Οι συστάσεις για τον σαραντάρη (πλέον) Γάλλο συνθέτη ασφαλώς και περιττεύουν: το soundtrack του για την Αμελί από τη Μονμάρτη τον εκτόξευσε σε φήμη διεθνώς, παρότι συσκότισε το γεγονός ότι σημαντικό τμήμα της δισκογραφίας του τιμά την post punk αισθητική και το πνεύμα της avant-garde, παρά σχετίζεται με τον λυρικό ρομαντισμό. Με το νέο του άλμπουμ Skyline να μην έχει ακόμα συμπληρώσει μήνα κυκλοφορίας και με τις εμφανίσεις του στην Ελλάδα να πλησιάζουν (την ερχόμενη Πέμπτη 17/11 στο Bowling Centre της Λάρισας, 18/11 στο Principal της Θεσσαλονίκης και τέλος το Σάββατο 19/11 στο Fuzz στην Αθήνα) συνδεθήκαμε τηλεφωνικώς μαζί του για να μάθουμε κάποια πράγματα παραπάνω...
To Skyline, το 7ο άλμπουμ σας, είναι μια ηχητικά πολυεπίπεδη δουλειά. Πόσο καιρό διήρκεσε η δημιουργία του; Συνάδει το τελικό αποτέλεσμα με τα αρχικά σας σχέδια;
Γυρίζοντας πίσω, έχω την αίσθηση πως η εξέλιξη του Skyline ήταν αρκετά γρήγορη. Η βασική μορφή των τραγουδιών, η ραχοκοκαλιά τους, υπήρχε προ πολλού στο μυαλό μου, αλλά ήταν μόλις την περασμένη Άνοιξη που αποφάσισα να προσηλωθώ στο στήσιμό τους. Ίσως ο ενθουσιασμός με τον οποίον δούλεψα στο υλικό αυτό να οδήγησε και στη γρήγορη ολοκλήρωσή του. Οπότε, ναι! Είμαι απόλυτα ικανοποιημένος και χαρούμενος με το άλμπουμ!
Μιλήστε μας λίγο για το περιβόητο άλμπουμ-φάντασμα! Αναφέρεστε συχνά σε συνεντεύξεις σας σε ένα ακουστικό άλμπουμ που θα αποτελούσε τη βάση μιας νέας κυκλοφορίας. Είναι τελικά το Skyline; Και, εάν όχι, έχετε αρκετό ακυκλοφόρητο υλικό που θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί μας στο μέλλον;
Χαχα… Νομίζω πως αυτό το άλμπουμ θα μείνει, προς το παρόν, φάντασμα! Δεν σταμάτησα ποτέ να δουλεύω πάνω σε αυτό και οι ιδέες συνεχίζουν να αποθηκεύονται στο μυαλό μου... Σίγουρα δεν είναι το Skyline, λοιπόν. Αλλά, ποιος ξέρει, ίσως να είναι το επόμενο ή μεθεπόμενο άλμπουμ μου!
Ας ελπίσουμε τότε να μας αποκαλύψετε σύντομα αυτό το μυστηριώδες άλμπουμ!
Ποιος ξέρει! Θα δούμε! (γελάει ξανά)
Αν το Dust Lane σηματοδοτεί τη μετάβασή σας από το πιανιστικό-κινηματογραφικό παρελθόν σε κάτι νέο, το Skyline συνιστά τελικά την απελευθέρωση από το παρελθόν αυτό; Θα μπορούσατε να μας περιγράψετε τον καινούργιο μουσικό σας κόσμο;
Δεν θα έλεγα πως είναι ένας καινούργιος μουσικός κόσμος... Περισσότερο η συνέχεια μιας αργής και σταθερής μουσικής εξέλιξης, από το πρώτο μου άλμπουμ σε αυτό το τελευταίο. Θα έλεγα πως το Dust Lane σηματοδοτεί μια προσωπική αλλαγή. Μια αργή αλλαγή, η οποία συντελέστηκε μέσα από εντατική εργασία πέντε χρόνων. Γιατί τόσα περίπου χρόνια το χωρίζουν από το προηγούμενο άλμπουμ μου.
Είστε πολυοργανίστας, που παθιάζεται κάθε φορά και με ένα νέο μουσικό όργανο. Από τα κύματα Μαρτενό, το γκλόκενσπιλ, το ακορντεόν και το πιάνο, στα παλιομοδίτικα synths και στις κιθάρες του Skyline. Νιώθετε ότι έχετε κατασταλάξει σε αυτόν τον ήχο, ο οποίος θα στιγματίσει και το επόμενο ίσως άλμπουμ σας;
Δεν μπορώ να σας αποκαλύψω τίποτα! (γέλια)
Σας αρέσει να τυλίγετε με ένα πέπλο μυστηρίου τα μελλοντικά σας σχέδια...
Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω! Αυτήν τη στιγμή αγαπώ πολύ την αίσθηση των συγκεκριμένων ήχων. Ίσως στο μέλλον να παθιαστώ με κάτι άλλο. Θα δούμε!
Από πού αντλείτε αλήθεια την έμπνευσή σας; Μπορείτε να ορίσετε επιρροές;
Είναι δύσκολο να προσδιορίσω επακριβώς τις επιρροές μου... Γιατί είναι ένα συνονθύλευμα… Οποιοδήποτε ερέθισμα μπορεί πάντως να λειτουργήσει ως πηγή έμπνευσης, υποσυνείδητα.
Γυρνώντας πίσω στον χρόνο, υπήρξε κάποια καθοριστική στιγμή στη ζωή σας η οποία σας ώθησε να ασχοληθείτε με τη μουσική;
Απ’ όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, πάντα υπήρχε στο μυαλό μου η ιδέα να γίνω μουσικός. Δεν ήταν δηλαδή μια ξαφνική παρόρμηση. Νιώθω πως η απόφαση ήταν κάπου εκεί και με περίμενε.
Τι σας ώθησε όμως αρχικά να ασχοληθείτε με την κινηματογραφική μουσική –ξεκινήσατε από μικρή ηλικία να συνθέτετε μουσική για ταινίες μικρού μήκους; Και τι τελικά σας απομάκρυνε από αυτήν; Υπάρχουν σχέδια για συμμετοχή σας σε μελλοντικά soundtracks ή τελικά δεν σας ενδιαφέρει το να σας αποκαλούν κινηματογραφικό συνθέτη;
Αν εξαιρέσουμε τις μουσικές που έκανα για κάποιες ταινίες μικρού μήκους, τα δύο πραγματικά μου soundtracks ήταν το Goodbye, Lenin! και το Tabarly. Για μένα, η κινηματογραφική μουσική δεν αποτελεί μια ξεχωριστή μουσική γλώσσα. Είναι τραγούδια, κομμάτια που ενώνονται για έναν σκοπό –μια ταινία. Προσωπικά, δεν θεωρώ ότι γράφω κινηματογραφική μουσική. Απλά γράφω μουσική. Έτσι θεωρώ τον εαυτό μου λίγο απατεώνα όταν κάποιος σκηνοθέτης μου ζητά να του γράψω μουσική κι εγώ γράφω τα κομμάτια ή τα τραγούδια κι εύχομαι να κολλάνε με την ταινία. Είμαι απλά μουσικός, ένας συνθέτης. Όχι σκηνοθέτης. Δεν συνηθίζω έτσι να γράφω μουσική έχοντας στο μυαλό μου μια σκηνή ή τον ήρωα μιας ταινίας. Συνθετικά, δεν λειτουργώ έτσι. Συχνά μου κολλάνε βέβαια την ταμπέλα του συνθέτη κινηματογραφικής μουσικής. Δεν είμαι όμως!
Ακολουθείτε λοιπόν την ίδια συνθετική διαδικασία τόσο όταν γράφετε μουσική για μια ταινία, όσο και για ένα νέο άλμπουμ...
Ακριβώς! Δεν αλλάζει κάτι στον τρόπο με τον οποίο γράφω μουσική.
Η μουσική σας έχει πάντως συχνά μια ονειρική χροιά και η ακρόασή της κάνει πολλούς να ονειροπολούν! Τα όνειρα της παιδικής σας ηλικίας, είχαν μουσική; Παίζουν ρόλο τα όνειρα στη μουσική δημιουργία;
Χμμ... Νομίζω πως, όταν δουλεύω, προσπαθώ να αδειάζω τελείως το μυαλό μου. Δεν θέλω να σκέφτομαι τίποτα. Ή, για να το θέσω καλύτερα, δεν θέλω να ονειροπολώ. Η μουσική για μένα είναι λογικές αλληλουχίες. Δεν έχει να κάνει με το υποσυνείδητο.
Παρακολουθείτε καθόλου τις πολυάριθμες νέες κυκλοφορίες; Υπάρχει κάποιος αγαπημένος καλλιτέχνης, τον οποίον προτιμάτε να ακούτε το τελευταίο διάστημα;
Δεν μπορώ να σκεφτώ κάποιο όνομα αυτήν τη στιγμή. Αν και ο ελεύθερός μου χρόνος είναι περιορισμένος, ειδικά τώρα που μόλις τελείωσε το άλμπουμ μου και βρίσκομαι στη μεγάλη αυτή περιοδεία, ακούω πάντως αρκετές νέες κυκλοφορίες. Συνεχίζω μάλιστα να αγοράζω βινύλια –που τα προτιμώ– και όταν μου το επιτρέπει ο χρόνος μου παρακολουθώ και κάποιες συναυλίες.
Θα συμβουλεύατε λοιπόν τους θαυμαστές σας να αγοράζουν βινύλια; Στις δυσβάσταχτες οικονομικές συγκυρίες, δεν θα έπρεπε τελικά η μουσική και η τέχνη γενικότερα να είναι προσβάσιμα στους μη έχοντες;
Αν είσαι πραγματικός λάτρης της μουσικής, τότε αγοράζεις βινύλια. Δεν υπάρχει καλύτερη επιλογή στην ποιότητα του ήχου. Γι’ αυτό είμαι και κατά των διαρροών της μουσικής στο διαδίκτυο: η δωρεάν μουσική καταστρέφει την ποιότητα. Αν έχεις χρήματα, αγοράζεις βινύλια.
Ο κατάλογος των μουσικών με τους οποίους έχετε συνεργαστεί όλα τα χρόνια της καριέρας σας, είναι εντυπωσιακός και μεγαλώνει συνεχώς με κάθε νέο άλμπουμ. Στο Skyline συνεργάζεστε για πρώτη φορά με τους Efterklang και τον Peter Broderick. Μιλήστε μας για τη συνεργασία αυτή...
Ήταν μια πολύ ενδιαφέρουσα συνεργασία! To τελευταίο τραγούδι του Skyline, με τίτλο “Vanishing Point”, είναι ουσιαστικά ένα κολλάζ από τα υπόλοιπα τραγούδια. Σκέφτηκα λοιπόν να δώσω όλους τους στίχους στους Efterklang και να προσθέσουν τα φωνητικά μέρη. Το αποτέλεσμα ήταν πραγματικά εντυπωσιακό.
Υπάρχει κάποιος μουσικός με τον οποίο θα θέλατε πολύ να συνεργαστείτε;
Σίγουρα θα ήθελα να κάνω ένα δεύτερο άλμπουμ με τη Shannon Wright...
Νιώθω πως σας ενώνει μια ιδιαίτερη σχέση αγάπης με την Ελλάδα! Να ρίξουμε μια κλεφτή ματιά στα σχέδιά σας για τη συναυλία της 19ης Νοεμβρίου στην Αθήνα;
Πράγματι! Αισθάνομαι την Ελλάδα σαν το σπίτι μου και είναι πάντα χαρά μου να παίζω στη χώρα σας! Ειδικά τώρα –θέλω μάλιστα να γνωρίζετε πως έχετε την ειλικρινή μου υποστήριξη στις προσπάθειές σας. Όσον αφορά στη βραδιά της Αθήνας, μπορώ να σας πω ότι θα περιέχει μπόλικο Skyline. Εύχομαι να το απολαύσετε!
Σας ευχαριστώ πολύ για την ενδιαφέρουσα συνομιλία. Θα σας δούμε στην Αθήνα.
Ευχαριστώ κι εγώ!
