Φωτογραφίες 1,4: Alexis Rieger
Θεωρώ πως βρίσκεστε σε μια κορυφή της καριέρας σας, ισχύει;
Όπως ξέρετε, το So What, ο τελευταίος μας δίσκος, βγήκε πριν από 6 μήνες και τον προωθούμε με συναυλίες από τον Οκτώβρη κι έπειτα. Πρόσφατα βρεθήκαμε από τη μία άκρη του κόσμου στην άλλη, κάνοντας περιοδείες από την Αφρική μέχρι την Αργεντινή. Μάλλον ήταν το πλησιέστερο που φτάσαμε σε παγκόσμια τουρνέ.
Πώς ήταν αυτή η εμπειρία; Πώς κυλούν γενικά οι συναυλίες;
Ειλικρινά, από το καλό στο καλύτερο. Πραγματικά, όλα πάνε πρίμα για εμάς, καθώς εξελισσόμαστε μουσικά από δίσκο σε δίσκο. Ταυτόχρονα, όμως, πάνε καλύτερα και σε πνευματικό επίπεδο καθώς επισκεπτήκαμε μέρη τα οποία δεν είχαμε δει ποτέ. Όσο ταξιδεύουμε, ειδικά στην Ευρώπη, ερχόμαστε σε επαφή με όλο και μεγαλύτερο κοινό –πράγμα που μας ξαφνιάζει. Στη Γαλλία, η υποδοχή του κοινού στον δίσκο μας και σε εμάς, ήταν αναπάντεχη.
Τι ήταν αυτό που έκανε τους Γάλλους να ενθουσιαστούν;
Να σου πω τι πιστεύω. Κάθε άλμπουμ απoτελεί μια ξεχωριστή πρόκληση. Αυτός ήταν ο 6ος δίσκος μας και νιώσαμε για πρώτη φορά ότι μεγαλώνουμε και σε λίγο θα είμαστε «παλιό» συγκρότημα. Επομένως, πέρα από καλά τραγούδια, έπρεπε να βρούμε τρόπους να ακουστούμε και φρέσκοι, για να μη μας προσπεράσουν όλοι. Οι πειραματισμοί με τα samples και τους νέους ηλεκτρονικούς ήχους έπιασαν λοιπόν τόπο και το κοινό έδειξε να συντονίζεται με τον ήχο μας, σ' αυτήν την κρίσιμη στιγμή. Ένιωσαν δηλαδή να καταλαβαίνουν τι κάνουμε. Ομολογουμένως, αυτό μας εξέπληξε.
Έχετε χτίσει μια ιδιαίτερη επαφή με τους Έλληνες, που κρατάει από το πρώτο καλοκαιρινό φεστιβάλ στο οποίο μας είχατε επισκεφτεί, πριν 8-9 χρόνια...
Αλήθεια είναι. Το ελληνικό κοινό έδειξε από την αρχή να μας αποδέχεται και να απολαμβάνει τη μουσική μας. Θυμάμαι εκείνη τη συναυλία πριν πολλά χρόνια. Είχαμε εκπλαγεί όλοι. Ήταν η πρώτη φορά που παίζαμε τόσο μακριά από την πατρίδα μας και μας είχε κάνει εντύπωση που βλέπαμε ανθρώπους οι οποίοι ζούσαν τόσο μακριά να ξέρουν τα τραγούδια μας και να «πιάνουν» το πνεύμα μας. Η Ελλάδα βίωνε τότε μια πολύ ταραγμένη κατάσταση και οι νέοι ακροατές καταλάβαιναν το μήνυμά μας. Νομίζω ότι αυτό που βρήκαν σε εμάς είναι ότι είμαστε ανεξάρτητοι, αυτοδημιούργητοι και υπακούμε σε μια DIY φιλοσοφία. Αυτά τα χαρακτηριστικά ταιριάζουν στους Έλληνες ακροατές και επιπλέον αισθάνθηκαν μάλλον ότι είμαστε ειλικρινείς σε ό,τι κάνουμε –και το εκτίμησαν.
Αν και δεν είναι κάτι εξόφθαλμο, τα τραγούδια σας διαθέτουν ισχυρή πολιτικοποιημένη φωνή. Με όλα αυτά τα δεινά που συμβαίνουν στην Αμερική και τον συντηρητισμό της Ευρώπης, νιώθετε ότι η μουσική έχει ένα ρόλο να επιτελέσει;
Κοίταξε, ο πρώτος δίσκος που κυκλοφορήσαμε πίσω στο 2003 ονομαζόταν Diversité, που σημαίνει Ποικιλία. Ήταν μια εποχή κατά την οποία μας απασχολούσαν πολύ έντονα τα προβλήματα της γενιάς μας. Και θεωρήσαμε ότι η μόνη απάντηση σε κάτι τέτοιο είναι η ποικιλία: ένας άλλωστε από εμάς προέρχεται από τη Μέση Ανατολή, ένας άλλος είναι Αφρικανός, έχουμε κι έναν Έλληνα –από την Κρήτη. Αυτό και μόνο, ήταν μια πολιτική δήλωση. Το ότι πορευόμαστε μαζί, επίσης, είναι πολιτική πράξη. Δεν είμαστε πολιτικοί, αλλά έχουμε κάθε λόγο να δείξουμε την οπτική μας στα πράγματα.
Τι ρόλο εκτελεί αλήθεια η μουσική στη ζωή σας;
Είναι το πιο σημαντικό πράγμα. Είναι κάτι που σε κάνει να νιώθεις καλύτερα, να νιώθεις σημαντικότερος και να ξεχνάς όσα σε βασανίζουν. Το σημαντικό όμως για εμάς είναι να υπάρχει ένα μήνυμα, το οποίο να αντιτίθεται σε όσα πρεσβεύει το σύστημα. Οφείλουμε να δείξουμε ότι μπορείς να σκέφτεσαι και να φέρεσαι διαφορετικά. Ότι δεν χρειάζεται να φοβάσαι τον αλλοδαπό γείτονά σου, ότι μπορούν τα παιδιά σας να παίξουν μαζί. Διαφορετικότητα σημαίνει πρόοδος.
Δείχνετε να απολαμβάνετε όλο και περισσότερο τις ηχογραφήσεις σας με τα χρόνια, έτσι δεν είναι;
Το συγκρότημά μας γεννήθηκε στη σκηνή. Ανακαλύψαμε τη χαρά της διαδικασίας των ηχογραφήσεων μετά το δεύτερο άλμπουμ μας. Αρχικά ήταν απλά μια δουλειά που έπρεπε να κάνουμε ώστε να έχουμε νέο υλικό να περιοδεύουμε. Τα πράγματα έχουν αλλάξει πολύ από τότε. Πλέον έχουμε φτιάξει δικό μας στούντιο κι έτσι έχουμε χρόνο να ηχογραφούμε περισσότερο και να μη βιαζόμαστε. Όμως στη σκηνή είναι όπου απολαμβάνουμε τη μουσική μας πραγματικά. Μπροστά στον κόσμο συνυπάρχουμε και εκεί αναπνέουμε σαν μουσικοί.
Υπάρχει μεγάλη αναμονή για εσάς στην Ελλάδα, για τη συναυλία της 10ης Μαρτίου, παρόλο που δεν έχουμε reggae παράδοση...
Αυτό που έχουν οι Έλληνες είναι πως, από τη στιγμή που θα έρθουν στη συναυλία σου, θα δώσουν το παρών για τα καλά. Ελπίζω να καταλαβαίνεις τι εννοώ. Είναι ένα κοινό που σε κάνει να θες να δώσεις τον καλύτερό σου εαυτό, γιατί έχει έρθει για την εμπειρία και έχει και σεβασμό.
{youtube}O57iHKsRPJI{/youtube}
