Τι γίνεται όταν η βραζιλιάνικη παράδοση φλερτάρει αβυσσαλέα με jazz, funk και soul τοπία; Την απάντηση τη γνωρίζει καλά ένα από τα πιο χαρακτηριστικά και δυναμικά τρίο του Ρίο, το οποίο βρίσκεται στις μουσικές επάλξεις για 40 περίπου χρόνια. Βετεράνοι της samba παράδοσης, οι Azymuth δεν σταματούν να τολμούν και να δοκιμάζονται, ανοίγοντας τα φτερά τους στις προκλήσεις της μουσικής και της ίδιας της ζωής. Ερχόμενοι πρώτη φορά από Ελλάδα, θα μας μυήσουν στα υπόλοιπα αυτό το Σάββατο, 21 Μαΐου, στον πολυχώρο PassPort του Πειραιά –κι εμείς δεν χρειάζεται παρά να τους ακολουθήσουμε με κλειστά μάτια! Μέχρι τότε, ας κουβεντιάσουμε λίγο με τον Ivan “Mamao” Conti, ηγετικό μέλος και ντράμερ-περκασιονίστα του θρυλικού σχήματος...
Αρχικά θα ήθελα να σας ρωτήσω τι έχει αλλάξει για εσάς σε καλλιτεχνικούς όρους από την εποχή της Samba doido (ξέφρενη samba) μέχρι σήμερα;
Στην καθημερινή πραγματικότητα, η μουσική κινείται με ενδιαφέροντα τρόπο. Οι ρυθμοί, τα φωνητικά και κάθε λογής τεχνικές στοχεύουν στο να ακολουθούν κλασικές ιδεολογίες. Εμείς, για να μη χαθούμε από εδώ και από εκεί, διατηρούμε τις δικές μας, που έχουν ως βάση αυτή την «ξέφρενη» διάσταση της samba, η οποία συνάδει με ποικίλα μουσικά είδη.
Πράγματι, για παραπάνω από τέσσερις δεκαετίες έχετε αναμειχθεί με διάφορα μουσικά στιλ, παραμένοντας πάντα πιστοί στις ρίζες της samba. Κρύβεται κάποια συνταγή πίσω από τον μοναδικά τροπικό σας ήχο;
Τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά μας, τόσο ως μουσικοί όσο και ως συνθέτες, είναι η ικανότητά μας να ενσωματώνουμε τον χαρακτήρα της samba σε άλλα τροπικά στοιχεία, δίχως τον φόβο να βγάλουμε χαρά.
Πέρα από την επιτυχία που απολαμβάνετε, ακολουθείτε ο καθείς και διακεκριμένη προσωπική πορεία. Ποια είναι εκείνα τα θετικά στοιχεία ή εμπόδια τα οποία έχετε αντιμετωπίσει αναλογικά με την ομαδική σας διαδρομή ως Azymuth;
Δουλεύοντας από την αρχή σε στούντιο ως μουσικοί, καθένας μας με προσωπικά γκρουπ, λειτούργησε τελικά πιο θετικά στο να έχουμε τη γνώση του θέματος που μας οδήγησε στη διαμόρφωση πρώτα του σχήματος Grupo Selecao και μετέπειτα, στα 1973, των Azymuth.
H τελευταία σας δουλειά Aurora, είναι ένα πλουσιότατο disco και samba κοκτέιλ, με την αξιοσημείωτη διαφορά τής έλλειψης εγχόρδων, σαξόφωνου και φλογέρας που χαρακτήριζε τα μάλα το προηγούμενο άλμπουμ σας, Butterfly. Θα θέλατε να μας μιλήσετε περισσότερο για την έμπνευση αυτού του έργου;
Κάθε έργο έχει τη δική του στιγμή έμπνευσης. Ο δικός μας τρόπος σκέψης σε κάθε δουλειά είναι οι νέες ιδέες που πρέπει να ενταχθούν μαζί με τις υπάρχουσες, οι οποίες μας χαρακτηρίζουν ως ομάδα. Ως προς τη χρήση φλάουτου ή συγχορδιών, το βλέπουμε κυρίως ως μια γόνιμη ευκαιρία να προσκαλέσουμε φίλους μας να παίξουν μαζί μας. Οι εμπνεύσεις μας προέρχονται κατά βάση από τις ωραίες στιγμές της ζωής. Αν έχεις πονοκέφαλο, μάλλον δεν είναι μια τέτοια στιγμή.
Μετά από τόσα χρόνια έχετε κάποια συγκεκριμένη συνθετική τακτική και γραμμή;
Όχι, αλλάζουμε! Η μουσική είναι το στιγμιότυπο της ζωής.
Ας μεταφερθούμε τώρα στη Βραζιλία. Την τελευταία δεκαετία παρατηρούμε μια ολοζώντανη μουσική σκηνή με καλλιτέχνες οι οποίοι ακολουθούν την πρόσφατη πολυπολιτισμική τάση ανάμειξης διαφόρων μουσικών ειδών, αγνοώντας κατά πολύ τις δικές τους ηχητικές παραδόσεις. Ποια είναι η γνώμη σας; Σας ακούγεται οικείο;
Όπως σας προανέφερα, οι παγκόσμιες τάσεις, οι ρυθμοί, οι στίχοι, οι τεχνικές είχαν πάντα τον δικό τους τρόπο λειτουργίας. Εμείς ακολουθούμε αυτές τις τάσεις για να μην χάσουμε τις εξελίξεις, όμως δεν λησμονούμε τις ρίζες μας, που μας ενώνουν εδώ και 40 χρόνια.
Αναφερόμενοι σε νέες μουσικές φιγούρες, έχετε ξεχωρίσει κάποιον; Υπάρχει κάποια δουλειά που έχετε ζηλέψει (όχι μόνο από τη Βραζιλία);
Γνωρίζω πολλά βραζιλιάνικα και διεθνή ονόματα που με τα λίγα έχουν κερδίσει έδαφος. Είναι από μόνο του αρκετό που δίνονται ευκαιρίες. Ως προς κάποιο άλμπουμ, συνεχίζω να έχω ως αναφορά μου τον δίσκο I Sing The Body Electric των Weather Report.
Αλήθεια υπάρχει κάποιο τραγούδι (δικό σας και μη) που σας χαρακτηρίζει σε μεγάλο βαθμό;
Η καλή μουσική είναι η μουσική μας!
Είχατε ποτέ καλλιτέχνες-ινδάλματα; Ίσως κάποια απωθημένα ή ανεκπλήρωτες επιθυμίες;
Προσωπικά, το είδωλό μου είναι ο Gene Krupa. Όνειρό μου δε είναι η δημιουργία μιας σχολής για περκασιονίστες.
Αν δεν απατώμαι είναι η πρώτη σας φορά που έρχεστε στην Ελλάδα. Τι έχετε ετοιμάσει για εμάς;
Κουβαλάμε πάντα την αγάπη και την ευγνωμοσύνη τού να μοιραζόμαστε τη μουσική μας σε μια χώρα. Την ίδια στιγμή, η έκπληξη είναι έκπληξη!
