Θα μπορούσε να τραγουδάει στα πόδια της Etta James και της Koko Taylor. Να ήταν η «επαναστατική» φλέβα σε ανήσυχα εκκλησιαστικά χορωδιακά σύνολα και η εθιστική ηχώ σε υπόγεια clubs της πόλης. Το χθες και το σήμερα φλερτάρουν ασύστολα για μια γενναία δόση καθαρόαιμης soul μουσικής, εκείνη μας «φώναξε» “Work It Out” κι εμείς την ακολουθήσαμε: είναι η χαρισματική και λίαν ακομπλεξάριστη Hannah Williams, που έρχεται μαζί με τους Tastemakers της για μια μοναδική συναυλία, αυτή την Παρασκευή 5 Απριλίου, στο Fuzz…
Θα ξεκινήσω τη συνέντευξη με μια προσωπική εισαγωγή, την οποία έχετε κάνει εσείς για το σχήμα σας. «Είναι το καρδιοχτύπι, μια σαρωτική χορευτική ένεση καθαρόαιμης soul από το Ηνωμένο Βασίλειο». Θα θέλατε να προσθέσετε κάτι;
Νομίζω ότι αυτό τα λέει όλα. Είμαστε σίγουρα μια μπάντα που ενδιαφέρεται πρωτίστως να ταρακουνήσει την καρδιά του κοινού.
Σε παλιότερο σχόλιό σας αναφέρετε ότι αγαπημένο σας τραγούδι του άλμπουμ είναι το “Washed Up”. Υπάρχουν κομμάτια άλλων καλλιτεχνών που ενέπνευσαν ή επηρέασαν τη ζωή σας;
Είναι στ’ αλήθεια τόσα πολλά! Σε όλη μου τη ζωή εμπνέομαι από μια τεράστια παλέτα μουσικών ειδών. Η αγάπη μου για τη soul γεννήθηκε την περίοδο της εφηβείας, όταν η μητέρα μου έβαλε στο πικάπ το “Hope She’ll Be Happier” του Bill Withers. Έκλαψα με όλη τη δύναμη της ψυχής μου κι έτσι συνειδητοποίησα ότι αυτός ο ήχος μπορούσε να γεμίσει ένα συναισθηματικό κενό που δεν είχα αντιληφθεί πρωτύτερα. Σήμερα, στα 30 μου χρόνια, επιστρέφω συχνά σε αυτό το τραγούδι όταν θέλω να ταρακουνηθώ εντός μου. Την ίδια στιγμή είμαι λάτρης της χορωδιακής μουσικής. Μεγάλωσα και έμαθα τα πάντα γύρω από αυτήν μέσα από την εκκλησιαστική χορωδία του πατέρα μου. Τώρα ηγούμαι τριών μουσικών συνόλων και είναι απερίγραπτη η δύναμη μιας καλά συγχρονισμένης χορωδιακής πρόβας. Επίσης έχω αδυναμία στον Eric Whitacre. Αν πρόκειται να συνθέσω κάποιο χορωδιακό κομμάτι, σίγουρα θα ανατρέξω για έμπνευση στον παλιό του κατάλογο. Έρχεται σε τέτοια επαφή με την καρδιά της πολυφωνίας, δεν γνωρίζω άλλο άτομο να την προσεγγίζει έτσι. Αν δεν έχετε ακούσει κάτι από τη δουλειά του, ανατρέξτε στις συνθέσεις “Seal Lullaby” ή “Sleep”.
Μετά την «ευλογία» της Sharon Jones, τις ενθουσιώδεις κριτικές του δίσκου και κυρίως της ερμηνευτικής σας δεινότητας, ποια είναι η νέα σας καλλιτεχνική «αποστολή»;
Στόχος μου είναι να συνεχίζω να κάνω μουσική, όσο το δυνατόν καλύτερα. Είναι απλό! Μπορεί να έχεις εισπράξει τις «ευλογίες» της Sharon Jones, όμως αυτό δεν αποκτά αξία αν δεν εργάζεσαι σκληρά και δεν καταθέτεις το μέγιστο των δυνατοτήτων σου. Διακαώς προσπαθώ να βελτιώσω την ερμηνεία μου και σε κάθε παράστασή μας επιθυμώ να είμαι καλύτερη από την τελευταία. Αυτή την περίοδο κάνω ένα μεγάλο διάλειμμα ένεκα της εγκυμοσύνης μου, όμως ανυπομονώ να βρεθώ ξανά στη σκηνή και στο στούντιο.
Μιας και μιλήσατε για συναυλίες, πιστεύω ακράδαντα ότι λειτουργείτε κυρίως ως ένα «ζωντανό» σχήμα. Η όλη ατμόσφαιρα του άλμπουμ, εξάλλου, το αποπνέει και διαχέει ένα αλλιώτικο αίσθημα...
Τόσο εγώ, όσο και η μπάντα, είμαστε καλλιτέχνες που αρέσκονται στις ζωντανές εμφανίσεις. Εκεί στηρίζεται και η όλη μας ανάπτυξη. Προσωπικά, «ανθίζω» κάθε φορά που βρίσκομαι πάνω στη σκηνή, λατρεύω να έρχομαι σε επαφή με το κοινό και να μοιράζομαι τις δονήσεις του. Αυτό ισχύει κι όταν είμαι μόνη μου στο στούντιο, φαντάζομαι μια λαοθάλασσα μπροστά μου. Ακόμη λοιπόν κι αν δεν ακούει κανείς, για μένα πάντα υπάρχει κάποιος. Όλοι μαζί δουλέψαμε σκληρά στο στούντιο για να βγει το μέγιστο «ζωντανό» αποτέλεσμα στο A Hill Of Feathers. Το ρυθμικό κομμάτι, τα κρουστά, τα πλήκτρα και τα φωνητικά γράφτηκαν ταυτόχρονα. Θα θέλαμε να είχαμε επίσης τα δεύτερα φωνητικά, τα πνευστά και τα έγχορδα μαζί στην ηχογράφηση, όμως λόγω έλλειψης χώρου πήραν τη θέση τους μετά από εμάς. Δεν υπάρχει πάντως τίποτα ψηφιακό στη μουσική μας. Δεν χρησιμοποιούμε «click» κομμάτια και φυσικά λέμε σθεναρά όχι στην εφεύρεση του Σατανά, τα γνωστά auto-tunes. Όλοι μαζί ως ομάδα πραγματώνουμε κάθε νότα. Κι ελπίζω να βγαίνει αυτό πάνω στη σκηνή, όσο και στον δίσκο.
Κάποιος σπουδαίος συνθέτης της Stax είχε πει κάποτε ότι οι καλοί soul τραγουδιστές σε κάνουν να πιστεύεις ότι ερμηνεύουν ένα κομμάτι μονάχα για το πρόσωπο για το οποίο είναι γραμμένο...
Όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο, προφανώς το κάνεις σωστά! Για μένα, μπορώ μόνο να προσεύχομαι ότι οι άνθρωποι αισθάνονται έτσι κάθε φορά που με ακούν.
Στο A Hill Of Feathers συμπεριλάβατε και μια λίαν δυναμική διασκευή στη Barbara Lynn. Πώς αντιλαμβάνεστε την ολοένα και εντονότερη τάση δημιουργίας δίσκων με διασκευές και ρεμίξ; Είναι και για εσάς δείγμα του καιρού ή αφορά σε όρους καλλιτεχνικής ασφάλειας, εμπορευματοποίησης, έλλειψης φαντασίας ή και «εναλλακτικής δημιουργίας»;
Η αλήθεια είναι ότι μπορώ να καταλάβω γιατί τόσοι καλλιτέχνες έχουν στραφεί σε αυτό το μοτίβο. Σε προσωπικό επίπεδο όμως, δεν θεωρώ ότι το μέλλον των Tastemakers βρίσκεται σε δίσκους διασκευών. Το “I’m A Good Woman” έχει ειδικό βάρος και νιώθουμε υπερήφανοι για τη δική μας ερμηνεία-συμβολή: η πολύ σκληρή δουλειά του Nic Hillman Mondegreen μάς βοήθησε να του χαρίσουμε τη δική μας πινελιά, να το κάνουμε δικό μας τραγούδι. Βέβαια, αυτά δεν τα λέω επειδή δεν απολαμβάνω τις όποιες διασκευές. Η Etta James δεν έγραψε το “At Last” μήτε η Amy Winehouse το “Valerie” ή η Sharon Jones το “This Land Is Your Land”. Το τελευταίο, μάλιστα, αποτελεί διαμάντι της αμερικανικής folk μουσικής και είναι εντελώς αγνώριστη η εκδοχή της συγκριτικά μ' εκείνη του Woody Guthrie. Επίσης, δεν νομίζω ότι οι διασκευές αποτελούν μια «ασφαλή» επιλογή: θα έλεγα ότι συχνά είναι πιο ριψοκίνδυνη υπόθεση από τη σύνθεση ενός πρωτότυπου τραγουδιού. Δεν είναι πάντα «εύκολο» να πάρεις τη μουσική κάποιου άλλου και να της δώσεις νέο αέρα, έτσι μην περιμένετε να κακολογήσω τέτοιες επιλογές.
Την τελευταία, ίσως, δεκαετία διανύουμε μια όχι και τόσο εμπνευσμένη περίοδο για τη soul, συγκριτικά με ό,τι συμβαίνει στη funk/afrobeat σκηνή. Πού στέκεστε εσείς ως ατόφια soul μπάντα;
Υπάρχει μια κυκλική τάση στη μουσική πραγματικότητα. Κανένα είδος δεν μένει μόνιμα στο προσκήνιο της επιθυμίας του κοινού. Η soul τώρα είναι ένα παράξενο τέρας. Και το να αποτελείς κομμάτι της βρετανικής soul επανάστασης που επήλθε από τους σύγχρονους καλλιτέχνες αποτελεί μια ιδιαίτερα δύσκολη, ευχάριστη, συναρπαστική, ανταποδοτική και ανοικτών οριζόντων εμπειρία. Έχω τη γνώμη ότι το είδος έχει πολύ ενδιαφέρον προσανατολισμό. Οι οπαδοί του διψούν για την αυθεντικότητα, την οποία κι εμείς ως μουσικοί πασχίζουμε να έχουμε και κάτι τέτοιο μοιάζει ως μια λίαν αναζωογονητική αλλαγή. Η soul βρίσκεται στα ύψη. 100%
Η πρώτη σας εμφάνιση στην Ελλάδα θα γίνει την Παρασκευή. Τι έχετε ετοιμάσει για όσους έρθουμε στο Fuzz;
Έχουμε μεγάλη ανυπομονησία να έρθουμε στη χώρα σας, όπου έχει τόσο αγκαλιαστεί το ντεμπούτο μας. Αποτελεί ένα ξεχωριστό, νέο έδαφος και σκοπεύουμε έτσι να κάνουμε δυναμική είσοδο. Στη συναυλία μας, προφανώς, θα ακούσετε κομμάτια από το A Hill Of Feathers, αλλά και ακυκλοφόρητο υλικό κατά 50%. Θα είναι έτσι μια φρέσκια εμπειρία τόσο για τους θαυμαστές μας, όσο και για εκείνους που θα μας ακούσουν για πρώτη φορά.
{youtube}JBdSZIZjUsk{/youtube}
