Έκαναν τη μουσική τους άντρο έκφρασης, καλλιτεχνικής ελευθερίας και πολυφυλετικότητας, «μυρίζοντας» Ανατολή ενώ την ίδια στιγμή πατούσαν γερά και στη Δύση. Γεμάτη τζαζ-φανκ φρεσκάδα, η 20μελής κολεκτίβα έρχεται στην Ελλάδα (7-13/5, στο Half Note) κι εμείς βρίσκουμε την ευκαιρία να θέσουμε κάποια ερωτήματα στον Lati Kronlund...
Πώς πήρατε απόφαση να ηχογραφήσετε ένα άλμπουμ όπως το In The Buzzbag (1998), το οποίο αναμειγνύει Δυτικές μουσικές φόρμες με την τούρκικη παραδοσιακή μουσική;
Ο συγκεκριμένος δίσκος προέκυψε το 1996, όταν προσκληθήκαμε στο Παγκόσμιο Φεστιβάλ Μουσικής Fuji. Ως καλεσμένοι εκεί, παίξαμε μία δική μας εκδοχή στο παραδοσιακό τραγούδι “Uskudar”, η οποία έγινε αποδεκτή από το κοινό με ενθουσιασμό –σε βαθμό φρενίτιδας! Αμέσως λοιπόν μετά το τέλος της εμφάνισής μας, οι διοργανωτές μας ρώτησαν αν θα επιστρέφαμε στην Κωνσταντινούπολη προκειμένου να ηχογραφήσουμε το κομμάτι αυτό εξ’ ολοκλήρου με Τούρκους μουσικούς. Έπιστρέψαμε λοιπόν το 1998 και δεν ηχογραφήσαμε μόνο το “Uskudar”, αλλά ένα ολόκληρο άλμπουμ!
Παρόλο που ζείτε σε μία χώρα του Δυτικού κόσμου, δείχνετε να έλκεστε από την Ανατολή. Πώς καταφέρνετε να ισορροπείτε ανάμεσα σε δύο τόσο διαφορετικούς κόσμους;
Ένα σημαντικό μέρος του συνολικού concept της μουσικής κολεκτίβας μας ήταν πάντα και το ανακάτεμα όλων των μουσικών ειδών και πολιτισμών του κόσμου. Εξάλλου, τα μέλη των Brooklyn Funk Essentials έχουν καταγωγή από Η.Π.Α., Τζαμάικα, Πόρτο Ρίκο, Αγγλία, Σουηδία, Ιαπωνία, Σουρινάμ, Γαλλία και Τουρκία –άρα ο καθένας κατέθεσε τη δική του μουσική πρόταση. Ήταν επομένως φυσικό και αναμενόμενο για εμάς να συμπεριλάβουμε όλες αυτές τις επιρροές και στα τραγούδια μας. Μεγάλη ευθύνη για αυτό το πάντρεμα έχει βέβαια και ο ηχολήπτης μας, ο Ziggy, καθώς οι ρίζες του από την Ασσυρία βοήθησαν ιδιαίτερα στην πραγματοποίησή του. Ήταν εκείνος που συγκέντρωσε το μεγαλύτερο μέρος των παραδοσιακών κομματιών τα οποία κατόπιν «πειράξαμε».
Ήταν δύσκολο να κατανοήσει ο μουσικός Τύπος και το κοινό της Αμερικής τη συνεργασία σας με μία τσιγγάνικη ορχήστρα;
Και ναι και όχι... Την ίδια στιγμή που το In The Buzzbag ήταν προτεινόμενο για την κατηγορία «World Music» στα βραβεία Grammy –λαμβάνοντας εξαιρετικές κριτικές– ακουγόντουσαν και κάποιες φωνές οι οποίες χαρακτήριζαν υπερβολικές τις τόσο έντονες τούρκικες επιρροές.
Είστε μία από τις πιο πολυπληθείς μπάντες που έχω συναντήσει. Πόσο επιτακτικός ήταν ένας τόσο μεγάλος αριθμός μελών και πόσο δύσκολο είναι για ένα εικοσαμελές συγκρότημα να εργαστεί για έναν κοινό σκοπό;
Οι Brooklyn Funk Essentials ξεκίνησαν από μια σειρά τζαμαρισμάτων στο στούντιο του Arthur Baker, στο Νιού Τζέρσεϊ. Οποιοσδήποτε θα μπορούσε να συμμετάσχει με οποιονδήποτε τρόπο, αρκεί να δήλωνε…funk! Με αυτή τη μορφή και φιλοσοφία κάναμε σόου σε clubs στη Νέα Υόρκη, μετατρέποντας τα live μας σε ένα μεγάλο πάρτυ όπου μουσικοί, τραγουδιστές και ποιητές πηγαινοερχόντουσαν στη σκηνή, δίνοντας τη δική τους συνεισφορά στο μουσικό μας μείγμα. Όταν πάλι αποφασίσαμε να βγούμε για τις πρώτες μας περιοδείες, αισθάνθηκα την ανάγκη να κρατήσω το πολυσυλλεκτικό σχήμα ενωμένο, χωρίς να χαθεί η αρχική του μαγεία. Δυστυχώς κάτι τέτοιο δεν στάθηκε εφικτό... Έτσι, όταν αρχίσαμε να δουλεύουμε τον δίσκο Make Them Like It και αργότερα το In The Buzzbag, άρχισαν να εμφανίζονται –και να γιγαντόνωνται– οι προσωπικές έριδες και προστριβές μεταξύ μελών, που οδήγησαν αναπόφευκτα στην απομάκρυνση κάποιων εξ’ αυτών. Κάποιες φορές, λοιπόν, πιστεύω ότι η μουσική πολυσυλλεκτικότητα είναι ιδιαίτερα σημαντική προκειμένου να βγουν εμπνευσμένες δουλειές. Άλλες πάλι γίνεται μια καταπονητική διαδικασία. Όπως και να έχει, πάντως, η κεντρική φιλοσοφία των Brooklyn Funk Essentials ήταν, είναι και θα είναι να φέρει αυτούς τους ανθρώπους κοντά και να τους κάνει να δημιουργήσουν κάτι που ο καθένας ξεχωριστά μπορεί να μην το είχε καν σκεφτεί. Ως συγκρότημα αισθανόμαστε μία μικρογραφία ιδανικής κοινωνίας. Και έτσι θέλουμε να παραμείνουμε.
Τι συνέβη την περίοδο ανάμεσα στο 2001 και το 2006 και αποφασίσατε να διαλύσετε το συγκρότημα; Και γιατί αποφασίσατε στη συνέχεια να επιστρέψετε;
Γιατί εκείνη την περίοδο είχαμε την ατυχία να υπογράψουμε με ένα φρικτό αμερικάνικο label, το οποίο δεν ήταν σε θέση να διοργανώσει μια περιοδεία στις Ηνωμένες Πολιτείες. Αντί για αυτήν, κάναμε μία τεράστια περιοδεία στην Ευρώπη και στην Αμερική (2001) προκειμένου να υποστηρίξουμε το Make Them Like It, η οποία κατέληξε σε πολλές αποτυχημένες συναυλίες. Στη διάρκειά της, μάλιστα, μας λήστεψαν πρώτα χρήματα, ύστερα τα όργανα και τελικά όλο το λεωφορείο της περιοδείας... Σαν να μην έφτανε αυτό, κάποια μέλη του συγκροτήματος αρρώστησαν και αναγκάστηκαν να φύγουν ενώ άλλα μάλωσαν και αποχώρησαν. Μέσα πάντως στην όλη παράνοια δώσαμε και μερικά εξαιρετικά σόου, μπροστά σε τεράστιους όγκους κοινού. Αμέσως μόλις τελείωσε η οδυνηρή αυτή περιοδεία, μετακόμισα από τη Νέα Υόρκη στο Παρίσι, όπως και άλλα εννέα άτομα από το συγκρότημα –βρεθήκαμε δηλαδή διάσπαρτοι σε διάφορα μέρη του πλανήτη. Η διάλυση λοιπόν δεν ήρθε εσκεμμένα, αλλά φυσικά. Η απόφασή μας να επιστρέψουμε ήρθε ύστερα από την πρόταση ενός ατζέντη, ο οποίος μας πρότεινε μια σωστή και ολοκληρωμένη περιοδεία. Και πάλι, μια φυσική εξέλιξη.
Πώς είναι αλήθεια η ζωή ενός μουσικού, όταν για πέντε χρόνια μένει μακριά από συναυλίες και ηχογραφήσεις;
Κάθε μέλος ακολούθησε διαφορετική καριέρα... Εγώ συγκεντρώθηκα στη δουλειά μου ως παραγωγός. Άλλοι δοκίμασαν σόλο καριέρες και κάποιοι συμμετείχαν ακόμη και σε θεατρικές παραστάσεις.
Τι πρόκειται να παρουσιάσετε στις παραστάσεις σας στην Ελλάδα;
Η σειρά παραστάσεων που θα παρουσιάσουμε στη χώρα σας θα είναι κάπως διαφορετικές από εκείνες του 2009. Αυτή τη φορά θα έχουμε περισσότερα πνευστά, πράγμα το οποίο συνεπάγεται και περισσότερα ορχηστρικά μέρη, καθώς και πιο έντονες τζαζ πινελιές. Επίσης, θα παρουσιάσουμε κομμάτια του Τζαμαϊκανού dub ποιητή Everton Sylvester.
Μελλοντικά σχέδια;
Θα θέλαμε στο διάστημα που δεν έχουμε συναυλίες να γράψουμε και να ηχογραφήσουμε καινούργια τραγούδια. Ένα συγκρότημα όπως οι Brooklyn Funk Essentials είναι, ως φιλοσοφία, πιο κοντά στη μουσική πριν εισβάλλει στα πράγματα η μουσική βιομηχανία και οι…μπίζνες! Θέλουμε έτσι να στηριζόμαστε αποκλειστικά στις συναυλίες που δίνουμε και στους δίσκους που πουλάμε. Και σε τίποτα άλλο…
