El Toro, τότε, καταπιάνονταν μ' ένα είδος garage/psych και κατέληξα να παίζω μπάσο μαζί τους για 3 περίπου χρόνια. Κατά τη διάρκεια αυτού του διαστήματος ξεκινήσαμε να μιλάμε για την ιδέα να κάνουμε κάτι εμπνευσμένο από το post-punk. Έτσι, οι Double Echo ξεκίνησαν ως ένα μικρό side project, στο οποίο συμμετείχαν μόνο οι 2 μας κι ένα Roland drum machine. Όταν οι El Toro διέλυσαν, οι Double Echo μετατράπηκαν στην κύρια ασχολία μας. Φέραμε και την Ellon (Souter) ένα έτος αργότερα, σε μια περίοδο κατά την οποία είχαμε βρει «τοίχο» συνθετικά και δεν μπορούσαμε να σκεφτούμε στίχους. Στη συνέχεια, της προτείναμε να συμμετέχει ζωντανά στα synths, μιας και όλοι περνάμε υπέροχα τον χρόνο μας μαζί –όλοι επίσης έχουμε το ίδιο κοινωνικό άγχος...
Σχεδόν εκπλήσσομαι με το πόσο δραστήριοι ήσαστε στο θέμα των κυκλοφοριών. Τα έργα σας προσφέρουν σταθερά ποιότητα, καθώς και ουσιαστικό βάθος. Τι θα αναφέρατε ως βασική πηγή έμπνευσης, αλλά και πόσο δραστήριους βλέπετε τους Double Echo να παραμένουν στο μέλλον, τόσο συγγραφικά, όσο και συναυλιακά;
Το γεγονός ότι είναι τόσο δύσκολο να βρούμε ευκαιρίες για να παίξουμε ζωντανά, μας έχει βοηθήσει να μείνουμε παραγωγικοί στον τομέα της ηχογράφησης. Τη στιγμή που άλλες μπάντες ξοδεύουν τον χρόνο τους σε πρόβες για να βγουν περιοδεία, από την πλευρά μας μπορούμε να συνθέτουμε και να ηχογραφούμε ακατάπαυστα. Αυτή τη στιγμή, δηλαδή, φτιάχνουμε τα επόμενα 2 άλμπουμ μας ταυτόχρονα. Θα θέλαμε πολύ να παίζουμε ζωντανά πιο συχνά, όμως. Έχουμε ήδη κατά μέσο όρο στο πρόγραμμά μας 4 συναυλίες τον χρόνο, το οποίο είναι οδυνηρό.
Τουλάχιστον, όταν έχουμε την ευκαιρία, είναι πραγματικά ενδιαφέρον! Απόψε πετάμε για την Πολωνία για να παίξουμε στο Return To The Batcave festival –και πέρυσι παίξαμε 2 νύχτες στην Ιταλία, οπότε δεν είναι τόσο άσχημα. Έχουμε επίσης σταθεί εκπληκτικά τυχεροί με την υποστήριξη από μικρές δισκογραφικές όπως οι Edils (Ηνωμένη Βασίλειο), Ritual Tapes (ΗΠΑ), Gothic Music (Φινλανδία) και Peter Out Records (Σουηδία), οι οποίες τυπώνουν φυσικές κυκλοφορίες για εμάς, όπως και άλλα labels, που μας συμπεριλαμβάνουν σε compilations. Δίχως να αναφέρουμε όλα τα YouTube κανάλια και τους ραδιοφωνικούς σταθμούς στο ίντερνετ που έχουν επίσης βοηθήσει με το να μοιράζονται τη δουλειά μας. Χρωστάμε το κοινό μας σε όλους αυτούς τους ανθρώπους.
Πόσο σημαντική θεωρείς την κυκλοφορία αποκλειστικά καλού υλικού; Και ποιες είναι οι σκέψεις σου όποτε γράφετε νέο δίσκο;
Έχουμε μια εμμονική προσέγγιση, σύμφωνα με την οποία ηχογραφούμε πολύ περισσότερο υλικό από ό,τι κυκλοφορούμε. Κάθε άλμπουμ ή ΕΡ μέχρι τώρα, είναι σχεδόν αγνώριστο συγκριτικά με την αρχική του μορφή: τα beats των τυμπάνων διαρκώς επαναπρογραμματίζονται, ενώ στίχοι και riffs ξαναγράφονται. Έτσι, έχουμε περίπου 10 διαφορετικές εκδόσεις του κάθε τραγουδιού που έχουμε κυκλοφορήσει. Παλεύουμε διαρκώς να βελτιωθούμε όλο και περισσότερο στο κομμάτι της παραγωγής, και μαθαίνουμε κάτι νέο διαρκώς.
Μερικές μπάντες γράφουν διαρκώς μουσική, ενώ άλλες προτιμούν να επικεντρώνονται σε συγκεκριμένες περιόδους. Ποια φόρμουλα θεωρείς πως ταιριάζει στους Double Echo και γιατί;
Σίγουρα απολαμβάνουμε ακόμη το τετραετές σερί μιας ασταμάτητης συγγραφικής περιόδου. Το μόνο που μπορώ να φανταστώ να μας εμποδίζει στο μέλλον θα ήταν μια ευκαιρία να περιοδεύσουμε... Αν και είμαι πεπεισμένος πως δεν θα μας επιβραδύνει για πολύ.
Ποιες μπάντες θα ανέφερες ως τις σημαντικότερες για τον ήχο σας; Υποθέτω ότι οι Cure και οι Joy Division είναι δύο παραδείγματα μεταξύ των πολλών...
Με την ευρεία έννοια: οι Clan Of Xymox, Cocteau Twins, Chameleons, Decima Victima, Ultravox, Xmal Deutschland, Lycia, Teardrop Explodes, Cardiacs, Sisters Of Mercy, Goblin, Asylum Party –και νομίζω πως θα σταματήσω να ονομάζω 1980s μπάντες κάπου εδώ!
Θεωρείς πως οι ζωντανές εμφανίσεις είναι απαραίτητο μέρος για τη «χημεία» ενός συγκροτήματος, καθώς και την προώθησή του; Πώς αισθάνεστε να παρουσιάζετε το υλικό σας επί σκηνής και ποιες ήταν οι πιο δύσκολες συναυλίες που έχετε δώσει ως τώρα;
Μας αρέσει να παίζουμε ζωντανά! Είναι πιο άμεσο και σίγουρα πιο συναρπαστικό από το να δημοσιεύουμε ένα άλμπουμ στο διαδίκτυο και να αναμένουμε τις όποιες κλιμακωτές απαντήσεις. Νομίζω ότι ο ζωντανός τρόπος είναι και ο καλύτερος για να απολαύσετε τη μουσική μας –απλά δεν παίζουμε όσο συχνά θα έπρεπε. Όσο δύσκολο και αν είναι όμως, δεν το έχουμε καταστήσει εύκολο και για τους ίδιους μας τους εαυτούς. Για να εφαρμόσουμε σωστά όλον αυτόν τον πολυεπίπεδο τοίχο θορύβου, έχουμε την τάση να χρειαζόμαστε μεγάλο τμήμα εξοπλισμού –και όσο περισσότερο εξοπλισμό χρησιμοποιείς, τόσο πιο πιθανό να πάει κάτι στραβά.
Αυτόν τον καιρό δουλεύουμε για να συμπιέσουμε το στήσιμο σε πιο βασικά πράγματα, αλλά την ίδια στιγμή είναι πολύ σημαντικό να συμβαίνουν σε αληθινό χρόνο πράγματα επί σκηνής. Τα πολλαπλά synths και τα πετάλια, όπως και οι μεγάλοι ενισχυτές, αποτελούν ουσιαστικό μέρος της διασκέδασης. Και το να εξετάζουμε τον ίδιο τον εξοπλισμό, είναι μέρος του πώς απολαμβάνουμε και άλλες μπάντες. Όταν είναι δυνατόν, επιθυμούμε να αποφεύγουμε τυχόν υπολογιστές (αν και μερικές φορές παραμένει η ευκολότερη επιλογή). Προγενέστερα συνηθίζαμε να χρησιμοποιούμε αναλογικό μηχανισμό κασέτας, με το να ελέγχουμε ένα drum machine στο ένα κανάλι, καθώς στο άλλο επενδύαμε σε προ-ηχογραφημένα reverbs και σε συμπληρωματικά synths. Όταν όμως o μηχανισμός αχρηστεύτηκε, ξεκινήσαμε να χρησιμοποιούμε κασέτες VHS με προτζέκτορες συγχρονισμένους με τα beats.
Απαιτεί πολλή δουλειά και μπορεί να πάει και πολύ στραβά επίσης! Αντίστοιχα, παραμένουμε θερμοί υποστηρικτές της χρήσης καπνού.
Πώς είναι η goth/post-punk σκηνή του Λίβερπουλ, αλλά και του υπόλοιπου Ηνωμένου Βασιλείου στις μέρες μας; Σας ανησυχεί το Brexit; Μπορεί να επηρεάσει τη σκηνή με κάποιον τρόπο;
Δεν υπάρχει goth/post-punk σκηνή στο Λίβερπουλ. Αλλά το ίδιο το Λίβερπουλ δεν έχει πραγματικά σκηνές σε συγκεκριμένα είδη. Αποτελεί περισσότερο μια μεγάλη γενικότερη μουσική σκηνή, όπου ο καθένας αναμιγνύεται σε διαφορετικά πράγματα. Οι Double Echo βρήκαν περισσότερη απήχηση στην ηπειρωτική Ευρώπη από ό,τι στο Ηνωμένο Βασίλειο. Ανησυχώ για το πώς ένα Brexit θα μπορούσε να επηρεάσει τις δυνατότητές μας να περιοδεύσουμε εκεί.
Η πρόσφατη κυκλοφορία σας, το ΕΡ Ancient Youth, ήταν πρώτα διαθέσιμη σε ψηφιακή μορφή. Βλέπετε το διαδίκτυο ως χρήσιμο εργαλείο για την προώθηση της μουσικής σας ή μήπως αποτελεί κυρίως μειονέκτημα στις μέρες μας; Μου αρέσει να κάνω αυτήν την ερώτηση αρκετά συχνά, γιατί κάθε απάντηση τείνει να είναι διαφορετική...
Είναι ένα απολύτως χρήσιμο εργαλείο, αλλά δεν ξέρω αν θα είναι ποτέ όσο χρήσιμο ήταν κατά τη διάρκεια των ημερών του το MySpace –χάρη στο οποίο, κατά τη γνώμη μου, η underground σκηνή ήταν σε ουσιαστική θέση να ανοίξει ορίζοντες σε νέους ανθρώπους. Όσο το Facebook παραμένει το κέντρο του Διαδικτύου, η προώθηση ασφυκτιεί από «pay-to-participate» κανόνες. Αλλά εξακολουθούμε να έχουμε μια καλύτερη ευκαιρία να ακουστούμε από περισσότερους ανθρώπους, από ό,τι θα είχαμε πριν το διαδίκτυο. Διαφορετικά, θα έπρεπε να σταθούμε στο δρόμο μοιράζοντας κασέτες. Έστω και αν είναι κάτι που ίσως θα έπρεπε να κάνουμε έτσι κι αλλιώς...
{youtube}Wy_wssXoMDE{/youtube}
