Η μπάντα που είναι υπεύθυνη για κάποιες από τις καλύτερες εν Ελλάδι συναυλιακές στιγμές επανέρχεται, έχοντας ήδη νέο άλμπουμ, για νέα εμφάνιση στην Αθήνα – την Τετάρτη 22 Ιουλίου, στο Κηποθέατρο Παπάγου. Δείτε τι απάντησε ο Sean Grasshoper Mackowiak στις ερωτήσεις του Avopolis, λίγα εικοσιτετράωρα πριν κουρδίσει την αγαπημένη του Fender Telecaster…
 |
Προτιμάς το Sean στις συζητήσεις σου (σ.σ.: Sean Mackowiak, όπως είναι το πραγματικό του όνομα) ή το Grasshoper;
To Grasshoper είναι μια χαρά!
ΟΚ! Πού σε πετυχαίνω; Στη Νέα Υόρκη;
Βασικά όχι, βρίσκομαι στα Catskill Mountains, μια περιοχή περίπου μιάμιση ώρα μακριά από τη Νέα Υόρκη. Για να σου δώσω να καταλάβεις είναι κοντά στην περιοχή του Woodstock και βρίσκομαι εδώ με την υπόλοιπη μπάντα στο στούντιο που έχουμε.
Σας περιμένουμε στην Αθήνα την άλλη εβδομάδα, θα είναι η πέμπτη φορά που μας επισκέπτεστε. Θυμάσαι κάτι χαρακτηριστικό από τις προηγούμενες εμφανίσεις σας;
Ναι, θυμάμαι πάρα πολύ καλά την ατμόσφαιρα και τον κόσμο όταν παίζαμε στην Αθήνα, αλλά και στη Θεσσαλονίκη. Την τελευταία φορά παίζαμε μαζί με τον Nikki Sudden και μετά το τέλος των συναυλιών περάσαμε μια πολύ ωραία βραδιά γυρνώντας την πόλη και αράζοντας στα διάφορα μπαράκια.
Γνωρίζεις κάτι για τον χώρο όπου θα παίξετε αυτή τη φορά; Πρόκειται για ένα θεατράκι τοποθετημένο μέσα σ’ ένα μικρό πάρκο, λίγο έξω από την Αθήνα. Πιστεύεις πως οι εμφανίσεις σε εξωτερικό χώρο χρειάζονται μια διαφορετική προσέγγιση;
Σίγουρα είναι πολύ διαφορετικό όταν πρόκειται να δώσεις μια συναυλία σε εξωτερικό χώρο – ειδικά σε ένα θεατράκι σαν κι αυτό που μου περιέγραψες. Είναι μια εντελώς διαφορετική εμπειρία η συνύπαρξη της μουσικής, ακόμα και το ταίριασμα του light show, με το σκηνικό του χώρου και τη φύση η οποία τον περιβάλλει. Το συναίσθημα που λαμβάνει ο ακροατής αλλά κι εμείς οι ίδιοι που παίζουμε είναι πολύ διαφορετικό. Θυμάμαι σε κάποια συναυλία μας στην Αυστραλία να ανατέλλει ένα γεμάτο φεγγάρι καθώς παίζαμε το “Dark Is Rising” εκείνη τη στιγμή, ήταν κάτι μοναδικό.
Οπότε, ανάλογα με τον χώρο, κάνετε και μια προεπιλογή του setlist;
Ναι, όποτε έχουμε τη δυνατότητα. Έτσι κι αλλιώς προβάρουμε διαφορετικά κομμάτια για συναυλίες και σε τέτοιες περιπτώσεις αλλάζουμε κάποια τραγούδια ώστε να ταιριάζουν περισσότερο στο τοπίο και στη διαμόρφωση του χώρου.
Κρίνοντας από το γεγονός ότι το τελευταίο σας άλμπουμ Snowflake Midnight είναι εντελώς διαφορετικό από οτιδήποτε άλλο έχετε κυκλοφορήσει, ποια ήταν η διαδικασία και η εξέλιξη δημιουργίας του στο στούντιο;
 |
Απλά, μπήκαμε στο στούντιο και αρχίζαμε να πειραματιζόμαστε με διαφορετικούς ήχους και όργανα – όπως διάφορα synchs, music generators, ηλεκτρικά μαντολίνα κ.α. – μέχρι να δούμε πού θα μας οδηγούσε όλο αυτό και πού θα καταλήξει. Κι εγώ και ο Jonathan (Donahue) δουλεύαμε σε διαφορετικά guitar chords, τα οποία στο τέλος κοιτάγαμε για το ποια θα κρατήσουμε και πώς θα τα ταιριάξουμε σε τραγούδια. Ηχογραφούσαμε καθημερινά οτιδήποτε παίζαμε και πάντα αυτό ήταν κάτι διαφορετικό – αυτό κράτησε περίπου 6 μήνες. Μετά το τέλος των ηχογραφήσεων κάθε ημέρας είχαμε ώρες συναντήσεων ο Jonathan, ο Dave (Fridmann) κι εγώ ώστε να ακούσουμε μαζί το τι έπαιζε ο καθένας, να πετάξουμε ό,τι δεν μας έκανε και να κρατήσουμε ό,τι καλό. Φτάνοντας στο τέλος να έχουμε καταλήξει σε καμιά εικοσαριά κομμάτια.
Απ’ τα οποία 20 τελικά διαλέξατε 9 για το Snowflake Midnight. Τελικά προέκυψαν κι άλλα κομμάτια από την ηχογράφηση;
Ναι! Τα υπόλοιπα βέβαια δεν είναι 100% τελειωμένα, αλλά από τις ηχογραφήσεις προέκυψαν γύρω στα 20 τραγούδια και όσα περίσσεψαν θα δούμε τι θα τα κάνουμε.
Πρόκειται το Snowflake Midnight να φέρει τη μπάντα σε μια διαφορετική μουσική περίοδο, όπως συνέβη παλιότερα με το Deserters Songs;
Δεν ξέρω να σου πω. Είμαι μια μπάντα που διαρκώς αλλάζουμε, μεταμορφωνόμαστε και αυτό γιατί είμαστε άνθρωποι οι οποίοι επιδιώκουμε το διαφορετικό και την αλλαγή γενικότερα. Γενικά, η μουσική είναι ένα μεγάλο μονοπάτι στο οποίο βαδίζοντας ακολουθείς κάποιο δρόμο από επιλογή αλλά και επειδή το ίδιο το μονοπάτι σε πάει εκεί. Ακούμε και επηρεαζόμαστε από διαφορετικά πράγματα – από ηλεκτρονική μουσική μέχρι πιο κλασικά ακούσματα – αλλά πάντα θα κάνουμε τη «σωστή» επιλογή όταν νιώθουμε πως είμαστε εντάξει και έχουμε την κατάλληλη νοοτροπία για αυτό που επιλέγουμε.
Μιλώντας για αλλαγή, στα χρόνια που είστε ενεργοί στη μουσική, από το τέλος της δεκαετίας του 1980 μέχρι και σήμερα, βλέπουμε πόσο πολύ έχει εξελιχθεί η μουσική. Πιστεύεις ότι υπάρχει μια αναγκαιότητα για μπάντες σαν τους Mercury Rev να ακολουθούν αυτή την εξέλιξη;
Από τη στιγμή που η μουσική βιομηχανία έχει όντως αλλάξει δραματικά, οι μπάντες, ως ένα μέρος της βιομηχανίας, δέχονται περισσότερο ή λιγότερο την αλλαγή και την εξέλιξη αυτή. Εμείς ακούμε συνεχώς καινούργια σχήματα – σαν τους Yeah Yeah Yeahs και τους Kills – επηρεαζόμαστε από την εξέλιξη που φέρνουν τέτοιες μπάντες, ακούμε όμως και παλιότερα πράγματα: το κλειδί είναι η ισορροπία ανάμεσα σε όλα αυτά. Πάντως, όπως είπα, ακολουθούμε τις εξελίξεις αλλά δεν πρόκειται να αλλάξουμε για χάρη της αλλαγής που συμβαίνει.
Υπάρχει μια άποψη που λέει πως όσο μεγαλύτερη και πιο γνωστή είναι μια μπάντα τόσο πιο «επαγγελματικές» συναυλίες κάνει. Το οποίο είναι πάντα καλό αλλά έτσι χάνεται το στοιχείο του πειραματισμού και της έκπληξης, με αποτέλεσμα να νιώθεις σαν να βλέπεις την ιδία συναυλία ξανά και ξανά. Από την άλλη, στις «μικρές» μπάντες, τείνει κάθε εμφάνισή τους να είναι και διαφορετική. Υπάρχει το ρίσκο να παρακολουθήσεις μια συναυλία εντελώς χάλια αλλά και να δεις την καλύτερη συναυλία της ζωής σου. Ποια είναι η θέση σου πάνω σε αυτό και σε ποια περίπτωση πιστεύεις πως οι Mercury Rev βρίσκονται πιο κοντά;
Ξέρεις, όσο περισσότερο παίζεις live, τόσο καλύτερος γίνεσαι και βελτιώνεσαι. Αρχικά, μόλις πρωτοείδα τους MGMT στην πρώτη τους εννιάμηνη τουρνέ, έβλεπα ένα συγκρότημα το οποίο κατέληγε στο χάος και στην καταστροφή. Φυσικά, αργότερα βελτιώθηκαν και μπορούσαν να ελέγχουν τις εμφανίσεις τους καλύτερα. Είναι κάτι αναπόφευκτο. Όσον αφορά εμάς, πιστεύω είμαστε μια μπάντα με πολύ μεγάλα περιθώρια στη μουσική μας και στο ρεπερτόριό μας πάνω στη σκηνή ώστε πλέον να επιλέγουμε πώς θα παίξουμε κι αν αυτό θα προσεγγίζει μια συναυλία πιστή στα κομμάτια ή εντελώς διαφορετική και χαώδη. Ύστερα από τόσα χρόνια έχουμε βρεθεί αμέτρητες φορές, ακόμα και σήμερα, σε live 300 ατόμων, τα οποία γίνονται σε μικρά club, ενώ την αμέσως επόμενη μέρα παίζουμε μπροστά σε 20.000 άτομα. Σαφώς έτσι χρειάζεται να παίζεις διαφορετικά κάθε βράδυ και να προσαρμόζεσαι στο τι έχεις μπροστά σου, βλέποντας βέβαια και την ελευθερία που σου δίνεται ώστε να ξεφύγεις συναυλιακά. Αυτό που οι προσπαθούμε τα τελευταία χρόνια σαν συγκρότημα είναι να κρατάμε μια ισορροπία. Και τελικά, όποτε μια συναυλία καταλήγει στο χάος, κάτι που σίγουρα θα συμβεί κάποια στιγμή, να επανέρθουμε γρήγορα.
Θέλω ένα μικρό σχόλιο για τον David Baker (σ.σ.: πρώτος τραγουδιστής των Mercury Rev, ο οποίος αποχώρησε λόγω διαφωνιών – ο Grasshoper τον κυνήγαγε σε μια συναυλία με ένα κουτάλι επί σκηνής). Τον βλέπεις καθόλου, μιλάτε;
Τελευταία φορά τον είδα στο Σικάγο. Τα πάει καλά, τα είπαμε κομματάκι. Δεν μιλάμε καθημερινά αλλά δεν έχουμε κάποιο θέμα και χαίρομαι για αυτόν που είναι εντάξει. Ασχολείται με τη μουσική ξανά (σ.σ.: εννοεί μετά τους Shady και τους Komputer), πηγαίνει τακτικά στο στούντιο και μπορεί κάτι να κάνει με τον Kevin Shields στο κοντινό μέλλον. Μιλήσαμε για μουσική και συζητήσαμε το ενδεχόμενο να γράψουμε κάποιο κομμάτι ή μουσική μαζί, αλλά θα δούμε κάτι τέτοιο.
Ασχολείσαι καθόλου με την πολιτική και την οικονομική κατάσταση στις Η.Π.Α.; Tι γνώμη έχεις για το νεοεκλεγέντα πρόεδρο Obama;
Ασχολούμαι όσο μπορώ. Δεν είμαι αδιάφορος, ούτε αμέτοχος και τα πράγματα σίγουρα δεν πάνε καθόλου καλά σε οικονομικό επίπεδο. Αλλά ο πρόεδρος Obama νομίζω είναι η καλύτερη επιλογή που είχαμε και έχω την άποψη πως μπορεί να κάνει καλή δουλειά. Σίγουρα πολύ καλύτερη απ’ ό,τι γινόταν πριν.
Τελευταία ερώτηση Grasshoper. Οι Mercury Rev έχουν κάνει χαρακτηριστικές διασκευές κομματιών, οι οποίες έχουν μείνει – όπως στο “Into My Arms” και στο “Cortez The Killer”. Θα δούμε κάτι ανάλογο και σε αυτή την ελληνική σας εμφάνιση;
Σίγουρα! Οι διασκευές αποτελούν σημαντικό κομμάτι του χαρακτήρα του σετ μας και πάντα δουλεύουμε σε κομμάτια που μας αρέσουν. Θα δείτε επί σκηνής, δεν θέλω να πω κάτι άλλο!
