Οι Neurosis είναι αναμφισβήτητα από τα συγκροτήματα που καθόρισαν εξελίξεις: αρκετές από τις πατούρες που χρησιμοποιούνται σε ό,τι συνήθως αναφέρεται ως post-metal, βγήκαν από δικά τους καλούπια. Συναυλιακό απωθημένο σημαντικής μερίδας του εγχώριου κοινού, έρχονται επιτέλους στα μέρη μας έπειτα από μια συναρπαστική πορεία 28 χρόνων –την ερχόμενη Πέμπτη, 3 του Ιούλη, στο Fuzz. Μια κουβεντούλα μαζί τους κρίνεται λοιπόν χρειαζούμενη, ως προκαταρκτικό…
Σχεδόν 3 δεκαετίες στο κουρμπέτι, τι είναι αυτό που το κρατάει ακόμα ενδιαφέρον για εσάς;
Η αγάπη για τον ήχο και η οικογένεια την οποία έχουμε χτίσει μέσα από όλο αυτό. Έπειτα από τόσα χρόνια, εξακολουθούμε να ωθούμε ο ένας τον άλλον για να πάμε μακρύτερα –και βαθύτερα– από εκεί όπου έχουμε ήδη φτάσει.
Κοιτάζοντας πίσω, υπάρχει μια στιγμή, μια συγκεκριμένη χρονική περίοδος ή ίσως μια απόφαση που να στάθηκε καθοριστική για αυτό που είναι οι Neurosis σήμερα;
Όχι ακριβώς... Έχουν υπάρξει τόσες πολλές στιγμές μέσα στα 28 χρόνια ύπαρξης των Neurosis… Είναι επομένως αδύνατον να επικεντρωθώ σε μία. Δεν τα παρατάμε ποτέ, δεν βρισκόμαστε καν κοντά σε ό,τι μπορεί να χαρακτηριστεί ως παραίτηση. Αυτό είναι σίγουρα κάτι σημαντικό.
Όπως το καταλαβαίνω, την τελευταία δεκαετία έχετε αραιώσει τόσο τις λάιβ εμφανίσεις σας, όσο και τις επισκέψεις σας στο στούντιο (το τελευταίο σας άλμπουμ, ας πούμε, ήρθε μετά από 5 χρόνια δισκογραφικής αποχής). Θα έλεγε κανείς πως οι Neurosis έχουν γίνει κάτι σαν «part-time». Γιατί πήρατε μια τέτοια απόφαση;
Δεν ισχύει. Οι Neurosis είναι κάτι το καθημερινό για εμάς: κάθε μέρα εδώ και 28 χρόνια δουλεύουμε, με κάποιον τρόπο, πάνω στα ζητήματα της μπάντας. Είναι το έργο ζωής μας, τίποτα λιγότερο απ’ αυτό. Σίγουρα δεν ήταν ποτέ, ούτε έχει γίνει «part-time». Το γεγονός ότι έχουμε αραιώσει τις ζωντανές εμφανίσεις μας δεν έχει σε τίποτα να κάνει με την αφοσίωση που όλοι μας έχουμε προς το συγκρότημα· έχει να κάνει με την αφοσίωση που έχουμε προς τα παιδιά μας. Όσο για τα 5 χρόνια τα οποία χρειάστηκαν για να κυκλοφορήσει το HonorFoundInDecay, ήταν μία περίοδος απολύτως προσωπική.
Στο πληροφοριακό κείμενο στην ιστοσελίδα του label σας, της NeurotRecordings, αναφέρεται ότι «η Neurot είναι ένα μανιωδώς ανεξάρτητο (fiercelyindependent) label». Τι κάνει την ανεξαρτησία της «μανιώδη»;
Εννοούμε είναι ότι δεν πρόκειται ποτέ να παραχωρήσουμε τη διακίνηση των δίσκων που κυκλοφορούμε σε οποιαδήποτε μεγάλη εταιρεία. Ότι θα κάνουμε τα πάντα για να διατηρήσουμε αυτή την ανεξαρτησία μας.
Ποια είναι η διαδικασία που ακολουθείτε στη σύνθεση; Είναι ιδέες ενός ή έχει πιο πολύ να κάνει με συλλογική διαδικασία;
Συμβαίνει με όλους τους διαφορετικούς τρόπους, δεν υπάρχει μια σεταρισμένη μέθοδος. Όποια και να είναι η αρχή μιας σύνθεσης, όταν πλέον έχει πάρει ένα σχήμα, γίνεται αντικείμενο ενός συλλογικού διαλογισμού πριν αποκτήσει την τελική της μορφή.
Σήμερα βεβαίως οι Neurosis είναι μια μπάντα-πρότυπο για πολλούς νεότερους μουσικούς. Ποιες ήταν όμως οι φιλοδοξίες σας όταν ξεκινήσατε, εκεί στα μέσα των 1980s;
Απλώς θέλαμε να φτιάξουμε μουσική η οποία θα έβγαινε κατευθείαν από την καρδιά μας· χωρίς καμία προσποίηση, χωρίς να μας νοιάζει το τι ήθελαν άλλοι άνθρωποι από εμάς. Δεν μας ένοιαξε ποτέ να γίνουμε αρεστοί. Οι Neurosis ήταν και θα συνεχίσουν να είναι μια απολύτως εγωιστική έκφραση τέχνης.
Η μετάβαση από τις πρώτες πανκ ημέρες σ’ αυτό το χαρακτηριστικό post/doommetal (ή όπως αλλιώς το ονομάσει κανείς) πώς έγινε;
Έγινε με τρόπο τελείως φυσικό. Όταν ξεκινήσαμε τη μπάντα μετά βίας μπορούσαμε να παίξουμε κάποιο μουσικό όργανο –ήμασταν τότε έφηβοι, τώρα όλοι έχουμε ξεπεράσει τα 40. Η αφοσίωσή μας στον ήχο είναι σταθερή και ακλόνητη από την αρχική σύλληψη των Neurosis μέχρι σήμερα. Αφήνουμε τη μουσική να μας πάει όπου θέλει αυτή.
Πρώτη φορά στα μέρη μας· σκοπεύετε να εστιάσετε στο τελευταίο σας άλμπουμ ή και σε παλαιότερο υλικό;
Δεν έχω ιδέα τι πρόκειται να παίξουμε, συνήθως πάντως επικεντρωνόμαστε σε περισσότερο πρόσφατο υλικό. Το μόνο βέβαιο είναι ότι δεν είμαστε μια greatest hits μπάντα…
Παρεμπιπτόντως, πώς προσεγγίζετε υλικό το οποίο έχετε γράψει 10, 20 ή και 25 χρόνια πριν;
Προσωπικά βλέπω τα παλιότερα κομμάτια μας ως πρώιμες απόπειρες να φθάσουμε εδώ που βρισκόμαστε σήμερα. Κάθε τραγούδι έχει κάνει τους κύκλους του και μέσα απ’ αυτούς έχει ραφιναριστεί. Θα μπορούσα έτσι να τραβήξω μια νοητή ευθεία γραμμή μεταξύ των τραγουδιών του πρώτου μας δίσκου και εκείνων απ’ τον τελευταίο μας.
Για το προβλέψιμο μέλλον υπάρχει κάποιο σχέδιο; Κάποιο νέο άλμπουμ ίσως;
Ένα νέο άλμπουμ, σίγουρα…
{youtube}6JbAJ-GHYIY{/youtube}
