Ο πρόσφατος δίσκος Babe των Bosque Brown στάθηκε από τους πλέον ευχάριστους χείμαρρους συναισθημάτων και στοιχειωμένων μελωδιών που ήρθε στα αυτιά του υπογράφοντος μέσα στο 2010. Αφαιρετική folk, μακριά από το όποιο hype, και μία φωνή η βιωματικότητα της οποίας και η απλότητα των εκφραστικών της μέσων, δεν υπάρχει περίπτωση να σε αφήσει αδιάφορο. Η απλότητα και ευγένεια της τραγουδίστριας του σχήματος, της Mara Lee Miller, απεκαλύφθη σε αυτή τη μικρή συνέντευξη που μας παραχώρησε, στην αρχή της μικρής ευρωπαϊκής τουρνέ των Bosque Brown…
 |
Κυρία Miller, έναν περίπου χρόνο μετά την κυκλοφορία του Babe, ποια είναι τα συμπεράσματά σας σχετικά με την αποδοχή του δίσκου;
Νομίζω ότι πολλοί άνθρωποι που θεωρητικά τους αφορά δεν το έχουν ακούσει ακόμα. Οι λόγοι που αρέσει σε κάποιους είναι οι ίδιοι γα τους οποίους κάποιοι άλλοι το μισούν. Υπάρχει μία κατάσταση άκρων, κατά κάποιον τρόπο! Προσπαθώ να μην ασχολούμαι με την αποδοχή του Babe, αν και πρέπει να παραδεχθώ ότι δεν είναι εύκολο.
Ακόμα και με την πρώτη ακρόαση, πάντως, μπορεί εύκολα κάποιος να αναγνωρίσει τη φιγούρα του Ιησού σε πολλά σημεία του δίσκου. Ασφαλώς δεν είναι τυχαίο...
Είμαι πιστή, οπότε είναι φυσικό η μορφή Του να ενυπάρχει στη μουσική μου. Επίσης σχετίζεται με το γεγονός ότι τραγουδάω για βιώματά μου –έχω βλέπετε μεγαλώσει σε ένα καθαρά θρησκευτικό περιβάλλον. Οι πρώτες μου επαφές με τη μουσική ήρθαν μέσω της εκκλησιαστικής χορωδίας, οπότε για μένα θα ήταν δύσκολο να αγνοήσω αυτή την επιρροή.
Η μνήμη και η λήθη είναι δύο διαφορετικές έννοιες και την ίδια στιγμή αλληλένδετες, κατά περίεργο τρόπο. Η λύτρωση της ψυχής έρχεται από τον χειρισμό της μνήμης με σοφία ή από τη συγχώρεση μέσω της (εσκεμμένης) λήθης;
Η συγχώρεση έρχεται με τη βοήθεια της πείρας και της σοφίας. Κοιτάς πίσω, προς τα λάθη σου, αλλά με σοφία και αγάπη. Μόνο έτσι απελευθερώνεσαι. Έτσι μετατρέπονται οι μνήμες σε αναμνήσεις, χωρίς πικρία. Αυτή είναι η ελπίδα που προσπαθώ να βάλω στη μουσική μου.
Είναι η πρώτη σας φορά στην Ευρώπη; Υπάρχει κάποιος μύθος στις σκέψεις μιας γυναίκας από το Τέξας; Πώς αντιδράτε στο γεγονός ότι άνθρωποι από αυτή την ήπειρο γνωρίζουν τα τραγούδια σας;
Είναι η δεύτερη φορά που έρχομαι να παίξω στην Ευρώπη, αν και την πρώτη φορά μιλάμε απλά για δύο συναυλίες και μόνο –σε Παρίσι και Λονδίνο. Προσπαθώ πραγματικά πολύ σκληρά στο να μην περιμένω τίποτα, να μην έχω προσδοκίες, νομίζω ότι είναι το πιο σωστό. Φυσικά και είμαι ευγνώμων για το ότι ο δίσκος μας εκδόθηκε στην Ευρώπη. Σίγουρα υπάρχει κάτι το ιδιαίτερο σε αυτή την ήπειρο, όπως και στο να πατάς σε τόσο ιστορικά μέρη και τοποθεσίες. Το μόνο δύσκολο ότι βρίσκομαι μακριά από το σπίτι και την οικογένειά μου.
 |
Οι φωτογραφίες που χρησιμοποιούνται για την προώθηση της μπάντας δείχνουν (με αριστουργηματικό τρόπο) τα μέλη των Bosque Brown σαν απλά μέλη μίας κοινότητας, στο μέσο της ημέρας τους. Ήταν αυτός ένας τρόπος να υποδηλώσετε την προσκόλληση και αφοσίωση στις ρίζες σας;
Η πατρίδα και η οικογένεια μου αποτελούν πολύ σημαντικά στοιχεία της ζωής μου. Είμαστε φίλοι με το ζευγάρι που κατέχει το καφέ όπου έγινε η φωτογράφηση. Προσπαθώ πάντα να συνδέω όσα έχουν σημασία για εμένα. Η καλλιτεχνική διεύθυνση και κατασκευή του εξωφύλλου έγινε από τον καλύτερο φίλο μου… Οι φωτογραφίες μάλιστα είναι των παππούδων του! Δεν προσπάθησα εσκεμμένα να δείξω την αφοσίωση που αναφέρατε, απλά ήταν πολύ φυσικό για μένα να γίνει έτσι. Δε νομίζω ότι θα μπορούσα να μετακομίσω μακριά από το Τέξας και την οικογένειά μου…
Bosque Brown ονομάζεται το ποτάμι που διασχίζει τον τόπο καταγωγής σας, σωστά; Πόσο δυνατή είναι αυτή η εικόνα και ο συμβολισμός της, ώστε να την επιλέξετε ως όνομα της μπάντας;
Πρόκειται για ένα πολύ μικρό ποτάμι, σχεδόν ρυάκι, και με το νερό του μάλλον λασπώδες. Δεν θα το ονόμαζα όμορφο αλλά είναι μία πολύ δυνατή εικόνα στη μνήμη μου, με τον δικό του τρόπο. Τα πάντα στην πόλη έχουν ως συνθετικό το «bosque»… Εταιρείες, εμπορικά κέντρα… Εγώ προσωπικά παντρεύτηκα στο Bosque Chapel. Έχει επομένως τέτοια έκταση στη μνήμη μου τούτο το όνομα, ώστε το χρησιμοποίησα για να τιμήσω το παρελθόν, καθώς και τον παρόντα τόπο διαμονής της οικογένειάς μου.
Μετά το πέρας της ευρωπαϊκής τουρνέ θα επιστρέψετε στο στούντιο ή έπονται συναυλίες στις Η.Π.Α.; Είναι αυτός ο μοναδικός τρόπος να επιβιώσει μία ανεξάρτητη μπάντα; Δίσκος/Τουρνέ/Δίσκος και πάλι σε 14 περίπου μήνες τουρνέ; Έχω την εντύπωση ότι δεν είστε πρόθυμη να ακολουθήσετε μία τέτοια ρότα, κρίνοντας από την ερμηνευτική σας προσέγγιση και μόνο…
Δεν έχω σαφή πλάνα! Δεν υπάρχουν κάποιες κλεισμένες συναυλίες στις Η.Π.Α. Κάνω ό,τι κάνω με φυσιολογικούς ρυθμούς. Εννοείται ότι επιλέγω να ακολουθήσω κάποιες ευκαιρίες, αν παρουσιαστούν, αλλά δεν με ενδιαφέρει να επιβάλλω τη μουσική μου. Παίζω τα τελευταία πέντε χρόνια και αυτή είναι η πρώτη μου τουρνέ. Και μάλιστα εκτός του Τέξας έχω παίξει ελάχιστες φορές! Δεν στηρίζομαι οικονομικώς στη μουσική και δεν σκοπεύω να το κάνω. Με ενδιαφέρει η δημιουργικότητα και όχι να προλάβω κάποια προθεσμία.
 |
