Θεσσαλονίκη, Καβάλα, Πάτρα, Σέρρες, Γιάννενα, Λάρισα, Βόλος, Πειραιάς, Ηράκλειο. Σχεδόν χωρίς ανάσα, οι Puressence θα εμφανίζονται αυτή την περίοδο σε κάποια ελληνική πόλη, από τις 24 Νοεμβρίου μέχρι τις 4 Δεκεμβρίου –με την πρωτεύουσα να αναμένει τη στάση τους στον νέο πολυχώρο PassPort στον Πειραιά μεθαύριο Πέμπτη, στις 2 Δεκεμβρίου. Εξοντωτικό το πρόγραμμα, αλλά τους αρέσει να βρίσκονται κοντά σε κοινό που δεν θα μπορούσε να τους δει live αλλιώς. Απολαμβάνουν τους Έλληνες και τα πάρτι τους, όμως χρειάζονται πάντα πολύ καιρό για να συνέλθουν. Οι Βρετανοί (θα) είναι πάντως εδώ με νέο υλικό και με τις δυνατές τους κιθάρες εν δράσει...
Έχετε παρατηρήσει ότι είναι προτιμότερο να παίζει κάποιος σε μικρότερα μέρη, επειδή μπορεί έτσι να έρθει πολύ κοντά με το κοινό. Φαντάζομαι αυτός είναι ο λόγος που θα επισκεφθείτε τόσες ελληνικές πόλεις. Ποια μπορεί όμως να είναι τα μειονεκτήματα μιας τέτοιας συναυλίας;
Ναι, είναι υπέροχο να παίζεις σε μικρά μέρη, οι πιο προσωπικές συναυλίες αποτελούν πάντα ένα σπουδαίο γεγονός. Το ταξίδι μπορεί να είναι κουραστικό, αλλά τελικά αξίζει όλο αυτό όταν φτάνουμε σε ανθρώπους που αλλιώς δεν θα είχαν την ευκαιρία να μας δουν ζωντανά. Επίσης είναι υπέροχο να βλέπεις την ελληνική εξοχή. Είμαι σίγουρος ότι μια φορά είδα μία αρκούδα στους λόφους!
Πώς πήρατε την απόφαση να εμφανιστείτε σε μία ελληνική εκπομπή (σ.σ.: στο Ράδιο Αρβύλα), δεδομένου του γεγονότος ότι είστε ήδη πολύ γνωστοί στην Ελλάδα;
Δεν έχουμε ποτέ παίξει live στην ελληνική τηλεόραση, οπότε σκεφτήκαμε να το προσπαθήσουμε. Το Ράδιο Αρβύλα είναι μία καλή εκπομπή και είμαστε μία από τις πρώτες αγγλικές μπάντες που θα εμφανιστεί εκεί.
Έχετε παραδεχθεί πως το άλμπουμ Don't Forget To Remember δεν ήταν η καλύτερη δουλειά σας. Το νέο άλμπουμ Solid State Recital εγκαινιάζει λοιπόν μία νέα περίοδο για το συγκρότημα;
Το Solid State Recital είναι μια πιο ολοκληρωμένη δουλειά. Αντιπροσωπεύει τον φοβερά ζωντανό μας ήχο κι αιχμαλωτίζει τους Puressence στην πραγματική τους κατάσταση –όχι από άποψη παραγωγής, αλλά επειδή είναι βασισμένο εξ' ολοκλήρου στα τραγούδια. Κάτι σαν το πρώτο άλμπουμ.
Ο ρυθμός των 1980s υπάρχει σε κάθε άλμπουμ σας, αλλά πάντα προσπαθείτε να τον εντάξετε σύμφωνα με τους όρους των 1990s ή των ’00s. Υπάρχει κάτι τελείως διαφορετικό στο νέο άλμπουμ ή οι έντονες κιθάρες παραμένουν;
Συγκεντρωνόμαστε περισσότερο στις κιθάρες, το μπάσο, τα drums και τη φωνή. Οι κιθάρες αποτελούν ένα σημαντικό κομμάτι του άλμπουμ, καθώς θέλαμε να αποφύγουμε τις λούπες και τα samples. Είμαστε υπερήφανοι για τις ζωντανές εμφανίσεις μας, οπότε θέλαμε να αποτυπώσουμε πιο πολύ το συναίσθημα που υπάρχει σε αυτές.
Τι έχει αλλάξει και τι έχει παραμείνει ακριβώς ίδιο μεταξύ των μελών, μετά από τόσα χρόνια που συνεργάζεστε;
Έχουμε μεγαλώσει κι έχουμε γίνει πιο σοφοί και ανεκτικοί στις μεταξύ μας σχέσεις. Ξέρουμε πλέον ο ένας τον άλλο τόσο καλά, πράγμα το οποίο διευκολύνει πολύ το να φτιάξουμε ένα τραγούδι. Ακόμα περνάμε πολύ καλά μαζί, αν και δεν μπορούμε να ακολουθήσουμε τους Έλληνες, που ξεφαντώνουν όλη νύχτα! Τίποτα δεν έχει ουσιαστικά αλλάξει, απλώς θέλουμε πάντα να γράφουμε καλή μουσική.
Θεωρείτε, όσον αφορά στους θαυμαστές σας, ότι το πιο χαρακτηριστικό στοιχείο των Puressence είναι η ιδιαίτερη φωνή του James Mudricski; Ή μήπως οι φαν έχουν κάποια λίστα με τέτοιου είδους στοιχεία;
Η φωνή του James είναι πολύ χαρακτηριστική, οπότε θα είναι για πάντα άρρηκτα συνδεδεμένη με τους Puressence. Αλλά και η μουσική μας έχει επίσης την ταυτότητα της μπάντας. Και τα δύο μαζί ταιριάζουν απόλυτα.
Το πιο γνωστό και διαχρονικό σας τραγούδι, το “I Suppose”, γράφτηκε πριν 14 χρόνια. Ποιο άλλο τραγούδι θεωρείτε ότι άξιζε την ίδια ανταπόκριση, αλλά δεν πέτυχε να τη βρει;
Το “I Suppose” ήταν ένα από τα πρώτα μας τραγούδια, οπότε είναι αρκετά cult πλέον. Για το “India” ισχύει το ίδιο, όμως δεν είναι το ίδιο αναγνωρισμένο από το κοινό. Και το “Don’t Know Any Better” ξεχωρίζει, ως ένα από τα πιο επιτυχημένα μας κομμάτια, προσφάτως.
Διάβασα ότι στο εξώφυλλο του Sharpen Up The Knifes η κοπέλα που εμφανίζεται είναι Αθηναία. Πώς προέκυψε αυτό;
Στο εξώφυλλο βλέπετε όντως μία Ελληνίδα, η οποία ονομάζεται Χρύσα Μωραΐτη. Καθόταν σε ένα μπαρ στην Αθήνα και σκεφτήκαμε ότι θα ταίριαζε απόλυτα στο εξώφυλλο του άλμπουμ. Νομίζω ότι μας πέρασε για τρελούς! Αλλά καταφέραμε να την πείσουμε. Θέλαμε να εκφράσουμε με αυτόν τον τρόπο την αγάπη και την ευγνωμοσύνη που νιώθουμε για τους Έλληνες, οι οποίοι μας ακολουθούν και μας στηρίζουν όλα αυτά τα χρόνια.
Εκτός από τους Rosebleed, με τους οποίους έχετε συνεργαστεί, έχετε ακούσει κάποιο άλλο ελληνικό συγκρότημα ή καλλιτέχνη που να σας έχει κινήσει το ενδιαφέρον;
Οι GAD είναι μία καλή ελληνική μπάντα. Καθώς και οι Deadbeat Escapement.
Μετά από όλες τις φορές που έχετε εμφανιστεί στην Ελλάδα, έχετε συγκεκριμένες προσδοκίες από το κοινό; Τι διαφορές βρίσκετε αλήθεια ανάμεσα στο ελληνικό κοινό και το κοινό άλλων χωρών;
Το ελληνικό κοινό είναι φανταστικό! Μας δείχνουν πόσο μας εκτιμούν κάθε φορά που παίζουμε εδώ. Πάντα ενδιαφέρονται για εμάς. Ξέρουν να περνούν καλά περισσότερο από οπουδήποτε στην Ευρώπη. Πάντα χρειαζόμαστε κάποιον χρόνο για να συνέλθουμε μετά από μία ελληνική περιοδεία! Γεια μας, γεια μας... Βάλτε τα ποτά, ερχόμαστε... Ευχαριστώ πολύ... (σ.σ.: το πρωτότυπο είναι το εξής: Yammas yammas… pour the drinks we are coming… Efharisto poli…)
