Η Veronica Υen είναι μια νέα σολίστ πιάνου, η οποία διαμένει στην Ταϊβάν. Έχοντας ευρεία μόρφωση –πράγμα που λείπει από τους μουσικούς συχνά– καλλιέργεια και ευαισθησία, είναι κάτι παραπάνω από μια ερμηνεύτρια. Περισσότερο είναι ένας ανήσυχος άνθρωπος που ανακαλύπτει νέους τρόπους και δρόμους έκφρασης. Διαθέτοντας έναν εξαιρετικό ήχο, συνομιλεί με τη Μεσόγειο και την κουλτούρα της, με την Ευρώπη και με την Ασία. Σε αυτή τη συνέντευξη λέει στο Avopolis πώς…
 |
Ποια είναι η βασική ιδέα πάνω στην οποία στηρίχθηκε το άλμπουμ Piano Poems From The Mediterranean;
Είναι το αποτέλεσμα μιας επιλογής κομματιών που ερμήνευσα σε κρουαζιέρες στη Μεσόγειο το 2006 και το 2009. Η κλασική μουσική, η σχετιζόμενη με τη Μεσόγειο, σπανίως ερμηνεύεται και συζητείται. Ανακάλυψα λοιπόν κάποια υπέροχα κομμάτια κλασικής μουσικής από τη Μεσόγειο, τα οποία πραγματικά αγαπώ και θέλησα έτσι να συστήσω στο ευρύτερο κοινό. Από την άλλη, αρκετά κομμάτια του άλμπουμ σχετίζονται με ποιήματα. Γι’ αυτό και αποφάσισα να το ονομάσω Piano Poems From The Mediterranean.
Τι μέρος του μεσογειακού πολιτισμού εκπροσωπεί κάθε κομμάτι μουσικής;
Η Μεσόγειος καλύπτει πολλές χώρες. Έτσι επέλεξα να επικεντρωθώ στην κλασική μουσική τριών χωρών, της Ιταλίας, της Ισπανίας και της Ελλάδας. Από την πλευρά της Ιταλίας, ηχογράφησα μια σονάτα του συνθέτη για πληκτροφόρα όργανα Galuppi. Η σονάτα του σε ντο μείζονα είναι γοητευτική και απολαυστική, αλλά μπορούσα να βρω μόνο μία εκτέλεση στην αγορά, από τον Michelangeli (1920-1995). Η ερμηνεία του ήταν υπέροχη αλλά εμένα με ενδιέφερε να κάνω το κομμάτι πιο γνωστό σε περισσότερο κόσμο. Οι άλλες δύο συνθέσεις οι οποίες εκπροσωπούν την Ιταλία είναι του Listz, από το έργο του “Annees De Pelerinage II & III”. Τα κομμάτια αυτά ανήκουν στην περίοδο του ρομαντισμού και απηχούν την ομορφιά του ιταλικού τοπίου και της ιταλικής ποίησης στο πιάνο. Από τη μεριά της Ισπανίας, ηχογράφησα πέντε ισπανικούς χορούς του Granados. Στο στυλ θα τα ονόμαζα ρομαντικά, αλλά εκτός από το “Oriental” και το “Anadaluza”, τα υπόλοιπα σπανίως παίζονται. Ένα άλλο κομμάτι που «εκπροσωπεί» την Ισπανία είναι μια σύνθεση του Rimsky-Korsakov. Για την ακρίβεια είναι ένα μέρος από τη συμφωνία του “Capriccio Espagnole op. 34”. Στάθηκε μια πρόκληση για μένα, καθώς προσωπικά το μετέγραψα για πιάνο. Ήθελα να δείξω πόσο ικανός είναι ο πιανιστικός ήχος να αποδώσει τη μουσική για συμφωνική ορχήστρα με επαρκή και υπέροχο τρόπο. Από τη μεριά της Ελλάδας, νιώθω μεγάλη τιμή που ο Έλληνας συνθέτης Anastazios συνέθεσε τρία κομμάτια ειδικά για μένα, το οποία είναι εντελώς νέα για τους ακροατές της κλασικής μουσικής.
Θα ήθελες να μας μιλήσεις λιγάκι περισσότερο για τη συνεργασία σας με τον Anastazios;
 |
Όπως είπα και πριν, είχα την πρόθεση να συλλέξω ρεπερτόριο σχετιζόμενο με τη Μεσόγειο. Όταν όμως μιλάμε για τη Μεσόγειο Θάλασσα, δεν μπορούσα να φανταστώ την Ελλάδα να λείπει. Από την άλλη, δεν γνώριζα κάποια έργα Ελλήνων συνθετών για πιάνο –στην πραγματικότητα έργα Ελλήνων συνθετών για πιάνο είναι σπανίως γνωστά στον κόσμο της κλασικής μουσικής. Ο Anastazios είναι φίλος μου από όταν σπούδαζα στο πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου. Τον ρώτησα λοιπόν αν θα τον ενδιέφερε να γράψει κάτι για το άλμπουμ και χάρηκα πολύ που συμφώνησε. Μάλιστα είχε τελειώσει τα κομμάτια μέσα σε δύο μήνες από τη στιγμή που του τα ζήτησα.
Ποια είναι η άποψή σου για τα κομμάτια του Anastazios;
Νομίζω ότι ταιριάζουν τέλεια στην ιδέα του άλμπουμ. Ως ένα σημείο, πίστευα ότι είναι η ψυχή της όλης δουλειάς. Είναι ποιήματα για πιάνο, πράγμα που απηχεί και τον τίτλο του άλμπουμ. Όταν επικοινωνούσα με τον Anastazios για αυτά, του πρότεινα τα χαρακτηριστικά τα οποία θα έπρεπε να έχουν: ελευθερία, ρομαντισμός, φως. Ο Anastazios είναι ποιητής ο ίδιος και νομίζω ότι αντιλαμβάνεται τα ποιητικά συναισθήματα. Τη μελωδία του “The Distorting Mirrors Of Time” μου την είχε δείξει αρκετά χρόνια πριν. Την είχα αγαπήσει τόσο πολύ, ώστε του ζήτησα να την επεκτείνει σε ένα μεγαλύτερο πιανιστικό έργο για μένα. Όταν του το ζήτησα, έπαιζα πιάνο σε κρουαζιέρα στη Μεσόγειο και όταν η κρουαζιέρα τελείωσε, έλαβα το κομμάτι. Είναι ρομαντικού στυλ και αρκετά δραματικό –με την έννοια του δραματικού που έχουν τα έργα του Liszt. Αυτή η εκδοχή του μάλιστα κάνει το πάθος και τη μελωδία να ενσωματώνονται και να ζουν μέσα στο πιο δυνατό δράμα. Αλλά και τo “Is The Castle Of Sand Only Sand?” είναι ένα πολύ εύθραυστο κομμάτι, μου άρεσε αμέσως. Για μένα εμπεριέχει μια ιμπρεσσιονιστική μελαγχολία. Το “Embraced By The Winds” είναι πάλι το πιο ταιριαστό κομμάτι με τη βασική ιδέα του άλμπουμ. Η ελευθερία και η χαρά αποτελούν ξεκάθαρα χαρίσματά του. Είναι ένα κομμάτι που συνδέεται με τη μεσογειακή αίσθηση.
Με ποιον τρόπο η δουλειά του Anastazios σχετίζεται με τα έργα των υπολοίπων συνθετών οι οποίοι ακούγονται στο CD;
Αυτό το άλμπουμ, εκτός από το πρώιμο –χρονικά– έργο του Gallupi, απαρτίζεται από ρομαντικά έργα. Το κομμάτια του Anastazios είναι ρομαντικά με έναν μοντέρνο τρόπο. Είναι με κάποιο τρόπο πιο αφηγηματικά και εύκολα για όσους ακροατές δεν ακούν κλασική μουσική, μπορούν να τους εισάγουν ευκολότερα σε αυτήν. Αυτό το στυλ είναι που, πάνω από όλα, κατάφερε να πετύχει και στο πρώτο του άλμπουμ The Remains Of Shade, ένα μείγμα δηλαδή από φιλτραρισμένες μελωδίες από την κλασική, ambient και λαϊκή μουσική με την ύπαρξη κλασικών και μη οργάνων παράλληλα με ηλεκτρονικούς ήχους. Το “The Distorting Mirrors Of Time”, που στο CD του μπορεί κάποιος να το ακούσει στην ορχηστρική του εκδοχή, έχει αγαπηθεί εδώ στην Ταϊβάν. Κάποιοι φαν μάλιστα μου έχουν γράψει και μεγάλα ποιήματα βασισμένα στη μουσική του συγκεκριμένου κομματιού. Αυτό άνοιξε την πόρτα για περαιτέρω βάθεμα της συνεργασίας μας, καθώς η μουσική του βαθμιαία έχει προσελκύσει ένα κοινό στην Ασία.
Μου αρέσει πολύ ο τρόπος με τον οποία διαχειρίζεσαι τον ήχο σου. Φαίνεται ότι μπορείς να εκφράσεις τη γαλήνη στη μουσική υπέροχα. Από την άλλη πλευρά, θα ήθελες να παίξεις ένα βίαιο και άγριο κομμάτι του 20ου και του 21ου αιώνα;
Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια! Ναι, είναι αλήθεια ότι παίζω αρκετή μουσική του 20ου αιώνα, αλλά πιστεύω ότι από τη φύση μου ελκύομαι από πιο ποιητικές δουλειές, τις οποίες μπορώ να εκφράσω με πιο φυσικό τρόπο.
Ζεις στην Ταϊβάν, έχεις σπουδάσει στο Λονδίνο. Νιώθεις περισσότερο Ασιάτισσα ή Ευρωπαία;
Σπούδασα Ιστορία Τέχνης και Ιστορία της Αρχιτεκτονικής στο Εδιμβούργο πριν να αρχίσω τις σπουδές μου στο πιάνο, στη Royal Academy of Music. Οπότε σπούδασα και έμεινα στο Ηνωμένο Βασίλειο για 12 χρόνια. Επίσης ταξιδεύω πολύ με αφορμή τη μουσική και τις τέχνες. Η ευρωπαϊκή τέχνη και ο πολιτισμός της Ευρώπης είναι πράγματα με τα οποία ασχολούμαι. Συνθέτες όπως ο Σοπέν και καλλιτέχνες όπως ο Μιχαήλ Άγγελος τους θεωρώ φίλους που τους γνωρίζω καλά. Αλλά από την άλλη πλευρά, νομίζω ότι είμαι Ταϊβανέζα. Οπότε δυσκολεύομαι να απαντήσω αν είμαι περισσότερο Ασιάτισσα ή περισσότερο Ευρωπαία. Νομίζω ότι είμαι μια Ταϊβανέζα η οποία έχει αγκαλιάσει με ενδιαφέρον την ευρωπαϊκή πολιτιστική κληρονομιά.
