Οι Radio Moscow και ειδικότερα ο μπροστάρης τους, Parker Griggs, είναι βουτηγμένοι μουσικά, πνευματικά και στιλιστικά στη δεκαετία του 1970. Άλλωστε η βαριά και ψυχεδελική αμαξοστοιχία τους δεν μπορεί να εκτραπεί εύκολα. Και στην περίπτωση τέτοιων σχημάτων, δεν χρειάζεται κιόλας. Ο ηγέτης τους προσφέρθηκε να απαντήσει στις ερωτήσεις μας εν όψει της εμφάνισής τους στο 6 D.O.G.S., την επόμενη Πέμπτη, 3 Μαΐου. Το συμπέρασμα είναι βέβαιο: ο Griggs είναι από τους πιο cool ανθρώπους στη σκηνή. Τόσο cool που δεν υπάρχει αντίστοιχη λέξη να το περιγράψει στα ελληνικά...
Η μπάντα σας έχει το ίδιο όνομα με τον επίσημο ειδησεογραφικό σταθμό της Σοβιετικής Ένωσης. Πρόκειται απλώς για έναν φόρο τιμής στις περασμένες δεκαετίες του Ψυχρού Πολέμου ή εμπεριέχει και πολιτική θέση;
Πραγματικά εύχομαι να υπήρχε βαθύτερο νόημα, αλλά ουσιαστικά το όνομά μας το πήραμε από το τραγούδι μιας μπάντας της δεκαετίας του 1960, τους Nittila K & The Huns. Πρόκειται για ένα ενοχλητικό κομμάτι, αλλά μου άρεσε πολύ το όνομα Radio Moscow.
Πριν από μερικούς μήνες υπήρξαν ξανά αλλαγές στη σύνθεση της μπάντας. Με ποιο κριτήριο έγιναν αυτές οι αλλαγές;
Οι υπόλοιποι τύποι παραιτήθηκαν, οπότε προσέλαβα νέα μέλη. Και τώρα η μπάντα είναι και πάλι φρέσκια και ωραία. Γνώρισα τον Billy στο Σαν Ντιέγκο όταν το γκρουπ του, οι Red Octopus, άνοιξαν μια δικιά μας συναυλία. Γούσταρα τρελά το παίξιμό του στο μπάσο οπότε τον «τσίμπησα». Όσο για τον ντράμερ μας, μου τον πρότεινε ο άνθρωπος που μας κάνει τα φώτα. Τον τσέκαρα σε ένα βίντεο που τζάμαρε και του τηλεφώνησα αμέσως. Την επόμενη μέρα ήρθαν με αεροπλάνο στο Σικάγο και παίξαμε όλοι μαζί την πρώτη μας συναυλία, χωρίς προηγούμενες πρόβες.
Ο Dan Auerbach έκανε την παραγωγή για το πρώτο άλμπουμ σας, γεγονός που προσέλκυσε την προσοχή πολλών μέσων. Πόσο σημαντική ήταν τελικά αυτή η συνεργασία για τους Radio Moscow; Μήπως μερικές φορές τα μέσα υπερβάλλουν σε αυτό το γεγονός;
Ήταν ένα πολύ σημαντικό βήμα για την καριέρα μας. Ο Dan με βοήθησε να υπογράψω συμβόλαιο στην Alive Naturalsounds και να βρω μέλη για το γκρουπ. Επίσης με ενθάρρυνε να τραγουδήσω, αφού στην αρχή όλα τα κομμάτια ήταν ορχηστρικά. Αλλά πολλά συνέβησαν και πολλά άλλαξαν από εκείνη την εποχή. Και θα ήταν πολύ καλύτερο αν τα μέσα επικέντρωναν περισσότερο σε αυτή την αλλαγή.
Έχεις μια προφανή αγάπη για τη μουσική της δεκαετίας του 1970. Υπάρχει καμιά συνεργασία-όνειρο με κάποιον μουσικό εκείνης της εποχής για την οποία εύχεσαι κάθε μέρα;
Ουσιαστικά είχα αυτή την ιδέα στο πίσω μέρος του μυαλού μου, να φτιάξω δηλαδή ένα άλμπουμ με μουσικούς από τη χρυσή εποχή του rock 'n' roll. Υπάρχουν βέβαια τόσοι πολλοί καλοί μουσικοί, ώστε είναι δύσκολο να επιλέξω! Είχα πάντως την ευχαρίστηση να γνωρίσω τον Paul Speer, τον κιθαρίστα των Stone Garden, συζήτησα μαζί του και «ψήθηκε» να το κάνουμε. Γνώρισα πριν από λίγες μέρες και τον Ken, τον ντράμερ των Groundhogs. Ήταν φανταστικό και θα ήθελα να δουλέψω και με αυτόν. Και με την τραγουδίστρια των Frumpy World θα γούσταρα να συνεργαστώ, αν ζει ακόμα βέβαια. Και θα γούσταρα τρελά να βρω τους τύπους των Sainte Anthony's Fyre και να τζαμάρουμε!
Πριν από δυο χρόνια δήλωσες ότι σκοπεύεις να γράψεις ένα σάουντρακ. Τι είδους ταινία πιστεύεις ότι ταιριάζει περισσότερο με τη μουσική των Radio Moscow;
Τελικά έγραψα τη μουσική για μια μικρή ανεξάρτητη ταινία, για κάτι παιδιά από την Αϊόβα. Ήταν πολύ ωραίο. Αλλά δεν ξέρω τι είδος θα ήταν το πιο ταιριαστό. Κάτι έντονο σίγουρα...
Πολλοί περιγράφουν την Αϊόβα σαν μια βαρετή πολιτεία, πράγμα που μοιάζει εύκολο να ειπωθεί. Εσύ βέβαια μετακόμισες στην Καλιφόρνια. Μπορείς λοιπόν να μας περιγράψεις το μέρος απ' όπου προέρχεσαι και τη μουσική σκηνή εκεί;
Πράγματι, δεν συμβαίνουν και πολλά στην Αϊόβα. Γι’ αυτό μετακόμισα στην Καλιφόρνια, επειδή εδώ μου ταιριάζει περισσότερο. Όσο για τη σκηνή της Αϊόβα, οι περισσότερες μπάντες έπαιζαν metal, σαν τους Slipknot. Δεν υπήρχαν και πολλοί να εμπνέονται από το ψυχεδελικό rock ‘n’ roll... Στις συναυλίες βέβαια περνούσαμε τέλεια. Οι άνθρωποι εκεί γενικά γουστάρουν να πίνουν πολύ, να το παίζουν νταήδες και να κάνουν φασαρίες –αφού δεν υπάρχει και τίποτα περισσότερο να ασχοληθείς.
Πρόσφατα κάνατε μια περιοδεία μαζί με τους Σουηδούς Graveyard. Είδατε κάποιες ομοιότητες ή διαφορές σε σχέση με εσάς που προέρχεστε από τις Η.Π.Α., αλλά πάνω-κάτω έχετε κοινές επιρροές;
Όλοι και στις δυο μπάντες ακούμε τα ίδια πράγματα από το παρελθόν. Νομίζω ότι εμείς προσεγγίζουμε περισσότερο τη βαριά, φρικαρισμένα ψυχεδελική πλευρά της μουσικής που αγαπάμε, ενώ εκείνοι δίνουν περισσότερη προσοχή στη σκοτεινή folk πλευρά. Αν βέβαια μπορούμε να βγάλουμε άκρη από όλο αυτό το πράγμα.
Στο παρελθόν δήλωσες ότι τα πάντα αποτελούν πηγή έμπνευσης για σένα. Ισχύει αυτό και για τα πρόσφατα κοινωνικά κινήματα της χώρας σας;
Προσπαθώ να μην ασχολούμαι με τέτοια πράγματα, γιατί με εκνευρίζουν. Ζω εκτός ορίων έτσι κι αλλιώς.
{youtube}LUlw2PJfAoA{/youtube}
