Εδώ και πολλούς μήνες, το “Je Veux” αποτελεί το πιο επιτυχημένο και εθιστικό soundtrack της ελληνικής διασκέδασης. Στο άκουσμα τής Zaz, κατά κόσμον Isabelle Geffroy, έχουν ειπωθεί μεγαλόστομα σχόλια, ενδιαφέρουσες μουσικές τοποθετήσεις και –φυσικά– οι αναμενόμενες υπερβολές. Το Avopolis, από την άλλη, αφήνει τις όποιες εντυπώσεις στους φίλους και εχθρούς της υποσχόμενης καλλιτέχνιδας και μιλάει μαζί της ενόψει του ερχομού της στην Ελλάδα: Κυριακή 15 του Μάη θα βρίσκεται στο Principal Club της Θεσσαλονίκης και Δευτέρα 16/5 στο θέατρο Badminton της Αθήνας...
Αρχικά, θα μπορούσατε να μοιραστείτε μαζί μας μερικά από τα πιο σημαντικά και χαρακτηριστικά σας μουσικά βήματα, για να φτάσουμε στο σήμερα που όλη η Ευρώπη μιλάει για εσάς;
Δεν ξέρω αν υπάρχει μια κλασική ή συγκεκριμένη διαδρομή. Έχω παίξει με διαφορετικά μουσικά σύνολα, δίνοντας ικανοποιητικές συναυλίες τόσο στη Γαλλία όσο και στο εξωτερικό. Μάλιστα, δεν είναι πολύ καιρός που τραγούδησα σε ένα καμπαρέ.
Ποια ήταν στ’ αλήθεια η πρώτη σας μουσική έμπνευση και επιρροή; Και ποια τα πρώτα σας ακούσματα;
Μου κάνουν συχνά αυτή την ερώτηση, μάλλον συνηθίζεται στους καλλιτέχνες, ε; Περισσότερο από μια επιρροή μείζονος ή αποφασιστικής σημασίας, έχω ως έμπνευση την ποικιλία και τη διαφορετικότητα των ήχων. Ξεχωρίζω, βέβαια, το γαλλικό τραγούδι με τη μαγεία των λέξεων, την αμερικανική jazz, τη world μουσική, τη rap…
Έχουμε διαβάσει για τις ποικίλες μουσικές σας αναζητήσεις και συμμετοχές σε jazz, blues, latin-rock και rap σχήματα, έως την εποχή όταν ήσασταν και χορωδός σε διάφορους καλλιτέχνες. Είναι προσωπική σας ανάγκη ή προσταγή τής πολυπολιτισμικής μουσικής πραγματικότητας;
Νιώθω ότι είναι τόσο ένα δείγμα καρπών κινδύνου όσο και των καλλιτεχνικών συναντήσεων που έχω κάνει μέχρι τώρα. Η μουσική, όπως τη βλέπω, πρέπει να δημιουργείται μέσα από συναντήσεις.
Αληθεύει, μάλιστα, ότι το παρατσούκλι σας Zaz αντανακλά αυτό τον ανοιχτό μουσικό ορίζοντα προς όλα τα είδη;
Εγώ, η Ιsabelle, είμαι μουσικά ανοιχτή και περίεργη! Η Zaz θα είναι η αγγελιοφόρος και εκπρόσωπός μου προς τα έξω...
Βρίσκεστε δέκα χρόνια στον χώρο, όμως μόλις στα 2010 βγάλατε το πολύ επιτυχημένο και διπλά πλατινένιο ομώνυμο προσωπικό σας άλμπουμ. Πώς αντιλαμβάνεστε μια τέτοια αλλαγή, τόσο σε καλλιτεχνικό όσο και σε προσωπικό επίπεδο;
Για να είμαι ειλικρινής, αν και εργάζομαι στη μουσική εδώ και καιρό, εκείνο που βρίσκω παράξενο είναι ότι συνάντησα επιτυχία από το πρώτο μου άλμπουμ. Ιδίως σε μια περίοδο που η μουσική βιομηχανία είναι εκτός λειτουργίας.
Κατά καιρούς σάς παρομοιάζουν με θρυλικές φιγούρες όπως τις Edith Piaf και Frehel. Πώς νιώθετε με ανάλογα σχόλια; Αποτελούν εμπόδιο, παγίδα ή κολακευτικό απόηχο;
Αχ, αχ, φυσικά είμαι ένα μείγμα αυτών των χαρακτηριστικών στα οποία κι αναφέρεστε! Βέβαια, δεν το θεωρώ –προς θεού– ως ένα εμπόδιο, όμως νιώθω ότι πρέπει να αποφεύγω τις παγίδες τής όποιας κολακείας. Εξάλλου, είναι ευκολότερο να σε συγκρίνουν με κάποιον, παρά να υπάρχεις από μόνη σου.
Έχετε δοκιμάσει και δοκιμαστεί σε διάφορους χώρους από cafés, cabaret, piano bars έως τον δρόμο. Για έναν περίεργο λόγο, σάς φαντάζομαι ιδανικά εκεί έξω, στις πλατείες και στα σοκάκια, ανάμεσα σε κόσμο, να τραγουδάτε χωρίς μικρόφωνο. Σας ακούγεται παράξενο ή είναι ακόμα απελευθερωτικό για εσάς;
Όχι, έχετε απόλυτο δίκιο! Μου αρέσει αυτή η εικόνα που έχετε δημιουργήσει. Η μουσική είναι μια μορφή ελευθερίας, όπως για παράδειγμα να τραγουδάς στη μέση ενός δάσους, περικυκλωμένη από δέντρα.
Για να πάμε λιγάκι και στη Γαλλία. Εκεί παρατηρούμε ότι υπάρχει μια έντονη μουσική κινητικότητα σε είδη όπως jazz, hip hop, pop, που ανακατεύονται με άλλους ήχους και παραδόσεις. Εσείς πώς αντιλαμβάνεστε τη μουσική ζωή εκεί; Βγαίνουν νέα ταλέντα; Έχετε ξεχωρίσει κάποιον καλλιτέχνη ή κάποιο άλμπουμ;
Στην Ευρώπη γενικότερα και στη Γαλλία ειδικότερα υπάρχει μια έντονη και καλά οργανωμένη μουσική σκηνή. Κάθε εβδομάδα, παρά την ολοφάνερη κρίση των δίσκων, κυκλοφορεί πραγματικά μεγάλος αριθμός. Από καλλιτέχνες μού αρέσουν η rapper Keny Arkana από τη Μασσαλία, η Βελγίδα τραγουδίστρια Selah Sue και πολλοί άλλοι.
Τα τελευταία χρόνια ταξιδεύετε συνεχώς ανά τον κόσμο με διάφορα projects, προσωπικά και μη. Ξεχωρίζετε κάποια συναυλία ή συνεργασία σας μέχρι τώρα; Υπάρχει κάποιος καλλιτέχνης που αποτελεί όνειρο η συνεργασία μαζί του;
Σε πρώτη φάση, επιθυμώ να προετοιμαστώ και να φτιάξω ένα καλό δεύτερο άλμπουμ, μια διαδικασία επικίνδυνη και συνάμα συναρπαστική. Από την άλλη, έχω σκεφτεί κάποιες συνεργασίες κι έχω κάποιες ιδέες. Θα προτιμούσα όμως να τις κρατήσω για τον εαυτό μου, για την ώρα.
Είναι η πρώτη φορά που θα επισκεφθείτε την Ελλάδα, τουλάχιστον για κάποια συναυλία. Το γνωρίζετε ότι υπάρχει ελληνικό fan club σας στο Facebook;
Α, τι ευχάριστο, δεν το ήξερα! Είναι αληθινά δύσκολο να ακολουθεί κανείς αυτά τα κοινωνικά δίκτυα...
Και κάτι τελευταίο. Για μένα η αύρα σας συνδυάζει κάτι από θηλυκό και μποέμ μαζί… Θα μπορούσατε λοιπόν να μας πείτε ποιο είναι το αγαπημένο σας μότο;
«Θέλω την Αγάπη».
