Με έμβλημά τους ένα κρυφό σημάδι που συμβολίζει την αγάπη, οι You Say Party βρίσκονται ήδη στον δρόμο για τις ανάγκες της νέας τους περιοδείας. Σε μία συνομιλία μέσω mail με τον μπασίστα Stephen O' Shea, μάθαμε τα πάντα για το τελευταίο τους άλμπουμ XXXX, για τη νέα τάξη πραγμάτων στη μπάντα και για την απόφαση να παίζουν χωρίς support συγκρότημα –όλα ενόψει του ερχομού τους στην Αθήνα, την επόμενη Κυριακή 28 του μήνα (στο Gagarin). Δεν έχουν έρθει ξανά στη χώρα μας, ούτε έχουν ακούσει κάτι για το ελληνικό κοινό, αλλά περιμένουν ότι οι Έλληνες είναι ακόμα πιο τρελοί από τους υπόλοιπους Ευρωπαίους. Και περισσότερο έτοιμοι για πάρτι...
 |
Κατ' αρχάς, το ένα παραπάνω Χ στον τίτλο του τελευταίου σας άλμπουμ υπάρχει για κάποιον συγκεκριμένο λόγο;
Ο τίτλος αυτού του δίσκου δεν έχει καμία σχέση με το σεξ ή με την πορνογραφία. Τα 4 X υποστηρίζουν την αγάπη και σχετίζονται με τα 4 X στο εξώφυλλο του πρώτου μας EP, Dansk Wad (κοίτα το background στη σελίδα μας στο twitter: www.twitter.com/yousayparty). Όταν η Becky έφτιαχνε το εξώφυλλο του δίσκου στο χέρι, κόλλησε πάνω αυτά τα Χ, σαν ένα δικό της μυστικό σημάδι για την αγάπη. Είναι ένα χαρακτηριστικό που έχει διατηρηθεί σε όλες τις κυκλοφορίες μας από τότε.
Το άλμπουμ φαίνεται να αποτελεί την πιο ολοκληρωμένη δουλειά σας μέχρι τώρα. Πείτε μου για τη διαδικασία παραγωγής του και τις διαφορές του από το πρώτο σας άλμπουμ, Hit The Floor!
Χρωστάμε πολλά στον παραγωγό μας Howard Redekopp. Ενώ στους δύο πρώτους μας δίσκους συνεργαστήκαμε με τον ίδιο παραγωγό, μετά το Lose All Time συνειδητοποιήσαμε ότι χρειαζόμασταν μία αλλαγή. Σε εκείνο το σημείο συναντήσαμε τον Howard και μας παρότρυνε να δημιουργήσουμε κάτι καινούργιο. Δουλέψαμε έτσι πιο συγκεντρωμένα όσο γράφαμε τον δίσκο, προσπαθώντας να εντάξουμε τα φωνητικά και όλα τα μουσικά κομμάτια με τέτοιο τρόπο ώστε να δένουν αρμονικά μεταξύ τους. Μια ακόμα διαφορά ήταν ο χρόνος τον οποίον επενδύσαμε. Περάσαμε περίπου 5 μήνες ηχογραφώντας το XXXX, ξανά και ξανά, σε αντίθεση με τους μαραθώνιους των 2 ή 3 εβδομάδων που χρειάστηκαν τα δύο πρώτα άλμπουμ.
Αναγνωρίζω επιρροές από Smiths, Siouxsie & The Banshees, ακόμα και από Cure στον ήχο σας. Ποιες είναι οι επιρροές που φέρνει κάθε ένας από εσάς στα τραγούδια τα οποία γράφετε και πώς καταφέρνετε να τις εξισορροπήσετε;
Σίγουρα αγαπάμε τις μπάντες στις οποίες αναφέρθηκες και εκτιμούμε ιδιαίτερα το new wave κίνημα των 1980s. Ωστόσο, με τις αλλαγές στο line-up τους τελευταίους 6 μήνες, δεν νομίζω ότι μπορώ να απαντήσω σε αυτή την ερώτηση ακόμα. Αν σκεφτώ τον τρόπο που είχαμε συνδυάσει στην αρχή τις επιρροές του Devon και της Krista με εκείνες του Robert και του Al, υποθέτω ότι πρόκειται για ένα ζήτημα το οποίο χρειάζεται να δούμε προσεκτικά. Ξέρω, πάντως, σίγουρα ένα πράγμα: όλοι λατρεύουμε να χορεύουμε και όλοι αγαπάμε την punk rock μουσική.
 |
Πείτε μου την ιστορία πίσω από το πιο σημαντικό, κατά τη γνώμη σας, τραγούδι του νέου άλμπουμ.
Το “Laura Palmer's Prom” αναφέρεται σε ένα τηλεοπτικό σόου από τις αρχές του 1990, το Twin Peaks. Όταν η Krista έφερε στην πρόβα τις συγχορδίες για το τραγούδι, όλοι παρατηρήσαμε ότι έμοιαζε με τραγούδι για χορό τελειοφοίτων. Αποφασίσαμε, λοιπόν, να γράψουμε ένα κομμάτι για τη Laura Palmer, γιατί δεν έζησε ώστε να πάει στον δικό της χορό των τελειοφοίτων. Τον περασμένο Ιούλιο μαγνητοσκοπήσαμε μάλιστα κι ένα βιντεοκλίπ βασισμένο στο Twin Peaks, στη γενέτειρά μας το Abbotsford αλλά και στο μέρος όπου γυριζόταν η εκπομπή, στην πολιτεία Ουάσιγκτον των Η.Π.Α. Εγώ έπαιξα τον ειδικό πράκτορα Dale Cooper. Μοιάζει πιο πολύ σαν ταινία και όχι με βιντεοκλίπ!
Όσον αφορά στη μπάντα, πώς είναι τα πράγματα σχεδόν 6 μήνες μετά τον θάνατο του Devon Clifford και την αποχώρηση της Krista Loewen;
Η διαδικασία του πένθους αλλά και της επούλωσης υπήρξε πολύ θετική. Υποστηρίξαμε πολύ ο ένας τον άλλο και δεχτήκαμε συμπαράσταση από τον περίγυρό μας. Η Krista είναι κομμάτι της ζωής μας και δεν θα χάσουμε ποτέ τη φιλία και το δέσιμο το οποίο αναπτύξαμε όλα αυτά τα χρόνια. Το νέο line-up δουλεύει κάθε βδομάδα, από τις αρχές Ιουνίου, μαθαίνοντας παλιά τραγούδια και γράφοντας καινούργια. Όλα αυτά, παράλληλα με την προσπάθεια προσαρμογής στη δυναμική ενός νέου γκρουπ και τις δυσκολίες που εμπεριέχει μια τέτοια διαδικασία. Τα πηγαίνουμε μια χαρά, αλλά σίγουρα έχουμε διαφορετικό τρόπο να βλέπουμε τα πράγματα και να δουλεύουμε. Άσχετα από αυτό, όμως, βελτιωνόμαστε πάρα πολύ και δουλεύουμε με ρυθμούς που δεν έχουμε ξαναπιάσει στα 6 μας χρόνια ως μπάντα.
Δηλαδή είστε σε αρκετά καλό δρόμο με τα νέα μέλη;
Έχουμε βάλει τους εαυτούς μας σε αυστηρή εκπαίδευση, αφού περνάμε μαζί 3 συνεχόμενες ημέρες της εβδομάδα στις πρόβες, μετά τις πρωινές δουλειές μας. Έχουμε ήδη γράψει 6 τραγούδια, τα οποία κάναμε demo την προηγούμενη εβδομάδα και σκοπεύουμε να διατηρήσουμε αυτό τον γρήγορο ρυθμό. Τα πηγαίνουμε καλά και ανακαλύπτουμε συνεχώς πράγματα ο ένας για τον άλλο. Δεν μπορώ να περιγράψω πόσο έχουν βοηθήσει με την ικανότητα και το ταλέντο τους το συγκρότημα.
Δεδομένου ότι σας αρέσουν οι περιοδείες, πόσο σημαντική είναι η ευρωπαϊκή περιοδεία στη σχέση σας με τα νέα μέλη της μπάντας; Γενικά, ποιο είναι το στοιχείο εκείνο που θεωρείτε σημαντικό σε μία περιοδεία;
Το πιο σημαντικό σε μια περιοδεία είναι ότι πηγαίνεις σε νέες πόλεις, βλέπεις διαφορετικές κουλτούρες και νέους συναυλιακούς χώρους. Η Ευρώπη είναι ένας από τους αγαπημένους μας προορισμούς. Για μας, που προερχόμαστε από τη δυτική ακτή του Καναδά, υπάρχει κάτι το μυσταγωγικό και κάτι το ρομαντικό στην Ευρώπη, το οποίο απλά δεν υπάρχει στο μέρος από όπου προερχόμαστε. Για τη Becky, τον Derek κι εμένα αυτή η περιοδεία ήταν λοιπόν εξ’ αρχής μια ευκαιρία να δούμε θαυμαστές και παλιούς φίλους, μαγαζιά και διοργανωτές που είχαν αποκτήσει σχέση με τον Devon. Μία ευκαιρία για να θεραπευθούμε και να θρηνήσουμε για όλα και συνάμα μία ευκαιρία να γιορτάσουμε το γεγονός ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί και έχουμε καθήκον να ζούμε τις ζωές μας, θέτοντας περισσότερους στόχους. Για τον Robert και τον Al, αποτελεί μια ευκαιρία να δουν τα μέρη στα οποία ο φίλος τους ο Devon (και οι υπόλοιποι από εμάς) έχουμε παίξει στο παρελθόν, καθώς και τον κόσμο που παρακολουθεί την πορεία μας. Για εκείνους είναι μία πραγματική ευκαιρία να δουν ένα κομμάτι της ζωής του φίλου τους το οποίο δεν ήξεραν, ενώ για εμάς να ξεπεράσουμε την απώλεια και να συνεχίσουμε τη ζωή μας –στο πνεύμα που θα ήθελε ο Devon. Τώρα, όσον αφορά και στους 5 μας, θα είναι μία ευκαιρία να αποκτήσουμε κοινές εμπειρίες σε ένα γεμάτο ένταση περιβάλλον. Και γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο δεν θελήσαμε να έχουμε support γκρουπ μαζί μας. Γιατί με αυτόν τον τρόπο θα γνωριστούμε μεταξύ μας πιο γρήγορα και θα έρθουμε πιο κοντά. Είναι ένα υπολογισμένο ρίσκο, το οποίο θα έχει την πιο μεγάλη ανταμοιβή.
 |
Πώς αισθάνεστε για το επερχόμενο live στην Αθήνα; Τι έχετε ακούσει για το ελληνικό κοινό;
Κανένας από εμάς δεν έχει βρεθεί ξανά στην Ελλάδα και είμαστε όλοι ενθουσιασμένοι που θα ταξιδεύσουμε σε ένα νέο μέρος. Απολαμβάνουμε την ευκαιρία να γνωρίζουμε νέες κουλτούρες όσο ταξιδεύουμε και η Ελλάδα δεν αποτελεί εξαίρεση. Ειλικρινά μιλώντας, δεν έχω ακούσει κάτι για το ελληνικό κοινό, οπότε θα υποθέσω απλά ότι είναι ακόμα πιο τρελοί από τους υπόλοιπους Ευρωπαίους και ξέρουν να παρτάρουν ακόμα πιο πολύ!
Είναι αγχωτικό για σας να παίζετε σε ένα νέο μέρος ή είναι το ίδιο όπως όταν παίζετε στον Καναδά;
Όπου κι αν έχουμε παίξει –σε όλη την Ευρώπη, στην Ιαπωνία, στην Κίνα– νομίζω ότι ο κόσμος ανταποκρίνεται με τον ίδιο τρόπο στη μουσική μας. Οπότε δεν υπάρχει λόγος να έχουμε άγχος. Με ενδιαφέρει να βλέπω νέα μέρη που με μαγεύουν. Ποτέ δεν είναι οι συναυλίες που με αγχώνουν, αλλά το πώς θα φτάσουμε μέχρι εκεί
!Ποια η γνώμη σας για αυτό που λέμε «νέα καναδική indie σκηνή», η οποία περιλαμβάνει συγκροτήματα όπως τους Arcade Fire, Stills, Dears κτλ.;
Ειλικρινά θεωρώ ότι είναι ένας μύθος. Οι Arcade Fire έχουν ως frontmen έναν Αμερικανό και τον αδερφό του, ενώ οι Dears φαίνεται σαν να τελούν υπό μηχανική υποστήριξη (ή, αλλιώς, εν αναμονή του νέου φανταστικού τους δίσκου, ο οποίος θα κυκλοφορήσει σύντομα). Οι Stills είναι επίσης καλοί, μοιράζονται με μας το ακριβό τους ουίσκι όταν παίζουμε μαζί, έχουν επίπεδο και ωραία γεύση. Όσο για το υπόλοιπο του Καναδά, πρόκειται για μια χώρα χωρισμένη στα τρία, η οποία απλώνεται τόσο πολύ σε έκταση, ώστε θα πρέπει να είσαι τρελός για να θες να οδηγήσεις από το ένα μέρος στο άλλο. Δεν είναι τίποτα παραπάνω από μία ενότητα βασισμένη στη συγκυρία.
