Από τη ζέστη και τις παραλίες του Σαν Ντιέγκο της Καλιφόρνια, ο Pall Jenkins, με συνοδοιπόρο τον Τοbias Nathaniel, διηγούνται ένα πολύ διαφορετικό τοπίο. Αυτό της μοναξιάς, του πόνου και της απογοήτευσης, όπου μόνο μια «μαύρη καρδιά» μπορεί να επιβιώσει. Λίγο πριν τα διηγηθούν και στο Gagarin, αυτό το Σάββατο 21 Μαΐου, o Pall Jenkins απαντά στον δικό μας δωδεκάλογο...
Ξέρω πως το έχεις αναφέρει σε συνεντεύξεις σου στην Αμερική, αλλά πολλοί θαυμαστές της μπάντας στην Ελλάδα δεν γνωρίζουν πώς ξεκίνησαν οι Black Heart Procession. Μοιράζεσαι την ιστορία μαζί μας άλλη μια φορά;
Ο Toby (Nathaniel) κι εγώ ήμασταν συγκάτοικοι και προσφάτως χωρισμένοι. Επακόλουθο ήταν να μένουμε συνεχώς μέσα, συνέχεια μεθυσμένοι και να γράφουμε κομμάτια μαζί. Σύντομα είχαμε αρκετά, τα οποία στην πορεία ανακαλύψαμε πως αξίζανε να αποτελούν ένα άλμπουμ.
Όταν ένα άτομο βιώνει «τη διαδικασία της μαύρης καρδιάς» (black heart procession) μπορεί να είναι πιο εμπνευσμένο λοιπόν, να εκφράσει τα συναισθήματά του καλύτερα; Αυτό συνέβη τελικά σε εσένα και στον Tobias, όταν ξεκινήσατε τη μπάντα;
Ναι, σε κάποιο βαθμό αυτό είναι αληθές. Η διαδικασία του να εκφράζεσαι ή καλύτερα να μοιράζεσαι τη λύπη με κάποιον που βιώνει το ίδιο συναίσθημα, βοηθάει πολύ στο να το ξεπεράσεις.
Ποια η διαδικασία δημιουργίας ενός άλμπουμ στους Black Heart Procession; Δουλεύετε σε προ-υπάρχον υλικό ή ξεκινάτε από το μηδέν;
Έχουμε μερικούς διαφορετικούς μεταξύ τους τρόπους δουλειάς. Μερικές φορές έρχομαι με μια μελωδία ή μέρος αυτής στην κιθάρα, άλλες ο Toby παίζει στο πιάνο κάποια ιδέα και στη συνέχεια τη χτίζουμε μαζί διαμορφώνοντας το τελικό τραγούδι, ή έχουμε κάποιον drum ρυθμό ο οποίος μας εμπνέει. Άλλες φορές πάλι, αρχίζουμε να παίζουμε όλοι μαζί. Η μουσική για να γίνει δεν μπορεί να την αναγκάσεις. Απλά είναι κάτι που σου εμφανίζεται –κι αν είσαι έτοιμος, μπορείς να την αιχμαλωτίσεις κάνοντάς τη δικιά σου.
Η αίσθηση μου για τα άλμπουμ σας ήταν όντως ότι ξεκινούσαν με μια βασική μελωδία και στην πορεία χτιζόντουσαν προσθέτοντας πράγματα. Παρόλα αυτά νιώθω πως στο Spell δεν έγινε κάτι τέτοιο και ότι δημιουργήθηκε με την «πρώτη», κατά κάποιον τρόπο. Στο Six, από την άλλη, νομίζω είχατε πάλι μια λογική χτισίματος. Γιατί αυτό το πισωγύρισμα;
Είμαστε περήφανοι για όλους τους δίσκους μας και δουλεύουμε πολύ σκληρά πάνω σε αυτούς για να κρατήσουμε την ποιότητα που επιθυμούμε και που αξίζει στους Black Heart Procession. Το Spell όντως δημιουργήθηκε από όλη τη μπάντα μονομιάς. Στο Six επιστρέψαμε στον τρόπο του χτισίματος από τη στιγμή που ο Toby κι εγώ θέλαμε ο δίσκος να αποπνέει κάτι πολύ σκοτεινό και ανέλπιδο… Χωρίς παρεξήγηση, έτσι;
Πέρα από τη μελαγχολία, τη λύπη και τη μαύρη ατμόσφαιρα που διακρίνει κάνεις στα άλμπουμ σας, ο θάνατος αποτελεί επίσης ένα κυρίαρχο στοιχείο –είτε ως φόνος όπως στο “Amore Del Tropico” είτε ως αυτοκτονία όπως στο “Six”. Τι σημαίνει θάνατος για σένα;
Ο θάνατος χρησιμοποιείται συχνά και ως μεταφορά στους στίχους των Black Heart Procession και είναι επίσης το μέρος που παραμένει άγνωστο σε όλους μας, ως το μεγάλο μυστήριο. Όλοι νομίζω αναρωτιόμαστε για το μετά αφού πεθάνουμε κι όλοι έχουμε διαφορικές ιδέες σχετικά με το ζήτημα.
Ανατρέχοντας τα άλμπουμ σας ως τώρα, θα περίμενα δίπλα στο δράμα και στην οδύνη που διηγούνται να βρει κανείς και μια μορφή εξιλέωσης –για να είμαι πιο συγκεκριμένος, μια αναφορά στον Θεό. Παρόλα αυτά η εξιλέωση, είτε θρησκευτική είτε άλλης μορφής, απουσιάζει. Γιατί; Είναι αυτή η προσέγγισή σας στη ζωή και στην πραγματικότητα, πως κάποιες φορές τα πράγματα είναι απελπιστικά;
Ναι, ακριβώς. Κάποιες φορές η ζωή είναι σκληρή και δεν υπάρχει πραγματική βοήθεια, δικαιολογία ή ελπίδα. Έτσι απλά έχουν τα πράγματα... Δεν υπάρχει χαρούμενο τέλος. Όμως, πάντα μέσα μας υπάρχει η ελπίδα. Νιώθω όταν γράφω πως οι άνθρωποι θέλουν μια αιτία ή ένα τέλος, μια λύση σε ένα πρόβλημα. Νιώθω λοιπόν μερικές φορές πως είναι απλά για να το λέμε. Δεν υπάρχει απάντηση, δεν υπάρχουν λόγια για κάποια εξήγηση. Ίσως κάποιο γεγονός ή μια σκέψη που ομορφαίνει τη ζωή, το οποίο προσθέτει φως στο να δει κάποιος πιο καθαρά –αλλά στην τελική ίσως αυτό που θα βρει να μην είναι πάντα χαρούμενο.
Ποιος ή τι είναι ο «Waiter» ; Υπάρχει κάποια ιστορία πίσω από τη σειρά των τραγουδιών με τίτλο “Waiter”;
O «Waiter» αποτελεί ένα concept που έχουμε χτίσει με τα χρόνια στους δίσκους μας. Είναι ένας άνδρας ο οποίος περιμένει για πάντα μέσα από τη ζωή και τον θάνατο για μια αγάπη που δεν πρόκειται να βρεθεί.
Πώς πήρατε την απόφαση να κάνετε ένα remix ΕP σαν το “Blood Bunny/Black Rabbit”; Αυτή η απόφαση δείχνει προς μια πιο ηλεκτρονική κατεύθυνση στο νέο σας άλμπουμ;
Είχαμε μερικά εναπομείναντα κομμάτια από τις ηχογραφήσεις του τελευταίου δίσκου μας, οπότε σκεφτήκαμε να κάνουμε ένα EP προσθέτοντας remixes. Δεν αποτελεί στοιχείο κατεύθυνσης για το επόμενό μας άλμπουμ. Ακόμα δεν έχουμε ξεκινήσει να γράφουμε το επόμενο άλμπουμ. 
Έχετε όμως κάποιο χρονοδιάγραμμα για το πότε θα ηχογραφήσετε καινούργιο άλμπουμ;
Θα αρχίσουμε να γράφουμε νέο δίσκο σε έναν χρόνο –ή περίπου τόσο...
Πώς προέκυψε αλήθεια η συνεργασία με τον Lee “Scratch” Perry; Την ευχαριστήθηκες;
Λοιπόν… Ο Jeremy στην ΤR (σ.σ.: Temporary Residence, η δισκογραφική των Black Heart Procession) μας ρώτησε από ποιον θα θέλαμε να ακούσουμε κάποιο remix. Ανέφερα τον Lee Perry, οπότε ο Jeremy βρήκε τον μάνατζέρ του και το κανονίσαμε, στέλνοντας του τα αρχεία και λαμβάνοντας αργότερα το remix. Στην πραγματικότητα το remix δεν μου άρεσε καθόλου... Μπορεί να ταίριαζε στο μυαλό του Perry, αλλά, για να είμαι ειλικρινής, δεν μπορώ να αναγνωρίσω καθόλου το αρχικό κομμάτι.
Από όσο γνωρίζω, οι Three Mile Pilot (σ.σ.: η άλλη και πρώτη χρονικά μπάντα του Jenkins) είναι πολύ πιο rock μπάντα, με επιρροές από grudge, ειδικά στο ξεκίνημα. Πώς κατάφερες να κρατήσεις όλα αυτά τα στοιχεία έξω από τους Black Heart Procession;
Οι Black Heart Procession είναι πολύ διαφορετικοί από τους Three Mile Pilot για πολλούς λόγους. Στους Three Mile Pilot πιο πολύ γράφει ο Zach (Smith) κι εγώ τραγουδώ, προσθέτοντας την κιθάρα μου. Στους Black Heart Procession είναι εγώ και ο Toby 50 -50. Είναι περισσότερο δικό μου κομμάτι και εκεί όπου βρίσκεται όλη μου η δημιουργικότητα και όλο μου το συναίσθημα.
Τέλος, το μέρος όπου θα παίξετε το Σάββατο της 21ης Μαΐου είναι πολύ μεγαλύτερο από τους χώρους των προηγούμενων εμφανίσεών σας στην Ελλάδα. Το γεγονός αυτό θα επηρεάσει σε κάτι τον τρόπο παιξίματος σας;
Δεν έχω ιδέα! Δεν έχουμε πάει ποτέ ξανά σε αυτό το μέρος που μου λες και κάθε βραδιά είναι μια νέα πρόκληση για εμάς. Ποτέ δεν μπορούμε να ξέρουμε πώς θα εξελιχθεί.
