Με μια πολύ μεγάλη και μερικές μικρότερες επιτυχίες αλλά και με έναν ολοκαίνουργιο δίσκο στις αποσκευές τους, οι Hercules And Love Affair έρχονται στη χώρα μας, όχι για μία αλλά για δύο ζωντανές εμφανίσεις, υποσχόμενοι –δια στόματος Andy Butler– να δημιουργήσουν χορευτικούς πυρήνες στο κοινό που θα τους παρακολουθήσει. Πρώτα θα τους δουν οι Αθηναίοι, την ερχόμενη Πέμπτη 15 Σεπτεμβρίου στο Fuzz και έπειτα οι Θεσσαλονικείς και όσοι γενικά παραβρεθούν στη Βίλκα για το φετινό Reworks Festival, την Παρασκευή 16/9 (Reworks Atrium)
Για ποιον λόγο αποχωρήσατε από τη DFA και πώς έχει εξελιχθεί μέχρι στιγμής η σχέση σας με τη νέα σας εταιρεία, τη Moshi Moshi;
Σε γενικές γραμμές η σχέση με τη Moshi Moshi πηγαίνει καλά, παρόλο που οι συνεννοήσεις με τις δισκογραφικές είναι δύσκολες. Η DFA λειτουργούσε σαν θυγατρική της ΕΜΙ, η οποία έκανε πολλές αλλαγές εκείνη την περίοδο και εισήλθε σε περίοδο κρίσης τα τελευταία δυο χρόνια –κάτι που έκανε τον καινούργιο δίσκο μας μη εφικτό οικονομικά για το label. Η Moshi Moshi πάλι είχε καλή παράδοση στο να αναδεικνύει ανεξάρτητους καλλιτέχνες στο ευρύτερο κοινό και είχαν εκδηλώσει ενδιαφέρον για εμάς ούτως ή άλλως. Οπότε επήλθε συμφωνία…
Ποιες είναι οι χτυπητές διαφορές μεταξύ του πρώτου και του δεύτερου δίσκου σας;
Το δεύτερό μας άλμπουμ αναφέρεται λιγότερο στις επιρροές μας, έχοντας περισσότερη εστίαση στη δική μου μουσική γραφή. Κατ’ εμέ δηλαδή δεν είναι τόσο βουτηγμένο στο παρελθόν, όπως το ντεμπούτο μας.
Το “Blind” ήταν αναμφισβήτητα μια μεγάλη επιτυχία. Γιατί πιστεύεις ότι «μίλησε» σε τόσο πολύ κόσμο;
Φαίνεται να υπάρχει μια διεθνής αποδοχή αυτού του τραγουδιού στον κόσμο! Ίσως γιατί στιχουργικά είναι αρκετά ανοιχτό σε διαφορετικές ερμηνείες, οπότε οι ακροατές μπορούν να το ερμηνεύσουν με βάση τις δικές τους εμπειρίες και να συνδεθούν έτσι πιο εύκολα μαζί του.
Υπάρχουν κάποιοι τραγουδιστές/ριες με τους οποίους να επιθυμείς να συνεργαστείς κάποια στιγμή;
Η Sinead O'Connor και η Annie Lennox, τις οποίες αγαπώ από την παιδική μου ακόμα ηλικία! Από άνδρες τώρα θα διάλεγα τον Brian Eno.
Ξεκίνησες πράγματι να ασχολείσαι με τη μουσική από πολύ μικρή ηλικία. Ποια ήταν τα ερεθίσματα που σε στρέψανε προς τη dance κατεύθυνση;
Η χαρούμενη και εορταστική φύση της. Αλλά και το γεγονός ότι μπορείς να γνωρίσεις ανθρώπους μέσω αυτής, συν το ότι μου έδινε τη δυνατότητα να εκφράσω τον εαυτό μου πιο σφαιρικά.
Πώς προέκυψε αλήθεια εκείνη η διασκευή σας στο “Shelter” των ΧΧ;
Μας ζητήθηκε να διαλέξουμε ένα από τα τραγούδια τους για μια διασκευή και η Kim Ann είχε αδυναμία στο συγκεκριμένο. Εγώ πάλι μπόρεσα να ανιχνεύσω ότι θα ήταν εύκολο να το «μεταφράσω» σε ένα χορευτικό κομμάτι, οπότε ήταν πια θέμα εύρεσης μιας «πιασάρικης» μπασογραμμής και της κατάλληλης ατμόσφαιρας. Όταν πια εισάγαμε και τα φωνητικά της Kim Ann προσθέσαμε και τα στοιχεία από την αρχική μελωδία.
Ποιο πιστεύεις ότι είναι το καλύτερο remix που σας έχουν κάνει;
Μου αρέσει πάρα πολύ το remix του Kink στο "I Can't Wait"! Είναι ένας remixer και παραγωγός του οποίου είμαι μεγάλος οπαδός.
Τι θα πρέπει να περιμένουμε από τις επικείμενες ζωντανές εμφανίσεις σας στην Αθήνα και στο Reworks 2011;
Ένα αρκετά φαντασμαγορικό σόου! Όπου ο κόσμος θα τείνει να αποσπαστεί από τη σκηνή δημιουργώντας χορευτικές παρέες, με τον ίδιο τρόπο που θα το έκανε σε ένα club.
Μέχρι στιγμής, ποιες είναι οι αντιδράσεις των οπαδών σας όταν ακούγονται τα καινούργια σας κομμάτια στις συναυλίες σας;
Ιδιαιτέρως καλές! Άσε που είναι πάντα πολύ ευχάριστο να παίζεις καινούργιο υλικό στο ακροατήριό σου.
