Μπορεί να ξεκίνησαν ως side project των Okkervil River για πιο χαμηλών τόνων τραγούδια, σύντομα όμως οι Τεξανοί Shearwater έχτισαν το δικό τους όνομα μέσα στα ’00s, με indie folk δουλειές οι οποίες γνώρισαν αποδοχή και από το κοινό και από την κριτική. Κάνοντας έτσι την επερχόμενη εμφάνισή τους στο An Club το επόμενο Σάββατο 21 Απριλίου να μοιάζει με μία από τις συναυλίες που κάποιοι θα θεωρούν ως «της χρονιάς» στο τέλος του 2012 –είναι άλλωστε και η πρώτη φορά που θα έρθουν στην Ελλάδα. Μέχρι τότε, εμείς αδράξαμε την ευκαιρία για μια κουβέντα με τον Jonathan Meiburg, λίγο πριν κυκλοφορήσει το νέο άλμπουμ της μπάντας, Animal Joy...
Πες μας για το Animal Joy. Να περιμένουμε τον ήχο που αγαπήσαμε στους Shearwater; Νομίζω, είχατε πει πως θα απέχει από τις προηγούμενες δουλειές σας και θα εξερευνά νέες οπτικές του συγκροτήματος...
Προσωπικά μιλώντας, ο δίσκος αυτός ακούγεται πολύ σαν Shearwater, αν και εκφράζει μια ανανέωση στον ήχο και στην οπτική μας. Πριν από έναν χρόνο παίξαμε ζωντανά τους τρεις τελευταίους δίσκους μας, σε μια μεγάλη συναυλία στο Ώστιν –μια υπέροχη βραδιά– αλλά προς το τέλος της συναυλίας ένιωσα ότι έπρεπε να κάνουμε κάτι διαφορετικό. Κάτι που να μοιάζει πιο οικείο αντί απόμακρο, βαθύτερο αντί αιθέριο, πιο προσωπικό αντί καθολικό.
Η μουσική σας είναι ιδιαίτερα εύθραυστη, αναπαριστώντας τα βαθύτερα συναισθήματα. Μήπως αυτό οφείλεται στη «ρουστίκ» φύση της και στην ανάγκη της να δραπετεύσει από την πραγματικότητα;
Η αγαπημένη μου τέχνη –οποιαδήποτε μορφή κι αν έχει αυτή– μοιάζει πάντα να αντλεί ενέργεια και ουσία από την ένταση μεταξύ των διαφορετικών συναισθηματικών καταστάσεων που εκφράζονται ταυτόχρονα: χαρά και θλίψη, πόνος και γαλήνη. Αυτό προσπαθώ να πετύχω με τη μουσική μου. Νομίζω πως αυτοί οι συνδυασμοί αντικατοπτρίζουν καλύτερα την ομορφιά, όταν, δηλαδή, αυτή αναμειγνύεται με την ασχήμια και με ό,τι βλέπουμε στον πραγματικό κόσμο.
Κατά πόσο η μουσική των Shearwater στοχεύει στα συναισθήματα που θα προκαλέσει, παρά αποτελεί μια απλή παράθεση μελωδίας και στίχων;
Ο συνδυασμός λέξεων και μουσικής και οι τρόποι με τους οποίους αυτά αλληλοενισχύονται, είναι το πιο ενδιαφέρον και διασκεδαστικό κομμάτι της μουσικής σύνθεσης. Και τα δύο, όμως, δεν είναι παρά εργαλεία που έχεις στη διάθεσή σου για να δημιουργήσεις τις πολύπλοκες συναισθηματικές καταστάσεις τις οποίες ανέφερα.
Συνηθίζετε να χρησιμοποιείτε μια πληθώρα ασυνήθιστων μουσικών οργάνων προκειμένου να πετύχετε τον χαρακτηριστικό πολυεπίπεδο ήχο σας. Έχετε συγκεκριμένα όργανα στο μυαλό σας όταν γράφετε ένα τραγούδι; Ποια είναι η συνθετική διαδικασία που ακολουθείτε;
Κάποιες φορές ένα μουσικό όργανο μοιάζει να κρύβει μέσα του ένα συγκεκριμένο τραγούδι. Δεν υπήρξε καμιά εσωτερική αναζήτηση όταν ξεκίνησα να γράφω το Animal Joy. Απλά συνέδεσα την ηλεκτρική κιθάρα μου και έπαιζα για ώρες σε ένα μίζερο δωμάτιο δοκιμών. Μου προκάλεσε όμως τεράστια ευφορία.
Πότε και πώς απέκτησες το έντονο ενδιαφέρον σου για τα πουλιά και πώς το ενδιαφέρον αυτό εξαπλώθηκε και στο υπόλοιπο συγκρότημα;
Το ενδιαφέρον μου για τα πουλιά πηγάζει από ένα ταξίδι που έκανα στα Φώκλαντ το 1997. Εκεί γνώρισα έναν ορνιθολόγο ονόματι Ρόμπιν Γουντς, ο οποίος με πήρε για βοηθό του σε μια αποστολή παρατήρησης πτηνών σε ένα από τα πιο απομακρυσμένα νησιά του αρχιπελάγους. Μα τι κόσμος! Φώκιες, φάλαινες, άλμπατρος, πιγκουΐνοι –ήταν αδύνατον να φύγεις από ’κει δίχως να σε έχει συνεπάρει η ομορφιά και το παράξενο του κόσμου, όπως ήταν κάποτε (και ακόμη είναι σε μερικά μέρη). Η παραφωνία μεταξύ του κόσμου εκείνου και του κόσμου στον οποίο ζούμε αποτελεί αστείρευτη πηγή έμπνευσης για μένα.
Υπήρξες μέλος των Okkervil River. Πόσο δύσκολο ήταν να ισορροπήσεις ανάμεσα στα δύο σχήματα και τι σε ώθησε τελικά στην απόφαση να αφοσιωθείς αποκλειστικά στους Shearwater;
Όταν τα δύο συγκροτήματα βρίσκονταν ακόμη στο ξεκίνημά τους, ήταν πολύ δύσκολο να βρεθεί έστω κι ένας άνθρωπος να μας κλείσει ένα live οπουδήποτε! Με την πάροδο του χρόνου, όμως, αυτό άλλαξε κι όταν φτάσαμε σε ένα σημείο όπου πλέον τα πράγματα είχαν πάρει τον δρόμο τους, η απόφαση ήταν αρκετά εύκολη. Οι Okkervil River θα μπορούσαν να συνεχίσουν και χωρίς εμένα στη σύνθεσή τους. Οι Shearwater, όμως, θα είχαν εξαφανιστεί αν δεν αποφάσιζα να τους δοθώ ολοκληρωτικά. Και δεν το μετανιώνω καθόλου.
Υπάρχει κάποιο άλμπουμ σας για το οποίο αισθάνεσαι ιδιαίτερα υπερήφανος;
Υποθέτω πως τα περισσότερα συγκροτήματα θα επέλεγαν ως πιο αγαπημένες δουλειές τους τις πιο πρόσφατες... Το ίδιο θα πω κι εγώ. Αληθινά όμως. Υπάρχουν ιδιαίτερες στιγμές σε όλους μας τους δίσκους, που αγαπώ πολύ. Αλλά το Animal Joy συγκεντρώνει πάρα πολλές τέτοιες στιγμές και με κάνει να νιώθω σαν να βρέθηκα ξαφνικά μέσα σε ένα άγνωστο συναισθηματικό έδαφος, που δεν είχα ανακαλύψει στα προηγούμενα τραγούδια μου.
Συνήθως ηχογραφείτε τους δίσκους σας σε διαφορετικές τοποθεσίες. Με το Animal Joy τι κάνατε; Πόση σημασία έχει η κάθε τοποθεσία και τι ρόλο παίζει στη δημιουργία συγκεκριμένης ατμόσφαιρας ή ταυτότητας;
Δεν είμαι σίγουρος γιατί συμβαίνει αυτό... Ίσως λόγω μιας διαρκούς αναζήτησης. Τον συγκεκριμένο δίσκο τον ηχογραφήσαμε κυρίως στο Ώστιν, κατόπιν έγινε η μίξη στο Κονέκτικατ. Πιστεύω ότι τα άτομα με τα οποία συνεργάζεσαι παίζουν μεγαλύτερο ρόλο από τα μέρη στα οποία βρίσκεσαι. Με τον Ντάνι Ράις –που έγραψε τα τύμπανα και παίζει μαζί μας φέτος και με τον οποίο δεν είχαμε συνεργαστεί ξανά– τα πήγαμε μια χαρά και περάσαμε πολύ ωραία. Είχαμε παρόμοια ένστικτα, οπότε η πρόοδος ήταν πολύ γρήγορη. Ένα μεγάλο τμήμα του δίσκου ηχογραφήθηκε στο σπίτι του και σε κάποια φάση κοιμόμουν στο καθιστικό του, το οποίο είχαμε κάνει και θάλαμο ηχογράφησης των φωνητικών!
Ποιες είναι οι επιρροές σου και τι αποτελεί έναυσμα για δημιουργία αυτή τη χρονική περίοδο; Υπάρχει κάποιος δίσκος που δεν αποχωρίζεσαι;
Χμμ... Για να είμαι ειλικρινής, τελευταία αφιερώνω ελάχιστο χρόνο στη μουσική ακρόαση. Θα το ήθελα όμως. Αν και συνεχίζω να ακούω τον Glenn Gould να παίζει τις δίφωνες και τρίφωνες Inventions του Μπαχ κάθε φορά που αισθάνομαι κουρασμένος, προτιμώ –τουλάχιστον τώρα– την παροδική απόσυρση από την ακρόαση μουσικής. Και είμαι σίγουρος πως τ’ αυτιά μου θα ξαναδιψάσουν σύντομα.
Ελάχιστοι, όπως εσείς, πιστεύουν στην αξία των δίσκων ως μια πραγματική μορφή τέχνης. Ειδικότερα δε σήμερα, όπου οι υπό κατάρρευση δισκογραφικές έχουν να αντιμετωπίσουν τις διαρροές των νέων δίσκων. Ποια είναι η άποψή σας;
Δύσκολοι καιροί για να ανήκεις σε μια δισκογραφική εταιρεία, τη στιγμή μάλιστα που ο κόσμος αποφάσισε να μην πληρώνει για τη μουσική. Ποτέ άλλοτε μια μορφή τέχνης δεν ήταν τόσο εύκολο να κλαπεί ή οι άνθρωποι τόσο πρόθυμοι να την κλέψουν! Δεν έχει όμως νόημα να παραπονιέμαι για κάτι τέτοιο. Πάντοτε θα υπάρξει κάτι άλλο να κάνω, αν και δεν έχω την παραμικρή ιδέα για το τι μπορεί να είναι αυτό και νιώθω πολύ τυχερός με όσα κάνω τη συγκεκριμένη στιγμή. Σε αντίθεση με το Golden Archipelago προσπάθησα να κάνω πιο «εύκολο» το Animal Joy και να το συνοψίσω σε μικρότερα κομμάτια. Παρ’ όλα αυτά δεν παύει να με απασχολεί η συνολική πορεία του δίσκου και η αίσθηση ότι αποτελεί ταξίδι από ένα μέρος σε ένα άλλο.
Θα μας πεις για την πρόσφατη απόφασή σας να υπογράψετε με τη Sub Pop;
Δεν έχει και πολύ ψωμί η υπόθεση. Ήμαστε χρόνια φίλοι με τα παιδιά της Sub Pop και, όταν έληξε το συμβόλαιό μας με τη Matador, σκεφτήκαμε πως ίσως μας έκανε καλό μια αλλαγή –ιδίως από τη στιγμή που ήθελα να ανακινήσω τα πράγματα και από εικαστικής άποψης.
Πώς τα πηγαίνετε με την περιοδεία σας; Ζήσατε κάποιες αξιομνημόνευτες στιγμές; Θα μας πείτε για τη συναυλία σας στην Αθήνα; Τι να περιμένει το κοινό σας;
Πολύ καλά μέχρι τώρα, αλλά μόλις αρχίσαμε! Αυτή τη στιγμή βρίσκομαι σε ένα φορτηγάκι και ταξιδεύω όλη τη νύχτα, διασχίζοντας τη Βόρεια Αμερική, από την Ιντιάνα και το Οχάιο μέχρι τη Φιλαδέλφεια. Έξω έχει παγωνιά και στο έδαφος διακρίνεις μικρά απομεινάρια χιονιού. Μέχρι να τα πούμε από κοντά, είμαι σίγουρος ότι θα έχουμε αρκετές ιστορίες να σας διηγηθούμε. Ανυπομονούμε να παίξουμε στην Αθήνα. Θα είναι η τελευταία συναυλία της περιοδείας μας και η πρώτη φορά που επισκεπτόμαστε την Ελλάδα.
Σ’ ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σου Jonathan! Καλή συνέχεια στην περιοδεία και καλή αντάμωση στην Αθήνα!
Σ’ ευχαριστώ Ελένη!
{youtube}KXxHE_gRiQI{/youtube}
