Ο αγαπητός στο ελληνικό κοινό Γερμανός επισκέπτεται και πάλι τη χώρα μας για δύο συναυλίες (την Παρασκευή 4 Νοεμβρίου στο Gagarin και το Σάββατο 5/11 στο Block33 της Θεσσαλονίκης) αυτή τη φορά σχεδόν αποκλειστικά χωρίς στίχους. Λίγες μέρες πριν προσγειωθεί στην Αθήνα για να μας μαγέψει, μοιράστηκε μαζί μας κάποιες από τις σκέψεις του σχετικά με τη μουσική, με τον τρόπο που λειτουργεί και με τα συναισθήματά του...
Μπορείς να μας μιλήσεις για το ταξίδι που οδήγησε στη σύλληψη του Breathless; Ποια συναισθήματα και ανακαλύψεις έζησες εν πλω;
Μου αρέσει πολύ να ταξιδεύω και η ιδέα του να περάσω κάποιο χρόνο σε ένα κλειστό περιβάλλον, όπως μέσα σ’ ένα πλοίο στην Αρκτική Θάλασσα, μου φάνηκε πολύ δελεαστική προκειμένου να αντλήσω νέες ιδέες για το τελευταίο μου άλμπουμ. Η ζωή έχει γίνει πολύ περίπλοκη, παντού υπάρχουν πηγές αποσυγκέντρωσης –οπότε το να βρίσκεσαι κοντά σε έναν αποστομωτικά όμορφο φυσικό χώρο με ενέπνευσε ιδιαίτερα. Με βοήθησε πολύ να ετοιμαστώ για μια νέα δημιουργική πρόκληση.
Από πότε παρακολουθείς την ηλεκτρονική μουσική σκηνή και τι άλλο ακούς πέρα από αυτό το είδος;
Παρακολουθώ την ηλεκτρονική μουσική σκηνή εδώ και περίπου 30 χρόνια! Και για να είμαι ειλικρινής δεν υπάρχουν πολλοί καλλιτέχνες άλλου είδους που ακούω. Η ηλεκτρονική μουσική παραμένει ακόμα εκείνο το είδος που δίνει έναυσμα για τις πιο συναισθηματικές στιγμές της ζωής μου.
Πώς επιλέγεις τους συνεργάτες που δανείζουν τις φωνές τους στα τραγούδια σου; Δηλαδή, πώς σου έρχεται ένα συγκεκριμένο άτομο στο μυαλό όταν συνθέτεις ένα τραγούδι;
Δεν υπάρχει ιδιαίτερο πλάνο γι’ αυτό, κάθε συνεργασία συμβαίνει με διαφορετικό σχέδιο. Αλλά βασικά συνθέτω ένα ορχηστρικό κομμάτι πρώτα και μετά αποφασίζω αν θέλω να το αφήσω καθαρά ηλεκτρονικό ή να του προσθέσω ένα «ανθρώπινο άγγιγμα». Έπειτα είναι θέμα συγκυρίας το να μου έρθει στο μυαλό μια φωνή η οποία να ταιριάζει στο τραγούδι. Κάποιες φορές η ιδέα έρχεται από το πουθενά, άλλες φορές ψάχνω στο ίντερνετ για να βρω νέους καλλιτέχνες. Είναι πολύ ενδιαφέρουσα διαδικασία, επειδή στην αρχή δεν έχω καμία ιδέα για το πώς μπορεί να μοιάζει το αποτέλεσμα. Βασίζεται πολύ στη διαίσθηση.
Φαντάζομαι ότι σου έχουν κάνει αυτήν την ερώτηση ήδη χίλιες φορές –και με συγχωρείς εκ των προτέρων!– αλλά έχεις σκεφτεί ποτέ να κάνεις ο ίδιος φωνητικά σε τραγούδια σου;
Όπως και να ’χει, ευχαριστώ που ρωτάς! Για να πω την αλήθεια, προσπάθησα να τραγουδήσω κάποτε, πριν πολλά χρόνια, αλλά μόνο σε ένα ντέμο κομμάτι. Το αποτέλεσμα μού φάνηκε τόσο απογοητευτικό, ώστε αποφάσισα να μην το ξανακάνω, ούτε καν να προσπαθήσω ξανά... Πίστεψέ με, υπάρχουν τόσες ταλαντούχες φωνές οι οποίες μου δίνουν έμπνευση –τόσες που δεν έχει κανένα νόημα για μένα να προσπαθήσω να γεμίσω αυτό το κενό.
Το κοινό σου ποικίλλει κατά πολύ: υπάρχουν οι φαν της ηλεκτρονικής, οι ρομαντικοί, όσοι παρακινήθηκαν από τη συνεργασία σου με κάποιον συγκεκριμένο καλλιτέχνη και άρχισαν να παρακολουθούν την καριέρα σου (όπως εγώ δηλαδή, όντας μεγάλη φαν των Wolfsheim!) και αυτοί που συνδυάζουν όλα τα παραπάνω ή/και είναι απλά «φανς των Schiller». Πώς σε κάνει να νιώθεις όλο αυτό;
Νιώθω πολύ περήφανος και ωστόσο μένω άναυδος από όλο αυτό! Για να είμαι ειλικρινής, δεν έχω ιδέα γιατί αρέσει αυτό που κάνω στον κόσμο, εφόσον δεν προσπαθώ πραγματικά να ευχαριστήσω κάποιον. Απλά δημιουργώ το είδος μουσικής που θα ήθελα εγώ ο ίδιος να ακούω. Και όσο περισσότεροι άνθρωποι εκτός από μένα δηλώνουν ότι τους αρέσει ή έρχονται σε μια συναυλία μας, τόσο πιο πολύ προβληματίζομαι. Είναι πάντως ένα φανταστικό συναίσθημα, ναι. Αλλά ακόμα με εκπλήσσει και μου δίνει μια τεράστια ευχαρίστηση όταν βλέπω τα χαρούμενα πρόσωπα ανάμεσα στο κοινό. Μου δίνει δύναμη και ενέργεια για να συνεχίσω την αναζήτησή μου...
Τι είναι πιο σημαντικό για σένα στη μουσική σου; Η μελωδία, η ατμόσφαιρα, οι στίχοι (αν υπάρχουν), η γενική αίσθηση που εμπνέουν τα τραγούδια;
Ανέφερες όλα όσα έχουν σημασία! Το πρώτο πράγμα που προσέχω είναι η γενική αίσθηση, ο αντίκτυπος στο συναίσθημα. Έπειτα τα υπόλοιπα εξελίσσονται γύρω από αυτό. Κάποιες φορές μια πολύ απλή μελωδία μπορεί να μαγνητίζει, κάποιες άλλες μπορεί ένα συγκεκριμένο groove ή ένας ρυθμός να το προκαλέσουν αυτό. Κι αυτό είναι το ωραίο με τη μουσική, ότι αφορά στα συναισθήματα. Και δεν υπάρχει ακόμη κάποια αποδεδειγμένη συνταγή για το πώς να φτιάξεις ένα συγκινητικό κομμάτι μουσικής. Είναι και θα είναι πάντα μυστικό. Πολύ σημαντικό αυτόν τον καιρό, όπου όλα φαίνονται τόσο προβλέψιμα...
Θα σε συνοδέψουν άλλοι μουσικοί σε αυτήν την περιοδεία; Και πώς και αποφάσισες να παίξεις μόνο ορχηστρική μουσική αυτή τη φορά;
Ναι, θα έχω μαζί μου έναν ηλεκτρονικό ντράμερ κι έναν δεύτερο κιμπορντίστα. Και θα παρουσιάσουμε επίσης ένα-δυο τραγούδια με φωνητικά, για τα οποία έχω καλέσει την εντυπωσιακή Kate Havnevik από τη Νορβηγία! Ανυπομονώ να παίξω ξανά στην Ελλάδα...
