Βιρτουόζος της τρομπέτας και ένας από τους πρωτοθιασώτες της γκρούβας στην κουβανέζικη τζαζ, o Αrturo Sandoval δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Λακωνικός –κοινό γνώρισμα άραγε των ζωντανών θρύλων ή του ιδιαίτερου mentalite των κατοίκων της «μεγαλονήσου» της Καραϊβικής;– απαντάει σε μια σειρά ερωτημάτων που του θέτει το Avopolis ενόψει του ερχομού του στην Αθήνα. Το ελληνικό κοινό θα έχει την ευκαιρία να τον απολαύσει στο Μέγαρο Μουσικής, το Σάββατο 17 Απριλίου, καθώς θα πρωτοστατήσει στο μεγάλο αφιέρωμα στη μουσική της Κούβας, Μια Νύχτα Στην Αβάνα. Εκεί θα σας μιλήσει καλύτερα, με τη μουσική του...
 |
Κύριε Santoval, μετά από μια τεράστια καριέρα, τόση δισκογραφία και περιοδείες, υπάρχει για εσάς τρέχον μουσικό στίγμα;
Ποτέ δεν σταματάει αυτό! Τόσο η δισκογραφία όσο και η σύνθεση, οι διεθνείς περιοδείες αλλά και το ίδιο το παίξιμο παραμένουν για μένα μια πνευματική αναγκαιότητα. Η μουσική, για μένα, είναι το μέσο για να διατηρεί τόσο το μυαλό μου σε εγρήγορση όσο και την ψυχή μου ευτυχισμένη.
Η τζαζ στην Κούβα, δείχνει να διαθέτει κάτι μοναδικό. Πώς προήλθε αυτός ο ήχος;
Πολλοί μουσικοί της αμερικανικής τζαζ εμφανίζονταν ζωντανά στις δεκαετίες του 1940 και του 1950 σε clubs της Αβάνα. Η Κούβα διαθέτει βέβαια μια φυσική γενεσιουργό δύναμη, όσον αφορά στη μουσική, ωστόσο αυτή η πρόσμιξη των ντόπιων στοιχείων με τα αμερικάνικα έφερε σε επαφή την τζαζ με τον ρυθμό μας. Τα υπόλοιπα είναι, υποθέτω, ιστορία…
Αν σας ζητούσα να μου κατονομάσετε τη μεγαλύτερη σας επιρροή;
Η μουσική και το παίξιμο του Dizzy Gilepsie, αναμφισβήτητα. Του πατέρα δηλαδή του αφρο-κουβανέζικου τζαζ ρυθμού. Τόσο σε σχέση με το bebop όσο και με το γεγονός ότι εξέλιξε την κληρονομιά του Charlie Parker, αλλά και ολόκληρης της τζαζ – από τον Miles Davis και εντεύθεν».
 |
Mετά από όσα περάσατε ζώντας στην Κούβα και αυτομολώντας κατόπιν –σε εκείνη την περιοδεία με τον Gillespie– τι πιστεύετε τελικά για την πολιτική κατάσταση στην πατρίδα σας;
Στην Κούβα υπάρχει μία από τις πλέον μακροχρόνιες και απαίσιες δικτατορίες στην ιστορία της Γης… Δεν έχω να δηλώσω κάτι άλλο.
Τι κρατάτε μετά από τόσες πολλές συνεργασίες; Οι οποίες εκτείνονται από τον Frank Sinatra μέχρι την Alicia Keys...
Δεν υπάρχει κάτι που ξεχωρίζω. Είναι εξάλλου αρχή μου, να θεωρώ προνόμιο και ευλογία όποιον καλλιτέχνη τυχαίνει να συνεργαστώ. Τόσο σε επίπεδο στούντιο, πόσο μάλλον να μοιραστώ μαζί του και τη σκηνή.
Για τη σύγχρονη τζαζ τι πιστεύετε; Είστε αισιόδοξος;
Ποτέ δεν ήμουν απαισιόδοξος! Ωστόσο στις μέρες μας δεν εκτιμάται τόσο η καλή μουσική, ανεξαρτήτως είδους. Διατηρώ πάντως τις ελπίδες μου ζωντανές ότι τόσο η καλή μουσική όσο και η εκτίμησή της από το κοινό βρίσκεται, παγκοσμίως, σε μια διαδικασία επιστροφής.
Κλείνοντας, πέραν των τουρνέ, τι άλλο να περιμένει το κοινό από εσάς σύντομα;
Ο νέος μου προσωπικός δίσκος, κυκλοφορεί διεθνώς στις 11 Μαΐου και ονομάζεται A Time For Love.
