Ομολογώ ότι, όταν μιλήσαμε πριν από δύο χρόνια –επ’ ευκαιρίας της τότε συναυλίας του στο Μέγαρο Μουσικής (υπέροχης κυριολεκτικά)– ο Al Di Meola ήταν πιο λαλίστατος. Αν και η νέα έλευσή του στην Αθήνα έχει το καινούργιο και ιντριγκαδόρικο στοιχείο της σύμπραξης με τον νεαρό χειριστή του μπουζουκιού Μιχάλη Παούρη (Παρασκευή 4 & Σάββατο 5 Νοεμβρίου, στο θέατρο Ακροπόλ), αυτήν τη φορά ακόμα και η λέξη λακωνικός φαντάζει υπερβολική. Σχεδόν τηλεγραφικός ο τρόπος που μας απάντησε ο καταξιωμένος κιθαρίστας, εκ διαμέτρου αντίθετος με τον ενίοτε βερμπαλιστικό και στα σίγουρα πλούσιο τρόπο με τον οποίον ρέουν οι νότες σε κάθε του εμφάνιση...
Παραμένετε ένας παγκοσμίου παραδοχής κιθαρίστας, με συνεχή sold-out στις τουρνέ σας και με εκατομμύρια πωλήσεις δίσκων. Έχετε παρατηρήσει αλλαγές στη σύνθεση ή στις προτιμήσεις του ακροατηρίου σας; Υπάρχει πλέον μεγαλύτερο ηχητικό εύρος προτιμήσεων ή μήπως ο βασικός πυρήνας των οπαδών σας παραμένει σκληροπυρηνικά αφοσιωμένος στο fusion;
Ναι, έχουν αλλάξει οι προτιμήσεις του ακροατηρίου. Έχω παρατηρήσει ότι θέλουν βαθύτερη εντρύφηση στην ακουστική μουσική προσέγγιση.
Πριν από δύο χρόνια εκδώσατε καινούργιο δίσκο (και παράλληλα κάνατε και περιοδεία) με το θρυλικό σχήμα των Return To Forever. Ποια στάθηκε η ειδοποιός διαφορά συγκριτικά με το πνεύμα των 1970s;
Παίζω πολύ καλύτερα τώρα απ’ ότι πίσω στα 19 μου χρόνια. Αυτή νομίζω είναι η βασική διαφορά... Αντικειμενικά, επίσης, η συγκίνηση δεν είναι πια η ίδια, όπως ήταν τότε. Η μουσική των Return To Forever μοιάζει πεπερασμένη, ενώ την ίδια στιγμή μπορεί και παραμένει διαχρονική.
Αυτήν τη φορά έρχεστε στη χώρα μας για να παίξετε με τον Μιχάλη Παούρη, έναν μπουζουξή με τον οποίο αυτοσχεδιάσατε επί σκηνής στο Reims Jazz Festival τον περασμένο Ιούλιο. Μπορείτε να μας πείτε λίγα περισσότερα στοιχεία για το πώς συνέβη αυτή η 12λεπτη σύμπραξη;
Ήταν κάτι το άμεσο αυτό που συνέβη με τον Μιχάλη Παούρη στο Reims Jazz Festival πέρυσι το καλοκαίρι, το οποίο σχετιζόταν με τον ήχο που υπήρχε εκείνη τη στιγμή στη σκηνή. Δεν είχαμε προσχεδιάσει τίποτα: τον έπιασα κυριολεκτικά εξ’ απήνης όταν τον κάλεσα επάνω και τον έβαλα να αυτοσχεδιάσει σε μια δική μου σύνθεση.
Η (διπλή) συναυλία στην Αθήνα θα βασιστεί σε μεταξύ σας αυτοσχεδιασμούς; Ή θα υπάρξουν και συνθέσεις δικές σας παιγμένες από εσάς τον ίδιο με ή χωρίς μπάντα;
Δεν θα υπάρχει μπάντα στις συναυλίες μας στο Ακροπόλ. Θα παίξω σόλο αλλά και σε ντουέτο με τον κιθαρίστα Peo Alfonsi (σ.σ.: έναν κιθαρίστα-φαινόμενο, οι περγαμηνές του οποίου εμπεριέχουν συνεργασίες από το πλήρες φάσμα της μουσικής δημιουργίας –από εκτελέσεις έργων όπερας, μέχρι συμπράξεις με διακεκριμένους αυτοσχεδιαστές όπως ο Stefano Battaglia).
Με τον κύριο Παούρη κάνετε αλήθεια πρόβες μέσω κάποιας ιντερνετικής σύνδεσης; Ή ταξιδεύει τον τελευταίο καιρό όπου διαμένετε για να προβάρει μαζί σας;
Όχι, δεν κάνουμε καμία ζωντανή ή ιντερνετική πρόβα! Θα κάνουμε πρόβα την ημέρα της συναυλίας. Το πρόγραμμά μου είναι ξέρετε τόσο σφιχτό, ώστε μετά βίας έχω τον χρόνο να κάνω αυτήν εδώ τη συνέντευξη...
Σας αρέσει η μοντέρνα μουσική (μινιμαλισμός, concrete music κλπ.) που άνθησε κατά τον 20ο αιώνα;
Όχι, δεν βρίσκω της αρεσκείας μου ούτε τον μινιμαλισμό π.χ., ούτε τη music concrete.
Ποιο είναι το στοιχείο το οποίο έχετε προσέξει να αλλάζει πάνω σας σε ό,τι αφορά τον συνθέτη/κιθαρίστα Al Di Meola;
Αν έπρεπε να διαλέξω ένα ως κύριο, αυτό θα ήταν το βάθος...
