Tζαζ λυρισμός, συγκρότηση, ζεστασιά και μια ερμηνεία που βουτάει βαθιά στο μεδούλι της ύπαρξης. Εξαιρετικές αρμονίες, υπέροχες μελωδίες, ελεύθερη προσέγγιση και μια κλασική γοητεία η οποία φλερτάρει με ποικίλα μουσικά φίλτρα. Μια διανοούμενη της μουσικής και μια στοχαστής που αναζητάει την αλήθεια και την καθαρότητα του μέσα και του έξω της. Είναι η Αμερικανίδα Gretchen Parlato και επισκέπτεται τη χώρα μας για μια σειρά συναυλιών στο Half Note (από την επόμενη Τετάρτη 28/3 έως και την Πρωταπριλιά). Ας την ανακαλύψουμε!
Ας ξεκινήσουμε πρώτα με την «παράξενη καλλιτέχνιδα, το κακομαθημένο, χίπικο κορίτσι, την τζαζ τραγουδίστρια» που έχει κατακτήσει την καρδιά πολλών τα τελευταία χρόνια. Υπάρχει κάποιο μαγικό κλειδί στο είδος της τέχνης σας;
Θα ήθελα αρχικά να διευκρινίσω ότι, χαρακτηρίζοντάς με κατά καιρούς «κακομαθημένη», εννοούσα ότι ήμουνα περιτριγυρισμένη από μια οικογένεια καλλιτεχνών –έτσι από νωρίς «κακόμαθα» σε αυτή την ομορφιά. Φυσικά δεν ομιλούσα για υλικά πράγματα ή κάτι διαφορετικό. Το μαγικό κλειδί ίσως να είναι να αναζητείς το πάθος σου και να το ακολουθείς. Είναι κάτι που διδάχτηκα από το καλλιτεχνικό μου περιβάλλον. Συχνά η επιτυχία και τα πλούτη αναμετρόνται με την ευτυχία. Το θέμα είναι να βρεις να κάνεις αυτό που αγαπάς και να του δοθείς ολοκληρωτικά. Να είσαι ειλικρινής και αυθεντικός στις πράξεις και στις σκέψεις σου και φυσικά να είσαι τόσο ευάλωτος όσο και ανοιχτός, ώστε να μοιραστείς το δώρο αυτό με τους άλλους.
Είναι πραγματικά αξιοθαύμαστο πώς οι διάφορες μουσικές που σας έχουν συντροφεύσει καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής σας, έχουν εισχωρήσει στο προσωπικό σας ηχητικό φίλτρο...
Μεγάλωσα με ποικίλα είδη μουσικής και καθένα από αυτά με επηρέασε διαφορετικά στη ζωή μου –κάτι που αντανακλάται στην τέχνη μου. Από τη μεριά μου προσπαθώ να χτίσω ένα ρεπερτόριο το οποίο να σημαίνει κάτι για μένα, τραγούδια δηλαδή που να αφηγούνται τη δική μου ιστορία. Κάτι τέτοιο μπορεί να είναι ένα τζαζ στάνταρντ ή ένα ποπ κομμάτι ή ακόμη κάτι που έχω γράψει η ίδια. Το θέμα είναι να μοιράζομαι τη δική μου ιστορία μέσω αυτού.
Ένα από τα συναρπαστικά πράγματα που χαρακτηρίζουν την τζαζ μουσική (και όχι μόνο) είναι ότι μέσα από τις όποιες διόδους προσωπικής έκφρασης, οι καλλιτέχνες δύνανται να μοιραστούν και το ποιοι είναι σε αυτόν τον κόσμο. Για εσάς τι αποκαλύπτει ο τζαζ ήχος;
Η τζαζ αποκαλύπτει τη δική μου προσωπική ιστορία. Τζαζ είναι έκφραση, ελευθερία. Γαλουχήθηκα με αυτήν ως έφηβη μέσα από την πλούσια παράδοσή της. Ήταν πρόκληση για μένα η σπουδή της και ταυτόχρονα αντλούσα μια αίσθηση άνεσης στο να αναζητήσω σε αυτήν τη δική μου φωνή. Η τζαζ αποπνέει ειλικρίνεια.
Μια από τις αγαπημένες μου φράσεις είναι εκείνη του Ornette Coleman: «Μουσική δεν είναι τίποτα άλλο από την ψυχή των ανθρώπων δίχως φόβο...».
Είναι ένα υπέροχο σχόλιο. Οφείλουμε να δρούμε άνευ φόβου ως καλλιτέχνες, να δημιουργούμε στη στιγμή και μετά να το μοιραζόμαστε με τον κόσμο. Υπάρχει μια αύρα ανακούφισης και αποδοχής τού εαυτού μας όταν δεν φοβόμαστε. Το να κοιτάζεις κατάματα τη ζωή σημαίνει ότι εμπιστεύεσαι τον εαυτό σου –κατά συνέπεια και οι άλλοι εσένα. Αυτό από μόνο του αποτελεί έναν πολύτιμο συνδετικό καλλιτεχνικό κρίκο.
Στην τελευταία σας δουλειά The Lost And Found συνεργαστήκατε στην παραγωγή με τον Robert Glasper. Πώς έχει εξελιχθεί αυτή η συνεργασία-φιλία μετά από τα χρόνια που παίζετε και δουλεύετε παρέα;
Ο Robert είναι στενός μου φίλος και μουσικός συνοιδοιπόρος για τα τελευταία 8½ χρόνια. Τον συνάντησα όταν μετακόμισα στη Νέα Υόρκη, γίναμε φίλοι, γράψαμε μαζί μουσική, κάναμε ενορχηστρώσεις, ακούσαμε και συζητήσαμε πολύ για μουσική. Έτσι, ήξερα καλά ότι θα γινόταν ένας εξαιρετικός συμπαραγωγός μιας και κατανοεί πλήρως την μουσική μου οπτική, γνωρίζει τις δυνάμεις μου και σε ποιο σημείο να με σπρώξει και να με προκαλέσει. Τον εμπιστεύομαι ολοκληρωτικά και μην ξεχνάμε ότι είμαι πάντα μια μεγάλη θαυμάστρια του μουσικού του κόσμου.
Παρεμπιπτόντως, ακούσατε το ολόφρεσκο άλμπουμ του Black Radio; Ποια είναι η πρώτη σας εντύπωση;
Ω, ναι, λατρεύω τη νέα του δουλειά! Μου έπαιξε μερικά κομμάτια πριν την επίσημη κυκλοφορία του κι εγώ κουνούσα όλη την ώρα το κεφάλι μου κάνοντας «Ουάου» από χαρά. Θυμάμαι να του λέω «Το άλμπουμ αυτό θα σκίσει!» και όντως.
Ας επιστρέψουμε ξανά στη δική σας δουλειά. Το The Lost And Found με δικές σας συνθέσεις, τζαζ στάνταρ και ποπ διασκευές αποπνέει μια πιο εσωτερική «πάλη». Έχετε καταφέρει να ισορροπήσετε αυτή την ανθρώπινη σύμπνοια στη χαρά και στον πόνο, στο φως και στο σκοτάδι με το κοινό σας;
Την ιδέα του συγκεκριμένου δίσκου την αισθάνομαι περισσότερο ως έναν κύκλο, παρά ως μια ισορροπία. Είναι η ιδέα της αποδοχής της αντίθεσης στη ζωή μας. Εύχομαι το κοινό να συμπορεύεται μαζί της, καθώς και με τη μουσική και με τους στίχους. Είναι η δική μας παγκόσμια ανθρώπινη εμπειρία. Όλοι μοιραζόμαστε χαρά, πόνο, καλό και κακό, φως και σκοτάδι στην ύπαρξή μας. Ουδείς έχει ανοσία στην εμπειρία της απώλειας. Όλοι γνωρίζουμε τι αισθανόμαστε όταν χαμογελούμε. Λατρεύω την ιδέα τού να αποκαλύπτω την ομορφιά στο σκοτάδι και το βάθος στην απλότητα.
Έχετε πολλάκις αναφέρει σε συνεντεύξεις σας την ουσία της ειλικρίνειας και της καθαρότητας σε ένα κομμάτι. Είναι ο δικός σας τρόπος αγγίγματος και ερμηνείας μιας σύνθεσης κάθε φορά;
Ναι, σίγουρα. Κάθε τραγούδι που ερμηνεύω λειτουργεί αναφορικά με τη ζωή μου και τις εμπειρίες μου. Τραγουδάω όπως ομιλώ, μέσα από ένα αυθεντικό και ειλικρινές πλαίσιο. Στόχος μου ως καλλιτέχνης είναι να βρω αυτή την καθαρότητα, να πατήσω πάνω της, να τη συνειδητοποιήσω και μετέπειτα να τη βγάλω στο φως. Υπάρχει μια τόλμη τού να είσαι ευάλωτος. Από τη στιγμή που θα το νιώσουμε, τα πάντα θα κυλήσουν ευκολότερα. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να προσπαθούμε να ακουστούμε ή να γίνουμε σαν κάποιον άλλον. Όλοι έχουμε να διηγηθούμε από μια ιστορία.
Παράλληλα με τη δική σας ιστορία, μαθαίνω ότι διοργανώνετε και σεμινάρια τραγουδιού, στα οποία ασχολείστε με τη συναισθηματική-πνευματική διάσταση της μουσικής. Πώς προέκυψε αυτό; Αποτελεί, ίσως, και μια προσωπική επιθυμία-έκφραση-έμπνευση;
Το τραγούδι έχει πολλά στρώματα και επίπεδα, όπως το τεχνικό, το συναισθηματικό και το πνευματικό. Δική μου προσπάθεια είναι να αξιοποιώ κάθε ένα από αυτά όταν ερμηνεύω. Είναι κάτι που το συνειδητοποίησα όταν πρωτασχολήθηκα με τη γιόγκα. Κατά τη διάρκεια λοιπόν αυτών των σεμιναρίων κάνουμε πρακτική στο τραγούδι, ορθοφωνία ή ρύθμιση των προσωπικών τσάκρα που συνδέονται με το συναίσθημα. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και στη γιόγκα, όταν τεντώνουμε κάποιο άκρο του σώματος και απευθείας ενεργοποιούνται οι όποιες συναισθηματικές αντιδράσεις. Όλα σχετίζονται και συνδέονται μεταξύ τους. Το τραγούδι είναι θεραπεία, στοχασμός, ενέργεια. Πάντα νιώθω μια μεταμόρφωση όταν τραγουδάω. Δεν είναι να απορεί κανείς όταν συνειδητοποιεί ότι είναι δημιουργός ήχων που αντηχούν στο σώμα του και στον αέρα γύρω του. Πρόκειται για μια συναισθηματική, πνευματική και απίστευτα δυναμική διαδικασία.
Και μια προσγείωση ολίγον ανώμαλη. Φαντάζομαι έχετε γνώση της δύσκολης οικονομικο-πολιτικής πραγματικότητας στην Ελλάδα. Ποιο είναι το δικό σας αντίδοτο ή πρόταση σε όλο αυτό, ενόψει και των επερχόμενων συναυλιών σας εδώ;
Εποχές σαν κι αυτή με κάνουν να αισθάνομαι τυχερή που είμαι καλλιτέχνης. Είναι η δουλειά μου να δίνω παραστάσεις και να μοιράζομαι την τέχνη μου, ακόμη κι αν είναι για λίγες ώρες. Είναι λίαν πολύτιμο να έρθει κάποιος και να ξεφύγει για λίγο ή να ταξιδέψει με τη μουσική μου. Αυτός είναι ο ρόλος μου. Ο δάσκαλος της γιόγκα συνήθιζε να μας λέει «μην ανησυχείτε, κάτι που είναι στο μυαλό σας, θα παραμείνει και με το πέρας της πρακτικής σας». Είναι στ’ αλήθεια αστείο και παράξενο πράγμα να το κατανοήσεις. Τα όποια θέματα ή προβλήματά μας πάντα θα βρίσκονται εκεί, όμως αν αφιερώσουμε λίγο χρόνο στο ποιοι είμαστε, στο είναι μας, ίσως και να μπορέσουμε να τα επανεξετάσουμε με μεγαλύτερη σαφήνεια, ανοικτό μυαλό και καρδιά. Ανυπομονώ, πραγματικά, να δώσω υπέροχες συναυλίες στην Ελλάδα! Με συνοδεύει μια θαυμάσια μπάντα, αποτελούμενη από τους Taylor Eigsti (πιάνο, κίμπορντς), Burniss Earl Travis (ακουστικό & ηλεκτρικό μπάσο) και Kendrick Scott (ντραμς).
{youtube}OEIAC1UqwTc{/youtube}
