Η συναυλία του Ludovico Einaudi στο Μέγαρο Μουσικής (την επόμενη Πέμπτη, 24 Οκτώβρη) έχει βάλει φωτιές τόσο στα ταμεία προπώλησης, όσο και στα τουϊταρίσματα και στις αναρτήσεις στο Facebook, μιας και η δημοφιλία του εκτινάχθηκε σε ύψη δυσθεώρητης αποδοχής με τον τελευταίο του δίσκο, In A Time Lapse. Ένας ιταλικός χαιρετισμός και στη συνέχεια σπασμένα αλλά σαφώς ξεκάθαρα αγγλικά ήταν τα πρώτα πράγματα που ακούστηκαν όταν σήκωσε το κινητό του προχθές το απόγευμα, απατώντας με σαφήνεια σε οτιδήποτε ρωτήθηκε...
Το In A Time Lapse έλαβε διθυραμβικές κριτικές σε όλον τον κόσμο. Πόσο αγχώνει μια τέτοια επιτυχία έναν συνθέτη για την επόμενη δουλειά του;
Δεν υπάρχει τέτοιος κίνδυνος, διότι μπορείς να βάλεις στο παιχνίδι τον όρο του καινούργιου. Το καινούργιο ως έννοια, το νέο στοιχείο που εισάγεις σε κάθε ηχογράφηση, είναι ένα παιχνίδι: αν το χειριστείς σωστά, αποδίδει καρπούς. Οπότε από τη στιγμή που έχω αυτήν τη λογική, δεν νιώθω κανένα άγχος.
Υπάρχει μια ζεν αίσθηση στις συνθέσεις σας, η οποία απορρέει και από τις μινιμαλιστικές λογικές που ενίοτε ακολουθείτε. Έχετε στιβαρά θρησκευτικά πιστεύω;
Όχι, δεν θα έλεγα ότι ακολουθώ κάποια θρησκεία... Υπάρχει η πίστη μου, αλλά σε καμία περίπτωση δεν εντάσσεται σε μια συγκεκριμένη θρησκεία ή δόγμα.
Είσαστε από τους πιανίστες που κάθονται κάθε μέρα και εξασκούνται στο όργανό τους;
Αυτή τη στιγμή με βρίσκετε στο στούντιο, να δουλεύω πάνω σε συνθέσεις που θα χρησιμοποιηθούν σε μελλοντικές δουλειές μου. Κάθε μέρα θα παίξω λίγο πιάνο ή θα αφιερώσω χρόνο στη σύνθεση. Προσπαθώ πραγματικά κάθε μέρα να βρίσκω χρόνο, ασφαλώς βάσει προγράμματος –διότι έχω πολύ φορτωμένο ημερολόγιο, για να το θέσω έτσι. Το δύσκολο είναι πάνω στα ταξίδια, στις τουρνέ.
Διάβασα ότι ο Luciano Berio, ένας πραγματικά λαμπρός συνθέτης ηλεκτρονικής και πειραματικής μουσικής, υπήρξε καθηγητής σας στη σύνθεση. Ποιο στοιχείο της διδασκαλίας του σας επηρέασε περισσότερο;
Το βασικό που έμαθα από τον Luciano Berio είναι ότι η μουσική πρέπει να λειτουργεί ξεχωριστά από την υπόλοιπη μέρα και ζωή μας. Ενώ διαβάζεις ένα βιβλίο φιλοσοφίας, ενώ οδηγείς το αμάξι σου, ενώ κάνεις μια καλή συζήτηση με έναν φίλο, υπάρχουν πάντα δυνατότητες σκέψης πάνω στη μουσική. Δεν συνθέτεις απλώς καθήμενος μπροστά στο πιάνο ή σε οποιοδήποτε άλλο όργανο: είσαι συνεχώς σε μια εσωτερική διαδικασία ανεύρεσης ήχων και δομών.
Εσείς διδάσκετε μουσική σε κάποιο πανεπιστήμιο ή κονσερβατόριο;
Όταν ήμουν νεώτερος ομολογώ ότι το είχα σκεφτεί, αλλά κάποια στιγμή αποφάσισα ότι δεν ήθελα να διδάσκω. Από την άλλη, ενώ δεν ανήκει στα άμεσα σχέδιά μου, αν μπορούσα να εξασφαλίσω ότι δεν θα δουλέψω σε ακαδημαϊκό περιβάλλον, ότι δεν θα έχω παρεμβολές στο έργο μου και ότι θα είμαι εντελώς ελεύθερος να διδάσκω όπως θέλω, ίσως και να το ξανασκεφτώ...
Πολλοί εντυπωσιάστηκαν από την προ ετών συνεργασία σας με τους Robert & Roland Lippok –ο Robert μάλιστα ήταν μηχανικός ήχου και στον προηγούμενο δίσκο σας. Πώς προέκυψε η συνάντησή σας με τους περίφημους αδελφούς των To Rococo Rot; Και τι σας γοήτευσε στη μουσική τους;
Πριν πολλά χρόνια δούλευα στην Ιταλία πάνω σε ηλεκτρονικές δομές και είχαν έρθει για συναυλία στο Μιλάνο. Οι συνεργάτες μου πρότειναν να πάμε να τους δούμε και μετά, μιας και τους γνώριζαν και προσωπικά, πήγαμε στα παρασκήνια. Συμφωνήσαμε να παίξουμε κατ' αρχήν για να δούμε αν υπάρχει προοπτική σε μια τέτοια συνεργασία, από την πρώτη όμως στιγμή υπήρξε απόλυτη συνεννόηση. Φαντάζομαι ότι, όπως κι εγώ, έτσι κι εκείνοι ενθουσιάστηκαν με την ιδέα να δουλέψουν με κάποιον που δεν θα περίμενε το κοινό. Για μένα αυτό εξακολουθεί να παραμένει μια καλή πρόκληση.
Προέρχεστε από οικογένεια με ισχυρές ρίζες στην πρόσφατη ιστορία της Ιταλίας, πολιτική και πολιτισμική. Ο πατέρας σας πολύ γνωστός εκδότης, ο παππούς σας Πρόεδρος της Ιταλικής Δημοκρατίας. Πώς επιδρά αυτό το περιβάλλον σε έναν άνθρωπο σε επίπεδο ελευθερίας, έμπνευσης, αφορμών;
Η μητέρα μου έπαιζε και δίδασκε πιάνο, από εκείνη έρχεται το ισχυρό μουσικό στοιχείο μέσα μου. Ο πατέρας της ήταν διευθυντής ορχήστρας, δεν γνώρισα όμως ποτέ αυτόν μου τον παππού, διότι με το που ξεκίνησε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος μετανάστευσε στην Αυστραλία. Από τη μεριά του πατέρα μου όντως είχα όλον αυτόν τον καταπληκτικό κόσμο να μπαινοβγαίνει στο σπίτι. Σπουδαίοι πνευματικοί άνθρωποι, ανάμεσα τους ο Primo Levi και ο Italo Kalvino... Χρειάζεται πραγματικά να έχεις μέσα σου μια δύναμη προσανατολισμού, διότι μπορεί ένα τέτοιο περιβάλλον να σου δημιουργεί ελευθερίες, αλλά με την ίδια ευκολία μπορεί και να σε αποσπάσει από τον στόχο σου, να χάσεις την πυξίδα σου.
Δεν μπορώ να αντισταθώ στον πειρασμό και συγχωρέστε μου την ερώτηση: πώς ήταν από κοντά ο Primo Levi, ως άνθρωπος;
Δεν μπορώ να σας βοηθήσω δυστυχώς πάρα πολύ... Έχω μια αμυδρή εικόνα του, γιατί τον θυμάμαι ως παιδί: ήμουν μικρός όταν ερχόταν σπίτι. Αντιθέτως τον Kalvino μπορώ να τον περιγράψω, διότι τον θυμάμαι όταν πια βρισκόμουν στην εφηβεία. Πράος και ζεστός στη συμπεριφορά του.
Διάβασα ότι στην Ελλάδα θα εμφανιστείτε με μια ομάδα μουσικών. Έχετε την καλοσύνη να μας περιγράψετε τη σύνθεση της ορχήστρας σας στη συναυλία στο Μέγαρο Μουσικής;
Στη σκηνή εκτός από εμένα θα δείτε δύο τσέλο, ένα βιολί, έναν περκασιονίστας (ο οποίος θα εκτελεί και χρέη δεύτερου βιολιστή), μία κιθάρα, ακόμα έναν περκασιονίστα –ευτυχώς το θυμήθηκα!– κι έναν «σταθμό ηλεκτρονικών», όπως το ονομάζω.
Θα χρησιμοποιήσετε αποκλειστικά λάπτοπ ή μπαίνουν και αναλογικοί συνθετήτες στις ενορχηστρώσεις σας;
Υπάρχουν και κάποια αναλογικά. Το moog και το mini moog είναι πολύ χρήσιμα στις ζωντανές εμφανίσεις.
{youtube}jfz-XDWPt-M{/youtube}
