Το ευρύ μουσικό της ρεπερτόριο εντυπωσιάζει και ενίοτε προκαλεί. Η αφοπλιστική απλότητα και το βάθος της ερμηνείας της βουτάει στην ουσία κάθε κομματιού, ενώ το πιανιστικό σφρίγος και η εκλεπτυσμένη της ωριμότητα την έχουν αναδείξει στις κορυφαίες φιγούρες της σύγχρονης τζαζ σκηνής. Με προσωπική πορεία που αρθρώνει τη δική της άποψη, μια άποψη με στιλ και μουσική καθαρότητα, η Karrin Allyson έρχεται για πρώτη φορά στην Αθήνα για μία και μοναδική συναυλία στο Gazarte, αυτό το Σάββατο 29 Οκτωβρίου…
Θα ήθελα να ξεκινήσουμε αυτήΝ τη συνέντευξη-συζήτηση με την τελευταία σας δισκογραφική δουλειά, Round Midnight. Αν δεν λανθάνω, είναι η πρώτη φορά που παίζετε μόνη σας πιάνο και κίμπορντς. Την ίδια στιγμή, καταπιάνεστε με ένα πλούσιο songbook και φυσικά δεν μπορώ να μην αναφερθώ στον γενικότερο Bill Evans «αέρα» σας. Θα θέλατε να μιλήσετε περισσότερο για τον δίσκο αυτό;
Είναι, όντως, η πρώτη φορά που παίζω όλα τα πιανιστικά και κρουστά θέματα σε έναν δίσκο μου! Μέχρι τώρα έχω δουλέψει και ηχογραφήσει παρέα με μερικούς από τους καλύτερους πιανίστες και συνεχίζω να το κάνω αρκετές φορές. Σε αυτήν όμως τη δουλειά αισθάνθηκα την ανάγκη να κάνω τις προσωπικές μου ενορχηστρώσεις –βέβαια και σε άλλα άλμπουμ μερικές είναι δικές μου– και να το προχωρήσω περαιτέρω, αναλαμβάνοντας και το μερίδιο του παιξίματος. Ελπίζω, βέβαια, να βγαίνει αναλόγως και προς τα έξω. Φυσικά έχω ακούσει πολλάκις τη σύνθεση τού Bill Evans “Turn Out The Stars” και γνωρίζω ότι λίγοι τραγουδιστές το έχουν ερμηνεύσει, όμως δεν το έχω ακούσει ποτέ μέχρι τώρα. Από την άλλη, όταν ανακάλυψα τους πανέμορφους στίχους του Gene Lee, απλά δεν μπορούσα να αντισταθώ.
Πώς θα σας φαινόταν, αλήθεια, η προοπτική ενός δίσκου προσανατολισμένου στο υλικό τού Bill Evans;
Είμαι πάντα ανοιχτή σε οτιδήποτε δημιουργείται την κατάλληλη στιγμή!
Εδώ και δύο δεκαετίες περίπου αποτελείτε ένα από τα αγαπημένα και συνάμα επιτυχημένα τέκνα της δισκογραφικής εταιρείας Concord Jazz. Πόσο ελεύθερη νιώθετε και πόσο είστε ο εαυτός σας μέσα σε μια τόσο κλασική και καταξιωμένη «οικογένεια»;
Νιώθω πολύ τυχερή που βρίσκομαι ήδη 20 χρόνια στην Concord Jazz δύσκολο ενίοτε να το πιστέψω! Σε γενικές γραμμές είναι πολύ καλοί, μιας και αφήνουν τις δημιουργίες μου να φωτιστούν.
Ας μιλήσουμε περισσότερο για τζαζ: γενικότερα, σε τι βαθμό πιστεύετε ότι στον 21ο αιώνα η τζαζ σκηνή έχει αποκεντρωθεί από τον αμερικανικό πυρήνα της; Μήπως η έλευση του ίντερνετ και η ύφεση της δισκογραφικής βιομηχανίας επηρέασαν το όλο θέμα;
Αυτή είναι μια πολύ δύσκολη ερώτηση, καθείς στον χώρο της μουσικής προσπαθεί να βγάλει μια άκρη. Την ίδια στιγμή, ενώ η ίδια η μουσική γίνεται εμφανώς πιο προσβάσιμη μέσω της τεχνολογίας, είναι πολύ λυπηρό για τους περισσότερους από εμάς να βλέπουμε δισκοπωλεία όπως το Tower Records ή και μικρότερα να μην υφίστανται πλέον... Όλοι οφείλουμε να αναλογιστούμε πώς κάτι τέτοιο μπορεί να αποβεί δίκαιο για όλους.
Πώς βλέπετε να έχει διαφοροποιηθεί η ζωή ενός βοκαλίστα τα τελευταία 20 χρόνια;
Έχουν δημιουργηθεί τώρα πολλά «τζαζ σχολεία», στην εποχή μου δεν υπήρχαν. Με έναν τρόπο είμαι χαρούμενη γι’ αυτό μιας και προσωπικά τα βασικά τα έμαθα πάνω στη σκηνή. Το θέμα είναι κάποιος να εξασκείται στο όργανό του αρχικά, μετέπειτα να αφουγκράζεται τη «γλώσσα τής τζαζ» και στο τέλος να βάζει τα δυνατά του για να την επικοινωνήσει.
Εσείς πώς ισορροπείτε τις εύθραυστες και εσωτερικές στιγμές σας, όντας πιανίστας και ερμηνεύτρια συγχρόνως;
Πρακτική! Κάτι που για να είμαι ειλικρινής, δεν το κάνω αρκετά!
Η μουσική σας χαρακτηρίζεται όχι μόνο από μια εκλεκτική διάθεση όσο και από μια συναισθηματική αυθεντικότητα. Τι είναι εκείνο που σας οδηγεί να ερωτεύεστε κομμάτια ή και συγκεκριμένους συνθέτες;
Στην προσπάθειά μου να ζήσω μια γεμάτη ζωή, ερωτεύομαι αυτά τα κομμάτια και ταυτοχρόνως επιζητώ να μεταδώσω αυτήν την αγάπη στο κοινό και στους μουσικούς μου.
Γνωρίζω καλά ότι αρέσκεστε σε ιδιαίτερες διασκευές κλασικού ρεπερτορίου (τζαζ, bossa nova, folk κ.α.). Είναι δυνατόν μια διασκευή να ξεπερνάει ή και να καλυτερεύει την πρώτη εκτέλεση;
Αυτό έγκειται πάντα στα «αυτιά» του θεατή. Το σημαντικό είναι κάποιος να βρει τη δική του φωνή, ανεξάρτητα με τα όποια όργανα. Η δημιουργία τραγουδιών με έναν αλλιώτικο τρόπο απ’ ό,τι έχουμε συνήθως ακούσει βοηθάει σε ένα τέτοιο μουσικό ταξίδι.
Ποιες υπήρξαν οι πιο σημαντικές μη μουσικές σας επιρροές και γιατί;
Μου αρέσει να περνάω τον χρόνο μου έξω και πραγματικά εκτιμώ τους ανθρώπους που ασχολούνται με τη διατήρηση του περιβάλλοντος καθώς κι εκείνους που εργάζονται για τη δικαιοσύνη. Εννοείται ότι λατρεύω τον κινηματογράφο, τα βιβλία, το φαγητό, το κρασί και το ευφυές χιούμορ!
Θα θέλατε να μας αναφέρετε τον αγαπημένο σας δίσκο –όχι από τους προσωπικούς σας– που σφράγισε τη ζωή σας;
Δεν γνωρίζω αν σφράγισε τη ζωή μου, όμως αγαπώ το άλμπουμ των Nancy Wilson/Cannonball Adderley το οποίο με έκανε, μάλλον, να θελήσω να τραγουδήσω τζαζ για πρώτη φορά. Επίσης είναι οι θαυμάσιες οι δουλειές των Carmen McCrae, Ella Fitzgerald και Theloniοus Monk. Ως προς την ποπ θεματολογία μου, σημαντικές επιρροές στάθηκαν οι Joni Mitchell, Carly Simon, Bonnie Raitt, Aretha Franklin και Al Green! Τέτοια ποικιλία μουσικών επιρροών…
Και κάτι αναμενόμενο, ενόψει της επερχόμενης εμφάνισής σας στο Gazarte το Σάββατο. Τι έχετε ετοιμάσει για τους Έλληνες θαυμαστές σας;
Θα παρουσιάσουμε κομμάτια από τον δίσκο Round Midnight καθώς και βραζιλιάνικες, μπλουζ & bebop συνθέσεις, μαζί με δικές μου αγαπημένες. Οι μουσικοί μου –Rod Fleeman (κιθάρα) και Ed Howard (μπάσο)– είναι εξαιρετικοί οργανοπαίκτες και στενοί μου φίλοι. Θα τους λατρέψετε! Ανυπομονούμε να παίξουμε στην Αθήνα. Ευχόμαστε να μπορέσουμε να μείνουμε περισσότερο την επόμενη φορά. Σας ευχαριστούμε πολύ!
