Ας σηκώσει το χέρι του όποιος γνωρίζει πολλούς μέσα στους καλλιτεχνικούς κύκλους που μπορούν να πουν πως έμειναν πιστοί στις ιδέες τους στο πέρασμα των καιρών. Οι Νew Μodel Αrmy σχηματίστηκαν σε τραχείς κοινωνικά και πολιτικά καιρούς κι έρχονται μέσα από ένα χρονικό τούνελ 30 περίπου χρόνων να δικαιώσουν πανηγυρικά όποιον απαντήσει την παραπάνω ερώτηση με τ’ όνομά τους. Θέλει κότσια να παραμένεις συνεπής και η πλήρης ελευθερία κινήσεων για έναν δημιουργό είναι κάτι που κερδίζεται, λέει (μεταξύ άλλων) ο Justin Sullivan, στη σύντομη επικοινωνία μας με αφορμή το επικείμενο πέρασμά τους από την Ελλάδα –την άλλη Πέμπτη, 28/11 θα βρίσκονται στη Λάρισα (στον Μύλο), την Παρασκευή 29/11 στο Block33 της Θεσσαλονίκης, ενώ το Σάββατο 30/11 κατεβαίνουν στην Αθήνα (στο Gagarin)...
Από το 2004 μέχρι το 2010 μετρήσατε τον χαμό του μάνατζέρ σας (Tommy Tee) και του ντράμερ σας (Robert Heaton), μια μεγάλη και καταστροφική πυρκαγιά στο στούντιο, την κλοπή οργάνων και τεχνικού εξοπλισμού από το βαν των συναυλιών, καθώς και την αποχώρηση του Peter Nelson από τη μπάντα. Σκεφτήκατε, έστω και για λίγο, πως ήρθε η ώρα να τα παρατήσετε;
Όχι, ούτε για μια στιγμή δεν σκεφτήκατε να τα παρατήσουμε. Δεν είναι το στυλ μας αυτό, να τα παρατάμε.
Ο νέος σας δίσκος, Between Dog And Wolf, ακούγεται λίγο πιο χαλαρός, με το "Stormclouds" να είναι το μόνο κομμάτι που θα μπορούσε να ταιριάξει σε κάποιο από τα πέντε πρώτα πιο «μαχητικά« σας άλμπουμ. Μήπως η κυκλοφορία του εκπληκτικού live Raw Melody Men (1991) σηματοδότησε το τέλος μιας εποχής και την αρχή μιας νέας, πιο σύνθετης; Ή μήπως απλώς δίνεται μια τέτοια αίσθηση λόγω της πιο χαλαρής μίξης του Joe Barresi;
Έχει ενδιαφέρον... Έχουν ήδη διαμορφωθεί διαφορετικές απόψεις για το νέο άλμπουμ και ειδικά αυτή η «διαφωνία» που κι εσείς επισημαίνετε, για το αν δηλαδή συμπλέει ακουστικά και αισθητικά με την υπόλοιπη ιστορία των Νew Model Army. Δεν νομίζω πως το Between Dog And Wolf είναι ένα «χαλαρό» άλμπουμ –για μένα είναι φανερές οι εντάσεις του, οι αγωνίες και τα σκοτάδια που κουβαλάει. Απλά είναι επιλεκτικά απογυμνωμένο από... εκρηκτικές διαθέσεις. Ασχοληθήκαμε περισσότερο με το να μετουσιώσουμε μουσικά την ένταση, τον όγκο της στο ακέραιο, παρά με το να παρασυρθούμε στην εκτόνωση. Ακολουθήσαμε τον παλιό καλό τρόπο και στήσαμε κάτι μέσα στο οποίο μπορείς να «ταξιδέψεις», παίρνοντας τον χρόνο σου, παρά κάτι που σε αρπάζει απ τα μούτρα, όπως επιτάσσουν οι εποχές που ζούμε. Προσπαθήσαμε για κάτι που θα διέθετε όγκο, δύναμη και διαύγεια –και ο Joe βοήθησε με τα «μαγικά» του σε αυτό!
Αλλά και οι στίχοι σας δείχνουν, με τα χρόνια, να έχουν αποκτήσει μια ευανάγνωστη εσωτερικότητα. Πρόκειται για επιλογή; Ή θα λέγατε πως η μακρόχρονη ενασχόληση με τη στιχουργική βοήθησε στο να «φιλτράρεται» πλέον πιο εύκολα το νόημα στα κομμάτια σας (χωρίς υπερβολικές περιγραφικότητες);
Η παρατήρησή σας μοιάζει σωστή. Από την άλλη, το τελευταίο μας άλμπουμ –το Today Is A Good Day– αφορούσε εμφανώς στην οικονομική κρίση του 2008 και στις συνέπειές της... Ε, δεν θέλαμε λοιπόν να επαναλαμβανόμαστε, γράφοντας για πράγματα ίδια, δυστυχώς, ακόμη και σήμερα.
Κυκλοφορήσατε το ντεμπούτο σας στην Abstract, περάσατε για μια δεκαετία στην ΕΜΙ κι έπειτα αποφασίσατε να πάρετε την κατάσταση στα χέρια σας, εκδίδοντας τις δουλειές σας στη δική σας εταιρεία, την Attack Attack. Πόσο εύκολο είναι για μια μπάντα του δικού σας μεγέθους να διαχειρίζεται τα πάντα με τις δικές της δυνάμεις;
Όταν χάσαμε τον Tommy (τον μάνατζερ μας), για 4 χρόνια διαχειριστήκαμε τις υποθέσεις της μπάντας μόνοι. Αν κι αυτό μας δίδαξε πολλά, αποδείχθηκε εξαιρετικά δύσκολο και χρονοβόρο. Ευτυχώς έχουμε πλέον νέο μάνατζερ! Όμως όλα τα ενδιάμεσα χρόνια απείχαμε ενστικτωδώς απ' οποιαδήποτε πεπατημένη –είναι ζωτικής σημασίας για εμάς να έχουμε πλήρη ελευθερία, είναι κάτι το οποίο έχουμε κερδίσει.
Δίνατε πάντα την εντύπωση μιας «συμμορίας φίλων» ως μπάντα, δείχνετε δηλαδή πολύ δεμένοι, όλοι για έναν και ένας για όλους. Είναι στ' αλήθεια έτσι; Σας βοήθησαν αυτοί οι δεσμοί να αντισταθείτε σε οποιαδήποτε υποχώρηση έναντι των αξιών σας;
Ναι, ακριβώς έτσι είναι! Όλοι για έναν και ένας για όλους. Και ασφαλώς και βοηθούν τέτοιοι δεσμοί στη χάραξη μιας κοινής, συνεπούς πορείας.
Στα πρώτα σας βήματα, σαρώνατε ακούραστα τη Βρετανία για συναυλίες, συχνά ταξιδεύοντας αρκετές ώρες για να πραγματοποιήσετε έστω και μία σύντομη εμφάνιση. Τώρα παρακολουθείτε τα νέα συγκροτήματα που τυγχάνει να παίζουν support σε εσάς; Θα σας βρει ας πούμε κάποιος δίπλα στη σκηνή, να βλέπετε τους μουσικούς του support σας;
Πάντα μας ενθουσιάζει να πετυχαίνουμε κάτι καινούριο και ενδιαφέρον. Μετά από τόσα χρόνια, βέβαια, εγώ προσωπικά –ειδικά στις μεγάλες περιοδείες– συνηθίζω να ξεκουράζομαι ως και μία ώρα πριν βγω στη σκηνή. Καθαρίζει το μυαλό μου έτσι. Όμως ο Marshall (Gill) και ο Ceri (Monger) πάντα παρακολουθούν το support!
Το Vengeance κυκλοφόρησε το 1984, σε καιρούς ταραγμένους και δύσκολους. Σήμερα, 30 χρόνια σχεδόν μετά, εσείς βρίσκεστε ακόμη στον δρόμο και το άδικο ακόμη κυβερνά τον κόσμο εκεί έξω. Νιώσατε ποτέ ότι δεν αξίζει πραγματικά τον κόπο; Χάσατε ποτέ την πίστη σας σε ό,τι σας κινητοποίησε αρχικά;
Όχι βέβαια! Ποτέ δεν πιστέψαμε ότι θα ήμασταν οι πρωτεργάτες της επόμενης Ουτοπίας. Απλά, ποτέ δεν μείναμε αδρανείς: αφήναμε τα πράγματα να μας αγγίζουν και εκφράζαμε προς τα έξω πώς νιώθαμε για όλα αυτά...
Δεν θα ξεχαστεί εύκολα η πρώτη συνάντησή σας με το ελληνικό κοινό, πίσω στο 1988. Χωρίς διάθεση για κομπλιμέντα, πιστεύουμε πως ανήκετε δικαίως σε εκείνη την άτυπη λίστα με συγκροτήματα τα οποία άνετα θα πετύχαιναν sold-out, ακόμα κι αν επισκέπτονταν την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη κάθε χρόνο. Αισθάνεστε κάποια ιδιαίτερη συνάφεια με τους εγχώριους fans σας; Ή το εξηγείτε με την ανάγκη απλά του κόσμου για συνύπαρξη με ό,τι τον κατανοεί, για ταύτιση και σύμπραξη ιδεαλιστική στους καιρούς αυτούς;
Στ’ αλήθεια πιστεύω πως ο κόσμος στην Ελλάδα –και το ενδιαφέρον είναι πως το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με τους προαιώνιους εχθρούς/γείτονές σας στην άλλη πλευρά του Αιγαίου– «νιώθει» τους New Model Army με έναν τρόπο ειλικρινή και πηγαίο, βασισμένο περισσότερο στο ένστικτο, παρά στην οποιαδήποτε δική μας προσπάθεια να εξηγήσουμε οτιδήποτε! Αυτός είναι κι ένας από τους πολλούς λόγους που είναι πάντα μεγάλη χαρά για εμάς να εμφανιζόμαστε στην Ελλάδα.
{youtube}4_r_68x1AQc{/youtube}
