Πώς γεννήθηκε η ιδέα της δημιουργίας των Get Well Soon; Είχες ένα καθορισμένο όραμα μουσικής έκφρασης; Υπήρχαν σημαντικές στιγμές που πυροδότησαν τις αλλαγές;
Δεν θα έλεγα πως «δημιούργησα» τους Get Well Soon... Υποθέτω ότι ο ήχος και η αισθητική τους συγκεντρώνουν όλες τις μουσικές και καλλιτεχνικές μου επιρροές. Έτσι νομίζω πως ήταν περισσότερο ένα όραμα, κάτι που προέκυψε φυσικά και γι’ αυτό βρίσκεται σε διαρκή κίνηση και αλλαγή. Κι εγώ μπορώ να το ελέγξω μόνο εν μέρει. Είναι το προσωπικό, μικρό μου σύμπαν θεμάτων και ήχων. Προσπαθώ λοιπόν να είμαι ανοικτός σε κάθε πρόκληση, αντλώντας έμπνευση από το κάθε τι τριγύρω μου. Από την άλλη μεριά, βέβαια, αυτό είναι μόνο ένα μικρό κομμάτι των Get Well Soon –και είναι επίσης η υποκειμενική μου, πολύ προσωπική αίσθηση και αντίληψη γούστου. Οι Get Well Soon είναι ένα σχήμα το οποίο δεν ενδιαφέρεται να ενσωματώσει ή να συμβαδίσει με τις τελευταίες μουσικές τάσεις. Απλά συνεχίζουμε κάθε φορά να οικοδομούμε το προσωπικό μας «θεματικό πάρκο».
Ποιες είναι επομένως οι πιθανότητες για μια τελείως διαφορετική δουλειά από τους Get Well Soon;
Ελπίζω όχι μόνο κάθε δίσκος, αλλά και κάθε κομμάτι μας να είναι διαφορετικό! Εκεί στοχεύω. Μέχρι στιγμής, υπάρχει για όλα μια εξήγηση στο σύμπαν των Get Well Soon, αλλά, όπως έχω πει, πρόκειται για ένα σύμπαν που δεν παύει να διαστέλλεται. Για να απαντήσω, λοιπόν, στην ερώτησή σου: το θεωρώ πολύ πιθανό και κάποια στιγμή θα δοκιμάσω να κάνω κάτι τελείως διαφορετικό. Το να επαναλαμβάνομαι είναι ο χειρότερός μου φόβος. Βέβαια, δεν θα είμαι εγώ εκείνος που θα κρίνει αν το πέτυχα ή όχι.
Κάνοντας μια μεγάλη βουτιά στο παρελθόν, ποιο ήταν το μουσικό σου υπόβαθρο; Τι ή ποιους ορίζεις ως επιρροές σου και τι σε εμπνέει τόσο σε μουσικό, όσο και σε προσωπικό επίπεδο;
Μεγάλωσα σε μουσική οικογένεια. Ο πατέρας μου είναι καθηγητής μουσικής κι έτσι, μέχρι εκεί που ξεκινούν οι αναμνήσεις μου, η μουσική αποτελούσε πάντα μέρος της ζωής κ ένα από τα σημαντικότερα πράγματα μέσα στο σπίτι. Μιλάμε βέβαια για κλασική μουσική. Να λοιπόν μια τεράστια επιρροή: η κλασική μουσική. Αργότερα, ως έφηβος –όπως ήταν φυσικό και όπως κάνουν οι περισσότεροι έφηβοι– άκουγα πολύ punk και grunge. Από τότε προσπαθώ να είμαι ανοικτός σε όλα τα είδη μουσικής: από τη electronica μέχρι τη folk κι από το rock μέχρι την avant-garde. Ακόμα και το hip hop είχε το μερίδιό του στα ακούσματά μου. Ως εκ τούτου, καλλιτέχνες που υιοθετούν πολλά και διαφορετικά μουσικά είδη, ενσωματώνοντάς τα στο προσωπικό τους στυλ κι επανεφευρίσκοντας διαρκώς τους εαυτούς τους, είναι κι εκείνοι τους οποίους εκτιμώ ιδιαίτερα. Αυτό λέγεται εκλεκτισμός. Και είναι, νομίζω, ελληνική λέξη!
Τι αποτελεί για σένα κίνητρο για δημιουργία αυτή την περίοδο; Έχεις ακούσει κάτι τελευταία που σου έκανε εντύπωση;
Ήμουν πολύ απασχολημένος με την ολοκλήρωση του τρίτου μου δίσκου. Στο διάστημα της δημιουργίας ενός δίσκου δεν ακούω σχεδόν καθόλου καινούργια πράγματα, γιατί κάτι τέτοιο πάντα με μπερδεύει. Κάνω, όμως, αρκετή έρευνα γύρω από τη μουσική, μέχρι η ιδέα που έχω στο μυαλό μου να γίνει πολύ συγκεκριμένη. Στην εν λόγω περίπτωση, άκουσα πολλά σάουντρακ από b-movies των δεκαετιών του 1970 και του 1980. Αυτήν τη στιγμή ετοιμάζω μια μεταφορά του βιβλίου του Bulgakow Master And Margarita σε όπερα και μελετώ την κουλτούρα και τις παραδόσεις της Ρωσίας.
Δώσε μας μερικά στοιχεία για το νέο άλμπουμ των Get Well Soon...
Θα είναι σίγουρα το πιο καλοκαιρινό και κινηματογραφικό μας άλμπουμ, με αναφορές κυρίως σε B-movies και σε ιταλικές ταινίες. Λιγότερο σοβαρό από το Vexations, το οποίο είχε εντονότερες κλασικές επιρροές. Σε αυτό το τρίτο άλμπουμ προσπάθησα να καθιερώσω ένα είδος «αριστοκρατικής trash αισθητικής». Ο ήχος του είναι επίσης πολύ εκλεκτικός. Ελπίζω να σου έχω εξάψει την περιέργεια με τα παραπάνω και σίγουρα ανυπομονώ για μια νέα συνέντευξη πάνω στο καινούργιο άλμπουμ!
Ποια συνθετική διαδικασία ακολουθείς όταν γράφεις ένα τραγούδι; Η μουσική ή οι στίχοι έρχονται πρώτα, μιας και είσαι στενά συνδεδεμένος και με τα δύο;
Δεν μπορώ πραγματικά να πω... Το μόνο σίγουρο είναι πως «η ιδέα» έρχεται πρώτη. Είτε στη μουσική, είτε στους στίχους. Αν και τώρα που το ξανασκέφτομαι, στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, η μουσική έχει τα σκήπτρα. Από την άλλη, όταν έγραφα το Vexations, αφιέρωσα περισσότερες ώρες γράφοντας τους στίχους παρά τη μουσική. Πιο πριν, οι στίχοι έρχονταν πολύ γρήγορα, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει πως τους θεωρούσα λιγότερο σημαντικούς. Το αντίθετο: τις περισσότερες φορές οι «γρήγοροι στίχοι» είναι οι αγαπημένοι μου. Αυτοί του Vexations ήταν πολύ σύνθετοι και με μεγάλη βαρύτητα. Ένα τραγούδι λειτουργεί μόνο όταν λειτουργούν και οι στίχοι του. Αλλά οι περισσότεροι άνθρωποι δεν δίνουν σημασία στους στίχους. Προσωπικά ενοχλούμαι πολύ από τους ηλίθιους στίχους. Δεν λέω ότι χρειάζεται να έχουν πάντα βάθος, πνευματικότητα και τρομερή ουσία. Η πλειοψηφία όμως των ποπ στίχων είναι απλά ηλίθιοι και γεμάτοι κλισέ. Αυτό είναι τουλάχιστον κάτι που προσπαθώ να αποφύγω.
Και οι δύο δίσκοι σου έτυχαν θερμής αποδοχής και έλαβαν θετικές κριτικές. Αισθάνεσαι μια μεγαλύτερη προσμονή από το κοινό, καθώς αυτό μεγαλώνει ολοένα και περισσότερο;
Αν έλεγα ότι δεν αισθάνομαι καμία πίεση, θα έλεγα ψέματα. Ελπίζω μόνο να μειώνεται και νομίζω πως ήδη έχει αρχίσει κάτι τέτοιο. Γιατί παράλληλα μεγαλώνει και η εμπειρία μου. Δεν με απασχολεί η αύξηση του αριθμού των ακροατών μου όταν γράφω τραγούδια. Αλλά, ακόμα και αν με απασχολούσε, δεν θα ήξερα πώς να το κάνω... Εγώ ο ίδιος δεν ξέρω τι να περιμένω από τον εαυτό μου, πόσο μάλλον το κοινό μου.
Ποια είναι η άποψή σου για τα μέσα ενημέρωσης τα οποία προωθούν τη μουσική (περιοδικά, ιστοσελίδες); Σε ποιον βαθμό πιστεύεις ότι μπορούν να επηρεάσουν τον ήχο ενός συγκροτήματος;
Η κάλυψη από τα μέσα ενημέρωσης στάθηκε πολύ σημαντική για τους Get Well Soon. Πιστεύω όμως ότι είναι τεράστιο λάθος να σκεφτόμαστε την υποδοχή των κριτικών όσο γράφουμε μουσική. Από την άλλη μεριά, τα μουσικά περιοδικά είχαν τεράστια επιρροή πάνω μου κατά την εφηβεία. Μεγάλωσα σε μια αγροτική περιοχή κι έτσι ο μοναδικός σύνδεσμός μου με τον έξω μουσικό κόσμο ήταν τα περιοδικά. Σήμερα κάτι ανάλογο συμβαίνει με το διαδίκτυο, σε μεγαλύτερο βαθμό και γρηγορότερα: αυτό που αποτελεί μόδα την παρούσα εβδομάδα, έχει ξεπεραστεί την επόμενη. Και ο όγκος της πληροφορίας είναι τέτοιος, ώστε είναι σχεδόν αδύνατον να τον παρακολουθήσεις. Υποθέτω, λοιπόν, πως δεν θα πρέπει να ενοχλούμαι όταν κάποιοι χαρακτηρίζουν τη μουσική μου παλιομοδίτικη. Επιπλέον, έχω σχεδόν σταματήσει να διαβάζω μουσικά περιοδικά.
Δεν μπήκες ποτέ στον πειρασμό να τραγουδήσεις στα Γερμανικά; Γιατί δεν το έκανες μέχρι τώρα, αλήθεια;
Όταν ξεκίνησα να γράφω μουσική και στίχους ήμουν επηρεασμένος κυρίως από αμερικανικά συγκροτήματα και ήθελα έτσι να ακούγομαι σαν κι εκείνα. Από τότε αυτό έγινε απλά η «ρουτίνα» μου. Κάθε φορά λοιπόν που προσπαθώ να γράψω στα Γερμανικά, νιώθω πολύ περίεργα. Είναι πολύ τραχιά και απότομη γλώσσα και πραγματικά δεν λειτουργεί καθόλου με τις μελωδικές μου μουσικές προσεγγίσεις.
Το Vexations βρίθει λογοτεχνικών αναφορών (Σενέκας, Σαρτρ, Μαρξ) και φιλοσοφικών ερωτημάτων. Θα μπορούσαν αυτά να αποτελέσουν τη βάση του επόμενου ή κάποιων μελλοντικών σας άλμπουμ;
Μιας και μόλις τελείωσα το επόμενο άλμπουμ, μπορώ να σε διαβεβαιώσω πως όσα αναφέρεις δεν αποτελούν το βασικό του θέμα! Έχει και πάλι μια «φιλοσοφική» χροιά, αλλά περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο. Δεν γνωρίζω όμως αν τα θέματα αυτά δεν θα ξανακάνουν την εμφάνισή τους στο μέλλον, μιας και είναι ακριβώς τα ζητήματα που με ενδιαφέρουν. Είναι κάτι σαν χόμπι... Και πάλι, ένα παλιομοδίτικο χόμπι. Δεν με απασχολεί όμως.
Στο Vexations αναφέρεσαι επίσης στον φόβο, στη θλίψη και στην αρνητική ενέργεια στις ζωές των ανθρώπων. Έκτοτε, τα πράγματα έχουν γίνει χειρότερα –κυρίως λόγω της οικονομικής κρίσης και της καταστροφής του περιβάλλοντος. Τι θα μπορούσε να σώσει την ανθρωπότητα σήμερα;
Ιδέα δεν έχω... Μπήκα πάντως στον πειρασμό, όπως και πολλοί άλλοι καλλιτέχνες φαντάζομαι, να φτιάξω έναν δίσκο για την Αποκάλυψη. Και είμαι σίγουρος πως κατά κάποιον τρόπο το πέτυχα. Ίσως ακούγεται παράξενο που το λέω, αλλά το χιούμορ βοηθάει πολύ. Προσπαθώ να μην παίρνω τόσο πολύ στα σοβαρά τον εαυτό μου και τους άλλους. Δεν έκανα έναν χαζοχαρούμενο δίσκο, περιέχει πάντως μεγαλύτερη δόση ειρωνείας από το Vexations. Ίσως το χιούμορ να είναι τελικά η τελευταία μας ελπίδα. Και δεν είμαι ο πρώτος που το σκέφτεται αυτό.
Σπούδασες Φιλοσοφία. Πιστεύεις στη δημιουργία ενός νέου Διαφωτισμού, ο οποίος θα μπορούσε να αφυπνίσει, να ταρακουνήσει και τελικά να καθοδηγήσει τους ανθρώπους πίσω σε όλα αυτά που έχουν χάσει –κάτι ιδιαίτερο χρήσιμο τόσο για τους Έλληνες, όσο και για τους Γερμανούς; Θα μπορούσε να προκύψει κάτι τέτοιο και μέσω της μουσικής;
Δεν πιστεύω πως χρειαζόμαστε μια θεωρητική ή ακαδημαϊκή προσέγγιση αυτή τη στιγμή. Χρειαζόμαστε δράση. Και δράση υπάρχει, τα πράγματα κινούνται. Είτε στην Ελλάδα, είτε στη Βόρεια Αφρική, είτε στην κακομαθημένη Γερμανία, είτε σε ολόκληρο τον καταραμένο χρηματοοικονομικό κόσμο. Τα πράγματα έχουν μπει σε μια τροχιά που γυρίζει γύρω από ένα και μόνο θέμα: οι άνθρωποι δεν είναι πλέον πρόθυμοι να δεχτούν όποια μαλακία αποφασίσουν όσοι «κάνουν κουμάντο» ερήμην τους. Αυτό που συμβαίνει είναι πραγματικά φανταστικό: πρόκειται για μια ευαισθητοποίηση του κόσμου και για μια δήλωση ανυπακοής. Σίγουρα, σε ορισμένες περιπτώσεις γίνεται με δραματικό αντίτιμο. Δεν γίνεται αλλιώς, όμως. Η ένταση είναι, πιστεύω, πολύ καλοδεχούμενη. Και σίγουρα η μουσική μπορεί να αποτελέσει το όργανο ή τη φωνή όλου αυτού του πράγματος –ήταν άλλωστε και στο παρελθόν. Αν και τα τραγούδια μου δεν είναι πολιτικοποιημένα, παρ’ όλα αυτά πιστεύω ακράδαντα ότι η μουσική διαθέτει μια μοναδική δύναμη, η οποία δεν θα πρέπει ποτέ να υποτιμάται.
Έχεις στενούς δεσμούς με τον κινηματογράφο. Έγραψες κάποια τραγούδια για το Palermo Shooting του Wim Wenders, όπως και για τη συλλογή Music For And From Films, που περιείχε το “Vexations” και το πιο πρόσφατο “Xanadu”. Πώς γεννήθηκε αυτή η αγάπη; Ξεχωρίζεις αγαπημένους σκηνοθέτες με τους οποίους θα επιθυμούσες να συνεργαστείς στο μέλλον;
Πάντα αγαπούσα τις ταινίες και τα σάουντρακ. Το Once Upon A Time In The West του Ennio Morricone ήταν ένας από τους πρώτους δίσκους που άκουσα σαν παιδί και συνεχίζει να είναι ο αγαπημένος μου. Έτσι, αποτελούσε πάντα όνειρό μου να γράψω μουσική για ταινίες. Μετά την κυκλοφορία του πρώτου άλμπουμ των Get Well Soon, με πλησίασαν πολλοί σκηνοθέτες και μου ζήτησαν να συνεργαστώ μαζί τους. Ήταν σαν να είχε πραγματοποιηθεί ένα όνειρο. Και χωρίς καν να το ζητήσω... Τώρα, ο κατάλογος των σκηνοθετών με τους οποίους θα ’θελα να δουλέψω είναι πολύ μακρύς. Και μιας και οι αγαπημένοι μου Kubrick και Hitchcock έχουν πεθάνει, θα επιλέξω τους Paul Thomas Anderson, Wes Anderson και Polanski. Θα μπορούσα να λέω ονόματα για ώρες!
Είσαι επίσης λάτρης των διασκευών. Επιλέγεις βάσει καλλιτέχνη ή τραγουδιού; Ή και τα δύο; Υπάρχει κάποιο τραγούδι που θα ήθελες να «μεταμορφώσεις»;
Είναι σημαντικό να υπάρχει μια κάποια «μεταμόρφωση» όταν κάνεις διασκευές. Αν επιλέξω τραγούδι, θα φροντίσω να προσθέσω κάτι ή να το δω μέσα από διαφορετικό πρίσμα. Δεν πρόκειται πάντα για αγαπημένο καλλιτέχνη ή τραγούδι, κάτι που με δυσκολεύει ακόμη περισσότερο. Πρέπει απλώς να σημαίνει κάτι για μένα και να νιώθω ότι θα είναι πετυχημένο. Τον τελευταίο καιρό, έπαιξα αρκετά κομμάτια των Beach Boys. Είναι πολύ δύσκολα, όμως. Θα πρέπει να βρω κάτι πιο εύκολο.
Αυτό το καλοκαίρι θα βρίσκεσαι στην Ελβετία με τους Sigur Ros. Πώς αισθάνεσαι γι' αυτό;
Πάντα θαύμαζα την πρωτοπορία των Sigur Ros. Θέλω να πω, είναι ένα από τα ελάχιστα συγκροτήματα που μέσα στα τελευταία 10-15 χρόνια κατόρθωσαν να δημιουργήσουν έναν πραγματικά προσωπικό ήχο. Κατορθώνουν να είναι ξεχωριστοί, γράφοντας απλή, πανέμορφη μουσική. Κι αποτελούν την απόδειξη πως η πρωτότυπη μουσική μπορεί να είναι αρμονική κι «εύκολη» (με τη θετική έννοια). Θυμάμαι κάποτε, πριν 12 χρόνια, είχα πάρει την μητέρα μου σε μια συναυλία τους. Δυστυχώς, πρέπει να παραδεχτώ ότι μετά τα 3 πρώτα άλμπουμ, έχασα λίγο την επαφή με τη μουσική τους. Πάντα όμως τους είχα στο μυαλό μου ως ένα από τα σπουδαιότερα συγκροτήματα. Είμαι λοιπόν πολύ περίεργος και αρκετά νευρικός για τη συνάντησή μας στην Ελβετία. Θα είναι σίγουρα μια πρόκληση.
Στο μεταξύ, επιστρέφεις στην Ελλάδα και πραγματικά ανυπομονούμε να σε δούμε σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Θες να μας δώσεις μια μικρή γεύση του τι θα ακούσουμε;
Είμαστε πολύ ενθουσιασμένοι που ξαναγυρνάμε στην Ελλάδα! Θα παίξουμε κάποια νέα τραγούδια, αλλά και κάποια «χιτ» από τις παλιότερες δουλειές μας. Κάθε αυθόρμητη παραγγελία τραγουδιού ευπρόσδεκτη, αρκεί να είναι εκτός του κοινότοπου καραόκε καταλόγου! Ενθαρρύνουμε, επίσης, τις guest εμφανίσεις στη σκηνή. Τέλος, όσοι εμφανιστούν ντυμένοι σαν τον Γερμανό Υπουργό Οικονομικών Schäuble, θα έχουν δωρεάν είσοδο!
{youtube}mumG3p3mb68{/youtube}
