Η σύγχρονη μουσική στην Ισπανία έχει το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό να μεταγγίζει τα παραδοσιακά ιβηρικά στοιχεία σε φόρμες βορειοευρωπαικές και να κατακτά ολόκληρο τον κόσμο. Η Bebe, μια από τις αντιπροσωπευτικότερες παρουσίες της μουσικής Ισπανίας, θα βρεθεί στην Αθήνα την Παρασκευή 6 Μαΐου στο Αθηνών Αρένα για μια εμφάνιση, που, σύμφωνα με την περιγραφή της ιδίας, αναμένεται εξόχως συναισθηματική…
Πώς θα περιέγραφες τη Bebe, τη μουσική της και τις συναυλίες της;
(Γέλια) Δεν μου αρέσει να μιλάω για τον εαυτό μου, είναι καλύτερα να με κρίνουν οι άλλοι! Όσο για τη μουσική, πρόκειται για ένα μέσο έκφρασης, κάτι που δημιουργώ η ίδια και με αντικατοπτρίζει ανάλογα με την κατάσταση στην οποία βρίσκομαι. Δεν έχει δηλαδή συγκεκριμένη μορφή. Πάντως, μπορώ να πω ότι οι συναυλίες μου είναι διασκεδαστικές και εξαρτώνται από το μέρος όπου παίζω, το ακροατήριο και τη διάθεσή του. Αλλού είναι πιο ήρεμο και αλλού πιο χαρούμενοι, πιο φασαριόζοι.
Πώς θα αντιμετώπιζες, πώς θα προσπαθούσες να προσεγγίσεις ένα κοινό όταν η πλειοψηφία του σε γνωρίζει μέσω ενός μόνο τραγουδιού, του “Malo”;
Δεν έχω να φοβηθώ κάτι, γιατί δεν έχω να χάσω τίποτα. Δεν θα με φόβιζε μια τέτοια συγκυρία γιατί μέσα από τη μουσική βγαίνει συναίσθημα. Αν καταφέρω να συγκινηθώ εγώ, τότε αυτό θα μεταδοθεί και στο κοινό, θα συγκινηθεί κι εκείνο. Σημασία έχει ο τρόπος με τον οποίον κάνεις το οτιδήποτε. Στα τραγούδια παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο η ερμηνεία και η μελωδία τους και λιγότερο οι στίχοι και η γλώσσα στην οποία είναι γραμμένοι. Για όλα αυτά θεωρώ μεγάλο δώρο το ότι θα έρθω για συναυλία στην Ελλάδα.
Τα τραγούδια σου πάντως έχουν έντονο το στοιχείο της παράδοσης του τόπου σου. Γιατί έχουν απήχηση έξω από την Ισπανία, σε ένα περιβάλλον όπου η παραγόμενη μουσική από όλο τον κόσμο τείνει να είναι μορφολογικά ενιαία;
Δεν έχω ιδέα! Δεν το σχεδιάζω κάτι τέτοιο, δεν προσπαθώ να φέρω σε ισορροπία διαφορετικά στοιχεία στη μουσική μου. Έτσι κι αλλιώς, σε κάθε χώρα –και στην Ισπανία– υπάρχουν διαφορετικά ακούσματα, όπως υπάρχουν και καλλιτέχνες που κάνουν ποπ μουσική. Πάντως είναι πολύ ωραίο το ότι υπάρχουν άνθρωποι σε όλον τον κόσμο που ψάχνουν διαφορετικές μορφές έκφρασης.
Αν ψάξει κανείς στοιχεία για μουσικούς στην Ισπανία, θα προσέξει ότι υπάρχει μεγάλη διασπορά σε όλη την επικράτεια της χώρας. Δεν συνωστίζονται δηλαδή οι καλλιτέχνες σε δυο-τρεις τόπους για να δημιουργήσουν, αλλά παραμένουν στις ρίζες τους. Γιατί συμβαίνει αυτό;
Δεν είναι απόλυτο αυτό που περιγράφεις, γιατί μερικές φορές υπάρχουν καλλιτέχνες οι οποίοι μεταναστεύουν για λόγους ανάγκης ή για να ψάξουν ακόμα περισσότερα πράγματα στη μουσική. Στα 18 μου ήρθα στη Μαδρίτη για να σπουδάσω, να παίξω μουσική και να μπορέσω να ζήσω. Σήμερα πάντως αρκετοί είναι εκείνοι που επιλέγουν να μην βρίσκονται σε μεγάλες πόλεις ή σε κέντρα με έντονη πολιτιστική δράση. Σε αυτό βοηθά και η πρόοδος της τεχνολογίας. Μπορείς να φτιάξεις και να κυκλοφορήσεις μουσική από πολύ μακριά. Και φυσικά να ακούσεις πάρα πολλά καινούργια πράγματα. Προσωπικά έχω βρει μια καλή φόρμα, μένω σε ένα προάστιο της Μαδρίτης, οπότε μπορώ να φτιάχνω μουσική, να κάνω συναυλίες και την ίδια ώρα να απολαμβάνω μια ήρεμη ζωή.
Οι γονείς σου ασχολούνταν και εκείνοι με τη μουσική. Πώς σε επηρέασαν οι εικόνες που είχες από μικρή;
Οι γονείς μου ήταν παθιασμένοι με τη μουσική, έπαιζαν σε ένα ερασιτεχνικό σχήμα λαϊκής μουσικής στην Extremadura. Η μητέρα μου ήταν δασκάλα και ο πατέρας μου τραπεζικός υπάλληλος. Αυτό το πάθος που είχαν πέρα από τις δουλειές τους, με επηρέασε απόλυτα και καθοριστικά. Εκείνοι με μύησαν στη μουσική και πάντα με κινητοποιούσαν αλλά και με στήριζαν σε ό,τι έκανα.
Εκτός των Ισπανών, ποιούς καλλιτέχνες άκουγες και πιστεύεις ότι μορφοποίησαν τη μουσική σου;
Λατρεύω τη Françoise Hardy και τη Lauryn Hill. Ακούω όμως πάρα πολλά πράγματα, λ.χ. ηλεκτρονική μουσική. Μου αρέσουν οι διαφορετικές μορφές, χωρίς κάτι τέτοιο να σημαίνει ότι κάνω τα ίδια πράγματα στη δική μου μουσική.
Εκτός πάντως από τη μουσική, έχεις ασχοληθεί και με την ηθοποιία: έχεις συμμετάσχει σε ταινίες, τις περισσότερες την εποχή που έκανες ένα «διάλειμμα» από τη μουσική. Ήταν μια ανάγκη να δοκιμάσεις διαφορετικές διαύλους έκφρασης;
Όχι, δεν ήταν μια ανάγκη για να καλύψω κάποιο καλλιτεχνικό κενό. Απλά μου πρότειναν να παίξω σε εκείνες τις ταινίες και δέχτηκα με χαρά. Άλλωστε στη Μαδρίτη σπούδασα και δραματική τέχνη. Ήταν μια εξαιρετική ευκαιρία να γνωρίσω και να δουλέψω με πολύ καλούς σκηνοθέτες και ηθοποιούς και το αποτέλεσμα σε όλες τις περιπτώσεις αποδείχθηκε πολύ ενδιαφέρον.
Χρησιμοποιείς τις σπουδές σου στην υποκριτική στην ερμηνεία των τραγουδιών σου επί σκηνής;
Όχι, δεν έχει καμία σχέση για εμένα η μία τέχνη με την άλλη. Σαφώς σε διαμορφώνουν όλες οι σπουδές που κάνεις –φαντάσου ότι ξεκίνησα να σπουδάζω και ραπτική αλλά τα παράτησα στη μέση! Πάντως, όταν βρίσκομαι στη σκηνή, δεν ερμηνεύω. Είμαι ο εαυτός μου.
Ας φύγουμε λίγο από τη μουσική. Η Ισπανία βρίσκεται σε δύσκολη οικονομική κατάσταση, όπως κι όλες οι χώρες του ευρωπαϊκού Νότου. Πώς βλέπεις εσύ αυτή την κατάσταση;
Η ζωή κάνει κύκλους… Τέτοια πράγματα πάντα συνέβαιναν και πάντα θα συμβαίνουν. Σαφώς πρέπει να συνηθίσουμε και να προσαρμοστούμε στη νέα συγκυρία και να είμαστε κάπως πιο συγκρατημένοι. Το πιο σημαντικό όμως είναι να μην χάνουμε το χιούμορ μας και να μην χάνουμε τη διάθεση μας να γελάσουμε. Και πάντα το οξύ χιούμορ είναι πολύ σημαντικό…
