Το να προσπαθήσει να κατατάξει κανείς μουσικά τους Qemists είναι τόσο άδικο όσο να προσπαθείς να πείσεις έναν άνθρωπο ότι πρέπει μόνο να γελάει ή να κλαίει και όχι το αντίθετο. Πολύπλευρες προσωπικότητες μα και μουσικοί, η τριάδα από το Ηνωμένο Βασίλειο βρίσκεται με το ένα πόδι στη drum n bass και με το άλλο στις ροκ ρίζες της. Όσοι θα βρεθούν στο Block33, αυτό το Σάββατο 15 Μαΐου, θα έχουν την ευκαιρία να τους απολαύσουν σε ένα δυναμικό μουσικό σόου. Ως τότε να τι μας είπε εκ μέρους τους ο Dan Arnold...
Πότε συνειδητοποιήσατε για πρώτη φορά, ότι η drum n bass σας ταιριάζει περισσότερο από τη ροκ μουσική;
Ανέκαθεν προσπαθούσαμε να κρατήσουμε μία ισορροπία ανάμεσα σε αυτά τα δύο είδη. Η εμφάνιση όμως μιας ολόκληρης club σκηνής μας έκανε να «αγκαλιάσουμε» περισσότερο το DJing αλλά και τη drum n bass με πιο ουσιαστικό τρόπο από ότι παλαιότερα.
Σας βοήθησαν οι ροκ καταβολές σας να γίνετε περισσότερο ευέλικτοι και πιο δημιουργικοί καλλιτεχνικά;
Απολύτως! Ποτέ δεν περιοριστήκαμε από το με ποια μορφή θα παράγουμε μουσική. Δεν υπάρχει καμία περίπτωση να διαχωρίσουμε την κλασική ηχογράφηση μιας μελωδίας από τη χρησιμοποίηση ενός sample. Όλα μπορούν να φανούν ιδιαίτερα χρήσιμα προκειμένου να γραφτεί ένα ωραίο τραγούδι.
Μπορείτε να μου εξηγήσετε την φιλοσοφία της drum n bass; Ένας φίλος την περιγράφει ως…μορφή ψυχοθεραπείας!
Κάθε είδος μουσικής αποτελεί μια μορφή θεραπείας, όχι μόνο η drum n bass –είτε είσαι μουσικός, είτε απλός ακροατής. Όσο για το συγκεκριμένο είδος θα έλεγα ότι διαθέτει μεγαλύτερο βάθος, από ότι του καταλογίζουν κατά καιρούς. Το ότι η drum n bass ακούγεται δυνατά από κόσμο μεθυσμένο σε club δεν σημαίνει ότι αυτός ο κόσμος δεν καταλαμβάνεται από έντονα συναισθήματα. Υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι έζησαν εμπειρίες που τους άλλαξαν την ζωή κατά τη διάρκεια του clubbing.
Ninja Tune: Υπάρχει μεγάλο μερίδιο του κόσμου που λέει ότι είναι από τα πιο δημιουργικά μουσικά labels στον κόσμο. Ποια είναι η γνώμη σου, μιας και είστε κομμάτι της;
Η διαφορά της Ninja Tune από οποιοδήποτε άλλο label παγκοσμίως δεν είναι άλλη από την ελευθερία που αφήνει στους καλλιτέχνες της –ακόμη και αν αυτό έχει οικονομικό αντίκτυπο στην ίδια την εταιρεία. Κάθε μουσικός της Ninja Tune διατηρεί το δικό του καλλιτεχνικό μονοπάτι χωρίς υποδείξεις από στελέχη της. Αυτό την κρατάει ακόμα πρωτοπόρα σε κάθε project της.
Τι ήταν αυτό που έκανε τη Μεγάλη Βρετανία κυρίαρχη στη μουσική βιομηχανία;
Ο σεβασμός στον καλλιτέχνη. Τόσο το Μπράιτον, όσο και το Λονδίνο στο οποίο έζησα είναι πόλεις όπου η ενασχόληση με την τέχνη είναι συνώνυμο της καλλιέργειας. Όταν βρίσκεσαι σε ένα τέτοιο περιβάλλον τότε γίνεται ευκολότερο να νιώσεις ότι η απόφασή σου να αφιερωθείς στη μουσική είναι σωστή.
Τι θα απαντούσατε σε μερίδα του Τύπου και των κριτικών που συγκρίνουν τους Qemists με τους Prodigy και τους Pendulum;
Όσο μία τέτοια σύγκριση γίνεται ως κομπλιμέντο ή για να διευκολυνθεί να μας κατατάξει μία μερίδα κόσμου που δεν μας γνωρίζει δεν υπάρχει πρόβλημα. Όταν όμως μια τέτοια σύγκριση γίνεται απλά και μόνο λόγω έλλειψης φαντασίας από την πλευρά του δημοσιογράφου ή του κριτικού ή για να συμπληρώσουν ένα συγκεκριμένο αριθμό λέξεων σε ένα χαρτί, τότε κάτι τέτοιο απλά δεν μας αφορά.
Ένας fan σας δήλωσε σε ένα φόρουμ για το τελευταίο σας άλμπουμ Join The Q ότι, όποτε το ακούει, θέλει να χτυπήσει το κεφάλι του στον τοίχο από την ένταση! Πώς καταφέρατε να δημιουργήσετε μια δουλειά με τόση ενέργεια;
Μου φαίνεται ότι πρέπει να του ζητήσουμε συγγνώμη για την όποια εγκεφαλική βλάβη στη συνέχεια! (γέλια). Η αλήθεια είναι ότι στο Join The Q καταβάλαμε σημαντική προσπάθεια να στραγγίξουμε τους εαυτούς μας από κάθε σταγόνα ενέργειας την οποία έχουμε, ώστε να την καταθέσουμε στον συγκεκριμένο δίσκο. Το αποτέλεσμα, αν κρίνουμε από το σχόλιο, φαίνεται πως μας δικαίωσε!