Πολύ πριν της μόδας γίνουν οι Gogol Bordello, τα ντίσκο παρτιζάνι και ο Ερυθρός Αστέρας, οι Obojeni Program έχτιζαν μια μουσική καριέρα, η οποία σήμερα μετράει αισίως 30 χρόνια… Ο Branislav Kebra, ηγέτης της σέρβικης μπάντας, μας ταξιδεύει στην ιστορία τους. Όσοι πιστοί, θα τους δείτε ζωντανά στο Ejekt Festival, στις 13 του μήνα, στα Ολυμπιακά Ακίνητα Ξιφασκίας. Κυρίες και κύριοι, απολαύστε πάνκηδες με καριέρα που θα ζήλευε ακόμη και ο Ντούσαν Μπάγεβιτς…
Καταρχήν, να σας καλωσορίσω στο Avopolis. Πώς νιώθετε σαν βετεράνοι ενός από τα μεγαλύτερα fest (σ.σ. Exit Festival), για το ότι θα παίξετε ζωντανά στην Αθήνα;
Καλώς σας βρήκαμε, χαιρετισμούς σε όλους εκεί! Όταν είπα στα μέλη της μπάντας ότι παίζουμε στην Αθήνα απάντησαν με ένα δυνατό Ω ΝΑΙΙΙ! Υποθέτω η παραδοσιακή ελληνοσερβική φιλία… Ερχόμαστε με το που τελειώνει το Exit. Στα καλύτερά μας… Αυτό που πραγματικά κάνει ένα φεστιβάλ ξεχωριστό είναι η ενέργεια, ο κόσμος, οι ιδέες που ανταλλάσσονται και φυσικά η ευκαιρία να παρουσιάσεις το υλικό σου σε ένα κοινό το οποίο δεν έχει συχνά την ευκαιρία να σε ακούσει.
Μετράτε τόσα χρόνια παρουσίας. Αλήθεια πώς φτιάχτηκαν οι Obojeni Program και πόσο εύκολο ήταν να έχεις επιρροές στη Γιουγκοσλαβία του Τίτο;
Έφτιαξα την πρώτη μου πανκ μπάντα το 1978. Οι επιρροές μου εξελίσσονταν ακολουθώντας τις αλλαγές, αρχικά στην Αμερική και αργότερα στην Αγγλία –αναφορικά με το είδος. Μετά έσκασε το κίνημα του new wave και ταυτίστηκα πλήρως! Το 1980 φτιάχτηκαν και οι Obojeni Program. Tην ίδια χρονιά όλα άλλαξαν, μιας και η 30χρονη εξουσία του Τίτο έλαβε τέλος κι όλα έγιναν πιο εύκολα… Εκείνη την περίοδο τολμώ να πω πως η πανκ και new wave σκηνή της πρώην Γιουγκοσλαβίας ήταν πιο ζωντανή και ενδιαφέρουσα ακόμη κι από τις αντίστοιχες της Γαλλίας, της Γερμανίας και της Ολλανδίας.
Τι σας επηρέασε καλλιτεχνικά με δραστικό τρόπο;
Μπάντες όπως οι Fall, Pop Group, Sex Pistols, Gang Of Four, XTC, Clash, Ramones, Resistens, Rip Rig And Panic, Television, Undertones, Cabaret Voltaire, Tuxedomoon, Iggy Pop, Pixies, Suicide… Η πανκ και new wave σκηνή υπήρξαν συναρπαστικές δημιουργικά. Στην εποχή μας υπήρχε μια τάση αρτιστικής προσλαμβάνουσας στο κάθε τι, που μας οδήγησε στο να διατηρούμε μια αισθητική αναφορικά στη μουσική, σε ένα βιβλίο, στην ίδια τη ζωή… Η μαγεία της μουσικής είναι ότι διατηρεί αυτούσια το παρελθόν και το μέλλον της, ακριβώς γιατί είναι μια αίσθηση ελευθερίας.
Θέλω να σας πάω στη βίαιη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας. Εμφύλιος πόλεμος, βομβαρδισμοί… Πώς λειτούργησε όλη αυτή η κατάσταση για εσάς;
Το να ζεις από το 1980 έως το 1990 στη Γιουγκοσλαβία ήταν καλό. Φάνταζε όμως καλό, δεν ήταν κατ’ ουσία. Μετά, ήρθαν όλα αυτά: βομβαρδισμοί, πόλεμος, ερείπια, ερήμωση, ο Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς… Από αυτή την εμπειρία κάποιοι επιβίωσαν, κάποιοι θα κουβαλάνε πάντα κάτι μέσα τους. Δεν θα ξανασυμβεί ωστόσο!
Παρόλα αυτά τα καταφέρατε και γίνατε μια μπάντα πρωτοπόρα. Αλήθεια, πώς νιώσατε όταν μια θρυλική φιγούρα όπως ο John Peel σας έπαιξε στο πρόγραμμά του;
Παρά τη φρίκη του πολέμου δουλέψαμε σαν μπάντα. Δεν αφήσαμε να μας επηρεάσει η πραγματικότητα του πολέμου. Το 1995 μετακόμισα στο Λονδίνο όπου έκανα επαφές με ανθρώπους του MTV. Εκείνη την εποχή εκπομπές όπως το 120 Minutes είχαν πραγματική σημασία. Και μας πρόβαλλαν σε μια εποχή που στην πατρίδα μας συνέβαιναν τα χειρότερα. Μια προσωπικότητα με σπουδαιότητα στη σύγχρονη μουσική, όπως ο John Peel, μας είχε στο σόου του. Ήταν μια τιμή την οποία δεν θα ξεχάσουμε ποτέ.
Πώς είναι η indie σκηνή στη Σερβία αυτή τη στιγμή; Θα θέλατε να μας πείτε μερικές μπάντες τις οποίες αξίζει να τσεκάρουμε;
Εκτός από τις παλιές μπάντες, όπως οι Disciplin A Kitschme, Darkwood Dub, Jarboli κι εμείς, υπάρχει μια νέα σκηνή η οποία περιστρέφεται γύρω από ανεξάρτητα sites και εκδότες. Νέες μπάντες όπως οι Repetitor, Stuttgart Online, Petrol, Inje, Multietnicka Atrakcija και Nezni Dalibor είναι πολύ ενδιαφέρουσες, παρά το γεγονός ότι δεν ακούγονται και πολύ στα ΜΜΕ. Ωστόσο το Exit πρόσφατα έγινε και online label, πράγμα που δίνει μια σπουδαία δυναμική στην ανεξάρτητη ροκ σκηνή.
Κλείνοντας, θα ήθελα να μας δώσετε τα μελλοντικά σας σχέδια. Αλήθεια τι πιστεύετε για τα Βαλκάνια;
Σκοπός μας είναι πάντα να δουλεύουμε σε νέα τραγούδια και σε συναυλίες. Φέτος γιορτάζουμε 30 χρόνια ύπαρξης σαν μπάντα και επιθυμούμε να το σηματοδοτήσουμε με κάποιο τρόπο. Όσο για τα Βαλκάνια, είναι το μέρος όπου συναντιούνται τόσο διαφορετικά πράγματα. Ένα μέρος που φωνάζει για σταθερότητα και ειρήνη, αλλά ταυτόχρονα τόσο σεισμογενές… Ελπίζω πάντα το καλύτερο για τα Βαλκάνια.