Αν ψάξεις στο ίντερνετ για τους Ολλανδούς Radar Men From The Moon, δεν θα βρεις πολλές πληροφορίες και ίσως σκεφτείς ότι είναι άνθρωποι που δεν θέλουν να μιλούν πολύ. Εντούτοις, η κουβέντα που είχαμε προγραμματίσει με αφορμή τη συναυλία τους στις 26 Απριλίου στο An Club (την άλλη δηλαδή Παρασκευή), μόνο ελλιπής δεν αποδείχθηκε: κυμάνθηκε από το κίνημα του σουρεαλισμού και την κατάδυσή τους στη Wikipedia για να βρουν το όνομα τους, μέχρι τα «freak-outs», που μας εξηγούν τι ακριβώς είναι…
Περιγράφετε τη μουσική σας ως «ήχους που θα σας πάνε ένα ταξίδι μακριά, στα άγνωστα σύνορα του χωροχρόνου». Από όλα τα συγκροτήματα που έχετε ακούσει εσείς ανά τα χρόνια, ποια πιστεύετε ότι κάνουν το ίδιο σε εσάς;
Glenn: Για μένα είναι οι My Bloody Valentine με το Loveless.
Tony: Εμένα δεν μου έρχεται μόνο ένα όνομα στο μυαλό. Υπάρχει τόση μουσική εκεί έξω που να με ταξιδεύει. Αν όμως έπρεπε να αναφέρω μερικά ονόματα, θα ήταν των Heads, Russian Circles, Maserati, GNOD, The KVB, Mogwai, Lower Dens, Earth, Echodrone, καθώς και άλλα.
Κυκλοφορήσατε δουλειές τις δυο προηγούμενες χρονιές. Θα πρέπει να περιμένουμε κάτι και για τη φετινή χρονιά από μεριάς σας;
Tony: Ναι, το σχέδιο είναι να κυκλοφορήσουμε δίσκο φέτος. Δεν μπορώ να πω περισσότερα, γιατί πολύ απλά δεν υπάρχει κάποιο deadline με το οποίο να δουλεύουμε.
Το όνομά σας προέρχεται από μια ταινία επιστημονικής φαντασίας του 1952. Πώς καταλήξατε σε αυτό; Ήσασταν οπαδοί της ταινίας ή απλά σας άρεσε το όνομα;
Καλή ερώτηση (γέλια)! Προφανώς αρχίσαμε να παίζουμε χωρίς όνομα και πολλές φορές κάποιος από εμάς θα σκεφτόταν ένα τέτοιο, που δεν ταίριαζε ή ήταν απλώς χαζό. Έτσι αποφασίσαμε να ψάξουμε λίστες ταινιών επιστημονικής φαντασίας και τρόμου από τα 1950s στη Wikipedia –και φτάσαμε στο Radar Men From The Moon. Παρόλο που περάσαμε υπέροχα με πολλά από τα υποψήφια ονόματα, τελικά καταλήξαμε σε αυτό για το μάκρος και την απλότητά του.
Το ντεμπούτο σας είχε τίτλο Intergalactic Dada & Space Trombones, εμφάνιζε αγελάδες παρέα με ψάρια στο εξώφυλλο και είχε κομμάτι με τίτλο “The People Who Stay On Earth Will Explode”. Θα λέγατε πως ήταν η σουρεαλιστική στιγμή της καριέρας σας, μέχρι στιγμής;
Glenn: Εκτός από μουσικός είμαι και εικαστικός καλλιτέχνης. Έχω λοιπόν μεγάλο ενδιαφέρον για το σουρεαλιστικό και το ντανταϊστικό κίνημα, οπότε ήταν σίγουρα μια αναφορά σε αυτά τα δύο. Συν ότι ταίριαζε με τη μουσική μας, η οποία νομίζω μερικές φορές ηχεί σουρεαλιστική.
Tony: Ήταν ακόμα η πρώτη μας κυκλοφορία, οπότε σκεφτήκαμε να επιλέξουμε ένα αρκετά τρελό κεντρικό θέμα!
Προτιμάτε να παίζετε σε μεγάλους χώρους ή μικρά μαγαζιά; Και γιατί;
Tony: Είναι πολύ ωραίο να παίζεις σε ένα μεγάλο μέρος με μπόλικο κόσμο, σε γεμίζει αδρεναλίνη όσο βρίσκεσαι πάνω στη σκηνή. Αλλά κάτι τέτοιο δεν σημαίνει πως δεν μας αρέσουν και οι μικροί χώροι: έχουμε παίξει σε όλα τα μεγέθη μαγαζιών και έχουμε γνωρίσει ενδιαφέροντες ανθρώπους σε όλα τους. Αυτή η γνωριμία με τον κόσμο είναι μια εμπειρία την οποία θα κουβαλάμε για πάντα μαζί μας. Θα μπορούσα να σου πω π.χ. μια ιστορία για μια συναυλία μας σε ένα υπόγειο κάπου στο Βέλγιο, που περιείχε πολλές μπύρες, αλλά θα απαιτούσε πολύ χώρο για να ειπωθεί όπως πρέπει!
Αν μπορούσατε να γράψετε το soundtrack για οποιαδήποτε ταινία της επιλογής σας, ποια θα ήταν και γιατί;
Glenn: Κάτι στο στυλ των πρώτων ταινιών μικρού μήκους του David Lynch ή του κινήματος Cinema of Transgression από τον Richard Kern.
Tony: Μακάρι να μας ζητάγανε κάτι τέτοιο...
Μιας και στη μουσική σας βρίσκει κανείς στοιχεία και από τα τρία ακόλουθα μουσικά είδη, ποιο από αυτά απολαμβάνετε εσείς οι ίδιοι περισσότερο, το stoner, το space ή το post-rock;
Tony: Εξαρτάται, να παίζουμε ή να ακούμε; Γιατί αυτά τα δυο είναι πολύ διαφορετικά κατά τη γνώμη μου. Για παράδειγμα, μου αρέσει να παίζω krautrock επειδή μπορώ να χαθώ στην επανάληψη του ρυθμού, σα να χορεύω. Όταν όμως ακούω μουσική στο σπίτι, μου αρέσει να βάζω αρκετό garage, shoegaze αλλά και ψυχεδελικό rock αυτή την περίοδο. Οπότε η απάντηση μάλλον θα ήταν space rock, αλλά με μια γενικότερη οπτική.
Όταν βρίσκεστε επί σκηνής, μπαίνει στην εξίσωση και το στοιχείο του τζαμαρίσματος; Ή προτιμάτε να μένετε στις αρχικές εκδοχές των κομματιών;
Glenn: Μας αρέσει να τζαμάρουμε στο δωμάτιο που έχουμε για τις πρόβες μας, όχι όμως σε συναυλίες. Κυρίως μένουμε στις ηχογραφημένες εκδοχές, αν και μερικές φορές έχουμε και κάποιους θορυβώδεις αυτοσχεδιασμούς μεταξύ των κομματιών.
Tony: Αυτά που αναφέρει ο Glenn τα λέμε «freak-outs». Όχι ακριβώς τζαμαρίσματα δηλαδή, περισσότερο προεκτάσεις σε ορισμένα τραγούδια.
{youtube}B9Vze8gqg58{/youtube}
