Την ερχόμενη Παρασκευή (24/9, στο Οξυγόνο), ο δικός μας Cristo Kollias και η παρέα του, οι Expatriate δηλαδή, θα εμφανιστούν στην πρώτη τους συναυλία ως headliners επί ελληνικού εδάφους, υποσχόμενοι ένα αρκούντως ηλεκτρισμένο live. Εξάλλου, με τόσο χαλούμι που θα καταναλώσουν, φαντάζει μάλλον αδύνατο να πάει κάτι στραβά! Διαβάστε περισσότερα στη συνέντευξη που ακολουθεί…
 |
Λοιπόν, αυτή είναι η δεύτερη φορά που επισκέπτεστε την Ελλάδα από το 2009. Πιστεύετε ότι ο Cristo (σ.σ.: ο ελληνικής καταγωγής ντράμερ της μπάντας) θα σας «εκπατρίσει»;
(Γέλια!) Απλά δεν μπορούμε να περιμένουμε για την επιστροφή στην Ελλάδα! Έχουμε ζήσει όλοι μαζί για κάποιο διάστημα στο Βερολίνο και αδυνατούμε να βρούμε αρκετό χαλούμι ή το καλοψημένο αρνάκι που ετοιμάζει ο Cristo, μμμμμμ…. Ενδεχομένως μπορούμε όλοι να μετακινηθούμε στον Μύλο!
Για ποιο λόγο θα μας συμβουλεύατε να έρθουμε να σας απολαύσουμε στο Οξυγόνο στις 24 του Σεπτέμβρη; Τι έχετε να πείτε σ’ όσους είχαν την τύχη να σας παρακολουθήσουν πέρυσι;
Θα υπάρχει πολλή ενέργεια στη συγκεκριμένη συναυλία, είναι το παρθενικό μας ελληνικό live ως headliners και το τελευταίο πριν μπούμε στο στούντιο για να ετοιμάσουμε τον δεύτερό μας δίσκο. Επιπλέον, θα είναι ξεχωριστό για τον Cristo, αφού όχι μόνο επιστρέφει στα λημέρια των γονιών του, μα το έφερε έτσι η μοίρα ώστε η βραδιά της συναυλίας να συμπίπτει με τα γενέθλιά του. Θα είναι ηλεκτρισμένη η κατάσταση!
Ώστε δουλεύετε πάνω σε νέα τραγούδια το τελευταίο διάστημα;
Ναι, πάντα γράφουμε! Μερικές φορές στις περιοδείες, άλλες στα soundchecks, συχνότερα στα laptop –αυτό σημαίνει ότι τώρα έχουμε ένα μεγάλο απόθεμα υλικού για να διαλέξουμε! Περιμένουμε με αγωνία να πάρουμε αυτά τα νέα τραγούδια στο στούντιο τον επόμενο μήνα και ευελπιστούμε να τα κυκλοφορήσουμε στις αρχές της επόμενης χρονιάς.
 |
Πώς θα περιγράφατε τον ήχο σας σήμερα;
Είναι ακόμα νωρίς για να χαρακτηρίσουμε τον ήχο μας, ο οποίος συνεχώς μεταβάλλεται. Τελευταία έχει εξελιχθεί και περιλαμβάνει μεγαλύτερη ιδιοσυστασία από ό,τι άκουσες στο In The Midst Of This. Καθορίζεται πολύ από αυτά που συμβαίνουν στα μέλη του γκρουπ, είτε πρόκειται για μια σχέση η οποία πήγε στραβά, είτε για την αίσθηση της νοσταλγίας για κάποιο μέρος ή/και χρονική στιγμή. Οι δυναμικές συνθέσεις και η μελωδία φαίνεται ότι πάντα αναδεικνύονται, ενώ υπερισχύει η επιθυμία μας να «ρομαντικοποιούμε» και να φωτίζουμε τις σκοτεινότερες στιγμές της ζωής. Οι Έλληνες είστε εκπληκτικοί στο να εκδηλώνετε τον πόνο με έναν τόσο αξιοπρεπή και εκφραστικό τρόπο. Ελπίζουμε να φτάσουμε σε αντίστοιχα ιλιγγιώδη ύψη κάποτε.
Το “Crazy” έχει επιτύχει σημαντικό airplay στους εγχώριους ραδιοφωνικούς σταθμούς, ακόμα και στους «εμπορικούς». Το περιμένατε αυτό;
Μπορείς να πεις ότι αποτελεί κάτι σαν όνειρο για εμάς, ειδικά για τον Cristo που έχει ρίζες και συγγενείς στην Ελλάδα. Βασικά, δεν γνωρίζαμε τι να περιμένουμε και έχουμε παρασυρθεί από αυτήν την ανταπόκριση, ανυπομονώντας να παίξουμε το πρώτο μας σόου σαν headliners στην Αθήνα!
Ο David Molland μου ηχεί σαν τον «Hooky»! Έχει εμπνευστεί από τον ζωντανό θρύλο Peter Hook?
Θεέ μου, και ποιος δεν έχει επηρεαστεί; Αλλά νομίζω ότι, αν ρωτήσεις τον ίδιο, θα σου πει απλά ότι είναι ένας από τους σπουδαίους μπασίστες που τον κέρδισαν.
Όταν πρωτοξεκινούσατε, σας προσκάλεσε προσωπικά ο Jim Kerr για να παίξετε support στους Simple Minds στο αυστραλιανό κομμάτι της παγκόσμιας τουρνέ τους το 2005. Έχετε κρατήσει επαφή με τον Kerr; Πώς σας φαίνεται η καινούργια μουσική του περιπέτεια, Lostboy!;
Αυτό υπήρξε αναμφίβολα μεγάλη έκπληξη για μας. Όπως είπες, εμείς απλώς κάναμε αυτό που γνωρίζαμε στη μουσική σκηνή του Σύδνεϋ και κατά τύχη έπεσε στα χέρια του το πρώτο μας EP, Lovers Le Strange. Πραγματικά του άρεσε και μας προσκάλεσε να περιοδεύσουμε μαζί του. Στάθηκε σημαντική εμπειρία, αφού είχαμε την ευκαιρία να παίξουμε σε απίστευτα venues, όπως στο Κρατικό Θέατρο του Σύδνεϋ. Τον τελευταίο καιρό δεν έχουμε χάσει επαφή με τον Jim και τα υπόλοιπα μέλη του γκρουπ, μολονότι έχουμε τρυφερές αναμνήσεις από τις ιστορίες του Charlie (σ.σ. Burchill) και τους θορυβώδεις ενισχυτές του!
Τελευταία ερώτηση: δώστε μας δύο λόγους για τους οποίους κάποιος θα (και δεν) πρέπει να βρίσκεται σε μια μπάντα.
Βασικά εξαρτάται προς τα πού ρέπεις... Ένας καθαρολόγος θα έλεγε για την συνεχή βαθιά συσχέτιση με τη μουσική, αλλά στην πραγματικότητα –για τους άντρες τουλάχιστον– πάντα αρχίζει σαν τρόπος για να προσεγγίσουν τις γυναίκες… Όσον αφορά κάποιους λόγους για να μην είσαι σ’ ένα συγκρότημα, θα μπορούσε κάποιος να αποφύγει τα εξής: βενζίνη, φαγητό (σ.σ.: προφανώς junk) και soundchecks!
